Home / วัยรุ่น / ล่ามรัก / ทำให้พอใจ

Share

ทำให้พอใจ

last update Last Updated: 2025-09-02 13:31:07

ทันทีที่ถูกฉุดมาให้ลุกขึ้นนั่ง ชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยวตัวบางถูกถอดออกจากทางศรีษะ เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่เผลอสบตา ริมฝีปากของชีวินก็ตรงเข้ามาครอบลงบนริมฝีปากหวานทันควัน ลิ้นชื้นสอดมุดเข้าไปในโพรงปากนุ่มทันที เขาไม่มีรอจังหวะ ในขณะที่มืออีกข้างหนึ่งของเขาควานบีบคลึงไปบนเต้างามและบนสะโพกกลมกลึง ภัทรพิชายอมปล่อยให้ชีวินสัมผัสทุกอย่างบนร่างกายเธอได้ตามอย่างแต่ใจด้วยการตอบสนองเป็นท่าทางที่แสนจะเงอะงะ ปราศจากความรู้สึกต่อต้าน สองกายกอดรัดฟัดเหวี่ยงเข้าหาในขณะที่คนหนึ่งเปลือยเปล่าแล้ว หากแต่อีกคนยังคงอยู่ในชุดนักศึกษาครบชุด

"ถอดเสื้อให้ฉัน"

แม้ว่าจะรสจูบของเขาจะมีรสชาติมึนเมาจนเธอสมองเบลอ ลมหายใจคล้ายขาดห้วงจนเกือบจะหายใจหายคอไม่ทัน แต่ภัทรพิชาก็ยังคงพอมีสติหลงเหลืออยู่บ้างไม่มากก็น้อย สองมือสั่นเทารีบยกขึ้นไปแกะกระดุมเสื้อทีละเม็ดอย่างยากลำบาก เหตุผลก็เป็นเพราะว่ารสจูบที่ชักจะร้อนแรงมากขึ้นไปเรื่อยๆเมื่อชีวินตั้งใจจูบเอาแบบไม่มีความปราณียิ่งทำให้เธอสติหลุด

"กระดุมแค่ไม่กี่เม็ด เธอจะใช้เวลาแกะจนถึงพรุ่งนี้เลยไหมไพน์ ชักช้า เอามือออก งั้นกระดุมเสื้อไม่ต้องละ เปลี่ยนเป็นมาถอดเข็มขัดกับกางเกงให้ฉันแทน"

ยิ่งชีวินพูดมือภัทรพิชาก็ยิ่งสั่น เธอแกะเข็มขัดด้วยสองมือที่สั่นยุกยิกในขณะที่หัวใจของเธอขยุกขยิกยิ่งกว่าเพราะว่าไม่มีสมาธิจากการถูกต้อนปรนเปรอด้วยจูบ ไหนจะนิ้วมือของเขาที่คอยเขี่ยบี้แถวบริเวณยอดทรวงอกไปด้วย จนกระทั่งมันเต่งตูมไปทั้งสองข้าง ทำเอามือน้อยที่สั่นหงึกหงักนั้นสาละวนชนเข้ากับอะไรแข็งๆซึ่งกำลังดุนดันจนแทบจะทะลุกางเกงออกมา

"อุ๊ย ขะ ขอโทษค่ะ"

"ตกใจทำไม เดี๋ยวมันก็เข้าไปอยู่ในตัวเธออยู่ดี"

ภัทรพิชาแกะเข็มขัดและกางเกงออกจนได้ในที่สุด ยามที่กางเกงหลุดจากสะโพกแกร่งของเขาลงไป ท่อนเนื้อที่แข็งจนดันทะลุกางเกงบ็อกเซอร์ข้างในก็ถูทิ่มกับหน้าท้องของเธอจนเสียววูบวาบไปทั่ว ไหนจะหน้าอกที่ถูกดูดกินในตอนนี้ทำเอาพื้นที่ภาคส่วนด้านล่างค่อยๆเปลี่ยนเป็นฉ่ำแฉะจนกระทั่งหลุดคราง

