ดวงดาว
ฉันกำลังจัดของอยู่ที่โต๊ะทำงานอยู่ส่วนคุณชัชเองก็นั่งพิมพ์หัวข้อการประชุมในวันพรุ่งให้กับคุณทศอยู่ที่โต๊ะทำงานฝั่งตรงข้าม แต่แล้วจู่ๆ ก็มีพนักงานเดินตรงมาที่ห้องทำงานของคุณทศ พอคุณชัชเห็นก็รีบเบรกเธอทันที "ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าชื่ออะไรครับ" คุณชัชรีบลุกขึ้นออกจากโต๊ะพุ่งตรงมายืนข้างหน้าเธอ "ดิฉันนิรชาค่ะ" "คุณนิรชามามาจากแผนกไหนครับ" "ดิฉันมาจากแผนกบัญชีค่ะเอาเอกสารเงินเดือนพนักงานมาให้ท่านประธานเซ็นต์รับรอง" "ครับ รอสักครู่นะครับ" คุณชัชพูดแล้วเดินไปกดโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานของเขา "ท่านประธานครับฝ่ายบัญชีนำเอกสารเงินเดือนพนักงานมาให้ท่านประธานครับ...ครับ...ได้ครับ" คุณชัชพูดจบก็วางสายไป "ขอเอกสารด้วยครับเดี๋ยวผมเอาเข้าไปส่งท่านประธานเองครับ ยังไงถ้าท่านประธานเซ็นต์เสร็จแล้วผมจะเอาไปส่งให้ที่แผนกนะครับ" คุณชัชพูดแล้วยื่นมือไปขอแฟ้มเอกสารจากเธอ "ฝากด้วยนะคะ" มันอาจเป็นเรื่องปกติของพนักงานที่นี่แต่สำหรับฉันมันเป็นอะไรที่น่าทึ่งมากนะกับอีแค่ส่งเอกสารยังมีขั้นตอนมากมายที่รู้สึกว่าไม่จำเป็นด้วยซ้ำเลยแต่ก็นั่นแหละฉันก็ทำได้เพียงแค่สงสัยและยอมรับไปว่านี่คือสิ่งที่ฉันต้องทำในอนาคต "แค่เข้าไปส่งเอกสารเองทำไมต้องเข้มงวดขนาดนี้ด้วย" ฉันพูดคนเดียวเบาๆ โดยไม่ทันสัังเกตเลยว่าคุณชัชเดินมาที่โต๊ะทำงานของฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ "คุณดาวช่วยเอาเข้าไปให้ท่านประธานหน่อยนะครับ" "ฮะ! อ๋อ~ทำไมคุณชัชไม่เอาเข้าไปเองละคะ" ฉันถามด้วยความสงสัย "คุณดาวเข้าไปเถอะครับมันเป็นหน้าที่ของเลขาน่ะยังไงซะมันก็เป็นสิ่งที่คุณดาวควรจะหัดให้ชิน" ฉันยื่นมาไปรับแฟ้มแล้วพยักหน้าให้คุณชัช "ได้ค่ะ" "สู้ๆ นะครับ ท่านประธานน่ะเขาไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คุณดาวคิดหรอก" คุณชัชพูด "ค่ะ" ฉันตอบแล้วเดินไปเคาะประตูห้องทำงานของคุณทศ รอจนเขาอนุญาตฉันจึงเปิดประตูเข้าไปแล้วปิดประตูทันทีเพราะคุณชัชเคยบอกว่าห้ามเปิดประตูห้องของท่านประธานทิ้งไว้เด็ดขาดไม่ว่าจะเข้าไปนานแค่ไหนก็ตามเพราะมันเป็นสิ่งที่ท่านประธานไม่ชอบ "ขออนุญาตค่ะคุณทศดาวเอาเอกสารรับรองเงินเดือนของพนักงานมาให้คุณทศเซ็นต์ให้ค่ะ" "คุณทศจะให้ดาวรอเอาไปเลยหรือว่ายังไงดีคะ" "ยังก่อนผมยังไม่ว่างตรวจสอบตอนนี้" "คุณช่วยเดินไปตรงนั้นหน่อย" คุณทศพูดแล้วชี้ไปที่ตู้ล็อกเกอร์ใบใหญ่ที่อยู่ติดมุมห้อง "ตู้นี้เหรอคะ" "เปิดตู้แล้วค้นเอาแฟ้มสำเนาเอกสารเงินเดือนพนักงานออกมาที" ฉันเปิดตู้แล้วหาแฟ้มตามที่คุณทศสั่ง "เจอแล้วค่ะ" ฉันตอบจากนั้นก็ปิดตู้เดินกลับมาหาคุณทศ "อือ...คุณช่วยตรวจสอบบัญชีเงินเดือนพนักงานของเดือนที่แล้วนำมาเปรียบเทียบกับเดือนนี้ให้ผมหน่อยว่ามีของแผนกไหนเกินหรือต่ำไปไหมดูว่าเงินมันตรงกับยอดสรุปไหม ในนั้นมันจะมีฐานขึ้นเดือนไม่รวมค่าคอมของแต่ละตำแหน่งอยู่ ผมอธิบายตอนนี้ไม่ได้คุณเอาไปให้คุณชัชช่วยดูนะ ตรวจสอบเสร็จถ้ามันถูกต้องคุณค่อยเอามาให้ผมเซ็นต์แต่ถ้าไม่ถูกก็ส่งกลับไปที่แผนกบัญชีได้เลย" "ได้ค่ะ" ฉันหยิบเเฟ้มที่วางไว้ก่อนหน้านี้แล้วก็ออกจากห้องไป 11:30 น. "คุณดาวครับ" เสียงคุณชัชเรียกฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นมาหาคุณชัช "พักก่อนเถอะครับได้เวลาทานข้าวแล้ว" ฉันมองนาฬิกาที่ข้อมือทันทีเพราะส่วนตัวฉันรู้สึกว่ามันเพิ่งจะผ่านไปไม่นานเอง "จริงด้วยดาวมัวแต่ตรวจเอกสารจนลืมเวลาไปเลยคะ" ฉันหยิบที่คั่นหนังสือมาเสียบไว้เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าเตรียมตัวจะลงไปทานข้าวแต่พอลุกขึ้นก็หันไปเห็นว่าคุณชัชเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานเหมือนเดิม "คุณชัชไม่ไปทานข้าวหรอคะ" "อ๋อ~เดี๋ยวผมลงไปทีหลังครับ คุณดาวลงไปก่อนเลยครับ"คุณชัชตอบ "ทำไมละคะ" "ปกติถ้าเลย 11 โมงแล้วท่านประธานยังไม่ออกมาแสดงว่าวันนี้ท่านประธานจะทานข้าวที่บริษัทครับ ผมเลยมีหน้าที่จะต้องสั่งข้าวแล้วยกไปให้ท่านก่อนถึงจะสามารถลงไปทานอาหารได้เพราะท่านจะไม่ให้พนักงานคนอื่นหรือคนส่งอาหารเข้าไปส่งถึงห้องทำงานเด็ดขาด ผมเลยต้องเป็นคนจัดการเรื่องนี้แทน" "อ๋ออย่างนี้นี่เอง" คนอะไรเรื่องมากจริง "งั้นคุณชัชลงไปทานข้าวเถอะค่ะดาวจะอยู่เอง" "โอ้ยไม่เป็นไรเลยครับ คุณดาวลงไปทานเถอะครับเดี๋ยวผมอยู่เองดีกว่า" "ไม่เป็นไรค่ะดาวอยากลองทำทุกอย่างเองให้เป็น ยังไงซะมันก็เป็นหน้าที่ของดาวอยู่แล้ว" คุณชัชคิดแปปนึงก่อนที่จะยิ้มให้ฉัน "ก็ได้ครับงั้นคุณดาวรออยู่ตรงนี้นะครับ เดี๋ยวจะมีพี่รปภ.