ตอนที่ 18 ร่องรอย

ฉากริมหาดที่เย้ายวน

ไม่กี่นาทีต่อมา จารวีเดินออกจากห้องแต่งตัวไปยังบริเวณถ่ายทำที่ถูกเซ็ตไว้ริมสระว่ายน้ำที่มองเห็นวิวทะเล แสงแดดยามเช้าตกกระทบผิวของเธอทำให้เธอดูเปล่งประกาย

เมฆินทร์สั่งให้จัดทีมรักษาความปลอดภัยไม่ให้ใครเข้าใกล้บริเวณถ่ายทำโดยเด็ดขาด เขายืนอยู่ข้างวายุ คุมสถานการณ์ด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

ทันทีที่จารวีปรากฏตัวในชุดบิกินี เมฆินทร์ถึงกับชะงักไปทั้งตัว ด้านวายุถึงกับผิวปากเบาๆ ด้วยความทึ่ง ส่วนทีมงานต่างชื่นชมกันอย่างเกรียวกราวในความสวยที่เกินคาดของเธอ

"คุณจารวี! คุณคือที่สุดครับ! มาเริ่มกันเลย!" ดนัย ผู้กำกับโฆษณาตะโกนด้วยความตื่นเต้น

เธอเริ่มโพสท่าตามคำสั่งของดนัย โดยพยายามทำตามสัญชาตญาณและคำแนะนำของปิ๋ม

"ดีครับ! ท่านี้เยี่ยม! เซ็กซี่แต่มีคลาสครับ! โน้มตัวลงมาหน่อยครับ! ให้ดูเย้ายวน!" ดนัยสั่ง

ทุกการเคลื่อนไหวของจารวี ทุกการเปิดเผยรูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเธอ ถูกบันทึกไว้ในเลนส์กล้องอย่างละเอียด และมันกำลังทิ่มแทงใจของเมฆินทร์

"ไอ้เมฆ... โอเคไหมวะ หน้าแกเขียวไปหมดแล้ว" วายุถามเบาๆ

"กู... ไม่โอเคว่ะ!" เมฆินทร์ตอบด้วยเสียงกระซิบที่เกรี้ยวกราด  "มึงเห็นไหม! ว่านั่นมันชุดอะไร! ทำไมกูต้องยืนดูคนอื่นสั่งให้เธอโพสท่า... ท่าเซ็กซี่แบบนั้น แบบนี้!"

"แต่น้องเขากำลังทำเพื่อให้งานนี้สำเร็จลุล่วง อยู่นะ" วายุย้ำ

ขณะที่ถ่ายทำเซตที่ริมสระว่ายน้ำ เบียร์ ก็เดินเข้ามาในบริเวณนั้นพอดี เบียร์เห็นจารวีในชุดบิกินี่เป็นครั้งแรก... สายตาของเขาเปลี่ยนไปทันที เขาเดินตรงเข้ามาพร้อมกับถือแก้วน้ำผลไม้ปั่นเย็นๆ ในมือ

"คุณจี๊ดครับ! แดดร้อนขนาดนี้ พักดื่มนี่หน่อยครับ" เบียร์ยื่นแก้วให้จารวีด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ เขามองสำรวจทรวดทรงของ้ธออย่างเปิดเผย ด้วยความชื่นชม

เมฆินทร์เห็นสายตาของเบียร์และรู้ทันทีว่าเบียร์กำลังมองอะไร เขาเดือดจัด เดินเข้าหากลุ่มทันที พร้อมแทรกตัวเข้าไปอยู่ระหว่างจารวีกับเบียร์อย่างจงใจ

"คุณเบียร์ ครับ! ขอบคุณในความเป็นห่วงนะครับ" เมฆินทร์พูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นยะเยือก "แต่ คุณจารวี พักได้ตามคำสั่งของผมเท่านั้น!"

เมฆินทร์ไม่สนใจเบียร์อีกต่อไป เขาคว้าผ้าคลุมไหล่สีขาวที่วางอยู่ใกล้ๆ มาคลุมตัวเธออย่างรวดเร็วและรุนแรง ปิดบังเรือนร่างของเธอแทบจะทันที

"จารวี! ไปพักในร่มเดี๋ยวนี้! ผมสั่งให้คุณทำงานจนเสร็จ ผมไม่ได้อนุญาตให้คุณเอาเวลางานมาใช้แบบนี้! เข้าใจไหม!"