"อื้อ คุณชิน"

ภัทรพิชาใจสั่นปากสั่น ท่าทีกล้าๆกลัวๆทำเอาชีวินเห็นแล้วก็ยิ่งอยากแกล้งเข้าไปใหญ่ เขาจับมือเล็กที่ยังคงสั่นเทานั่นข้างหนึ่งขึ้นมาแล้วลองจับซุกล้วงมันเข้าไปในบ็อกเซอร์ บังคับให้เธอกำรูดท่อนเนื้อที่กำลังผงกหัวสู้มือเอาไว้ ส่วนมือข้างที่ว่างของเขาก็เริ่มสอดมุดหายเข้าไปภายในร่องหลืบที่มีน้ำหวานไหลปริ่มออกมา

"อ๊า"

 ภัทรพิชาส่งเสียงตอบโต้อะไรไม่ได้มาก ในเมื่อปากยังคงถูกชีวินตามไล้จูบปล้ำ นิ้วยาวของเขาสอดเข้าไปลึกขึ้นเรื่อยๆ ส่วนมือข้างที่จับกุมบังคับมือของเธอเอาไว้ก็ชักนำพาให้เธอขยับ จนคราวนี้เป็นชีวินเองที่เป็นฝ่ายหลุดเสียงครางบ้าง 

"อื้มไพน์ เสียวว่ะ"

ใบหน้าหล่อเงยหน้าขึ้นหลับตาพริ้มคล้ายกำลังจะต้องการบอกว่าเขากำลังมีความสุข น้ำเสียงซู้ดปากที่ดังซี๊ดซ๊าด พาลทำให้ภัทรพิชาเกิดความหมั่นไส้คนตรงหน้าขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ จนกระทั่งถูกผลักให้นอนหงายลงไปบนฟูกที่นอนผืนใหญ่อีกครั้ง เรียวขางามสองข้างของเธอถึงได้ถูกเขาแหวกอ้าออก ก่อนที่ชีวินจะพาตัวตนของตัวเองแทรกเข้ามาอยู่ตรงกลาง 

ภัทรพิชาจำเป็นต้องกระถดสะโพกถอยหนีทันทีที่รู้สึกได้ว่ากำลังมีบางอย่างที่มันไม่ถูกต้อง หลังจากที่ชีวินแทรกเข้ามานั่งตรงกลาง ชีวินก็จับท่อนกายแข็งแกร่งถูไถส่วนหัวตรงปลายของมันไปกับร่องเนื้อของเธอที่เริ่มฉ่ำเยิ้มโดยปราศจากอุปกรณ์การป้องกัน

"คุณชิน!"

 ถึงแม้ว่าครั้งที่แล้วมันจะเป็นเพียงแค่ครั้งเดียวที่ได้สัมผัสแก่นกายของเขาอย่างลึกซึ้ง แต่ภัทรพิชาก็คิดว่าเธอจำผิวสัมผัสของมันได้ ตอนนั้นเนื้อสัมผัสส่วนนั้นของมันไม่ใช่แบบนี้เสียหน่อย อย่าบอกนะว่าชีวินกำลังคิดจะทำอะไรบ้าๆโดยไม่ยอมใส่ถุงยางอนามัย 

"อะไร"

"ถะ ถุงละคะ"

"อยู่นี่ไงในกระเป๋ากางเกง ไม่ต้องกลัวหรอก ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยมีเซ็กซ์โดยที่ไม่ป้องกันเลยสักครั้ง"

"แต่ว่าเมื่อกี้ คุณเอาไอ้นั่นของคุณมาถูไพน์"

