MasukShare
23
Terakhir Diperbarui:
2025-12-08 19:51:35“คิดอะไรอยู่เจ้าคะ? ลุกไปจากข้าได้แล้ว”
ไป๋เหม่ยหลานมิอาจล่วงรู้ความในใจของสามี ผ่านแววตาอาลัยอาวรณ์อยู่หลายส่วน นางคิดว่าการอยู่ในท่านี้นาน ๆ เข้าหากบ่าวรับใช้มาพบคงไม่ใช่เรื่องดี มือเรียวเลื่อนขึ้นวางบนแผงอกกว้างเพื่อที่จะผลักยันร่างกำยำออก
ยินเฟิงพลันคว้าจับข้อมือเรียว กระตุกเข้าหาตน บังคับนางไว้ใต้พันธนาการด้วยสีหน้าดื้อรั้นเอาแต่ใจ ข้อมือของนางเล็กเพียงกำมือเดียวของเขา
“พูดถึงเรื่องสุนัข... ข้ายังไม่ได้ลองท่าสุนัขกับศิษย์รักของข้า ศิษย์ไป๋”
“พูดอะไรเจ้าคะ? ภพชาตินี้ของข้าเป็นภรรยาท่าน ขออย่าพูดเรื่องน่าอายเลย ข้ารู้สึกละอายใจนัก”
“อื้ม... ในที่สุดเจ้าก็ยอมรับความจริง” ยินเฟิงยิ้มกรุ้มกริ่ม จับมือของนางขึ้นวางล้อมรอบกรามแกร่งที่ขบกัดกันแน่นจนเห็นสันกราม เขาพรมจูบบนหลังมือนุ่ม ฝ่ามือเล็ก ๆ อย่างทะนุถนอม คลั่งไคล้ “อืม... ข้าจะตอบแทนครอบครัวเจ้าด้วยการให้ปีศาจคอยดูแลท่านพ่อของเจ้าดีไหม?”
ใบหน้าสดสวยเต็มไปด้วยคำถาม หากแอบแฝงความดีใจเมื่อจะมีครึ่งปีศาจครึ่งเซียนระดับปรมาจารย์ เอ่ยปากว่าจะคุ้มครองบิดาของนางมิให้ได้รับอันตราย
“เจ้าจะว่ายังไง?”
“ว่า... อะไรเจ้าคะ?”
“ท่าสุนัข”
ท่าสุนัข!
ริมฝีปากสีชาดเม้มปิดสนิทแน่น เกือบได้ฟาดตีสามีเข้าสักที ทว่านางยังยับยั้งชั่งใจด้วยความเป็นกุลสตรี นางเพียงกัดฟันว่าเขาอย่างโกรธเคือง “ท่านอาจารย์... ข้าคาดไม่ถึงจริง ๆ ว่าท่านจะคิดกับข้าเพียงเรื่องเดียว”
“แน่นอน ในเมื่อเจ้าเป็นภรรยาข้า สามีที่ดีควรมอบความรักใคร่ให้ภรรยาทุกค่ำคืน ข้าเองก็โปรดปรานเสียงเจ้าครวญครางของเจ้า แสนไพเราะราวเสียงพิณสวรรค์” ยินเฟิงส่งเสียงหัวเราะอย่างที่นางไม่เคยได้ยิน ในร่างปีศาจอสรพิษ นัยน์ตาสีชาดเจ้าเล่ห์ร้ายกาจบอกว่าเขาคิดเรื่องใด
“อืม... จะว่าไปก็แปลกนัก ไยเทพธิดาไป๋ผู้งดงามมาอยู่ในอ้อมกอดอาจารย์ปีศาจ?”