"ค่ะ" เธอตอบพร้อมกับถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่าย แล้วเดินไปพักยังร่มไม้ริมหาด

เบียร์มองเมฆินทร์ด้วยสายตาที่ท้าทาย เขารู้ทันทีว่าความโกรธนี้ไม่ใช่เรื่องงานอย่างแน่นอน นี่คือการแสดงความเป็นเจ้าของที่น่ารังเกียจ

หลังจากการถ่ายทำเซตแรกจบลง เมฆินทร์หันหลังให้กับบริเวณถ่ายทำและเดินตรงไปยังด้านหลังของสระว่ายน้ำ เบียร์ ซึ่งรอโอกาสอยู่แล้ว เดินตามไปทันที

"คุณเมฆินทร์ครับ" เบียร์เรียกด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่แฝงความไม่พอใจ

เมฆินทร์หันกลับมาเผชิญหน้ากับเบียร์ รอยยิ้มเย็นชาปรากฏบนใบหน้าเขา "คุณเบียร์ มีอะไรจะพูดอีกเหรอครับ? หรือว่าอยากจะแสดงความเห็นเกี่ยวกับ ประสิทธิภาพ ของผู้ช่วยผมอีก?"

"ผมไม่ได้โง่นะครับ คุณเมฆินทร์" เบียร์ตอบอย่างหนักแน่น "เรื่องที่คุณใช้อำนาจและคำสั่งมาบังคับให้คุณจี๊ดต้องทำนั่นทำนี่ ทั้งที่เธอไม่เต็มใจ... และวิธีการที่คุณเข้ามาแสดงความเป็นเจ้าของในที่สาธารณะแบบเมื่อกี้... มันไม่ได้เกี่ยวกับงานหรอกครับ!"

"แล้วมันเกี่ยวกับอะไรครับ คุณเบียร์?" เมฆินทร์ยกยิ้มอย่างท้าทาย

"มันเกี่ยวกับ อารมณ์ส่วนตัวคุณไง และการที่คุณใช้ อำนาจ ในทางที่ผิด เพื่อกักขังผู้หญิงที่อยู่ภายใต้การควบคุมของคุณ!" เบียร์จ้องตาเมฆินทร์อย่างไม่ยอมแพ้ 

"คุณอาจจะคิดว่าคุณควบคุมได้ทุกอย่าง ทั้งธุรกิจและคนรอบข้าง แต่ผมบอกได้เลยว่า คุณจี๊ดเธอฉลาดกว่าที่คุณคิดมากนะครับ!"

เมฆินทร์เดินเข้าประชิดตัวเบียร์ แววตาของเขาเต็มไปด้วยไฟแห่งการครอบครอง

"คุณเบียร์ ครับ... ผมเป็น ผู้อำนวยการฝ่ายกลยุทธ์ ผมทำงานอยู่กับกลยุทธ์ และกลยุทธ์ของผมคือ ผมจะไม่มีวันปล่อยให้สิ่งที่ผมสนใจ ถูกแย่งชิงไปโดยง่าย ไม่ว่าจะเป็นพื้นที่ทำเงินของรีสอร์ท หรือ คนของผม" เมฆินทร์เน้นคำว่า 'คนของผม' อย่างจงใจ

"ถ้าคุณอยากจะแข่ง... ผมแนะนำให้คุณกลับไปพัฒนาธุรกิจของคุณให้ดีกว่านี้ซะก่อน... อย่าเอาเวลามาทำเรื่อง ไร้สาระ" เมฆินทร์ตบไหล่เบียร์เบาๆ ก่อนจะหันหลังเดินจากไป ทิ้งให้เบียร์ยืนกำหมัดแน่นด้วยความรู้สึกเสียเปรียบ

เซตถ่ายทำใต้น้ำ

การถ่ายทำดำเนินต่อไปในเซตที่สอง ซึ่งเป็นการถ่ายทำใต้น้ำในสระส่วนตัวที่ถูกจัดแสงไว้อย่างสวยงาม

จารวีถูกพาไปเปลี่ยนชุดบิกินีอีกชุดที่เป็นสีเข้มและดูเย้ายวนกว่าเดิม เธอต้องดำลงไปในน้ำตามคำสั่งของ ดนัย ผู้กำกับที่ตื่นเต้นกับผลงานของหญิงสาสจนออกนอกหน้า

"เยี่ยมครับ คุณจารวี! หายใจลึกๆ แล้วดำลงไปเลยครับ! พลิกตัวช้าๆ ให้เหมือนนางเงือกนะครับ! เซ็กซี่อีกนิดครับ!" ดนัยตะโกนสั่งด้วยความดีใจ