"ก็แค่ลองถูนิดเดียว ฉันแค่อยากจะรู้ว่าถ้าเนื้อชนเนื้อแล้วมันจะรู้สึกยังไง ต่างจากตอนที่ต้องใส่ถุงมากไหม ฉันเห็นว่าเธอยังบริสุทธิ์หรอกนะถึงได้ลองแหกกฎเหล็กของตัวเองดู ไม่อย่างนั้นอย่าหวังว่าจะเคยมีใครได้สัมผัสน้องชายฉันได้ เธอนี่ระแวงมากจัง ถุงยางก็ใส่เสร็จแล้ว ทีนี้ก็อ้าขาออกให้ฉันกว้างๆเลยไพน์"

"คุณมันไร้ซึ่งความโรแมนติกสิ้นดี"

"ขอโทษที ความโรแมนติกฉันเก็บเอาไว้ใช้กับหวานใจเท่านั้น ส่วนเธอก็แค่เครื่องมือที่ฉันมีเอาไว้ใช้เอาคืนแม่เธอ เห็นฉันเข้ามานอนด้วยแบบนี้ก็ไม่ต้องไปคิดเป็นอย่างอื่นล่ะ"

ภัทรพิชาก้มหน้าก้มตารองรับแรงกระแทกกระทั้นของชีวินที่ใส่เข้ามาอย่างหนักหน่วง โดยที่ไม่สามารถจำแนกแยกแยะได้ว่าตัวเองกำลังรู้สึกอย่างไรกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกันแน่ เสี้ยวหนึ่งเธอเกิดรู้สึกเหมือนได้เติมเต็มขึ้นมา การได้กอดเขา สัมผัสเนื้อตัวของเขาได้อย่างที่ใจปรารถนานั้นมันคือสิ่งที่เธอโหยหาอยู่ภายในลึกๆ 

แต่เพียงแค่เสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้น ถ้อยคำร้ายๆที่พึ่งถูกถ่ายทอดออกมาจากคนที่เธอหวั่นไหวก็ดังก้องขึ้นมาในหัว สิ่งที่ชีวินกำลังทำอยู่สามารถบอกเธอได้อย่างชัดเจนว่าเขาเพียงแค่ต้องการทำลายเธอเพราะแม่ของเธอเท่านั้น เขาไม่ได้มีความรู้สึกที่ดีใดๆให้เธอเลยและก็คงจะไม่เคยแคร์ด้วยซ้ำ

"คุณชิน นั่นมันเสียงรถของพ่อคุณนี่นา"

ภัทรพิชาหน้าตาตื่นในขณะที่ชีวินยังคงยุ่มย่ามกับร่างกายเธอไม่ห่าง ดูท่าทางชีวินไม่ได้มีความตกใจเลยแม้แต่น้อย หากแต่เป็นเธอที่กลัวที่สุดว่าจะมีใครที่รู้สึกผิดสังเกตว่าวันนี้ทำไมชีวินถึงได้กลับมาที่บ้าน ในขณะที่ร่างกายของทั้งสองคนที่ยังคงสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกันนั้นมันช่างมีความยากเย็นเหลือเกินที่จะผลักไสเขาออกไป

"แล้วไง"

"ก็คุณก็ต้องหยุดทำแล้วรีบกลับไปห้องนอนของตัวเองเดี๋ยวนี้ไงคะ ไพน์กลัวว่าจะมีใครรู้ว่าคุณมาอยู่ในห้องของไพน์"

"ไม่มีใครเข้ามาได้หรอก ประตูห้องเธอฉันก็กดล็อกเอาไว้ตั้งแต่ตอนที่เข้ามาแล้ว อีกอย่างคืนนี้ฉันจะไม่กลับออกไปง่ายๆ ตราบใดที่เธอยังไม่ทำให้ฉันพอใจ"

"คุณชิน"

