คืนปล่อยผี

บรรยากาศภายในผับกึ่งร้านอาหารคืนนี้สุดสะพรึง พยัคฆ์นึกว่าตนเองก้าวเข้ามาในบ้านผีสิง บนผนังรอบด้านกลายเป็นฉากสยองขวัญ ด้านหนึ่งเป็นผนังบ้านไม้ผุพัง อีกด้านเป็นฉากปราสาทรกเรื้อด้วยวัชพืชพาดพัน

“โอ้” เขาสะดุ้งเมื่อก้มลงมองพื้น มันเป็นจอภาพที่มีหนอนตัวเป้งชอนไชน่าขยะแขยง

พยัคฆ์ขนลุกซู่ พนักงานเสิร์ฟอยู่ในชุดผีสารพัดชนิด แฟรงเกรนสไตล์กำลังมิกซ์เครื่องดื่มอยู่ที่บาร์ ผีแม่ชีเยื้องย่างหน้าบึ้งตึงเสิร์ฟเครื่องดื่ม ส่วนอีกด้านเป็นเฟรดดี้ ครูเกอร์

“พับผ่าสิ ฮัลนิบาลก็มา ไม่ใช่ผี แต่น่ากลัวกว่าผีซะอีก” พยัคฆ์ลูบแขนตัวเองขณะเดินสวนกับชายร่างใหญ่ แปลงร่างเสียจนจำไม่ได้ว่าเป็นพนักงานเสิร์ฟคนไหน

เขาเดินไปนั่งที่ประจำ แวมไพร์สาวผิวขาวกำลังเป็นที่สนใจของลูกค้า เธอเดินนวยนาดเสิร์ฟเครื่องดื่มให้หนุ่มๆ เสร็จก็ค้อมตัวเข้าหาลูกค้า ทำทีจะกัดต้นคอให้จมเขี้ยวปลอม แต่ยืดตัวขึ้นมาก่อนที่จะโดนตะปบ ชุดตัวนั้นช่างเซ็กซี่ ตัวเสื้อเกาะอกจนต่ำ กระโปรงพองๆ สั้นเหนือเข่า รองเท้าส้นสูงมีสายพันไปมาจนถึงใต้เข่า ทั้งหมดเป็นสีดำ ยกเว้นผ้าคลุมที่เป็นสีแดง

แวมไพร์สาวเต้นยั่วแขกทีละโต๊ะ เขามองเพลินเหมือนถูกสะกดจนกระทั่งแม่ค้างคาวน้อยเดินใกล้โต๊ะเข้ามาเรื่อยๆ

ขวดเครื่องดื่มสีใสถูกวางลงตรงหน้า ตามด้วยแก้วสองใบ และดอกกุหลาบสีแดงสด

“เมย์ล่ะ” เขาถามแวมไพร์ ไม่ยอมรับดอกไม้

ใบหน้าแต่งจนเข้มทั้งสีขาว แดง ดำ และตาโตกลมบ็อกสุกใสยื่นมาตรงคอเขา “เมย์ไม่มา” เสียงที่ผ่านออกมาจากฟันปลอมมีเขี้ยวทำให้ฟังไม่ชัด

“หือ”

“เมย์ไม่มา มีแต่แวมไพร์ฉาวเจ้าเฉน่ห์”

เขารำคาญเสียงที่เปล่งผ่านเขี้ยวปลอมนั้นเหลือเกิน แต่ก็เข้าใจว่าแวมไพร์จำเป็นต้องมีเขี้ยว

“อ๋อเหรอ” พูดยอกย้อนแบบนี้ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร คราวนี้เขายื่นมือไปรับดอกไม้ที่เธอยื่นค้างไว้

แต่สาวน้อยเปลี่ยนใจเอาคืน

“เฮียชอบกุหยาบเหยอ ดูไม่เข้ากับเฮียเยยนะ”

“ถ้าให้ก็รับ เดี๋ยวเสียน้ำใจ”

“พูดแบบนี้แฉดงว่าไม่ชอบกุหยาบ แล้วเฮียชอบดอกอะไร”

