บททดสอบ

การเดินทางสู่จังหวัดน่านของเพทายเป็นไปด้วยความหวังและความกระวนกระวาย เขาไม่รู้ว่าแพรไหมอยู่ที่ไหนในเมืองที่เงียบสงบแห่งนี้ แต่ความรักและความปรารถนาที่จะได้พบเธออีกครั้งนำทางเขาไป

ในที่สุด เพทายก็มาถึงโรงเรียนชนบทเล็กๆ แห่งหนึ่งตามที่อยู่ที่พ่อของเขามอบให้ เขาเห็นเด็กกลุ่มหนึ่งกำลังวิ่งเล่นกันอย่างสนุกสนานในสนาม และมีครูสาวคนหนึ่งกำลังดูแลเด็กๆ เหล่านั้นอยู่แต่ไกล

เมื่อเพทายมองชัดๆ หัวใจของเขาก็เต้นแรงจนแทบทะลุออกมา แพรไหม...เธอยืนอยู่ที่นั่น ในชุดผ้าฝ้ายเรียบง่าย ใบหน้าของเธอดูสดใสและมีความสุขกว่าที่เขาเคยเห็นมา

เพทายรีบก้าวเข้าไปหาเธออย่างรวดเร็ว

"แพรไหม!"

แพรไหมหันมาตามเสียงเรียก ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นว่าเป็นเพทาย

"คุณ...คุณเพทาย มาที่นี่ได้ยังไงคะ?" แพรไหมถามด้วยน้ำเสียงตกตะลึง

"ผมตามหาคุณ" เพทายตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง เดินเข้าไปใกล้เธอ "ผมรู้ว่าผมทำผิดไป ผม..."

"กลับไปเถอะค่ะ" แพรไหมพูดแทรกขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา "ที่นี่ไม่ใช่ที่ของคุณ"

"ไม่! ผมจะไม่กลับไปไหนทั้งนั้นถ้าไม่มีคุณไปด้วย" เพทายยืนกราน "ผมขอโอกาสอีกครั้งได้ไหม? ผมรู้ว่าผมมันโง่เขลาที่ไม่เห็นค่าของคุณ