ภัทรพิชาได้แต่ร้องครางเสียงอ่อนตอนที่ถูกชีวินจับกดใบหน้าลงมาจูบและกดสะโพกแกร่งเข้าหาตัวเธอซ้ำๆ จนเธอต้องยกมือขึ้นโอบรอบลำคอของเขาเอาไว้จนแน่นแล้วพยายามกลั้นเสียงของตัวเองไว้ไม่ให้หลุดรอดออกมา ภัทรพิชาได้ยินเสียงแม่ตัวเองคุยกับพ่อของชีวินอยู่ข้างนอกแว่วๆ ก่อนที่ทุกอย่างจะเงียบไป ท่านทั้งสองคงจะกลับเข้าห้องไปพักผ่อนกันแล้ว โดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกฝั่งหนึ่งของบ้านมีลูกสาวกับลูกชายตัวเองนอนอยู่ในห้องเดียวกัน

บ้านของชีวินเป็นบันไดขึ้นสองด้าน เลี้ยวขวาจะเป็นทางเดินเชื่อมเพื่อไปยังห้องที่แม่ของเธออยู่ แต่ถ้าเลี้ยวซ้ายก็จะเป็นห้องของชีวินซึ่งช่วงหลังๆมานี้เขาไม่ได้เข้ามาอยู่ หลังจากที่แม่เธอแต่งงานกับชวลิตแล้ว ท่านจึงบอกให้เธอย้ายขึ้นมาอยู่ห้องถัดไปที่อยู่เลยห้องของชีวินไป นั่นหมายความว่าถ้าหากชีวินจะเดินเข้าออกจากห้องของเธอและกลับเข้าห้องของตัวเองไปมันก็จะง่ายแสนง่าย เล่นอยู่กันคนละโซนแบบนี้จ้างให้ก็คงไม่มีใครสังเกตเห็นถ้าไม่เดินอ้อมมาดูจริงๆ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ล่ามรัก   ล่ามรัก

    "คุณชิน!""ใช่ ฉันเอง"ภัทรพิชาตกใจจนต้องรีบยันตัวลุกขึ้นนั่ง แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ร่างกายของเธอจะถูกเขาจับกดให้กลับลงไปนอนใหม่ ถึงแม้ว่าความคิดถึงมันเต็มล้นเเน่นอยู่ในอก แต่สิ่งที่ชีวินกำลังทำอยู่นั้นมันก็ทำให้เธอเกิดอาการฟึดฟัดขึ้นมาอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ชีวินก็ยังคงเป็นชีวินคนเดิมไม่มีเปลี่ยน เรื่องอะไรที่ทำให้เธอฮึดฮัดฟึดฟัดได้นั่นแหละเขาจะรีบทำ"คุณเข้ามาในห้องไพน์ทำไม ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะคะ""ไพน์ เธอฟังฉันนะ นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไปเธอจะไม่มีทางที่จะสามารถไล่ให้ฉันไปไหนจากเธอได้อีก และตัวเธอเองก็ไม่มีสิทธิ์ไปไหนจากฉันได้เช่นกัน ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหมว่าเมื่อไหร่ที่เธอเรียนจบกลับมา วันนั้นฉันจะไม่มีทางยอมให้เธอหนีฉันไปที่ไหนได้อีกแล้ว เธอจะต้องเป็นของฉันคนเดียว ทั้งตัวและหัวใจตลอดไป"ภัทรพิชานิ่งงันเมื่อได้ฟังในสิ่งที่ชีวินพูด หน้าตาเขาดูจริงจังเหมือนกับวันนั้นไม่มีผิด ราวกับว่าต้องการตอกย้ำและอยากที่จะย้ำเตือนในสิ่งที่เขาเคยพูดเอาไว้ แต่เรื่องทุกอย่างมันจะเป็นไปได้ได้อย่างไร ในเมื่อชีวินเกลียดแม่ของเธอขนาดนั้น "แต่คุณบอกเองว่าคุณเกลียดไพน์และก็แม่ของไพน์ไม่ใช่เหรอคะ""ตอนนั้นฉันอาจจะเ

