Share

บทที่ 5

Author: เมลิสซ่า ซี
เช้าวันถัดมา โทรศัพท์ของฉันดังขึ้น เป็นวินเชนโซโทรมา

“ที่เวิร์กชอปของวิคเตอร์” เขาสั่ง เสียงไร้อารมณ์ “หนึ่งชั่วโมง แคทเธอรีน่าต้องการชิ้นงานใหม่ เธอต้องเป็นคนออกแบบ”

“ฉันไม่ทำ”

“นี่ไม่ใช่คำขอ เคียร่า อย่าบังคับให้ฉันต้องส่งลูกน้องไป ‘เชิญ’ เธออีก”

เขาวางสายทันที

หนึ่งชั่วโมงต่อมา ฉันอยู่ในชั้นใต้ดินของโรงงานร้าง

วินเชนโซกับแคทเธอรีน่ามาถึงก่อนแล้ว

“วิคเตอร์” วินเชนโซพูดกับเจ้าของเวิร์กชอป ช่างทำอาวุธชาวรัสเซียระดับตำนาน “นี่คือเคียร่า ยอดนักปลอมงานศิลป์ในชิคาโก และผู้เชี่ยวชาญด้านอาวุธที่ดีที่สุด ฉันต้องการให้เธอสร้างปืนพกแบบหนึ่งเดียวในโลกให้แคทเธอรีน่า”

ดวงตาวิคเตอร์เป็นประกาย “ศิลปะกับอาวุธ! ฉันชอบ!”

เขาพาเราไปที่โต๊ะทำงานที่คลุมผ้ากำมะหยี่สีดำ เต็มไปด้วยโลหะและอัญมณีที่หายาก

วินเชนโซเดินมาอยู่ข้างฉัน เขาพูดเสียงแผ่วต่ำสำหรับฉันคนเดียว “ฉันอยากให้สร้างปืนที่สมบูรณ์แบบให้กับเธอ ใช้สเปกเดียวกับปืนพกของฉัน แบบที่เธอสร้างให้เข้ามือฉันเป๊ะ ๆ”

ลมหายใจฉันแทบสะดุด

“ฉันรู้ว่าเธอจำรายละเอียดได้ทุกอย่าง” เขาพูดต่อด้วยเสียงอันเย็นชา “ด้ามปืนเอียง 7 องศา ไกปืน 2 มิลลิเมตร หน้าและปลายลำกล้องเป็นไฟเบอร์แพลตินัมที่รับแสงริบหรี่ที่สุดในความมืด ทำให้เหมือนทุกอย่าง สำหรับเธอ”

ฉันเข้าใจทันที

เขาต้องการให้ฉันรื้ออดีตของเรา เอาความไว้ใจและเลือดที่เคยแลกกันมาทั้งหมด ไปห่อเป็นของขวัญให้ผู้หญิงอีกคน

มันโหดร้ายยิ่งกว่ารอยสักนั้นร้อยเท่า

“เคียร่า?” แคทเธอรีน่าเดินเข้ามา เสียงหวานใสไร้เดียงสา “ช่วยฉันได้ไหมคะ? ฉันอยากได้ปืนที่สลักตัวอักษรย่อของฉันกับวินเชนโซ มันโรแมนติกสุด ๆ เลยใช่ไหมคะ ของแทนความรักของเรา”

ฉันมองรอยยิ้มใสซื่อของเธอ แล้วมองสายตาบังคับของวินเชนโซ ฉันจำต้องยิ้มตอบ

“ได้สิ”

ฉันหยิบปากกาขึ้นมา แต่มือสั่นไม่หยุด

ฉันวาดแบบเรียบ ๆ องศาที่สมดุล รายละเอียดทุกอย่างที่เคยเป็นของ เรา

มือวาดอยู่ แต่หัวใจฉันกำลังเลือดไหลไม่หยุด

“ยอดเยี่ยม!” วิคเตอร์ชม “นี่คือสุดยอดผลงานศิลปะ!”