“ข้าไม่คุยกับท่านแล้วเจ้าค่ะ” นางส่ายหน้าหนีไปมองกำแพงห้อง เมื่อปีศาจอสรพิษหัวเราะหึหึในลำคอ เฝ้ารอข้อแลกเปลี่ยนจากนาง ซึ่งแม้กระทั่งตัวนางเอง ยังไม่รู้ว่านางจะกล้าเดิมพันความปลอดภัยของบิดา ด้วยร่างกายของนางหรือไม่ อะไรคือท่าสุนัขที่เขาว่ากันเล่า
ถัดจากเรือนหลังใหญ่ซึ่งรายล้อมด้วยสวนกว้างขวาง เป็นพื้นที่พำนักอาศัยของชาวนาในความดูแลของท่านโหว ไป๋เหม่ยหลานเพิ่งได้โอกาสเข้ามาเยี่ยมเยียนไร่ส้ม นาข้าวเขียวขจีทอดยาวสุดลูกตา นางเตรียมอาหารไว้ในตะกร้าไม้ ขอให้บ่าวรับใช้สตรีนำเสบียงไปแจกจ่าย
ด้วยความที่พื้นที่บริเวณนี้เป็นจุดเชื่อมต่อระหว่างเขตแดนแคว้นหานและแคว้นเว่ย หลายปีก่อนจึงถูกปล้นสะดมจากชนเผ่าซยงหนูและชนเผ่าเร่ร่อนอยู่บ่อยครั้ง จนได้รับความช่วยเหลือจากท่านอ๋องส่งกำลังคนมาต่อสู้กับศัตรู และด้วยกระบี่จากมือของเฉียนฟานอ๋องเอง แม้ว่าเขาไม่ได้มีกำลังทหาร มีเพียงมิตรสหาย ผู้จงรักภักดี รวมไปถึงทหารรับจ้างส่วนตน เมื่อกำลังพลขึ้นตรงกับเมืองหลวงต่อองค์ฮ่องเต้ เขาเป็นเพียงผู้ครองเมืองในนาม เรียกได้ว่าทำการเก็บส่วย บริหารแคว้นเว่ยใต้พระบรมราชโองการและจากราชสำนักใหญ่ บางครั้งยังมีบุคคลจากราชสำนักมาสอดแนม
เช่นการแต่งงานกับบุตรสาวของท่านโหว หลังจากที่ยินเฟิงมุ่งมั่นเสนอตนสู่ราชสำนัก ก็เพื่อจะได้ไปสู่ขอไป๋เหม่ยหลาน ทุกคนย่อมเห็นด้วยกับการแต่งงาน มิใช่เพื่อกระชับไมตรีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น การที่นางแต่งงานกับเขา นางสามารถที่จะรายงานความเคลื่อนไหวของสามีให้กับบิดาอย่างฉางผิงโหว
“สามี... ตกลงว่าท่านอยู่บนโลกมนุษย์มานานเท่าไรเจ้าคะ?” เสียงหวานถามขึ้นมาในโรงครัว ขณะมองใบหน้าหล่อเหลาแลดูครุ่นคิดบางสิ่ง บ่าวรับใช้เดินออกไปหมดแล้ว นางมองซ้ายขวาให้แน่ใจเสียก่อนว่าไม่มีใคร
“ข้ามีภารกิจสำคัญ จำต้องกลับไปเทวโลกและภพภูมิปีศาจเป็นครั้งคราว จะนับว่าสองปีบนโลกมนุษย์ คงไม่พอดีเสียทีเดียว ข้าก็ไป ๆ มา ๆ”
‘นับว่าท่านมีความอดทนมากนัก’
ไป๋เหม่ยหลานคิดไปอีกเรื่องหนึ่ง จำได้ว่าค่ำคืนเข้าหอ จะได้ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ เขารุกรานนางขนาดไหนทั้งที่นางเฝ้าร้องไห้คร่ำครวญหาอดีตด้วยความอาลัย ท้ายที่สุดแล้วเขาก็จำยอมอดทนไม่ล่วงเกินนาง