จารวีทำตามคำสั่งอย่างทุลักทุเล แต่ผลลัพธ์ที่ได้นั้นงดงามเกินคาด แสงไฟใต้น้ำส่องเน้นให้เห็นเรือนร่างของเธอที่พริ้วไหวอยู่ในน้ำอย่างเย้ายวน

เมฆินทร์ยืนคุมอยู่ริมสระ คราวนี้เขาไม่สามารถทนดูเฉยๆ ได้อีกต่อไป ทุกครั้งที่ดนัยสั่งให้จารวีโพสท่าที่เย้ายวน สายตาชื่นชมของทีมงานและช่างภาพผู้ชายที่ต้องมองผ่านเลนส์เพื่อเก็บภาพความเซ็กซี่ของเธอ ทำให้เมฆินทร์รู้สึกเหมือนถูกทรมาน

เบียร์ยังคงยืนดูอยู่ไม่ไกล แม้จะถูกเมฆินทร์ข่มขู่ แต่เขายังอยากเห็นปฏิกิริยาของเมฆินทร์ และเขายังคงชื่นชมในความสวยของหญิงสาวอย่างเปิดเผย

จารวีโผล่ขึ้นมาเหนือน้ำเพื่อหายใจ ผมเปียกน้ำแนบใบหน้าและลำคอ ใบหน้าของเธอดูเหนื่อยล้า แต่แววตาของเธอดูโดดเด่นและทรงพลัง

เมฆินทร์เดินตรงไปที่ขอบสระ เขาตัดสินใจถอดเสื้อเชิ้ตออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งของเขา

"คุณดนัย! พอแล้วครับ! เซตนี้ผมจะกำกับเอง!" เมฆินทร์พูดเสียงดังอย่างเผด็จการ

"คุณเมฆินทร์?" ดนัยถามด้วยความประหลาดใจ

เมฆินทร์ไม่ตอบ เขาหันไปมองเบียร์ ที่ยืนมองอยู่ เบียร์ยิ้มเยาะให้กับความหึงหวงที่ควบคุมไม่ได้ของเมฆินทร์ 

"คุณควบคุมสถานของตัวเองยังไม่ได้เลย คุณเมฆินทร์  ผู้อำนวยการฝ่ายกลยุทธ์!" เบียร์พึมพำกับตัวเอง

เมฆินทร์ดำดิ่งลงไปในน้ำทันที เขาว่ายเข้าไปหาหญิงที่กำลังงุนงง จากนั้นเขาก็พุ่งเข้าไปโอบตัวเธอจากด้านหลังอย่างรวดเร็ว โดยไม่สนใจช่างภาพและทีมงานที่ยืนอยู่บนขอบสระ

ช่างภาพต่างกดชัตเตอร์รัว ๆ โดยอัตโนมัติ เพราะภาพที่ได้คือภาพของชายหนุ่มรูปร่างกำยำและหญิงสาวที่เย้ายวน ถูกโอบกอดไว้ในน้ำอย่างแนบชิด

ภาพนั้นดูเหมือนภาพคู่รักที่กำลังแสดงความรักอย่างเร่าร้อน ซึ่งมันยิ่งกว่าคำว่า 'Exclusive' ที่ต้องการเสียอีก

"พี่เมฆ! นี่มัน..." จารวีพยายามพูด แต่เมฆินทร์ใช้แขนแกร่งกอดเธอแน่น จนเธอรู้สึกได้ถึงแรงโกรธที่แฝงอยู่

"อยู่เฉย ๆ!" เขากระซิบที่ข้างหูของหญิงสาวด้วยเสียงที่เต็มไปด้วยอารมณ์ "ถ้าพี่ไม่ลงมาทำแบบนี้... คนอื่นจะยังคงจ้องมองเธอ ด้วยสายตาแบบนั้น! พี่ไม่ชอบให้ใครมาจ้องมองของของพี่!"

เมฆินทร์กดศีรษะของเธอลงไปที่อกของเขาเพื่อไม่ให้เธอได้เห็นสายตาของผู้ชายคนอื่นๆ ที่กำลังชื่นชมเธอ 

จารวีรู้สึกถึงพลังอำนาจที่รุนแรงและความหึงหวงที่ท่วมท้นจากเขาในทันที... เธอทำได้เพียงยอมจำนนต่อสถานการณ์และไหล่ไปตามแรงกอดของเขา

เมฆินทร์พอใจกับภาพถ่ายที่ได้จากการแสดงความเป็นเจ้าของอย่างเปิดเผยแล้ว เขาจึงอุ้มเธอขึ้นจากสระว่ายน้ำอย่างรวดเร็วและทุลักทุเล ไม่ยอมปล่อยให้เธอถูกมองอีกแม้แต่วินาทีเดียว 

