บุคคลสำคัญของมาคิน

ร้อยดาวหันไปมองตามสายตาของมาคินที่กำลังยืนมองไปทางนั้น จนร้อยดาวต้องเดินมาเรียกด้านหน้า แพลนกล้องไปทางพ่อแม่ของมาคิน และแพลนไปทางเวทีอีกครั้ง

" มาคินร้องเพลงก่อน" ร้อยดาวบอกมาคินจนเขาเดินไปยืนข้าง ๆ อ๊อฟ

เสียงเพลงดังขึ้นอีกครั้ง มาคินนำเพลงที่เขาเอาของร้อยดาวมาทำใหม่ เสียงเพลงละมุนขึ้นมาทันที เสียงมาคินร้องเพลงแล้วมีพี่ ๆ เอฟซี ร้องตามคลอกันไป

"ร้องกันได้ด้วย ผมเพิ่งปล่อยไปเองนะครับ" มาคินร้องไป คุยเล่นกับพี่ ๆ หน้าเวทีไป

คุณพ่อของมาคินเห็นว่ามีคนดูพอประมาณ จนลูกชายคนเล็กเอาไลฟ์สดที่มีคนดูในจอ เกือบ ๆ ห้าพันคน ทำเอาคนเป็นพ่อถึงกับพึงพอใจ

"พ่อดูสิคนตามพี่คินเยอะมาก ๆ เลย " มาตินบอกพ่อกับแม่ ซึ่งแม่ดีใจภูมิใจในลูกชายจนออกนอกหน้า แม่เลยเดินเอาช่อดอกไม้ที่แม่เตรียมมา ช่วงจังหวะที่เพลงจะจบ แม่ที่มารอหน้าเวที พร้อม แม่ ๆ คนอื่น ๆ สองคนเอาช่อดอกไม้ติดมือมา บางคนเป็นช่อเงิน ช่อดอกไม้

"พี่ ๆ ครับ แม่ ๆ ครับ นี่คุณแม่ผมเองครับ วันนี้ท่านมาให้กำลังใจผมงานแรกด้วย" มาคินเห็นแม่มาหน้าเวทีเลยแนะนำแม่ตนเองให้ทุกคนรู้จัก

"พ่อเขาก็มานะลูก นู่นไงอยู่ด้านนู้น" แม่บอกลูกชาย

"พี่ ๆ แม่ ๆ ครับ ทางฝั่งนู้นครอบครัวของผมที่มาให้กำลังใจผมในวันนี้ คุณพ่อ น้องชายของผม " มาคินยื่นมือไปทางพ่อกับน้องชาย จนกระทั่งเรียกเสียงฮือฮา แค่พอบอกว่าเป็นครอบครัว พี่ ๆ เอฟซีของน้องปรบมือให้กับครอบครัวของน้อง ร้อยดาวที่คิดอะไรขึ้นมาได้เธอเดินไปทางคุณพ่อและน้องชายของมาคินทันที

"สวัสดีค่ะ หนูเป็นทีมงานของค่ายรบกวนคุณพ่อกับน้องชายของมาคินไปนั่งร่วมงานด้านหน้า คุณพ่อสะดวกไหมคะ" ร้อยดาวยกมือไหว้ด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน

"ไม่เป็นไรจ้ะหนู" พ่อของมาคินบอกปัดไปด้วยความเกรงใจ เขาแค่อยากมาดูลูกชายงานแรกเอง

"ไปเถอะค่ะ ดูหน้าเขาสิคะ เขาดีใจมาก ๆ เลยนะคะ ที่คุณพ่อมา "

"ใช่ครับพี่ ตอนแรกพ่อแกแอนตี้งานของพี่คินครับแกอยากให้พี่คินสอบข้าราชการ"

"มาตินแกนี่พูดมาก" เสียงพ่อตวาดใส่ลูกชายคนเล็กเบา ๆ

"มาเถอะค่ะ หนูอยากให้คุณพ่อมาดูอะไรใกล้ ๆ "ร้อยดาวพูดจูงใจ

จนกระทั่งพ่อกับน้องชายเดินมาทางแม่ของมาคินที่กำลังจะมอบช่อดอกไม้ให้ลูกชาย แต่พอพ่อเดินเข้ามา แม่ก็จับมือพ่อแล้ววางช่อดอกไม้ใส่ในมือของพ่อแทน ตอนแรกพ่อเองมีทีท่าตกใจจะชักมือออก

