Share

บทที่ 7

Author: เหยียนซี
เจียงหวานหว่านจึงสั่งให้แม่เฒ่างานหยาบไปเอาอาหารมา

แม่เฒ่างานหยาบรับคำสั่ง เอาอาหารมาวางไว้แล้วก็ออกไป

กับข้าวสองอย่าง น้ำแกงหนึ่งอย่าง

ชามที่ใช้ใส่ข้าว ขอบชามแตกเป็นรู ข้าวที่ให้มาก็เก่าสีออกเหลืองนิดๆ แล้ว แถมยังมีทรายเม็ดเล็กๆ ปะปนมาด้วย

ปลานึ่ง ดูเหมือนจะไม่เลว แต่กลับมีกลิ่นฉุนคลุ้งขึ้นจมูก แค่ได้กลิ่นก็อยากจะอาเจียนแล้ว

หมูผัดซีอิ๊ว ดูไปแล้วก็ไม่มีเนื้อแดงเลยสักนิด เป็นมันหมูล้วนๆ

สือหลิ่วเบ้ปาก หยิบช้อนมาลองตักน้ำแกงที่ดูเหมือนปกติขึ้นมาชิมคำหนึ่ง

คิ้วขมวดแน่น หน้าตาเหมือนอยากจะร้องไห้ออกมาให้ได้

วินาทีต่อไปก็อาเจียนออกมา

"คุณหนูคะ เมื่อครู่เหมือนข้าได้กินเยี่ยวเข้าไปเลยเจ้าค่ะ!"

พูดจบก็บ้วนน้ำล้างปากไปหลายครั้ง

เจียงหวานหว่านสีหน้าแย่มาก บอกให้สือหลิ่วไปเรียกแม่นมหวังมา

สือหลิ่วไปแล้วก่อนจะกลับมาอย่างรวดเร็ว

"คุณหนูคะ แม่นมหวังบอกว่าตอนนี้นางต้องดูแลฮูหยินและคุณชายที่บาดเจ็บ ไม่สามารถมาได้ หากมีเรื่องอะไร รอให้นางเสร็จธุระก่อนค่อยว่ากันเจ้าค่ะ"

หึ วางอำนาจเหรอ ไม่มีทางหรอก

เจียงหวานหว่านให้หลิ่วซู่รอก่อน สั่งให้สือหลิ่วถืออาหารตามนางมา เพื่อไปหานางหวัง

นางหวังเป็นภรรยาของจางวั่งไฉ พวกเขาสองสามีภรรยาถือเป็นมือขวามือซ้ายของเฉาหยูเฟิ่ง

เมื่อชาติก่อน ตัวนางถูกขังไว้ในห้องลับ จางวั่งไฉเป็นคนฟาดนางด้วยแส้ที่ชุบด้วยน้ำเกลืออย่างต่อเนื่อง

ประทับตราเหล็กร้อนบนร่างกายของนาง เจ็บปวดไปถึงกระดูก...

ความแค้นที่ฝังแน่นในกระดูกนี้ เจียงหวานหว่านชาตินี้จะไม่ยอมปล่อยพวกเขาไปง่ายๆ แน่ ถลกหนักเลาะกระดูกก็ไม่พอคลายความแค้นนี้ไปได้

ในระหว่างคิดอยู่นั้น เจียงหวานหว่านก็มาหยุดอยู่ที่หน้าประตูเรือนของเฉาหยูเฟิ่งแล้ว

ประจวบเหมาะได้เจอกับนางหวังที่กำลังเดินมาข้างหน้าพอดี

เซียงเออร์สาวใช้วิ่งออกมาพูดกับนางหวังไม่กี่ประโยค ก็รีบออกไปอย่างรวดเร็ว

เซียงเออร์พูดกับแม่นมหวังเสียงเบา สายตาของแม่นมหวังมองมาทางเจียงหวานหว่าน

สือหลิ่วเดินตามหลังเจียงหวานหว่านอยู่ พูดเสียงต่ำ "คุณหนู คนข้างหน้าก็คือแม่นมหวังเจ้าค่ะ"

"บ่าวนางหวัง คารวะคุณหนู"

หน้าตาของนางหวังดูเป็นคนซื่อ ยิ้มให้อย่างประจบ ให้ความรู้สึกว่านางเป็นคนเข้าง่ายกับทุกคน