เขาเอาแาหารขึ้นมาส่งให้ส่วนเรื่องเงินผมจัดการให้เรียบร้อยแล้วครับ" คุณชัชพูด "เอ่อ! แล้วก็อีกอย่างถ้าข้าวมาแล้วคุณดาวต้องเวฟอีกครั้งเพื่อให้อาหารร้อนนะครับจากนั้นก็จัดใส่จานให้เรียบร้อยแล้วค่อยยกไปเสิร์ฟพร้อมน้ำดื่มให้ตู้เย็น 1ขวดครับ ของทุกอย่างมีพร้อมอยู่ในห้องกาแฟแล้วคุณดาวสามารถใช้ได้ทั้งหมดเลย" "ได้ค่ะ" "งั้นผมลงไปก่อนนะครับ" "ค่ะ" 10 นาทีต่อมา "ขอโทษนะครับคุณชัชวาลอยู่ไหมครับ" พี่รปภ.ถาม "ส่งอาหารใช่ไหมคะ" "ใช่ครับ" "เดี๋ยวดาวจัดการเองค่ะ" "เอ่อ~" เขามองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังลังเลอยู่ คงเป็นเพราะปกติคุณชัชเป็นคนดูแลเรื่องนี้เองมั้งยิ่งพอเป็นอาหารของคุณยิ่งต้องระวังเป็นพิเศษ "งั้น...งั้นผมฝากด้วยนะครับ" เขาพูดพร้อมยื่นถุงอาหารมาให้ฉันจากนั้นก็เดินออกไป ฉันเดินเข้ามาในห้องกาแฟจัดอาหารลงจานแล้วนำไปเวฟให้ร้อนตามที่คุณชัชสั่งไว้ จากนั้นก็จัดใส่ถาดยกไปที่ห้องของคุณทศทันที ก๊อก ก๊อก ก๊อก "ใคร" "ดาวเองค่ะ" "เข้ามา" ฉันเปิดประตูหยิบถาดอาหารเดินมาวางบนโต๊ะกระจกใสหน้าโซฟาแล้วรีบเดินกลับไปปิดประตูห้องทันที "อาหารกลางวันค่ะคุณทศ" "โอเค ขอบใจมาก" คุณทศพูดแล้วพับจอโน๊ตบุ๊คลงครึ่งนึงก่อนจะเดินมานั่งที่โซฟา "งั้นดาวขอตัวก่อนนะคะไว้เดี๋ยวตอนบ่ายดาวจะเข้ามาเก็บจานให้ทีหลัง" คุณทศพยักหน้าตอบฉันจึงเดินออกไป จบไปอีกงานเกิดเป็นเขานี่มันสบายจริง ๆ จะกินยังมีคนเอามาให้ถึงที่คุณทศเดินไปเปิดประตูที่นั่งด้านหลังให้แม่กับป้าน้อย ทั้งคู่หันมามองที่ฉันเหมือนเป็นการถามเพื่อความแน่ใจว่าขึ้นไปได้จริง ๆ ใช่ไหมฉันเลยพยักหน้าตอบเพื่อให้พวกเขาสบายใจแม้แม่กับป้าน้อยจะรู้สึกเกรงใจคุณทศมาก ๆ แต่การที่เขาเปิดประตูรอแบบนั้นก็ทำเอาแม่กับป้าน้อยไม่อาจปฏิเสธได้เลย ฉันมองดูการกระทำของคุณทศที่ปฏิบัติต่อแม่และป้าน้อยอยู่ตลอดด้วยความพอใจเพราะถึงเขาจะเป็นถึงเจ้าของบริษัทแต่ไม่มีท่าทีเย่อหยิ่งหรือทำตัวไม่ดีต่อครอบครัวที่แสนจะธรรมดาของฉันเลยแม้แต่น้อยและเพราะเขาเป็นแบบนี้เนี่ยแหละฉันถึงยิ่งประทับใจเขามากขึ้นทุกที พอแม่กับป้าน้อยขึ้นไปนั่งบนรถแล้วคุณทศก็หันกลับมามองฉัน