  • ล่ามรัก   เพียงสัมผัส

    2 ปีผ่านไป"อาคิยะ เดี๋ยวใบนี้ไพน์ถือเองค่ะ""ไม่เป็นไร ไพน์ถือแค่ใบเล็กๆนั่นก็พอ ส่วนสี่ใบนี้เดี๋ยวผมช่วยไพน์ถือไปส่งที่บ้านให้""หวังว่าแม่ไพน์คงจะไม่ตกใจนะคะที่เห็นไพน์พาคุณกลับไปที่บ้านด้วยแบบนี้""ถ้าแม่ของไพน์ตกใจ เดี๋ยวผมจะเป็นคนอธิบายให้ฟังเองครับ""แล้วนี่คุณกะว่าจะมาอยู่นานแค่ไหนคะ""น่าจะสักเดือนสองเดือน แต่ว่าผมยังไม่มีกำหนดที่แน่นอน ขึ้นอยู่กับว่าที่นี่จะมีอะไรดึงดูดใจให้ผมอยู่ต่อนานๆหรือๆเปล่า""ไพน์ว่าคงจะต้องมีอยู่แล้วล่ะค่ะ เป้าหมายของคุณไง"สองคนชายหญิงเดินคุยกันกระหนุงกระหนิงผ่านจากประตูหนึ่งของสนามบินทะลุไปออกยังอีกหนึ่งประตู โดยที่ไม่รู้เลยว่าตอนนี้มีใครบางคนที่ยืนมองภาพนั้นอย่างตาค้างตัวชาราวกับจะเกิดอาการช็อก พอตั้งสติได้ก็วิ่งตามไปยังทิศทางที่สองชายหญิงพึ่งจะเดินผ่านไปข้างหน้า แต่พอตามออกมาดูไม่ห็นแล้วว่าไปทางไหนชีวินยืนก้มตัวลงหายใจจนหอบ วันนี้เขาต้องมารับลูกค้ารายใหญ่ที่มาจีน เลยได้มายืนอยู่ที่สนามบินตั้งแต่เช้า ขณะที่ยืนรอสายตาก็เหลือบไปเห็นใครบางคนที่แสนคุ้นตา คนที่เป็นเจ้าของหัวใจเขามาโดยตลอดตั้งแต่เมื่อก่อนตอนที่เธอพึ่งย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเขาใหม่ๆ จนกระท

  • ล่ามรัก   ไกลแสนไกล

    หลังจากวันนั้นชีวินก็ดูเหมือนว่าจะเปิดตัวกับอินทุอรมากยิ่งขึ้น ทุกๆที่ที่มีเธอกับอินทุอรไปก็มักจะมีชีวินติดสอยห้อยตามไปประกบ โดยเขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าต้องการให้เธอเห็น ต้องการให้เธอเจ็บปวด และมันก็คงจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ หลายทีที่ทนเห็นสองคนนั้นสวีทหวานกันไม่ไหวจนต้องแอบหลบออกมาร้องไห้ที่ไหนสักแห่ง ไม่รู้เหมือนกันว่าเมื่อไหร่ที่ความรู้สึกเหล่านี้จะจางหายไป มันช่างเป็นความรู้สึกที่หนักหนาสาหัสราวกับว่าเธอกำลังกลายไปเป็นคนอกหักคนหนึ่งที่ต้องพ่ายแพ้ยามที่เห็นคนที่ตัวเองรักไปแสดงความรักกับคนอื่นหลังจากนั้นเพียงไม่นานชีวินก็เรียนจบ วันรับปริญญาของเขามีพวกเพื่อนๆกับชวลิตและอินทุอรไปร่วมแสดงความยินดีด้วย ทุกอย่างนั้นดูลงตัวเหมาะสมไปหมด ส่วนสิ่งที่เธอทำได้คือเพียงแค่แอบยินดีกับเขาอยู่ในที่ของเธอลำพัง เพียงแค่ได้เห็นเขามีความสำเร็จก็แอบดีใจจากนั้นชีวินก็ออกไปทำงานให้กับบริษัทต่างชาติรายใหญ่ ดูเหมือนว่าชีวิตรักของทั้งสองคนจะดูหวานชื่นมื่นกันมากขึ้น เวลาที่ชีวินต้องบินไปทำงานที่ต่างประเทศ แน่นอนว่าอินทุอรก็มักจะตามเขาไปด้วยเสมอ เรียกว่าหวานชื่นมื่นกันมาตลอด เหลือไว้เพียงสิ่งหนึ่งที่ภัทรพิชาต

