ตอนที่ 7 หัวใจต้องห้ามของจอมปราชญ์

สายลมเย็นพัดผ่านศาลาหินกลางป่า หญิงสาวนั่งบนม้านั่งหิน ท่าทางสงบนิ่ง ข้างกายของเธอคือกรงนกเหล็กที่บรรจุหัวใจสีแดงสดเอาไว้ สายตาสีน้ำเงินเข้มของเธอจับจ้องผู้มาเยือนที่ยืนอยู่ตรงหน้า ทว่าบรรยากาศรอบตัวกลับกดดันราวกับถูกตรวจสอบจากดวงตานับพัน

มวลมานาอันเข้มข้นปกคลุมทั่วบริเวณ พลังเวทย์ที่แฝงความกดดันจนทำให้รู้สึกถึงความเย็นยะเยือกในกระดูก

"นายเข้ามาได้ยังไง?" เธอเอ่ยถามเสียงเรียบ ดวงตาไม่ละไปจากเขา "ยังไม่ถึงเวลาทดสอบเลย...ทำไมถึงเข้ามาที่นี้ได้?"

คำพูดนั้นทำให้เขาต้องระวังตัวมากขึ้น แต่ยังคงเลือกที่จะเงียบ เธอยิ้มบางๆ ก่อนพูดต่อ

"ถ้านายไม่อยากตอบ ฉันจะไม่บังคับ" เธอเอนตัวพิงพนักม้านั่ง "ดูเหมือนนายจะสงสัยว่าที่นี้คืออะไร….เห็นแก่ความกล้านั้นของนาย ฉันจะยอมให้ถามก่อนก็ได้"

หลังจากครุ่นคิด เขาเอ่ยคำถามขึ้น "การทดสอบที่ว่าคืออะไร?"

เธอหัวเราะเบาๆ ราวกับพบเรื่องที่น่าสนใจ "นายเข้ามาโดยที่ไม่รู้อะไรเลยงั้นเหรอ?"

สายตาของเธอกวาดมองเขา ก่อนหยุดนิ่งอย่างครุ่นคิด "น่าสนใจ... ในตัวนายไม่มีร่องรอยพลังเวทย์หลงเหลืออยู่เลย… ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้มีอยู่แท้ๆ"

น้ำเสียงราบเรียบแฝงความกดดันของเธอทำให้บรรยากาศอึดอัดยิ่งขึ้น "มานารอบตัวนาย แม้ดูเหมือนจะไม่มีอะไรครอบงำ แต่กลับปฏิเสธพลังเวทย์ของฉัน ทั้งที่มานาในสถานที่แห่งนี้ ควรอยู่ในอาณัติของฉันทั้งหมด"

เธอหยุดชั่วครู่ ราวกับกำลังค้นหาคำตอบจากสิ่งที่เธอสังเกต "เจตจำนง? มันกำลังถูกบงการโดยที่นายไม่ได้ทำอะไรเลยงั้นหรอ?"

เขาไม่ตอบ ความเงียบของเขากระตุ้นให้เธอยิ้มจางๆ อีกครั้ง "ไม่เป็นไร ฉันไม่คิดว่านายจะตอบอยู่แล้ว"

สายตาเธอเบนกลับไปยังกรงนกเหล็กข้างตัว "การทดสอบที่ว่าคือการหาผู้ที่เหมาะสมที่จะได้รับ... หัวใจของจอมปราชญ์ ไรอัส จอมเวทย์ในตำนาน"

ถ้านั่นคือ หัวใจของจอมปราชญ์ไรอัส จริงๆ มันคงเป็นวัตถุเวทมนตร์ที่ล้ำค่าและทรงพลังที่สุดเท่าที่โลกเวทมนตร์เคยมีมา

ชื่อของไรอัส อาร์แคนเทีย จอมเวทย์สิบวงแหวนคนแรกและคนเดียว ยังคงถูกเล่าขาน แม้เวลาจะผ่านไปนับศตวรรษ

วีรกรรมอันยิ่งใหญ่ของเขาคือการปราบนอร์มุงดันด์ มังกรร้ายในตำนานที่กัดกินรากของอิกดราซิล ศึกครั้งนั้นทำให้ไรอัสสูญเสียแขนทั้งสอง แต่เขาได้สร้างแขนใหม่จากเขาของนอร์มุงดันด์และกิ่งของอิกดราซิล แขนข้างหนึ่งมอบพลังควบคุมมานาอย่างสมบูรณ์แบบ อีกข้างหนึ่งให้พลังแห่งการฟื้นฟูและการควบคุมเวทมตร์ในตัวของผู้อื่น

บั้นปลายชีวิตของไรอัสเต็มไปด้วยปริศนา บ้างเล่าว่าเขาสละตัวเองเพื่อผนึกสิ่งชั่วร้าย บ้างเชื่อว่าเขาหายไปในมิติที่ไร้ทางกลับ ชื่อของเขาจึงกลายเป็นสัญลักษณ์แห่งพลัง ความเสียสละ และความลึกลับที่ยังไม่มีใครไขได้...

เขาเงียบชั่วครู่ ก่อนถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ถ้านี่เป็นการทดสอบ แล้วมีผู้เข้าทดสอบคนอื่นด้วยรึเปล่า? พวกเขาอยู่ที่ไหน?"