เมื่อได้เห็นเจียงหวานหว่าน นางหวังก็ใช้รอยยิ้มปกปิดความโกรธแค้นในใจ

วันนี้นางออกไปข้างนอกเพื่อเก็บเงิน คิดไม่ถึงว่าตอนกลับมา จะเห็นฮูหยินตัวเองนอนอยู่บนเตียงพร้อมกับบาดแผลเต็มตัวขนาดนั้น

ฮูหยินของนาง นางเห็นมาตั้งแต่ยังน้อย

ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี เสื้อผ้าอาภรณ์ อาหารโอชาไม่เคยขาด เคยถูกกระทำเช่นนี้ ถูกหยามเกียรติเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน

ที่น่าแค้นใจก็คือตอนนี้ยังไม่สามารถจัดการนังเด็กเลวนี่ได้

แม่นมหวังมองตรงไปที่เจียงหวานหว่าน ใบหน้ายังคงประดับไปด้วยรอยยิ้มสุภาพ

มุมปากของเจียงหวานหว่านเองก็ยกยิ้มขึ้นเช่นกัน เพียงแต่รอยยิ้มนี้ไปไม่ถึงแววตา

"แม่นมหวัง วันนี้อาหารรสชาติไม่เลว ข้าจึงตั้งใจมาขอบคุณเจ้าโดยเฉพาะ"

สีหน้าของแม่นมหวังมีประกายความอับอาบขึ้นเล็กน้อย ได้แต่ยิ้มแห้งๆ ตอบไป "คุณหนู เกรงใจบ่าวเกินไปแล้ว นี่เป็นสิ่งที่บ่าวสมควรทำแล้ว"

มุมปากของเจียงหวานหว่านยกยิ้มเย็น

"ความห่วงใยที่แม่นมหวังมีต่อข้า ช่างทุ่มเทยิ่งนัก!"

"เพี๊ยะ"

เมื่อพูดจบ เจียงหวานหว่านใช้ความเร็วประดุจสายฟ้าตบหน้าแม่นมหวังไปหนึ่งทีโดยที่นางไม่ทันได้ป้องกันตัว

แม่นมหวังถูกตบจนมึน ผมเผ้ายุ่งเหยิง ร่างกายโครงเครง ต้องพยายามตั้งตัวให้ยืนอยู่ได้

สติหลุดลอย ดวงตาเบิกโพลง นังเด็กเลวมันกล้าตบนาง อาจหาญเกินไปแล้ว

แม่นมหวังใช้มือกุมหน้าไว้ ถามเจียงหวานหว่านกลับไป

"คุณหนู ไม่ทราบว่าบ่าวทำอะไรผิดไปหรือ ถ้าวันนี้คุณหนูไม่บอกให้ชัดเจน บ่าวไม่ยอมแน่"

เจียงหวานหว่านขยับข้อมือก ยิ้มเย็น "ข้าจะบอกเจ้าเดี๋ยวนี้แหละ!"

ยื่นมือซ้ายออกไป บีบคอแม่หวังอย่างรวดเร็ว

แม่นมหวังหายใจลำบาก จึงอ้าปากออกมาโดยสัญชาติญาณ

แรงที่เยอะกว่า ทำให้แม่นมหวังล้มไปข้างหลัง เจียงหวานหว่านคร่อมไปอยู่บนตัวของนาง

มือขวาก็เอาอาหารที่สือหลิ่วถือมา กรอกเข้าไปในปากของแม่นมหวัง

"พอใจไหม กินให้อร่อยล่ะ!"
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Natharinee Pornthongochai
คิดตรงกันเลยค่ะ เอาอาหารที่นำมาให้กรอกปากคนสั่งการ ดูซิว่านางจะทนกินได้แค่ไหนน่ะ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ   บทที่ 215