พอสบตากับเขาอีกครั้งฉันก็ถึงสะดุ้งเลยจากนั้นฉันก็รีบเดินไปเปิดประตูแล้วขึ้นไปนั่งฝั่งข้างคนขับทันที แม้จะไม่ได้หันไปมองหน้าเขาอีกครั้งแต่ฉันรู้สึกได้เลยว่าคุณทศต้องกำลังยืนขำท่าทางตลก ๆ ของฉันเมื่อกี้อยู่แน่ ๆ ร้านอาหารมาถึงร้านฉันก็บอกให้แม่กับป้าน้อยเข้าไปก่อนเลยเพราะฉันจองโต๊ะเอาไว้แล้ว"คุณไม่ลงเหรอ" ฉันค่อย ๆ หันหน้าไปหาเขาด้วยความตื่นเต้น "หรือว่าอยากจะกลับบ้านพร้อมกับผม" น้ำเสียงและสีหน้าทีเล่นที่จริงของเขา
"เมื่อกี้คุณทศยิ้มให้เราเหรอ" ฉันถามตัวเองเบา ๆ ด้วยหัวใจที่เต้นรัวอย่างกับจะระเบิดออกมา"แล้วทำไมเราต้องดีใจขนาดนี้ด้วยละ...ฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ เลย" หลังจากยืนคุยกับตัวเองอยู่แป๊ปนึงฉันก็เดินกลับไปนั่งที่โต๊ะทำงานจากนั้้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแม่"ฮัลโหลค่ะแม่""ว่าไงจ๊ะลูก""วันนี้ช่วงบ่ายแม่กับป้าน้อยไม่ต้องทำกับข้าวออกไปขายที่ตลาดนะคะ""ทำไมล่ะลูก""ไม่มีอะไรหรอกค่ะ วันนี้ประมาณห้าโมงเย็นแม่กับป้าน้อยขึ้นแท็กซี่มาหาดาวที่บริษัทนะคะ""อะไรอีกล่ะเนี่ย""ต้องมานะคะ""จ่ะ ๆ ไว้เจอกันนะเดี๋ยวแม่ต้องไปช่วยป้าน้อยแกขายของต่อแล้ว""ค่ะ ดาวรักแม่นะคะ""จ่ะ แม่ก็รักดาวนะลูก"ทศราช Partผมนั่งมองกล่องสีดำเล็ก ๆ นั่นด้วยรอยยิ้มมาอยู่สักพักหลังจากที่เธอออกจากห้องไป"ของขวัญตอบแทนเหรอ ฮึ ๆ ดีกว่าที่คิดไว้อีกแฮะ" ผมพูดแล้วหยิบเสื้อสูทตัวโปรดที่คลุมอยู่บนเก้าอี้ขึ้นมาใส่จากนั้นก็ดึงปากกาด้ามเก่าที่เหน็บอยู่บนกระเป๋าเสื้อออกแล้วแทนที่ด้วยปากกาด้ามใหม่ที่เธอเพิ่งให้เมื่อกี้แทนดวงดาว Partหน้าบริษัทหลังจากเลิกงานฉันก็ออกมายืนรอแม่กับป้าน้อยอยู่หน้าบริษัท ในระหว่างที่ฉันยืนรออยู่นั้นรถของคุณทศ
หลังจากเลิกงานฉันก็ออกไปพร้อมกับทุกคนโดยมีพี่บอสเป็นคนขับให้พวกเราห้างสรรพสินค้า (ร้านบุฟเฟ่ต์)"เฮ้อ...พี่แหม่มกับเจนเลือกของกันได้แล้วแต่ผมยังไม่รู้เลยว่าจะซื้ออะไรให้แฟนดี ขนาดชัชที่ไม่มีแฟนก็ยังเลือกได้แล้วแบบนี้ผมจะทำยังไงดีเนี่ย เลือกของให้ผู้หญิงมันช่างยากจริงๆ เลย" พี่บอสถอนหายใจแล้วก็บ่นออกมา"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ทำไมเสือผู้หญิงอย่างพี่บอสถึงมาตกม้าตายกะอีแค่เรื่องของขวัญได้ล่ะครับ" คุณชัชพูดแล้วหัวเราะออกมา"นายจะไปรู้อะไร