“เฮียจะบอกแค่คนเดียว” เขาหันไปมองทางโซนพนักงาน

ปานดวงใจมองตาม เพื่อนผีของเธอเดินสวนกันไปมาตรงจุดนั้นขวักไขว่ หญิงสาวแสร้งทำเสียงรำคาญใส่คนที่ไม่ยอมตัดใจ

“โอ๊ย อยากรู้จะแย่ แล้วเมย์ก็ไม่ไปถามพี่มารีหยอก มันไม่ฉำคัญเล้ย”

“เฮียเกิดวันจันทร์ ควรชอบดอกอะไรดี” เขาหัวเราะและหันมาตอบ

“จะไปรู้เหรอ” เธอยื่นกุหลาบไปให้เขา จากนั้นก็รินเครื่องดื่ม

“วันนี้เอาอะไรมาเสิร์ฟครับ” เขาเก๊กเสียงสุภาพ

“spirytus”

“แน่ใจนะ”

“อืม แน่ฉิ คืนฮัลโลวีน บอสบอกเอาไว้ว่าจะปล่อยผี เขาหมายถึงพวกเมย์นี่แหยะ” เธอขยับเข้าไปใกล้ๆ เขา ป้องปากกระซิบ “แล้วก็พวกผีพนันบางกลุ่ม วันนี้พนักงานฉามารถเอ็นจอยกับลูกค้าได้ หากลูกค้าต้องการการบริการฉุดเอ็กซ์คลูซีฟ” เธอถอยออก ขยับตัวโยกตามจังหวะดนตรี

“หมายถึง...” เขาเลื่อนสายตาขึ้นลงบนเรือนร่างที่แอบปรามาสในใจว่าเหมือนเด็กมัธยม แต่ตอนนี้ดูไม่ต่างจากพริตตี้ตัวท็อปเลย

“ไม่ใช่อย่างที่เฮียคิด แหม เฮียก็คิดแต่เรื่องอย่างว่า เมย์ไม่เอาเฮียหรอก”

“ฉันก็ไม่เอาเธอ มารีล่ะ วันนี้เป็นผีอะไร” เขาหันไปมองทางโซนพนักงานอีกครั้ง

“ผีหยุมหัว”

พยัคฆ์หันขวับ “ทะลึ่ง”

“จริงนะ เฮียไม่เชื่อเหรอ”

เขามองริมฝีปากอิ่มที่บิดเบี้ยวไปมาเหมือนเจ้าตัวก็รำคาญสิ่งแปลกปลอมในปาก “ไม่เชื่อ”

“ก็แล้วแต่ ถึงไม่หยุมวันนี้ อีกไม่กี่วันว่าที่คู่หมั้นมาก็โดนหยุมอยู่ดี” ปานดวงใจขำใส่คนปั้นหน้าบึ้งตึง ก่อนจะถอนหายใจ บอกด้วยความสงสารแกมสมเพช “พี่มารีเป็นแวมไพร์แบบเมย์นี่แหละ แต่เฮียเอ๋ย เมย์บอกแล้วไงว่าอย่าไปฉนใจ เขาไม่ได้รักเฮียแล้ว มาฉนใจบริการฉุดเอ็กซ์คลูซีฟดีกว่า” ปานดวงใจดึงความสนใจเขากลับมา

“ว่ามาสิ”

“คุณลูกคลื่นบอกว่าทุกๆ วันฮัลโลวีน ร้านเราจะเปิดให้บริการเฉพาะลูกค้าวีวีไอพีเท่านั้น”

“ใครมั่งล่ะที่จัดว่าเป็นวีวีไอพี คนขับอูเบอร์อย่างฉันด้วยเปล่า”

“เฮียมันเหนือกว่าลูกค้าพวกนั้นแล้ว เฮียเป็นเพื่อน แต่เมย์หมายถึงกลุ่มที่มาเล่นกาฉิโนของบอสแล้วได้พักห้องเพรสฉิเดนท์สูท พร้อมบริการลีมูซีนฟรีน่ะ วันนี้จะเปิดให้บริการเฉพาะกลุ่มนั้น เฮ้อ อธิบายเหนื่อย พูดก็ไม่ถนัด เข้าใจยังล่ะ”