หญิงสาวยิ้มบาง ดวงตาสีเงินเปล่งประกายคล้ายสนุกกับคำถาม

"แน่นอน พวกเขาอยู่ที่นี้" พูดเสร็จ เธอก็ยื่นมือออกไปโดยไม่เอ่ยคำใด

ทันใดนั้น เสียงครืนดังขึ้นจากด้านหลังชายหนุ่ม บรรยากาศรอบตัวเย็นยะเยือกขึ้นทันที เขาหันกลับไปตามเสียง ภาพที่เห็นทำให้เขาชะงัก ลมหายใจสะดุด

เบื้องหน้าของเขา มีแท่งคริสตัลขนาดใหญ่ห้าแท่งตั้งเรียงรายกลางสวน แสงที่ลอดผ่านใบไม้กระทบผิวคริสตัล สะท้อนเงาพริ้วไหว ทว่าภายในกลับเป็นสิ่งที่ขัดแย้งกับความสงบของบรรยากาศ

ในคริสตัลเต็มไปด้วยของเหลวสีเขียวหม่นเรืองแสงจางๆ ห่อหุ้มร่างคนห้าคน พวกเขาอยู่ในสภาพแตกร้าวราวกระจกที่ถูกทำลาย โดยเฉพาะบริเวณหน้าอกด้านซ้าย

แต่รอยแตกร้าวพวกนั้นกำลังค่อยๆถูกซ่อมแซม และ สมานกันอย่างช้าๆ ด้วยของเหลวที่ซึมเข้าสู่ร่าง

หญิงสาวมองไปที่คริสตัล เอ่ยเสียงเรียบ "พวกเขาคือผู้เข้ารับการทดสอบที่ล้มเหลว... และกำลังอยู่ในกระบวนการฟื้นคืนชีพ"

"ฟื้นคืนชีพ?" เขาทวนคำ พลางหันกลับไปมองเธอ

เธอเพียงพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะอธิบายต่อ

“พวกเขาไม่สามารถรองรับหัวใจเข้าไปได้ จนร่างกายระเบิดออก" เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ไม่ได้มีความรู้สึกผิดหรือกังวลแฝงอยู่เลย

"ระเบิด?" ชายหนุ่มทวนคำ รู้สึกหนาวเยือกตั้งแต่ต้นคอจนถึงปลายเท้า

"ใช่" หญิงสาวตอบ พร้อมเหลือบมองไปยังหัวใจในกรงที่อยู่ข้างตัว

"ฉันต้องใช้เวลาพอสมควร กว่าจะคืนชีพพวกเขากลับมาในสภาพนี้ รวมถึงต้องใช้เวทย์ลบความทรงจำ ในช่วงเวลาที่ร่างกายของพวกเขาระเบิดออกด้วย"

เธอเว้นช่วงเล็กน้อย ดวงตาสีเงินของเธอจับจ้องมาที่เขา ราวกับต้องการสังเกตการตอบสนอง ก่อนจะพูดต่อ

"แต่ไม่ต้องห่วง มะรืนนี้ร่างกายของพวกเขาก็จะกลับมาหายโดยสมบูรณ์ ไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ"

คำพูดของเธอทำให้เขายิ่งรู้สึกไม่สบายใจ การฟื้นคืนชีพ การลบความทรงจำ การซ่อมแซมร่างกายที่แตกร้าว...ทุกอย่างฟังดูขัดกับกฏของโลกอย่างไม่น่าเชื่อ แต่ในเวลาเดียวกัน มันทำให้เขาเข้าใจถึงความอันตรายของหัวใจดวงนี้มากขึ้น

ชายหนุ่มหันกลับไปมองกลุ่มคนในคริสตัลอีกครั้ง สีหน้าของพวกเขายังคงสงบนิ่งเหมือนกำลังหลับลึก แต่บริเวณหัวใจของพวกเขายังมีรอยแตกร้าวขนาดใหญ่ที่ดูเหมือนจะเป็นจุดที่ซ่อมแซมได้ช้าที่สุด

และเมื่อเขาพยายามยืนยันตัวตนว่าบุคคลที่อยู่ข้างในเป็นใคร เขาก็พบว่าร่างในคริสตัลสามแท่งแรกนั้น เป็นเหล่าจอมเวทย์ที่หายตัวไป เมื่อราวๆสองสัปดาห์ก่อน ตามรายงานที่ได้รับมาก่อนหน้านี้

ส่วนอีกสองคนที่เหลือ แม้จะไม่มีรายงานการหายตัวไป แต่ชายหนุ่มรู้จักพวกเขาเป็นอย่างดี

แท่งแรกเป็นร่างของชายหนุ่มผมสีแดงเพลิง พลังไฟแผ่กระจายรุนแรงแม้จะอยู่ในสภาพหลับใหล "ไครอส ดราโกร์น" ทายาทแห่งตระกูลเปลวเพลิง

รอยแตกร้าวบนแขนขวา และ หน้าอกดูแตก และ เสียหายมากกว่าคนอื่นๆ สะท้อนถึงนิสัยที่ดุดัน รุนแรงยากจะควบคุม

ดูเหมือนว่าเขาจะพยายามบังคับให้จิตวิญญาณที่อยู่ในหัวใจยอมจำนน สภาพถึงได้ดูพังทลายขนาดนี้

ตัดกลับมาที่อีกคนนึง ชายผมสีน้ำเงินเข้ม พลังรอบตัวเย็นเยียบและเงียบงัน แต่กลับให้ความรู้สึกเหมือนมีพลังลึกลับที่จะกักขังทุกสิ่งไว้ "ดาเมียน แบล็คการ์ด" ผู้สืบทอดเวทพันธนาการ

รอยแตกร้าวบนแขนซ้าย แตกหัก และ พังทลาย ซ่อมแซมได้ช้าที่สุด 

ทว่าความเสียหายของเขานั้นต่างจากของคนอื่นๆอย่างมาก ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นเพียงคนเดียว ที่พยายามควบคุมหัวใจได้ดีที่สุด เลยทำให้รอยแตกของเขาดูเสียหายน้อยที่สุดในบรรดาพวกเขาทั้งหมด