“ใช้เวลากี่วัน?” วินเชนโซถาม

“สามสัปดาห์” วิคเตอร์ตอบ “ถ้าคุณเคียร่ายอมคุมงานตลอดโปรเจกต์”

คุมงานเหรอ ให้ดูผู้หญิงอีกคนใช้ “ของขวัญแทนใจ” ที่สร้างจากอดีตของฉันกับเขาเนี่ยนะ

“ไม่”

ฉันลุกขึ้น ตอบด้วยเสียงแหบ

ทุกคนหันมาจ้องฉัน

ฉันหยิบแบบที่เพิ่งเสร็จ แล้วฉีกมันเป็นชิ้น ๆ ต่อหน้าทุกคน

“ฉันไม่สร้างของขวัญแทนใจเหี้ย ๆ นั่นให้ นังแพศยา ของแกหรอกไอ้เวร!” ฉันขว้างเศษกระดาษลงพื้น ปล่อยความโกรธที่อัดแน่นมาเป็นปีออกไปในคำเดียว

ดวงตาวินเชนโซน่ากลัวขึ้นทันที “เคียร่า—”

ฉันหันหลังเดินออกไป

“ถ้าเธอเดินออกประตูบานนั้นไป” น้ำเสียงเขากลายเป็นคำขู่ “อย่าบังคับให้ฉันต้องใช้กฎของตระกูลกับเธอ เธอรู้ดีว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับพวกทรยศ”

ฉันหันกลับไปมองเขาด้วยดวงตาที่เย็นชา “งั้นก็ลองดู”

ฉันเดินออกไปโดยไม่มองกลับอีกเลย ปล่อยให้เสียงกรีดร้องของแคทเธอรีน่า และเสียงตะคอกที่เกรี้ยวกราดของวินเชนโซดังไล่ตามหลัง

เมื่อฉันกลับมาถึงเซฟเฮาส์ของตัวเอง ก็มีบัตรเชิญประทับลายนูนสีทองวางรออยู่ที่ประตู

“ขอเรียนเชิญท่านร่วมงานหมั้นของคุณวินเชนโซ รุสโซ และคุณแคทเธอรีน่า เปตรอฟ”

ฉันจ้องบัตรเชิญที่เลิศเลอใบนั้น จินตนาการว่าสองคนนั้นคงเลือกมันด้วยกัน

แล้วโทรศัพท์ฉันก็ดัง เป็นรูปภาพที่ส่งมาจากมาร์โค

วินเชนโซอยู่ที่สนามยิงปืนส่วนตัวสุดโปรดของฉัน กำลังสอนแคทเธอรีน่ายิงปืนอยู่

ในมือของเธอคือปืน ซิกซาวเออร์ P226 ที่สั่งทำพิเศษ ซึ่งเคยเป็นกระบอกโปรดของฉัน

ฉันจุดไฟแช็ก แล้วจ่อเปลวไฟไปที่มุมของบัตรเชิญนั้น

ฉันมองมันไหม้ มองชื่อของพวกเขา มองความหวังสุดท้ายที่ฉันมี มอดไหม้กลายเป็นเถ้าถ่าน

ฉันกดโทรศัพท์ โทรหาเบอร์ของพ่อ

“พ่อคะ”

“ถึงเวลาแล้วเหรอ?”

ฉันมองบัตรเชิญที่กลายเป็นเถ้าถ่าน และพูดด้วยเสียงเย็นชา

“ถึงเวลาแล้ว เราต้องลงมือคืนนี้”
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • รักที่หายไปของเจ้าพ่อมาเฟีย   บทที่ 25