ผู้หญิงเนี่ยเบื่อง่ายจะตายไป ปีแรกได้ช็อกโกแลตกับเครื่องสำอางค์ ปีที่สองได้ดอกไม้กับตุ๊กตา ปีที่แล้วได้น้ำหอมกับกระเป๋าส่วนปีนี้พี่หมดมุกแล้วจริง" ทุกคนหัวเราะกับคำตอบของพี่บอสจากนั้นพี่บอสก็หันมามองฉันด้วยสายตามีความหวัง"แล้วน้องดาวละครับถ้าเป็นน้องดาวจะอยากได้อะไรเป็นของขวัญจากแฟนอ่ะ" พี่บอสถาม"ดาวก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ...พอดีดาวยังไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลย" "ฮะ!!"ทุกคนอุทานออกมาแล้วมองมาที่ฉัน"นี่น้องดาวไม่เคยมีแฟนมาก่อนเลยเหรอ" พี่แหม่มถาม"หน้าตาแบบนี้รอดมาได้ยังไงเนี่ย" พี่เจนพูด"บุญวาสนาของพี่จริง ๆ ที่หน้าตาแบบนี้ยังหาสามีได้" พี่นุ่นพูด"ก็ตอนเด็ก ๆ พ่อของ
1 สัปดาห์ต่อมา ฉัันยังคงมาทำงานตามปกติเหมือนทุกวันแต่ที่ดูจะมีการเปลี่ยนแปลงไปบ้างก็คือการทำงานของฉันดูราบลื่นขึ้นมากและได้รับคำชมจากเพื่อนร่วมงานอยู่บ่อย ๆ แถมพนักงานหลายๆ คนก็เริ่มให้ความการเคารพฉันในฐานะเลขาของคุณทศบ้างแล้วจากที่ตอนแรกดูจะตึง ๆ และไม่ชอบฉันอย่างเห็นได้ชัด "คุณดาวหลังจากที่ทีมการตลาดได้โฆษณาออกไปผลตอบรับของโครงการหมู่บ้านที่พัทยาเป็นยังบ้าง" คุณ "ดีมากเลยค่ะคุณทศตอนนี้ลูกค้ากำลังให้ความสนใจโครงการของเราเป็นอย่างมากแล้วก็มีสปอนเซอร์รายใหญ่ติดต่อมาหลายบริษัทเลยค่ะ" "งั้นก็ดีแล้ว คุณไปทำงานต่อเถอะ" ฉันก็เดินออกจากห้องทำงานของเขาแล้วมานั่งทำงานของตัวเองต่อเหมือนเดิม พอใกล้ถึงเวลาอาหารกลางวันฉันก็กดสั่งอาหารมาไว้ให้เขาตามปกติก่อนจะลงไปทานมื้อกลางวันของตัวเองที่โรงอาหาร โรงอาหาร ทุกคนนั่งทานอาหารกลางวันและพูดคุยกันถึงปัญหาต่างๆ ในแต่ละวันกันอย่างสนุกสนานมีทั้งเรื่องรถติดบ้าง ทะเลาะกับสามีบ้าง มีปัญหาหากับเพื่อนร่วมงานบ้าง "น้องดาวเย็นนี้ว่างไหมจ๊ะ" "ก็ว่างนะคะพี่เจนพอดีดาวไม่ได้มีงานด่วนอะไรด้วย" งั้นน้องดาวไปกับพวกเราไหม" พี่เจนถาม "พวกพี่จะไปไหนกันหรอคะ"