  • ล่ามรัก   เคลียร์ใจ

    'ฉันอยู่หน้าบ้าน ออกมาคุยกันหน่อย'ภัทรพิชามองข้อความจากชีวินเด้งเข้ามาในโทรศัพท์มือถือของตัวเองแล้วก็นิ่งเงียบ คิดไม่ตกว่าควรจะทำอย่างไรกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ดี หลังจากที่จบเหตุการณ์เมื่อเช้าชีวินก็ขับรถออกไปจากบ้านแล้วหายไปเลยทั้งวัน จนกระทั่งถึงตอนนี้ที่เป็นเวลาเกือบห้าทุ่มกว่าที่เขาส่งข้อความมา หากแต่ภัทรพิชาเลือกที่จะไม่ตอบ โคมไฟหัวเตียงถูกปิดมืดลงทันทีที่เขาบอกว่ารออยู่หน้าบ้าน ภัทรพิชาคิดว่าชีวินกับแม่ของเธอคุยกันรู้เรื่องแล้วเสียอีกเรื่องที่ว่าไม่ให้เธอกับเขาเจอกันไม่ว่าจะกรณีไหน แถมตอนที่พูดเคลียร์กันเขาเองก็มีท่าทีหนักแน่นว่าตัวเองไม่ได้มีความรู้สึกพิเศษอะไรที่มันแปลกไปกับเธอ ก็แค่เขาเผลอเข้าห้องผิดไปเท่านั้น ดังนั้นภัทรพิชาคิดว่าเธอเองก็ควรที่จะยึดมั่นในสิ่งที่ผู้เป็นแม่ร้องขอ คือเลิกยุ่งเกี่ยวกับเขาเสีย'แม่ถามแกจริงๆนะไพน์ เรื่องแกกับคุณชินมันมีอะไรเกินเลยหรือเปล่า''มะ ไม่นี่คะ ก็อย่างที่เขาบอกว่าเมื่อคืนเขาคงจะเผลอเดินเข้าห้องผิด ส่วนหนูก็รู้สึกเหมือนว่าจะไม่ค่อยสบายเลยกินยาแล้วหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้เหมือนกัน ตื่นมาอีกทีก็ตอนที่แม่เข้ามา''จริงนะ แกอย่ามาโกหกแม่นะ