“บุญคุณต้องทดแทน หนี้แค้นต้องชำระ นับตั้งแต่นี้ไป เรื่องราวบนโลกมนุษย์จะไม่ได้อยู่ในแผนการของข้า หากเจ้านำความเรื่องใดเกี่ยวกับตัวข้าไปรายงานท่านพ่อของเจ้า ก็ย่อมได้ ขอให้แล้วแต่เจ้า ภรรยา”
ยินเฟิงแสนอ่อนน้อมต่อนางแม้กระทั่งในแววตาเล่ห์ร้าย เขากล่าวว่าไม่สนใจเรื่องราวบนโลกมนุษย์แล้วจริง ๆ เมื่อเขากำลังคิดหาวิธีนำพานางกลับไปด้วยกัน
Bab terbaru
ท่านอาจารย์อย่ารบกวนข้าเลย 49 [จบ]
ตอนพิเศษ : เศษใบชาในถ้วยกระเบื้องที่มีควันลอยฉุยสลายไปในเวหา อาภรณ์สีนิลสะบัด ยินเฟิงปัดมือเบา ๆ ร่ายเวทปีศาจอย่างระวัง หลังปัดชาใบเล็กไม่ให้ระคายคอภรรยา ขณะก้มหน้ามองนางชักชวนเขาสนทนาไปเรื่อยเปื่อยในฝั่งตรงกันข้าม ชาบนโต๊ะไม้ไม่พร่องไป นางไม่ดื่มมันเสียที“ไยเจ้าไม่รีบดื่มชาให้หมดถ้วยเสีย เย็นหน่อยก็จะไม่อร่อยแล้ว”“เจ้าค่ะ” นางยิ้มพลางยกถ้วยชาขึ้นแตะริมฝีปาก เหลือบตามองสามีที่ชะเง้อคอมองออกไปด้านนอกท้องนทีมืดสนิท บิดาสงสัยว่าบุตรชายของเขาออกไปเที่ยวเตร็ดเตร่ที่ไหน ไม่ทันสังเกตเห็นน้ำในถ้วยหายไป“เจ้าไม่ควรลืมดื่มชาเป็นอันขาด”“ข้าอาจลืมก็ได้”“ไม่ได้”ยินเฟิงได้คำตอบจากภรรยาในรอยยิ้มมีเลศนัย“ข้าจะลืมแน่...”หลังจากนั้นเขาก็เฝ้าอธิบายเหตุผลของตน ไม่ใช่ว่าไม่อยากตามใจนาง ซึ่งไม่เป็นผล เมื่อได้พูดคุยเรื่องบุตรกันทีไร ยากจะหาข้อสรุป...ไป๋เหม่ยหลานมิได้เชื่อฟังสามี นางกำลังนึกถึงช่วงเวลาสำคัญ ร้อยกว่าปีที่ผ่านพ้นมา ความเจ็บปวดทรมานจากการคลอดบุตรเพียงครั้ง ไม่เทียมเท่าความสุขล้นในอกมารดาบุตรชายตัวน้อย ‘อี้เฉิน’ เป็นบุตรชายที่น่ารักใคร่ นางเฝ้ามองเจ้าตัวน้อยนอนหลับใหล ในร่างของทารกและเ
ท่านอาจารย์อย่ารบกวนข้าเลย 48
หลังผ่านพ้นงานวิวาห์ในภพภูมิปีศาจ ร่างอรชรในอาภรณ์สีชาดงดงามพลันหายไปพร้อมกลุ่มไอหยินไป๋เหม่ยหลานตั้งใจไปนำของวิเศษมาให้สามี เพื่อเป็นของขวัญวันแต่งงาน นางใส่ใจกับการเป็นปีศาจและปรมาจารย์ปีศาจ สามีของนักเป็นอย่างมากทว่าระหว่างทางมีปีศาจจิ้งจอกฝีมือเก่งฉกาจเข้ามาขวางทาง ยื้อแย่งก้อนหินน่าอัศจรรย์ไป นางตบะไม่ถึงปีศาจตนนั้น ไม่ได้ของวิเศษจากถ้ำประหลาดที่ได้ยินมาว่ามันเพิ่มกำลังวังชา ทำให้ร่างกายแข็งแรงอายุยืนนานไปอีกนับหมื่นปี