    มุมมองของเคียร่า"ผมขอโทษ"สามคำนั้นเหมือนมีดปักที่กลางอกฉันฉันยืนเซ จับกรอบประตูไว้แทบไม่ทันไม่ใช่เพราะฉันรักอเลสซานโดรแต่เพราะผู้ชายที่สะอาด บริสุทธิ์คนหนึ่ง…ต้องตายเพราะสงครามสกปรกของฉันฉันหันกลับไปหาวินเชนโซ…ทีละก้าว ช้า ๆ เขายังคุกเข่าอยู่ที่เดิม ใบหน้าซีด ช็อกจนพูดอะไรไม่ออกเขาไม่คาดคิด และเขาก็ไม่ได้ต้องการแบบนี้“พอใจรึยัง?” ฉันกระซิบ เบาแค่ให้เขาได้ยิน แต่ละคำเหมือนฝุ่นเถ้าถ่านอยู่ในปากเขามองขึ้นมา ริมฝีปากสั่น พูดไม่ออก“นายอยากให้ฉันกลับมาใช่ไหม?” ฉันพูด แต่ละคำหนักอึ้งราวกับก้อนหิน “นายอยากทำลายชีวิตใหม่ที่ฉันเลือกใช่ไหม?”“ฉันไม่... ฉันไม่ได้อยากให้เขาตาย...” เขาส่ายหัวแทบบ้า“แต่เขาตายก็เพราะนาย!” การคุมอารมณ์ที่ฉันเก็บมาตลอดสองปีในที่สุดก็แตกสลายเสียงกรีดร้องที่แหบแห้ง เสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นออกมาจากลำคอฉัน “นายและความหมกมุ่นของนาย! นายฆ่าเขา!”ฉันหยิบปืนขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้ปากกระบอกปืนชี้ไปที่หัวใจของเขา“ตอนนี้” ฉันมองเข้าไปในดวงตาของเขา ซึ่งเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและความสำนึกผิด เสียงของฉันสั่น “ฉันจะหยุดเรื่องทั้งหมด”เขาไม่ขยับเขายั

  • รักที่หายไปของเจ้าพ่อมาเฟีย   บทที่ 24

    มุมมองของเคียร่าหนึ่งชั่วโมงต่อมา ฉันยืนอยู่คนเดียวที่ลานปิเอซซาเล่ มิเคลันเจโลเฮลิคอปเตอร์สีดำขับลดระดับลงมาจากท้องฟ้า ลมแรงพัดกระหน่ำไปทั่วประตูเลื่อนเปิดออก วินเชนโซยืนอยู่ตรงนั้น ยื่นมือมาทางฉันบนใบหน้าเขามีสีหน้าแปลกประหลาด…ที่ฉันอ่านไม่ออกเลยฉันก้าวขึ้นเครื่องไป…โดยไม่ลังเลแม้แต่นิดเดียวเราบินข้ามเส้นขอบฟ้าของฟลอเรนซ์ ข้ามเทือกเขาแอเพนไนน์ ในที่สุดก็บินลงจอดที่คฤหาสน์ส่วนตัวที่มีการป้องกันอย่างแน่นหนา ที่ซ่อนอยู่ลึกเข้าไปในเทือกเขาแอลป์มันถูกตัดขาดออกจากโลก ภายนอกงดงามราวกับเทพนิยาย แต่ภายในกลับหนาวเย็นราวกับคุกเขาพาฉันเข้าไปข้างใน แล้วฉันก็หยุดนิ่งที่นี่…มันคือแบบจำลองที่สมบูรณ์แบบของความฝันที่ฉันเคยร่างไว้บนเศษกระดาษบ้านที่มีรั้วไม้สีขาว และสวนเล็ก ๆบ้านของเรา“เธอชอบไหม?” เขาถามจากด้านหลังฉัน เสียงของเขาเบาแหบ “ฉันใช้เวลาสามเดือนสร้างมันขึ้นมา ทุกรายละเอียดตรงตามที่เธอวาดไว้ทุกประการ”“อนาคตที่นายทำลายมันต่างหาก” ฉันพูดเสียงเรียบฉันเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น บนผนังมีรูปถ่ายของเราแขวนอยู่—เป็นรูปเดียวของเรา—ที่ถ่ายไว้ในเวนิสในห้องครัว มีชุดอุปกรณ์ทำอ