  • ล่ามรัก   ความแตก

    "ว้ายตายแล้ว นี่มันอะไรกันยายไพน์"ภัทรพิชารีบเด้งตัวลุกขึ้นจากที่นอนตอนที่ได้ยินเสียงของมารดาดังขึ้นด้วยความตกใจ ความง่วงที่มีอยู่หายไปแบบสนิท ขนาดว่าแม่เธอร้องเสียงดังขนาดนี้ชีวินก็ยังกอดเธอไม่ยอมปล่อย จนเธอต้องแกะดึงมือเขาออก"แม่คะ คือว่าไพน์""ฉันบอกแกแล้วใช่ไหมว่าให้อยู่ห่างๆจากคุณชิน แล้วนี่มานอนกอดกันอยู่แบบนี้มันคืออะไร"ชีวินลุกขึ้นนั่งด้วยความงัวเงีย เป็นเพราะเสียงร้องของพาณีที่ดังลงไปถึงข้างล่าง เลยทำให้ชวลิตต้องเดินตามขึ้นมาดู ภาพของชีวินและภัทรพิชานอนกอดกันอยู่บนเตียงทำให้พาณีตกใจเสียขวัญ ไม่ใช่ว่าชีวินเป็นคนไม่ดี แต่ติดที่ว่าลูกเลี้ยงไม่ชอบตัวเอง ก็เลยเป็นห่วงว่าจะมีเจตนาที่ไม่ดีต่อลูกสาว ส่วนชีวินได้ยินประโยคที่พาณีพูดกับภัทรพิชาเต็มสองหูก็หัวเสีย ผู้หญิงคนนั้นบอกว่าไม่อยากให้ภัทรพิชายุ่งเกี่ยวกับเขา ก็ถ้าเกิดว่าภัทรพิชายุ่งด้วยแล้วจะทำไม เขามันไม่ดีอย่างไร ยิ่งฟังแล้วก็ยิ่งโกรธ ทีตัวเองยังเอาพ่อเขาไปนอนกกกอด แล้วทำไมเขาถึงจะเอาตัวภัทรพิชามานอนกกนอนกอดบ้างไม่ได้ชวลิตเปิดประตูตามเข้ามาดูเหตุการณ์ภายในห้อง พอเห็นว่าชีวินอยู่กับภัทรพิชาจริงก็เกิดอาการตกใจ ไม่คิดว่าจะมีเ

  • ล่ามรัก   ก่อนพายุมา

    ค่ำแล้วชีวินขับรถไปจอดส่งภัทรพิชาที่หน้าบ้านแต่ว่าไม่ยอมเข้าไปในบ้านด้วย เหตุก็เป็นเพราะว่ายังไม่อยากให้ใครเห็นว่าตัวเองไปมีเรื่องชกต่อยมา ทั้งที่ในใจอยากจะตามภัทรพิชาเข้าไปด้วย อยากกลับมานอนที่บ้าน อยากจะนอนค้างห้องข้างๆติดกันที่มีเพียงแค่ผนังแผ่นหนึ่งกั้นเอาไว้ แต่รอให้แผลที่หน้าหายไปอีกหน่อย เขาจะไม่ยอมปล่อยให้ภัทรพิชานอนห่างจากกายได้อีก"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง คุณขับกลับเองได้แน่ๆใช่ไหมคะ""ถ้าฉันบอกว่าขับไปคนเดียวไม่ไหว เธอจะยอมกลับไปค้างกับฉันด้วยหรือไง"ชีวินแกล้งเย้าคนข้างๆเล่น หากแต่ภัทรพิชากลับมองหน้าเขานิ่งอึ้งจนชีวินขำ"ฉันล้อเล่น เธอเข้าบ้านเถอะ เดี๋ยวฉันจะกลับแล้ว"ภัทรพิชาพยักหน้าปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วจึงหันไปเปิดประตูจะลง แต่มือของเธอกลับถูกชีวินคว้าเอาไว้แถมยังมองมายังเธอตาละห้อยไม่ยอมปล่อยให้เธอลง"คะ""คิดถึง"อะไรกัน นี่เขาคงไม่ได้ถูกเตวิชญ์ต่อยจนสมองได้รับความกระทบกระเทือนไปแล้วหรอกใช่ไหม ทำไมอยู่ๆชีวินคนที่ชอบใจร้ายใส่เธอถึงได้เปลี่ยนเป็นคนคลั่งรักขึ้นมา ตอนอยู่ด้วยกันที่คอนโดของเขาก็มีทั้งกอดทั้งจูบ ไหนจะมีแม้กระทั่งคำว่า คิดถึง ตามมาตอนนี้อีก ทำให้เธอได้สงสัยหวังว่าท

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status