หญิงสาวตัวเปียกโชก และเธอรู้สึกได้ทันทีว่า คอนซีลเลอร์ ที่ปกปิดรอยจ้ำบริเวณข้างลำตัวและไหล่ของเธอนั้นถูกน้ำชะล้างออกไปจนหมดแล้ว ผิวบริเวณนั้นเริ่มเผยให้เห็นร่องรอยสีม่วงคล้ำอย่างน่าหวาดหวั่น

เธอรีบใช้มือข้างหนึ่งไขว่คว้าผ้าขนหนูที่ทีมงานยื่นมาให้ ขณะที่เมฆินทร์ยังคงยืนหันหลังให้กับวายุและทีมงานส่วนใหญ่ เพื่อบังเธอจากสายตาของเบียร์ที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้าม

ในจังหวะที่เมฆินทร์กำลังจะหยิบผ้าเช็ดตัวอีกผืนเพื่อมาคลุมตัวเขาเอง วายุซึ่งยืนอยู่ใกล้ที่สุดและมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดอย่างเงียบ ๆ ก็สังเกตเห็น รอยเล็บที่ยาวและชัดเจนสามรอย ขีดครูดลงมาอย่างแรงบนแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเมฆินทร์

วายุเบิกตากว้างเล็กน้อยอย่างคาดไม่ถึง เขามองสลับระหว่างร่องรอยบนหลังของเมฆินทร์ กับจารวีที่กำลังรีบใช้ผ้าเช็ดตัวพันตัวแน่น แม้จะไม่ได้เห็นรอยจ้ำบนตัวจารวีอย่างชัดเจน แต่วายุเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างคนทั้งคู่

วายุรีบเดินเข้าไปหาจารวีด้วยสีหน้าจริงจังกว่าปกติ ยืนผ้าขนหนูขนาดใหญ่และหนาให้กับเธอทันที ก่อนจะรีบคว้าเสื้อเชิ้ตที่เมฆินทร์ถอดทิ้งไว้มายื่นให้เพื่อนรัก เมฆินทร์ หันมามองวายุด้วยสายตาที่เย็นชาและเกือบจะเป็นคำสั่งห้าม

"ไอ้เมฆ! ไปเปลี่ยนเสื้อซะ! จะยืนเปลือยแผ่นหลังให้พวกผู้ชายแถวนี้จ้องทำไมวะ!"

วายุพูดอย่างเสียงดังกลบเกลื่อน แล้วตบไหล่เมฆินทร์เบา ๆ ตรงบริเวณรอยเล็บนั้นอย่างจงใจ ก่อนจะกระซิบกับจารวีที่ยืนอยู่ข้าง ๆ

"รีบไปห้องแต่งตัวเดี๋ยวนี้เลยจี๊ด! อย่าปล่อยให้ใครเห็นสิ่งที่พวกแกสองคนทำไว้!"

จารวีหน้าแดงก่ำด้วยความอับอายและเข้าใจสัญญาณ วายุส่งสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้ทันมาให้เธอ เธอจึงพยักหน้าและรีบเดินออกจากบริเวณถ่ายทำไปทันที

เมื่อทุกคนลับสายตาไปแล้ว วายุจึงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ก่อนจะอดกลั้นขำ พร้อมส่ายหน้าไปมา

"หวงจริงหวงจัง... ดูท่าจะได้เรื่องสนุก ๆ มาดูอีกนานเลย" วายุพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

"อ้าว ไปไหนกันหมดแล้วคะ อย่าบอกนะคะ ว่าถ่ายทำเสร็จแล้ว เสียดายจัง อดดูเซ็ตใต้น้ำยัยจี๊ดเลย" เมย์ถามด้วยความงุนงง

"อืม..น่าจะใช่ ไปไหนมาล่ะ หายไปพักใหญ่" วายุถามกลับ

"ไปห้องพักมาค่ะ ส่งงานอาจารย์...ส่งสัยเมย์ต้องรีบกลับแล้วค่ะ พี่จะอยู่เที่ยวต่อไหมคะ เมย์กลับเองก็ได้" เมย์พูดพร้อมกลับทำหน้าเสียดาย

"ได้ไงครับ...มาพร้อมกันก็กลับพร้อมกันนั่นแหละ"วายุพูดจบพร้อมกับกวาดสายตามองไปยังฝั่งที่เมฆินทร์และจารวีเดินไป