“เข้าใจแล้ว”

“ค่อยยังชั่ว แล้วเมย์เห็นว่าว็อดก้าโปรแลนด์ตัวนี้เขาร่ำลือว่าแรงดีนัก เลยอยากให้เฮียดื่มให้ลืมความเฉ้า”

“เลี้ยงเหรอ”

“เปล่า วันนี้ฟรี ฟรี ฟรี และฟรี เป็นธรรมเนียมปฏิบัติ ส่วนไอ้เรื่องจะเลี้ยงน่ะ เฮียฝันไปเถอะ เมย์เอาเงินไว้เปย์เด็กหนุ่มค่ะเฮียขา”

“แล้วเธอเป็นนักดื่มเหรอ” พอไม่ได้ใส่แว่นแล้วดูสวยขึ้น แต่จะชัดเจนกว่านี้หากไม่ถูกเคลือบด้วยเครื่องสำอางจนหนา

“โธ่ ฉบายมาก นี่ไม่ใช่เมรีขี้เมานะ แต่เป็นเมย์คอทองแดง” ปานดวงใจรินเหล้าลงไปในแก้วทั้งสอง

“เดี๋ยว ผสมสักหน่อย ตัวนี้มันแรงมาก” พยัคฆ์ยั้งมือบางก่อนที่เธอจะส่งเครื่องดื่มเข้าปาก

“ป๊อดว่ะ” ปานดวงใจว่าเขา และลุกไปหยิบน้ำผลไม้มาเทใส่แก้วทั้งสองใบ เธอส่งให้เขาแก้วหนึ่ง และค่อยๆ ละเลียดจิบแก้วตัวเอง

พยัคฆ์มองลำคอระหงขยับน้อยๆ ยามเครื่องดื่มไหลลงคอ แต่เขี้ยวที่เธอใส่ไว้ทำให้เหล้าบางส่วนไหลย้อยลงมา ยอมรับโดยดุษณีว่าสายตาเขาไหลตามเครื่องดื่มลงไปที่เนินอกเธอ เขาเผลอกลืนเครื่องดื่มตามทั้งที่ยังไม่ได้จิบด้วยซ้ำ พยัคฆ์ไม่รู้ตัวว่าตนเองกำลังยื่นมือออกไปยังหยาดหยดของน้ำ

“เฮีย มันดีมาก ทั้งกลิ่นและรสชาติอ่อนโยนมาก” เธอเบิกตาประหลาดใจ ไม่เห็นด้วยกับการจัดอันดับที่ยกให้เหล้าตัวนี้แรงที่สุดในโลก

“ระ...เหรอ” พยัคฆ์ชักมือกลับทันควัน แต่สายตาสงสัยของปานดวงใจทำให้เขาหนีไม่พ้น “มีอะไรติดตรงคอเธอน่ะ”

“ตรงไหนเหรอเฮีย” ปานดวงใจลูบลำคอจนสะดุดกับสิ่งที่เธอไม่ชอบ “นี่หรือเปล่า”

“ชะใช่ๆ” เขารับสมอ้างกับไฝเม็ดเล็กๆ ที่นิ้วเธอแตะ

“ไฝ เมย์ไม่ชอบเลย มันเป็นจุดเด่นให้คนชอบมองคอของเมย์ กลับไปว่าจะไปจี้ออก”

“อย่าจี้เลย มันทำให้เธอดูเป็นกุลสตรีได้”  พยัคฆ์เห็นด้วยตั้งแต่เห็นครั้งแรกว่ามันเป็นจุดเด่นบนลำคอขาวๆ แล้วมันก็ทำให้ปานดวงใจดูเซ็กซี่ขึ้นด้วย แต่ไม่เท่ากับร่องรอยของเครื่องดื่มในตอนนี้

ปานดวงใจผสมเครื่องดื่มอีกแก้ว แล้วยื่นไปขอชนกับเขา