  • รักที่หายไปของเจ้าพ่อมาเฟีย   บทที่ 23

    มุมมองของเคียร่าเช้าวันรุ่งขึ้น วินเชนโซและพวกของเขาหายไปจากฟลอเรนซ์…ราวกับไม่เคยมีตัวตนอยู่ฉันคิดว่าเขาเลือกmujจะปล่อยไปแล้วจริง ๆแต่ฉันคิดผิดบ่ายสาม อเลสซานโดรพุ่งเข้ามาในแกลเลอรี หน้าซีด มือกำหนังสือพิมพ์แน่น“เบลลา! นี่มันหายนะ!”เขาตบหนังสือพิมพ์ลงบนโต๊ะอย่างแรง “ธนาคารของตระกูลฉันโดนถล่ม พวกมันเล่นงานหุ้นพร้อมกันทั้งคืน! เราเจ๊งแล้ว!”ฉันอ่านที่พาดหัวข่าว หัวใจฉันจมดิ่ง“แล้วก็” เสียงของเขาสั่นตอนยื่นโทรศัพท์ให้ฉัน “พ่อฉัน…โดนจับ! พวกเขามีหลักฐานปลอมเกี่ยวกับการปลอมแปลงข้อตกลงซื้อขายงานศิลปะ!…”บนหน้าจอคือภาพถ่ายของพ่อเขาถูกใส่กุญแจมือ และตำรวจกำลังนำตัวออกไป“เรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง...” อเลสซานโดรทรุดตัวลงบนเก้าอี้แบบพังทลาย “ตระกูลของฉันพินาศแล้ว... ทุกอย่างหายไปหมด...”ฉันมองหน้าเขาที่สิ้นหวัง และเลือดของฉันในตัวก็เย็นยะเยือกนี่มันไม่ใช่อุบัติเหตุ มันคือ “การประหาร” การสังหารเงียบที่แม่นยำและมีเพียงคนเดียว…ที่ทำแบบนี้ได้วินเชนโซเขาทำตามสัญญา “ออกจากฟลอเรนซ์”แต่เขาหาทางที่โหดเหี้ยมยิ่งกว่า…เพื่อประกาศว่าเขายังอยู่เขากำลังรื้อชีวิตใหม่ของฉันทีละชิ

  • รักที่หายไปของเจ้าพ่อมาเฟีย   บทที่ 22

    มุมมองของเคียร่าวันถัดมา ใต้ดินทั้งทวีปอเมริกาเหนือ…ระเบิดเป็นไฟอาณาจักรของตระกูลรุสโซกำลังล่มสลายในชั่วข้ามคืนเหล่าบรรดาผู้นำมาเฟีย โกลาหลไปหมด ไฟกบฏเริ่มคุกรุ่นในเงามืดฉันมองทุกอย่างอย่างสงบ พลางทำงานแก้ไขและซ่อมแซมภาพเขียนต่อไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นบ่ายวันนั้น ฉันอยู่ในสตูดิโอ ทำงานบนภาพวาดฝาผนังขนาดใหญ่สมัยศตวรรษที่ 15ฉันยืนบนโครงเหล็กสูงสามเมตร ค่อย ๆ ปัดปีกนางฟ้าด้วยแปรงเล็ก ๆทันใดนั้น ฉันได้ยินเสียงเบา ๆ ของเหล็กถูกตัดตามด้วยเสียงของเชือกที่ขาด“คุณหนู!” ลูเซียกรีดร้องจากด้านล่างนั่งร้านทั้งแผงเสียสมดุล มันเซอย่างรุนแรงพุ่งเข้าหาหน้าต่างกระจกบานใหญ่สูงจากพื้นถึงเพดานด้านหลังฉันฉันไม่มีเวลาแม้แต่จะขยับกระจกที่แตก และการบาดเจ็บที่กำลังจะเกิดขึ้น มันกลับยังไม่มาถึงฉันในเสี้ยววินาทีนั้น มีร่างเงาดำ ๆ พุ่งออกมาจากเงามืด…เข้ามาขวางฉัน แล้วพลิกตัวกลางอากาศใช้ร่างของเขาบังฉันไว้โคร๊ม!เราทั้งคู่พุ่งทะลุกระจก กระแทกลงบนระเบียงด้านนอกเศษกระจกโปรยลงมาราวกับฝนฉันไม่ได้รับบาดเจ็บเลย แต่คนที่กอดฉันไว้…แผ่นหลังของเขาถูกเศษกระจกเฉือน มีเลือดไหลซึมผ่านเสื้อคลุมสี