นางกลับเมืองเหยียนมือเปล่า พร้อมความเศร้าหมองจนนางเกือบจะร้องไห้ออกมาอย่างผู้อ่อนแอ ขณะปลายเท้าล่องลอยในเวหา หยุดลงหน้าโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง“วันนี้ข้าไม่ได้อะไรเลยสักอย่าง ไปทำเรื่องสำคัญก็คว้าน้ำเหลว ข้าควรมีวันหยุดเสียบ้าง” เสียงหวานบ่นพึมพำ กรงเล็บสีนิลสะอาดกรีดกรายผ่านริมฝีปากสีชาด การผัดหน้างดงามของนางจึงกลายเป็นเรื่องง่ายดาย นางหันไปกล่าวกับสามีที่เหยียบยืนบนพสุธาตามหลังนางมาไม่นาน“ปีศาจควรมีวันหยุดพักผ่อน”“ปีศาจไม่มีวันหยุด”“แล้วจะต้องเหน็ดเหนื่อยไปตลอดกาลเลยหรือ? แค่เฉพาะการบำรุงบำเรอใจสามีอสรพิษในภพภูมิปีศาจ ร่างของข้าแทบป่นเป็นเถ้าธุลี”“นับตั้งแต่เราส
ท่านอาจารย์อย่ารบกวนข้าเลย 47
“ย่อมได้ เมื่อใดก็ได้ทั้งนั้น เราจะไปเยี่ยมบิดาของเจ้าด้วยกัน เราสาม...” รับปากแล้วมือหนาพลันปลดเปลื้องอาภรณ์ กองหล่นบนพื้นไม้เป็นเงามัน เลื่อนสายตามองไปทั่วทุกอณูกายขาวผ่องงาม หน้าท้องแบนราบปรากฏกลุ่มอายสีดำวนเวียนอยู่เหนือสะดือสวยยินเฟิงเข้าใจภรรยาว่าคงไม่คุ้นชินกับร่างกายซึ่งค่อย ๆ กลายเป็นอสรพิษร้าย ที่มีความอิจฉาริษยาเช่นปีศาจสตรี นางใจร้อน ไม่โอนอ่อนตาม นางกำลังตั้งครรภ์ อารมณ์แปรปรวนไม่น้อยขณะมือเรียวลูบบ่ากว้างของบุรุษร่างกำยำ สตรีในอาภรณ์งดงามสีนิลปักทอด้วยลวดลายอสรพิษ เผยอริมฝีปากรับจูบอ่อนหวานของสามีจูบของนางกลับกลายเป็นเร่าร้อนเมื่อเขาเป็นฝ่ายริเริ่ม หลังมื้ออาหารในทุกเช้าค่ำ นางคืบคลานเข้าหา หากสามีไม่เป็นฝ่ายเปิดศึกสู้รับกับนางบนฟูกนอนยับเยิน พร่ำบอกคำรักด้วยการสานราคะ จนกว่าจันทราสีชาดจะลับคล้อยไปในความมืดของเมืองเหยียนในภพภูมิปีศาจ ซึ่งไม่เคยพบแสงตะวันเมื่อสะโพกกลมกลึงยกขึ้น บุรุษร่างกำยำถูกผลักติดกับหัวเตียงไม้สนแดง นางใช้พลังเวททั้งหมดบังคับให้เขาอยู่ใต้อาณัติ ลวดลายที่สลักอย่างงดงามเหล่านั้นกลายเป็นอสรพิษที่มีชีวิต เลื้อยไหลผ่านฟูกนอนและสองเรือนร่างที่สอดประสาน
ท่านอาจารย์อย่ารบกวนข้าเลย 46
