บทที่ 42

แม้ว่ามิลาน หรือที่ที่ชาวอิตาเลียนเรียกกันว่ามิลาโน จะมีชื่อเสียงในฐานะเมืองศูนย์กลางทางธุรกิจและแฟชั่นของอิตาลี เช่นเดียวกับปารีส แต่ก็ยังเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์อันน่าหลงใหลของสถาปัตยกรรมยุคกลาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งมหาวิหารดูโอโม ซึ่งถือว่าเป็นสัญลักษณ์ที่โดดเด่นที่สุดของที่นี่

ดูโอโมเป็นวิหารหินอ่อน สร้างตามแบบสถาปัตยกรรมโกธิก และเป็นสถาปัตยกรรมโกธิกที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในโลก โดยใช้เวลาในการก่อสร้างทั้งหมดถึงห้าร้อยปีเต็ม

นอกจากความใหญ่โตแล้ว ความวิจิตรตระการตาของลวดลายที่สลักเสลาอยู่บนพื้นผิวผนังของอาคาร ไม่นับรวมถึงรูปปั้นประติมากรรมของศิลปินระดับบรมครูของโลกอีกกว่าสามพันรูป ทั้งภายในและภายนอก ก็ทำให้ศศิวลัยถึงกับตกตะลึงจนตาค้าง ถึงแม้จะมองจากกระจกรถลิมูซีนก็ตาม

“คุณชายคะ ให้ฉันลงไปเดินดูได้ไหมคะ” จากทีแรกที่คิดจะทำเป็นเฉย แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวต้องขอร้องเขาจนได้

พิษณุนเรศวร์เองเมื่อได้เห็นแววตาตื่นเต้นดีใจของหญิงสาว เขาก็อารมณ์ดีขึ้นมากะทันหัน หากยังรักษาท่าทีเคร่งขรึมเย็นชาเอาไว้ เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายได้ใจ

“ผมจะลงไปกับคุณด้วย”

ศศิวลัยเหลือบมองตาเขาแวบหนึ่ง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคุณชายหนุ่มไม่มีทาง