  • รักที่หายไปของเจ้าพ่อมาเฟีย   บทที่ 21

    มุมมองของเคียร่างานวันเกิดของฉันถูกจัดขึ้นที่แกลเลอรีของฉันที่ริมแม่น้ำอาร์โน เหล่าชนชั้นสูงของฟลอเรนซ์มารวมตัวกันที่นั่นอเลสซานโดรสั่งเค้กก้อนโตให้ฉัน แล้วเขาก็คุกเข่าลง เปิดกล่องกำมะหยี่“เบลล่า ฟิโอเร่” เขามองฉัน ดวงตาเต็มไปด้วยความจริงใจ “แต่งงานกับผมไหม?”แขกในงานอ้าปากค้าง แล้วปรบมืออย่างตื่นเต้นฉันมองเขา มองอนาคตที่สะอาดและมั่นคงที่เขามอบให้ได้ฉันควรจะตอบตกลงแต่ก่อนที่ฉันจะอ้าปากพูด ประตูไม้โอ๊คหนัก ๆ ของแกลเลอรีก็ถูกเปิดออกวินเชนโซยืนอยู่ตรงประตู ราวกับผีที่ใส่ทักซิโด้สีดำ ยืนตัดกับความมืดทางด้านหลังเขาติดดอกกุหลาบสีขาวบนปกสูท ใบหน้าซีดราวกับหินอ่อนเขาไม่สนใจความตกตะลึงของทุกคน เขาเดินตรงเข้ามาหาฉันบอดี้การ์ดสองคนของฉันพยายามขวาง แต่มาร์โคก็โผล่มาด้านหลัง จ่อปืนแนบหัวพวกเขาคนละกระบอก“หลีกไป” เสียงมาร์โคเย็นเฉียบวินเชนโซเดินผ่านอเลสซานโดรที่ยังคุกเข่าอยู่ เหมือนไม่ได้มองว่าเขาเป็นแค่เฟอร์นิเจอร์ชิ้นหนึ่งเขาหยุดตรงหน้าฉัน วางกองเอกสารที่หนาและแหวนตราสัญลักษณ์สีดำลงบนโต๊ะมันคือการโอนกรรมสิทธิ์ทรัพย์สินหลักทั้งหมดของตระกูลรุสโซในชิคาโก และแหวนของดอน—สัญล

  • รักที่หายไปของเจ้าพ่อมาเฟีย   บทที่ 20

    มุมมองของเคียร่าสามเดือนต่อมาที่ฟลอเรนซ์แกลเลอรีศิลปะของฉันกำลังใกล้เปิดตัว ทุกอย่างกำลังเข้าที่อย่างสมบูรณ์แบบความอ่อนโยนของอเลสซานโดรเหมือนดวงอาทิตย์อุ่น ๆ ส่องเข้ามาในโลกที่เคยมีแต่เงามืดของฉันฉันคิดว่าตัวเองทิ้งอดีตไว้ข้างหลังได้แล้วจริง ๆจนกระทั่ง ลูเซีย ผู้ช่วยของฉัน ยื่นพัสดุจากซิซิลีมาให้ มันไม่มีที่อยู่ผู้ส่งมันค่อนข้างหนัก เปิดออกมาข้างในเป็นกล่องไม้มะเกลือเก่าแก่สีดำบนฝากล่องสลักลายเป็นตราประจำตระกูลรุสโซดั้งเดิมเป็นรูปฟีนิกซ์ดั้งเดิม แบบดุดัน แบบดั้งเดิมก่อนฉันจะออกแบบใหม่ให้พวกเขาฉันหายใจสะดุดฉันเปิดกล่อง ข้างในมีกุญแจเก่า ๆ ดอกหนึ่ง และสัญญาในกระดาษหนังสีซีดมันคือโฉนดคฤหาสน์ตระกูลรุสโซแห่งแรกในซิซิลี…ต้นกำเนิดของตระกูลนี้กุญแจนี้คือดอกเดียวที่เปิดห้องนิรภัยใต้คฤหาสน์ได้สิ่งนี้มันไม่ใช่แค่อสังหาริมทรัพย์ธรรมดา แต่มันคือ “วิญญาณ” ของตระกูลรุสโซยังมีจดหมายอยู่หนึ่งฉบับ เป็นลายมือของเอเลน่า เรียบหรูและคุ้นเคย“เคียร่าที่รักของแม่,”“เมื่อเธออ่านจดหมายฉบับนี้ เธออาจยังเกลียดเรา แม่ไม่มีสิทธิ์ขอให้เธอยกโทษให้ เพราะสิ่งที่วินเชนโซทำ…แม้แต่พระเจ้าก็ย

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status