“ท่านจะไม่สูญเสียข้าไป ส่วนข้าก็ไม่จำเป็นต้องเฝ้าติดตามท่าน ข้ามีความคิดว่า...” สองมือเรียวผลักอกสามีให้ออกห่างนาง นัยน์ตาสีชาดเบิดกว้างทอประกายชิงชัง “ทำลายใบหน้าหล่อเหลาของท่านเสีย น่าจะสิ้นเรื่องกระมัง”ไม่พูดเปล่า กรงเล็บสีนิลผงาดกางขึ้น ขณะดวงตาคู่สวยสีชาดสั่นไหวลังเล แม้ใจนางปรารถนาจะกรีดใบหน้าหล่อเหลาให้เสียโฉมนัก ด้วยความโง่เง่าของนาง ยังคิดว่าสมควรตัดเจ้ามังกรร้ายทิ้งไปให้หมดทั้งยวง เพราะคงมิใช่เพียงใบหน้าคมคาย บุรุษผู้นี้สามารถสรรค์สร้างความสำราญใจให้สตรีสามีเพียงจับข้อมือเล็ก ๆ ของนางไว้ จูบกรงเล็กและเขี้ยวขาวคมตรงมุมปากสีชาด“เก็บเขี้ยวเล็บของเจ้าไว้ขบกัดสามีจะดีกว่าไหมเล่า? ข้ายังมิได้ต้อนรับการกลับมาของเจ้าเลย ศิษย์ไป๋”แววตารุ่มร้อนทอประกาย จ้องมองแก้มแดงซ่านของภรรยา หลบเลี่ยงสายตาของเขาไปไป๋เหม่ยหลานอดกลั้นจิตใจ มองผ่านหน้าตาบานกว้างสลักลายอสรพิษและปีศาจ สุดสารพัดจะจินตนาการ ท้องนภาปรากฏดวงดาราทอแสงระยิบระยับ ไม่ต่างไปจากยามราตรีโลกมนุษย์ ทว่ากลางนภากว้างมีจันทราสีชาด ส่องสว่างงดงาม สะท้อนลงบนผืนน้ำสีนิลสะอาด------------บทสุดท้าย终章สามียินยอมพร้อมรับการจิกข่วนจากก
ท่านอาจารย์อย่ารบกวนข้าเลย 45
ในน้ำเสียงเศร้าหมองนั้น มือหนาเฝ้าลูบไล้ผิวกายนุ่มเนียน ละเอียดไปทั่วทุกอณู ซึ่งถูกหยุดอายุขัยไว้เพียงสิบเก้าปี ถึงแม้ว่าอารมณ์ราคะกำหนัดจะรุมเร้าอย่างหนัก เขาขยับอ้อมแขนกระชับกอดนางให้รู้สึกอุ่นปลายจมูกโด่งเป็นสันคมเฝ้าซุกไซ้หาความสำราญจากเรือนร่างนุ่มหอม ราวกับว่านางเป็นปั้นดิน แตกต่างที่นางยังคงเป็นนาง เป็นกลิ่นของนางยินเฟิงมีความเชื่อว่านางเพียงหลับใหลในนิทรา อันจะนำพาสู่ความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ หลังจากที่พบเห็นว่านางพักผ่อนมากขึ้นเมื่อจำต้องต่อสู้กับพลังอาฆาตแค้นและราคะของปีศาจ นับตั้งแต่ปลูกถ่ายกระดูกเซียนให้นางบนโลกมนุษย์มาเจ็ดเดือนกว่า ครั้งสุดท้ายนั้นเป็นลูกแก้วอสรพิษนางควรลืมตาขึ้นในอีกไม่ช้า เขาจำต้องเฝ้ารอนางอย่างใจเย็น‘หากข้าเศร้าหมองใจ เจ้าคงเป็นทุกข์ไปด้วย เมื่อใดเจ้าลืมตาตื่น ก็ควรจะเป็นวันที่ดีของเจ้า ไป่ไป๋...’สตรีในอ้อมแขนเป็นผู้เดียวในทั่วทุกพรหมโลกที่ทำให้บุรุษร่างกำยำโศกศัลย์อาลัย เขาจ้องมองใบหน้างดงามนิ่งสงบเช่นเดิม มือหนาสะบัดไปมาในอากาศ ปรากฏผ้าผืนใหญ่สีนิลสนิท ห่มคลุมเรือนกายอรชรมิดชิด ร่างกายของนางเย็นเฉียบราวเหมันต์ ผ่อนลมหายใจเข้าออกแผ่วเบา“อื้อ...”