"ฉันรู้ว่าพี่ภูมิใจในตัวของลูก พี่ให้ลูกดีแล้ว" แม่ของมาคินบอกสามีตนเอง ท่านเองก็เก้ ๆ กัง ๆ ทำอะไรไม่ถูก จนมาถึงท่อนสุดท้ายของเพลง มาคินยังคงส่งความสุขให้พี่ ๆ บนเวที ด้วยความสนุกสนานร่าเริงจนจบเพลง แม่ ๆ ป้า ๆ พี่ ที่หลักทางให้ครอบครัวของน้อง มามอบช่อดอกไม้ให้กับลูกชาย พี่ชายคนโตของบ้าน

"พ่อเห็นในสิ่งที่แกพยายามแล้วนะมาคิน นับจากนี้ แกเลือกทางเดินของแกที่มีความสุข มีรอยยิ้ม " พ่อเอ่ยบอกลูกชายแต่แกไม่รู้หรอกว่าเสียงของแกมันเล็ดลอดผ่านไมค์ของมาคิน ทำเอาพี่ ๆ แม่ ๆ ทั้งหน้าเวทีและสตรีมไลฟ์ ปรบมือปนเสียงกรี๊ดกร๊าดอย่างมีความสุข

"ขอบคุณครับพ่อ " มาคินรับมอบช่อดอกไม้ จากพ่อสวมกอดพ่อตนเองแน่น ๆ ไปทีอ๊อฟกับร้อยดาวหันมามองด้วยรอยยิ้มที่มาคินมีความสุข

"ผมขอเก็บภาพถ่ายครอบครัวบนเวทีสักงานนะครับ" เสียงพี่ตากล้องที่มาขอเก็บภาพ จนมาคินต้องเรียกพ่อกับแม่น้องชายรวมถึงอ๊อฟ แล้วก็ร้อยดาว

"พี่คินถ่ายกับครอบครัวก่อนเลยค่ะ " ร้อยดาวบอกเขา ตากล้องพอเห็นว่าขึ้นมาบนเวทีจนครบแล้ว ก็กดชัตเตอร์อยู่หลายใบ

"วันนี้เป็นงานแรกของผม ขอทีมงาน น้องชายของผมอีกคน อ๊อฟมาถ่ายรูปด้วยกัน " มาคินเรียกอีกครั้ง ครั้งนี้ทุกคนไม่ปฏิเสธเขา ยืนให้พี่ตากล้องเก็บถ่ายภาพสักระยะ

พิธีกรของงานได้ขึ้นมาทักทายน้อง ๆ ทั้งสองคน รวมไปถึงกล่าวสวัสดีพ่อแม่ที่มานั่งด้านหน้าที่เจ้าหน้าที่หาเก้าอี้มาไว้ให้ พิธีกรของงานที่กำลังจะให้น้อง ๆ ศิลปินจับรางวัล ให้คนที่มาร่วมภายในงาน

"แม่ ๆ ลงทะเบียน พร้อมลูกค้าของทางโตโยต้าเรา วันนี้เรามีการจับรางวัลพิเศษมากมาย รบกวนมาคินกับอ๊อฟ จับสลากที่พี่ ๆ เขามาร่วมสนุกกับทางร้านของเราครับ" พิธีกรบอกรายละเอียด

"ได้ครับพี่ ได้ครับเป็นเกียรติมาก ๆ ครับ มา ๆ อ๊อฟ " มาคินเรียกน้องชายมายืนข้าง ๆ ตนเอง

การประกาศรางวัลก็จะมีป้า ๆ แม่ ๆ เอฟซี ที่ขึ้นมารับรางวัลก็จะมี แหวนเงินเล็ก ๆ ติดมือมาด้วยใส่นิ้วทั้งมาคินและอ๊อฟกันแทบทุกคน เสียงพี่ๆ หน้าจอเองต่างก็คอมเม้นท์ว่าอยากได้ อยากได้กันจนเต็มคอมเม้นท์

