ตอนที่ 72

ตอนที่ 72

แล้วก็เป็นเหมือนอย่างที่ผู้เป็นแม่คาดคะเนเอาไว้ไม่มีผิด สองแม่ลูกคลาดกันกับเจ้าสัวและลูกสาวของเขาไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น ในตอนนั้นแน่นอนว่านอร์ทถูกผู้เป็นแม่ตำหนิทั้งยังชักสีหน้าใส่ด้วยความหัวเสีย เพราะไม่เป็นไปตามที่เธอตั้งใจเอาไว้

“ไว้วันหลังก็ได้นี่ครับแม่ ผมแค่ไปทักทายเพื่อน ไม่คิดว่าจะทำให้เสียเรื่องแบบนี้”

“อืม อย่างนั้นวันหลังก็แล้วกัน แม่จะพาไปทำความรู้จัก”

“ได้ครับแม่...”

นอร์ทตอบกลับคนเป็นแม่ไปด้วยน้ำเสียงเจือแววรู้สึกผิดอย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้ภายนอกเขาจะดูเป็นคนหยิ่งผยองแล้วก็เข้าถึงยาก หากแต่เมื่ออยู่กับคนในครอบครัวเขาก็มักจะอ่อนน้อมถ่อมตนและที่สำคัญยังเชื่อฟังคุณหญิงฤดีเป็นอย่างมากเลยอีกด้วย

ซึ่งหลังจากที่ไม่ได้ไปทำความรู้จักกับลูกสาวของเจ้าสัว นอร์ทก็ขอแยกออกมาอยู่กับวีและแตงกวา เพราะผู้ใหญ่มีเรื่องหน้าที่การงานที่ต้องพูดคุยเจรจา เขาไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนั้นจึงไม่ขออยู่เป็นส่วนเกิน

“ไอ้นอร์ท มึงเห็นผู้หญิงคนนั้นไหม กูว่ากูคุ้น ๆ นะ มึงคิดเหมือนกันป้ะ”

ขณะที่พวกเขากำลังยืนดื่มเครื่องดื่มค็อกเทลที่ภายในงานเลี้ยงจัดเตรียมเอาไว้เพื่อรับรองแขก อยู่ ๆ วีก็เปิดประเด็นเมื่อครู่ขึ้นด้วยความสงสัยที่พรูขึ้นมาเต็มอก เมื่อกวาดสายตาไปรอบ ๆ แล้วสังเกตเห็นหญิงสาวในชุดเดรสสีขาวเปล่งประกายอยู่ท่ามกลางผู้คนนับสิบ

วีรู้สึกคุ้น ๆ จึงตัดสินใจหันมาถามความคิดเห็นจากเพื่อนสนิทอย่างนอร์ท

“นั่นมันดีเจญาญ่านี่คะ”

ในตอนที่นอร์ทกำลังหันไปมองผู้หญิงคนนั้น แตงกวาก็ดันเอ่ยสวนขึ้นมาจนนอร์ทถึงกับประหลาดใจ ไม่ว่าจะญาณินหรือดีเจญาญ่าก็ไม่ควรที่จะมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ ในเมื่อเจ้าตัวเป็นคนบอกเขาเอง ว่ากลับไปเยี่ยมบ้าน ไม่ใช่ว่ามางานเลี้ยงออกสังคมเหมือนอย่างตอนนี้เสียหน่อย

“นั่นสิ เขาเป็นถึงลูกสาวคนเดียวของเจ้าสัวเลยเหรอวะ ไอ้นอร์ท มึงรู้เรื่องนี้มาก่อนไหม เห็นว่าสนิทกันนิ”

“ไม่...กูไม่เคยรู้เลย ว่าพ่อเขาเป็นถึงเจ้าสัว” ชายหนุ่มในคราบชุดสูทสีเข้มเต็มยศ มองดูทุกอากัปกิริยาของคุณหนูญาณินด้วยแววตาคล้ายแฝงอารมณ์ความรู้สึกชนิดหนึ่งที่อ่านยาก

นี่เป็นคงเป็นเรื่องเดียวที่นอร์ทไม่รู้เกี่ยวกับเธอ แล้วก็ดูเหมือนว่าเธอเองก็ไม่ได้คิดที่จะบอกกล่าวให้เขาได้รู้เช่นเดียวกัน ตลอดระยะเวลาที่ทั้งสองรู้จักกันมา

เขาไม่เคยคิดที่จะสืบสาวประวัติของญาณิน ถึงได้ไม่รู้มาก่อนว่าเธอเป็นถึงลูกสาวคนเดียวของเจ้าสัวที่เป็นถึงนักธุรกิจเจ้าของห้างชื่อดังหลายต่อหลายแห่งทั่วประเทศไทย