"อะไรนะ!!" เสียงของอนุวัฒน์ดังขึ้นเมื่อลูกน้องคนสนิทมารายงานข่าวเรื่องที่ดิน ที่เขาเคยยื่นขอเสนอไปแต่ก็ถูกตัดหน้าไปก่อนอย่างหน้าเสียดาย"คึ...คือคุณลดาเธอบอกว่าเธอนำที่ดินไปลงทุนกับบริษัท KTK แล้วครับ" ดนัยตอบ (ลูกน้องของอนุวัฒน์)"เป็นแบบนี้ได้ยังไงกัน ก็ในเมื่อเราติดต่อพูดคุยกับคุณลดาไว้ตั้งแต่หลายเดือนแล้วนิว่าเราจะขอซื้อที่ดินตรงนั้นของเธอด้วยเงินสด ทำไมเธอถึงยังปฎิเสธเราได้อีก นี่แกประสานงานยังไงกันแน่ว่ะ" อนุวัฒน์ถามด้วยความโมโห"คือผมทำตามที่คุณอนุวัฒน์สั่งจริงๆ นะครับแต่ผมทราบมาว่าคุณทศราชผู้บริหารคนใหม่ของทางบริษัท KTK ได้ยื่นขอเสนอให้คุณลดาเป็นหุ้นส่วนโครงการใหม่ที่ทางบริษัทนั่นกำลังจะทำขึ้นในอีกไม่ช้าแถมยังให้เปอร์เซ็นที่สูงอีกด้วย เธอก็เลยเกิดลังเลกับข้อเสนอของเราแล้วตกลงเซ็นต์สัญญากับทางนู้นครับ" ดนัยตอบ อนุวัฒน์รู้สึกโกรธยิ่งขึ้นอีกเมื่อรู้ว่าเด็กรุ่นใหม่ที่พึ่งจะก้าวเข้าวงการของธุรกิจอย่างทศราชมาชิงตัดหน้าเขาไป เขาติดต่อกับคุณลดามาเป็นเวลานานมากกว่าคุณลดาจะยอมเปิดใจอ่านสัญญาซื้อขายกับเขา เสียทั้งเงินทั้งเวลทไปก็ไม่ใช้น้อยเพื่อซื้อใจฝั่งนั้นแต่กลับมารู้ทีหลังว่าสิ่งที่เ
ฉันค่อย ๆ นั่งลงตามที่คุณทศสั่ง "คุณทศจะไม่กลับบริษัทหรอคะ" "ผมหิวข้าวน่ะ" ฉันตกใจรีบยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกาทันทีถึงได้รู้ว่านี่มันเลยเวลาอาหารกลางวันของคุณทศมานานแล้ว "โอ้! จริงด้วย ดาวขอโทษนะคะที่ไม่ได้สั่งอาหารกลางวันมาให้คุณทศ" "เราอยู่กันที่ร้านอาหารนะไม่ใช่บริษัทถึงคุณจะสั่งอะไรมาให้ผมผมก็กินไม่ได้อยู่แล้วป่ะ" "ดาวขอโทษค่ะ" ฉันมัวแต่ลนจนทำขายหน้าคุณทศอีกแล้ว "อยู่กับผมคุณไม่จำเป็นต้องขอโทษอะไรที่ไม่ได้ทำผิด เข้าใจไหม! ได้ยินทีไรล่ะรู้สึกหงุดหงิดทุกที" "ขอโท- " ฉันกำลังจะเผลอพูดคำนั้นออกมาอีกครั้งแล้วแต่ก็เจอเข้ากับสายตาที่มองมาอย่างดุๆ ก็เลยชะงักไปก่อน "เอ่อ~ รับทราบค่ะ" "แล้วนี่คุณไม่หิวหรือไง" คุณทศถาม "ดาวว่าจะกลับไปทานที่บริษัทค่ะ" "นี่มันจะบ่ายสองแล้วกว่าจะไปถึงบริษัทก็เกือบเลิกงานพอดี ผมทนหิวขนาดนั้รไม่ไหวหรอกนะ" คุณทศตอบแล้วยกมือเรียกให้พนักงานมารับออร์เดอร์ "คุณอยากกินอะไรก็สั่งเลยนะเดี๋ยวผมเลี้ยงเอง" คุณทศพูดแล้วลงไปดูเมนูอาหาร ฉันรับเมนูจากพนักงานมาเปิดดูก็ถึงกับอึ้งไปเลยไม่รู้ทำไมอาหารทุกอย่างมันถึงได้แพงขนาดนี้ ราคาอาหารต่อจานโหดแบบนี้ฉันสามารถใช้เป็น