"พี่ผู้จัดครับ ผมขอจับให้พี่ ๆ หน้าจอด้วยได้ไหมครับ" มาคินที่ขอทางผู้จัดแบบออกสื่อ ผู้จัดงานเองก็อนุญาต

"พี่ให้ 10 คน ไปเล่นกิจกรรมในกลุ่มรอรับนะครับ" เมื่อมีคำขอร้องจากทางศิลปินผู้จัดงานก็ตกลงทันที

"ขอบคุณครับพี่ ขอให้เฮง ๆ รวย ๆ ทุกสาขาเลยนะครับ" มาคินที่อ่อนน้อมถ่อมตน จนพี่ ๆ แม่ ๆ ชื่นชอบในตัวเขามากขึ้น ๆ

หลังจากจบงาน มาคินเองให้พ่อแม่เข้ามาในห้องรับรองได้ แต่พวกท่านบอกเอาไว้ไปรอที่รถเพราะท่านทั้งสองคนเกรงใจคนอื่น ๆ ร้อยดาวที่จะต้องพามาคินกับอ๊อฟไปร้านอาหารทานข้าวกัน เลยนัดแนะกับคุณพ่อของมาคินให้ไปเจอกันที่ร้านอาหาร พวกท่านเองก็เห็นด้วย

ร้อยดาวเลยขอแลกเบอร์กับคุณพ่อและคุณแม่ของมาคิน ก่อนจะแยกย้ายกัน ร้อยดาวเองกลับมาที่ห้องรับรองของมาคิน

" นี่นายสองคนเสร็จกันยัง " ร้อยดาวเข้ามาเรียกทั้งสองคน

"ใครนี่ อีกแล้วนะร้อยดาว ฉันอายุเยอะกว่าเธอนะ แล้วอ๊อฟเรียกชื่อน้อง เรียกน้องไปดีกว่าไหม" มาคินได้ยินเธอเรียกแบบนี้แล้วดูไม่น่ารักเลยบ่น ๆ ออกมา

"แล้วเสร็จยังฉันมีนัดต่อที่ร้านอาหาร นายจะไปไหนต่อไหมมาคิน อ๊อฟด้วย"

" ไม่ไป ฉันไม่ว่าง "มาคินแกล้งตอบ ออกไปเพราะเธอไม่ยอมเรียกเขาดี ๆ

"ไม่ไปแล้วนายจะเสียใจ ฉันนัดพี่สแปลชเอาไว้ว่าจะไปกินหมูกระทะกันอีก" ร้อยดาวเองเลยแกล้งเอาสแปลชมาอ้าง

"หานี่พี่กับพี่สแปลชนัดกันหรอ โห โห โห ไม่ธรรมดา" อ๊อฟเอากับเขาด้วย

"พี่สแปลชมีงานวันนี้เธออย่ามามั่วร้อยดาว"

"จะไปไหม ฉันเสียเวลานัดมานานแล้ว งั้นนายกับอ๊อฟก็กลับกับลุงยะห์เอานะ ฉันไปก่อน " ร้อยดาวหยิบกระเป๋าสะพายของตนเอง แต่กลับถูกมาคินรั้งสายเอาไว้

"แหมพอมีนัดรีบเลยนะ รอก่อนจะไปด้วย" มาคินบอกเธอพร้อมถอดเสื้อตรงหน้าเธอเปลี่ยนเป็นเสื้อเชิ๊ตสบาย ๆ เสียงขวับถอดเสื้อ

"โอ๊ยชีวิต ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าก็มีทำไมนายไม่ไปหละมาคิน มาถอดอะไรตรงนี้ " ร้อยดาวหลับตาสนิท โวยวายออกมาเสียงดัง

"ก็เปลี่ยนแค่เสื้อเอง ทำไมเธอแอบมองหุ่นพี่หรอ" เขาสะบัดเสื้อมาทางฝั่งที่เธอยืนเบา กลิ่นตัวกลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ

"ไม่ได้มอง ใครจะไปมอง" ร้อยดาวเสียงดังใส่ และเริ่มรู้สึกว่าเขากำลังกวนเธอ

"คิดอะดิ คิดอะดิ" มาคินแกล้งหยอกเธออีกครั้ง

"เร็ว ๆ เลยมาคิน เสร็จยังอ๊อฟ นี่ก็ไวไว หิวแล้วหิว" ร้อยดาวที่กำลังอารมณ์แบบชีวิต ๆ กับมาคิน เลยพาลไปทางอ๊อฟด้วย

"อ้าวมาเร่งอะไรผมหละ ผมเสร็จแล้ว รอพี่คนเดียวนี่ ไวไวสิพี่" อ๊อฟกังวลจะโดนว่าจะโดนหางเลขไปด้วยโวยวายพี่ชายอีกคน

"เสร็จแล้ว ไม่ช่วยพี่เลยนะ ไปสิ จะไปกันยัง" มาคินสะพายกระเป๋าตนเองเพื่อบอกว่าพร้อมแล้ว

ร้อยดาว มาคิน อ๊อฟ ที่ออกมาลาพี่ ๆ เบื้องหลังที่เขายังต้องเก็บของอีกแปบหนึ่งเพราะพวกเขาเองรถมากันเอง แต่ยังมีป้า ๆ เอฟซี ที่ยังไม่ยอมกลับเพราะจะอยู่รอส่งน้อง เข้ามาทักทายมาคินกับอ๊อฟ

"พี่จะจัดมีตติ้ง พี่จะต้องทำยังไงบ้างจ๊ะ แม่กลุ่มเอฟซีถาม

"ขอบคุณครับแม่ ๆ พี่ๆ ติดต่อทางค่ายเลยครับ เข้าไปคุยงานกับพี่ที่ดูแลผมได้เลยครับ" มาคินบอกแล้วสะกิดร้อยดาว เธอเองรู้งานเพราะยืนฟังอยู่

"นี่ค่ะนามบัตร โทรนัดหมายเวลา เข้าไปคุยกันเรื่องงานที่ค่ายได้เลยค่ะ" ร้อยดาวยื่นนามบัตรส่งให้แม่ ๆ เอฟซี

"ขอบคุณนะคะ พวกเราขอตัวก่อนนะคะ เอาไว้เจอกันนะคะ คิวงานตามได้ที่เพจค่าย ที่เฟสของพี่มาคินกับอ๊อฟนะคะแม่ ๆ" ร้อยดาวพูดจบยกมือไหว้ลาแม่ ๆ มาคิน อ๊อฟเองยกมือไหว้แม่ๆ ด้วย

ภายในรถเสียงข้อความไลน์ที่ดังเข้ามาแล้วแจ้งพิกัดร้านที่จะเจอกัน เขาเลือกร้านที่ห่างออกไปไกลพอสมควรเพราะไม่อยากให้ใครตาม ร้อยดาวยื่นพิกัดร้านให้ลุงคนขับรถดู เขาเองพอเห็นเส้นทางก็จดจำและคอยให้ร้อยดาวบอกเป็นระยะ

" หนูบอกลุงมาอีกทีนะ ถ้าใกล้ๆ "

"ไปไหนกัน ออกมาไกลด้วย" มาคินถามงง ๆ

"ก็หิวข้าวไง พี่โปเต้ให้งบค่าข้าวมาด้วย กินได้มื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง" ร้อยดาวบอกมาคินเอามือตบกระเป๋าสะพายของตนเอง

"เลี้ยงไหวหรอ เรากินเยอะนะร้อยดาว เธอเลี้ยงเราไม่ไหวหรอก"

"แค่เลี้ยงข้าว ใช่ว่าจะเอานายกลับไปเลี้ยงที่บ้านเสียเมื่อไหร่กัน" ร้อยดาวที่รู้ทันมาคินเธอเลี่ยงตลอด จนลุงยะห์ขับรถมาจอดที่หน้าร้านอาหารที่แจ้งเอาไว้ในพิกัด