    เซียวหวายส่ายหน้าด้วยความเอือมระอา ที่แท้พี่สาวก็ทำเพื่อใบหน้าของนาง……จวนอ๋องเจียงหวานหว่านกำลังนั่งอยู่ในศาลา ท่านอ๋องแกล้งป่วย เขาแกล้งป่วยนานมากแล้วช่วงนี้นางเหนื่อยมาก แม้กระทั่งกู้ฉางชิงมาหานาง นางล้วนไม่มีเวลายังดีที่กู้ฉางชิงมีความสามารถหลังนางนำแผนผังทั้งหมดบอกกับเขา กู้ฉางชิงจัดการเตรียมร้านให้นางเรียบร้อยอีกไม่กี่วัน หอหงเหยียนของนางก็จะเปิดกิจการแล้วนี่เป็นร้านค้าแรกของนาง เป็นการเริ่มต้นวางรากฐานในเมืองหลวงของนาง“แม่นางเจียง องค์รัชทายาทมาเยี่ยม ท่านอ๋องตามหาท่าน”เทียนซูตามหาไปรอบๆ ในที่สุดก็พบเจียงหวานหว่านเจียงหวานหว่านยืนขึ้นแล้วปัดฝุ่นตามร่างกาย จากนั้นก็ยิ้มให้เทียนซู “ไปเถอะ”เทียนซูมองเจียงหวานหว่าน “เจียงจิ่นเซวียนก็มาด้วย”เจียงหวานหว่านรู้สึกผิดปกติ นึกไม่ถึงว่าองค์รัชทายาทจะให้ความสำคัญกับเจียงจิ่นเซวียนนางไม่ได้คิดสิ่งใดมากและไปหาหรงซีตอนที่เจียงหวานหว่านมาถึง ห้องสมุดของหรงซีมีคนเพิ่มขึ้นมาอีกสองคน นั่นก็คือองค์รัชทายาทและเจียงจิ่นเซวียนครั้งแรกที่องค์รัชทายาทเห็นเจียงหวานหว่าน สายตาเขาถูกรูปร่างหน้าตาของเจียงหวานหว่านดึงดูดไปเจี

  • บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ   บทที่ 214

    หลังจากเซียวหวายออกจากห้องทรงอักษรก็ไปหาเซียวกุ้ยเฟยเซียวกุ้ยเฟยรู้ว่าเซียวหวายจัดการธุระเรียบร้อยแล้ว ความกังวลใจของนางในที่สุดก็ขจัดออกไปได้แล้วจนนางได้ทราบว่าท่านแม่เป็นลมหมดสติ นางโกรธจนตัวสั่นผู้หญิงต้อยต่ำที่ทำให้ท่านแม่นางล้มป่วย นางไม่มีทางปล่อยไปง่ายๆ“พี่สาว ข้าเตรียมส่งท่านแม่กลับบ้านเกิด จากนั้นค่อยจัดการชู้รักนอกเรือนของท่านพ่อ”ท่านแม่เป็นญาติสนิทเพียงคนเดียวของเขาและพี่สาว พวกเขาต้องจัดตำแหน่งให้อย่างเหมาะสมส่วนท่านพ่อเซียวหวายเซิง แล้วแต่เขาเถอะ อนุของท่านพ่อเขามีมากมายจนเขาจำได้ไม่หมดเม่ยเออร์คนนั้นใจกล้าที่สุด นึกไม่ถึงจะกล้ายั่วยุท่านแม่ในเมื่อเม่ยเออร์รนหาที่ตาย เขาก็จะทำให้นางสมหวังทว่าเซียวกุ้ยเฟยไม่ชอบให้น้องชายไปยุ่งเรื่องของเรือนหลัง“เจ้าเป็นผู้ชาย อย่ายุ่งเรื่องเรือนหลังเลย เรื่องนี้มอบให้พี่สาวจัดการเอง”เซียวกุ้ยเฟยขบเคี้ยวเขี้ยวฟัน นางไม่พอใจกับนิสัยเจ้าชู้อย่างท่านพ่อเป็นอย่างมากตราบใดที่นางยังอยู่ในตำแหน่งกุ้ยเฟย ข้าจะไม่ยอมให้ท่านแม่ต้องทนกับความอัปยศอดสูเช่นนี้เซียวหวายมีความคิดของเขาเช่นกัน “พี่สาว ท่านอยู่ในวังหลวง มีสายตามากมาย

  • บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ   บทที่ 213

    สีหน้าของผู้อาวุโสแต่ละคนไม่น่าดูนักพวกเขาโกรธจนแทบอยากจะหยิบเข็มมาเย็บปากเซียวหวายเอาไว้เหตุใดจึงบอกเรื่องเหล่านี้ต่อหน้าผู้อื่น พวกเขายังต้องรักษาหน้าเอาไว้“หุบปาก ไม่ต้องพูดต่อแล้ว พวกเราตกลงให้เซียวหวายเป็นหัวหน้าตระกูลคนถัดไป”เซียวหยวนกล่าวด้วยความโมโหน่าโหโมนัก นึกไม่ถึงว่าจะโดนคนรุ่นหลังฉีกหน้าแล้ว ต่อไปพวกเขาจะอยู่ในสกุลเซียวได้เช่นไรแต่เขาไม่กล้าล่วงเกินเซียวหวาย ถึงอย่างไรประมุขตระกูลคนก่อนก็คือเซียวหยวนเซิง เป็นพ่อของเซียวหยวายอีกอย่างเซียวหยวายเป็นน้องชายแท้ๆ ของเซียวกุ้ยเฟยพวกเขาเป็นคนของสกุลเซียว ยังต้องพึ่งพาใช้ชีวิตอยู่ร่วมเรือนเดียวกับเซียวหยวนเซิงช่างเถอะ สมบัติเงินทองที่ควรได้ พวกเขาล้วนได้มันมาแล้วไม่จำเป็นต้องคิดเล็กคิดน้อยกับสองพ่อลูกเซียวหยวนเซิงเหล่าผู้อาวุโสปรึกษากันแล้ว ยอมรับข้อเสนอให้เซียวหวายเป็นหัวหน้าตระกูลเซียวหวายรับตราประทับหัวหน้าตระกูลที่เซียวหยวนเซิงมอบให้เขาแล้ว จากนั้นก็กล่าวเสียงเข้ม“ข้าขอประกาศ กิจการของสกุลเซียวทั้งหมดจะมอบให้กับราชสำนัก”สิ้นเสียงของเซียวหวาน เหล่าผู้อาวุโสตระกูลลุกฮือขึ้นมาต่อต้าน“ข้าคือหัวหน้าตระ

  • บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ   บทที่ 212

    เทียนซูจัดการงานในมือเรียบร้อยแล้วจึงกลับไปหาหรงซีเวลานี้หรงซีมีงานสั่งให้เทียนซูไปทำเช่นกัน“ไปตามหมอหลวงมาตรวจอาการข้า ข้าถูกพิษ”หรงซีบอกแผนการของเขากับเทียนซู“ท่านอ๋อง ท่านคิดจะล่อคนวางยาพิษให้ลงมือ?”หรงซีหัวเราะเย็น “วางยาสลับซับซ้อนเช่นนี้ จะไม่มายืนยันผลลัพธ์ที่ตัวเองทำได้เช่นไร”“ท่านอ๋อง เหตุใดท่านจึงได้เชื่อมั่นนักว่าแม่นางเจียงไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้?”เขาไม่เคยเห็นท่านอ๋องเชื่อใจผู้ใดเช่นนี้มาก่อน“เจียงหวานหว่านกลัวตาย รักชีวิต”เทียนซูไม่เข้าใจ เพราะกลัวตายจึงขายท่านอ๋อง“นางชอบทรัพย์สินเงินทอง”เทียนซูกลุ้มใจ เจียงหวานหว่านโลภมาก ยิ่งไม่น่าเชื่อถือ“นางจริงใจกับข้า”หรงซีเคยได้ยินคำพูดตอนเจียงหวานหว่านฝันร้ายเจียงหวานหว่านมีความลับที่เขาไม่รู้แต่นางไม่มีทางทำร้ายเขา เขารู้ดีกว่าผู้ใดทั้งนั้น“ส่งคนแอบจับตาดูนางไว้”หรงซีกล่าวเชื่องช้าเทียนซูเมื่อได้ฟังคำพูดหรงซีก็รู้สึกสบายใจขึ้นมากท่านอ๋องไม่ได้ลุ่มหลงความงามของเจียงหวานหว่านไปเสียทั้งหมดอย่างน้อยก็ยังรู้จักจับตาดูเจียงหวานหว่านยังคงเป็นท่านอ๋องผู้เฉลียวฉลาดวรยุทธล้ำเลิศกลางดวงใจเขาห

  • บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ   บทที่ 211

    เขาก้มหน้ามองมือตนเอง โกรธจนแทบอยากจะตัดมือทิ้งเจียงหวานหว่านลุกออกจากเตียง รักษาระยะห่างจากหรงซีนางต้องไปสืบให้ชัดเจน ซ่างกวนเสวี่ยเสด็จแม่ของหรงซี ตอนนี้ถูกกักขังอยู่ในห้องลับภายในราชวังหรือไม่จากนั้นค่อยหาโอกาสเหมาะสมบอกกับหรงซี ดูว่าช่วยเสด็จแม่ของเขาอออกมาเช่นไร“ท่านอ๋อง เสด็จแม่ท่านยังไม่ตาย ข้าเคยพบนาง ให้เวลาข้าสักหน่อย ให้ข้าทบทวนให้ดีว่าเคยพบนางที่ใด”เจียงหวานหว่านแย้มยิ้มกล่าวหรงซีแค่มองก็รู้ว่าคำพูดของเจียงหวานหว่านเป็นเรื่องโกหกทุกครั้งที่เจียงหวานหว่านโกหก นางจะกัดริมฝีปากล่างของตัวเองโดยไม่รู้ตัวลางสังหรณ์บอกกับเขาว่าเจียงหวานหว่านต้องเคยพบเสด็จแม่มาก่อนหรือรู้ที่อยู่ของเสด็จแม่ เพราะเหตุผลบางอย่างทำให้เจียงหวานหว่านไม่อาจบอกเขาได้หรงซีตัดสินใจว่าตั้งแต่นี้เป็นต้นไป เขาต้องจับตาเจียงหวานหว่านอย่างแน่นหนาติดตามนาง ต้องมีสักวันที่เขาจะได้รู้ที่อยู่ของเสด็จแม่“ข้าให้เวลาเจ้าสามวัน”เจียงหวานหว่านลำบากใจมาก สามวันจะเพียงพอได้เช่นไรนางไม่มีโอกาสได้เข้าไปห้องตำราของฝ่าบาทจริงด้วย นางนึกออกแล้ว หลังงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของเหล่าไท่จวินจวนสกุลจ้าว ก็จะ

  • บุตรสาวขาโหดกลับมาหลังตายอนาถ   บทที่ 210

    เจียงหวานหว่านตกอยู่ในภวังค์ของตัวเองชาติก่อน หรงมู่หานขังนางเอาไว้ในห้องลับ ยังมีสตรีอีกนางหนึ่งอยู่ด้วยตอนที่นางถูกจับเข้าไป สตรีนางนั้นก็ถูกนำตัวออกไปสตรีนางนั้นหายใจโรยรินตอนที่หิ้วสตรีนางนั้นออกไป นางได้เห็นใบหน้าสตรีนางนั้นโดยไม่ได้ตั้งใจตอนนั้นคิดว่าสตรีนางนั้นหน้าตาคุ้นตามากเมื่อรวมกับใบหน้าของหรงซี สตรีนางนั้นและหรงซีมีความคล้ายกันอยู่แปดส่วนคงเป็นเสด็จแม่ของหรงซีซ่างกวนเสวี่ยเจียงหวานหว่านมองหรงซีด้วยสายตาสับสนนางรู้แล้ว เป็นความลับที่ชาติก่อนนางกับหรงซีไม่ล่วงรู้นางคิดว่าจะบอกเรื่องนี้กับหรงซีเช่นไรหรงซีเห็นสีหน้าเจียงหวานหว่านก็คิดว่านางต้องรู้เรื่องบางอย่าง“เจ้ารู้จักเสด็จแม่ข้า?”หรงซีกล่าวประโยคนี้ออกมาสัญชาตญาณเขาบอกเขาว่าเจียงหวานหว่านเคยพบเสด็จแม่ของเขาเจียงหวานหว่านสับสนในใจห้องลับอยู่ในห้องอักษรของฝ่าบาทหากสตรีนางนั้นเป็นเสด็จแม่ของหรงซีจริงเช่นนั้นใครเป็นผู้บงการเรื่องการหายตัวของเสด็จแม่หรงซี ก็ไม่ต้องคาดเดาแล้วเป็นฝ่าบาทองค์ปัจจุบันฝ่าบาทมีประสงค์ใดจึงได้กักขังเสด็จแม่ของหรงซีเอาไว้ในห้องลับหรือเพื่อควบคุมอำนาจทหารในมือหรง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status