เวลานี้ความรู้สึกลึก ๆ ในใจของนอร์ทไม่ดีเท่าไรนัก อย่างน้อยระหว่างที่คบกันเป็นแฟนแล้ว เธอก็ควรจะบอกเขาบ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้มาด้วยตัวเองแบบนี้

“นอร์ท มึงเป็นอะไรวะ หน้าดูซีด ๆ ไม่สบายเหรอวะ”

วีสังเกตเห็นว่าสีหน้าสีตาของเพื่อนรักดูไม่ดีเหมือนก่อนหน้านี้จึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ก่อนจะเดินเข้าหาแล้วเอาไหล่ซ้อนเขาไว้จากทางด้านหลัง

“ปวดหัวนิดหน่อยว่ะ สงสัยจะไม่สบาย”

“อย่างนั้นมึงกลับก่อนไหม เดี๋ยวกูบอกคุณน้าฤดีให้เองว่ามึงไม่สบาย”

“ไม่เป็นไร กูจะอยู่จนกว่างานจะจบ มึงไม่ต้องห่วง กูไม่เป็นไรมากหรอก นั่งพักสักนิดก็คงจะดีขึ้น”

ชายเจ้าของร่างสูงโปร่งเอ่ยพร้อมทั้งยิ้มตอบเพื่อนสนิทกลับไปเพื่อบอกให้เขารู้ว่าตนไม่ได้เป็นอะไรมาก วีจะได้ไม่ต้องมานั่งเป็นห่วง

หลังจากที่รู้ความลับอีกหนึ่งอย่างของญาณิน ตลอดทั้งงานนอร์ทก็เอาแต่จับตามองเธออย่างไม่ให้คลาดสายตา จนกระทั่งทางด้านของญาณินก็สังเกตเห็นทั้งสามคนเช่นเดียวกัน

วินาทีนั้นเธอตกใจเป็นอย่างมาก เพราะไม่เพียงแค่เจอหน้าแฟนหนุ่มในงาน หากแต่ยังเจอเพื่อนสนิทของเขาแล้วก็เพื่อนสนิทของตัวเองอีกด้วย ไม่คิดเลยว่าโลกมันจะกลมได้ถึงขนาดนี้...

“แม่คะ หนูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวกลับมาค่ะ”

“รีบกลับมานะ แม่มีคนจะแนะนำให้ลูกรู้จัก”

“ได้ค่ะ จะรีบไปรีบมาค่ะ”

“จ้ะ รีบไปเถอะ”

“ค่ะแม่...”

หญิงสาวขานรับ ก่อนจะรีบสับเท้าเดินออกไปจากตำแหน่งเดิมอย่างรวดเร็ว เธอจำได้ว่าสิ่งที่บอกกับนอร์ทเอาไว้ไม่ใช่แบบนี้ เธอแอบรู้ชะตากรรมของตัวเองหลังจากนี้แล้วว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง เพราะป่านนี้นอร์ทก็คงจะน้อยใจหรือไม่ก็โกรธเคืองเธอไปแล้วแน่ ๆ

ญาณินหายไปตั้งสติในห้องน้ำอยู่สักพัก แต่สิบนาทีถัดมา เธอก็กลับมานั่งข้าง ๆ กันกับผู้เป็นพ่อและแม่เหมือนอย่างเดิม เนื่องจากว่าต้องทำความรู้จักกับผู้ใหญ่อีกหลายคน ถ้าหากว่าเธอไม่อยู่หน้างานก็อาจจะทำให้พ่อและแม่เสียหน้าเอาได้

“เป็นอะไรหรือเปล่าเนี่ย ลูกดูสีหน้าไม่ค่อยดีนะ”

ทันทีที่หย่อนกายลงนั่ง คำถามดังกล่าวก็ลอยแว่วมาถึงหูของผู้เป็นลูกในทันที เธอได้แต่ยิ้มกลบเกลื่อนแล้วรีบตอบปัด ๆ กลับไปโดยพลัน

“เปล่าค่ะ สงสัยคนเยอะ อากาศถ่ายเทไม่ค่อยสะดวก แต่เดี๋ยวนั่งพักก็คงดีขึ้นค่ะ”

“อย่างนั้นลูกก็นั่งพักไปก่อน อีกไม่นานงานก็จะจบแล้วล่ะ”

“แล้วคนที่แม่จะให้ณินทำความรู้จักด้วย ใครเหรอคะ?”

“เอาน่า เดี๋ยวลูกก็รู้เอง”

ญาณินยังคงสงสัยไม่หาย ตั้งแต่แรกคุณหญิงอรเกริ่นนำว่าจะให้มาทำความรู้จักกับใครบางคน ไม่แปลกเลยหากว่าเธอจะอยากรู้เป็นพิเศษว่าคนคนนั้นเป็นใครกันแน่