ท่านอาจารย์อย่ารบกวนข้าเลย 44
เมื่อมองอีกครั้งหนึ่งงูเหล่านั้นกลับกลายเป็นสีนิลสนิท ในห้วงฝันนางพบสตรีในอาภรณ์งดงามหัวเราะร่าเริง นางมีใบหน้างดงามอ่อนหวาน‘โอ้... ไป๋เหม่ยหลาน... ศิษย์ไป๋ของท่านเหลือเพียงโครงกระดูก’‘ท่านอาจารย์จะยอมลืมเลือนเรื่องราวระหว่างท่านและนางหรือ?’สตรีอสรพิษคลับคล้ายคลับคลาที่นางเคยพบจากโถดึงความทรงจำ แลเห็นอาจารย์ยินเฟิงในสภาพน่าอดสู ร่างกายผ่ายผอมเหลือเพียงหนังติดกระดูก ล้มลุกคลุกคลานอยู่บนพื้น ทำร้ายหัวใจดวงน้อย ๆ ของนางนักนางได้ยินทั้งสองยื่นข้อเสนอต่อรอง ซึ่งสำหรับอาจารย์ยินเฟิงขอเพียงจดจำนางไว้ในห้วงความทรงจำ หากเป็นไปได้ก็จะออกตามหานางสุดท้ายแล้วนางก็ยังไม่เข้าใจ...ไยท่านอาจารย์ไม่ลืมนางไปเสีย เมื่อมีวาสนาต่อกันย่อมได้กลับมาพบกันอีกในภพหน้า เขากลับยอมกลายเป็นอสรพิษ เพื่อเก็บความทรงจำระหว่างอาจารย์-ศิษย์ เพื่อให้ได้กลับมาครองคู่นางอย่างสามีภรรยา...---------------ยินเฟิงคงไม่อยู่รอพบหมอหลวงจากราชสำนัก เพียงรอท่านโหวผู้มาเยี่ยมเยียนบุตรสาว ก่อนที่จะหันหลังกำมือแน่นแล้วเดินจากไปฉางผิงโหวรู้แก่ใจดีว่าวันนี้จะมาถึงในสักวัน ไม่สามารถรั้งบุตรสาวซึ่งไม่ใช่บุคคลบนโลกมนุษย์เอาไว้ได้ นาง
Anda juga akan menyukai
ชายาข้ามภพ
หลินซินเหยียน19.3K Dibacaทาสราคะองค์ชายใบ้
บ้านเขมปัณณ์19.4K Dibacaหวนคืนอีกคราสตรีร้ายขอกลับใจ
Tuk Kung44.4K Dibacaอ่านใจทรราช สนมปลาเค็มถล่มวังหลัง
มาแล้วก็อยู่ต่อเถอะ18.7K Dibacaเจ็บแทนข้า เจ้าห้ามตาย
จันทร์ส่องแสง5.1K Dibacaแม่ทัพฉินขย่มวังหลัง
ท่านจอมยุทธ์199187 Dibacaข้าคือ เจ้าของหอเหว่ยซิน
l3oonm@6.8K Dibacaขอโทษทีนิยายเรื่องนี้มีตัวร้ายเป็นตัวเอก!
I-KYEOM2.9K Dibaca
