ครั้งแรก…

“อื้ออ  อื้อออ” 

คนตัวเล็กกว่าทั้งพยายามร้องพยายามทุบตีเขาแต่ก็ถูกเขารวบข้อมือทั้งสองข้างยกไว้เหนือศรีษระพร้อมกับแทรกตัวเข้ามากลางหว่างขาของเธอเสื้อผ้าบนตัวเขาถูกถอดออกเหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่าเต็มสายตาที่คลอไปด้วยน้ำตาไม่เข้าใจว่าตัวเองทำอะไรผิดถึงต้องเจอกับเรื่องแบบนี้ ..

“ อื้อออ…แฮ่กๆ  ปล่อยชั้นนะคุณเป็นบ้าอะไร ฮึก ฮึก..” 

ริมฝีปากบางบวมเจ่อน้ำตาใสๆ ไหลคลอแต่กลับไม่ได้ทำให้อารมณ์คุกกรุ่นของคนตัวสูงลดลงไปได้เลย 

“ทำไมเหรอพอเป็นผมมันน่ารังเกียจมากนักหรือไง .. ลองดูหน่อยสิบางทีคุณอาจจะติดใจก็ได้” 

จอมทัพเหยียดยิ้มพูดออกมาด้วยแววตาแข็งกร้าวมือที่ว่างอยู่ก็จับแท่งเอ็นใหญ่โตของตัวเองรูดชักถูไถไปบนเนินเนื้ออวบอูมที่ตนเองถือสิทธิ์ความเป็นผัวขืนใจเธอ..

“ยะ อย่านะ ชั้นกลัวแล้ว พอเถอะ ฮึก ..หยุดเถอะนะคุณ ฮึก..”

ยิ่งเขาล่วงล้ำหยาบโลนกับเธอมากเท่าไหร่หยาดน้ำตาบนใบหน้าสวยก็ยิ่งไหลเอ่อนองออกมาเป็นสายมากเท่านั้น .. ถึงจะรู้สึกดีกับเขา ถึงเขาจะได้ชื่อว่าเป็นสามีแต่ก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาทำแบบนี้กับเธอได้เสียเมื่อไหร่ 

“หึ หยุดเสแสร้งได้แล้วอรฤดี ตอนที่คุณรีบออกไปหามันคุณเคยคิดถึงความรู้สึกผมบ้างไหม!!”

เขาเคล้นคำพูดออกมาเสียงต่ำพูดออกมาชัดเจนว่าเขากลัวข่มอารมณ์ความโกรธที่มันปะทุจนแทบจะระเบิดออกมาแถมยังจับขาข้างหนึ่งของเธอยกขึ้นพาดบ่าตัวเองเอาไว้แล้วค่อยๆ จ่อกดแท่งเอ็นแข็งขืนเข้ามาช้าๆ ด้วยความยากลำบาก 

สิ่งที่เขากำลังทำมันสร้างความเจ็บปวดให้หญิงสาวมากมายเหลือเกินยิ่งเห็นว่าเธอขัดขืนไม่ยอมง่ายๆ จอมทัพก็เอื้อมมือไปหยิบเสื้อของตัวเองมามัดข้อมือทั้งสองข้างของเธอเอาไว้

“ชอบแบบนี้ไหม หึ.. เร้าใจเหมือนตอนที่แอบไปเจอกันเลยไหมล่ะ หึหึ” 

“ปล่อยชั้นไอ้บ้า ไอ้เลวว ปล่อย” 

“ร้องเหมือนคนไม่เคยไปได้ ไม่ใช่ว่าชอบหรอกเหรอหืม.. หืมม !!!” 

“ชั้นยังไม่..” 

“พรวด \ กรี้ดดดดดด”

เขาไม่แม้แต่จะเล้าโลมเธอเลยสักนิดแล้วยังฝืนสอดใส่เข้าไปทั้งที่ร่างายเธอยังไม่พร้อมแถมยังเป็น…

“อึก…​ “

“ครั้งแรก…” 

เขาชะงักนิ่งไปกับความรู้สึกที่สัมผัสได้เมื่อสักครู่ฉุดให้ความคิดของเขาเปลี่ยนไปแต่.. ไม่ทันแล้ว

แท่งเอ็นแข็งขืนถูกสอดใส่เข้าไปอย่างรุนแรงจนมิดลำในครั้งเดียวด้วยความโมโหสำหรับเขามันทั้งคับแน่น.. เสียวจนแทบขาดใจ แต่สำหรับคนไต้ร่างของเขาเธอเจ็บแสบราวกับร่างกายจะแตกสลาย 

สองขาเรียงสวยสั่นเทาสองมือกำแน่นจนแดงก่ำร่างกายขาวเนียนเกร็งค้างปนสะอื้นจนน่าสงสาร 

“ชั้นเกลียดคุณ.. ฮึก.. เกลียด ฮึก..ฮึก” 

เธอสะอื้นจนตัวโยนยกสองแขนที่ถูกมัดไว้ขึ้นมาปาดเช็ดน้ำตาลวกๆ ทั้งที่กัดฟันทนต่อความเจ็บแปลบจากจุดเชื่อมต่อของเขาและเธอด้วยความทรมาน 

ใบหน้าหล่อรู้สึกผิดขึ้นมาทันทีแต่ให้หยุดตอนนี้เขาก็ทำไม่ได้ยิ่งเมื่อลองค่อยๆ ขยับสะโพกเข้าออกช้าๆ แล้วเห็นเลือดสีแดงสดที่เลอะเปรอะแท่งเอ็นของตัวเองออกมาก็ยิ่งรู้สึกผิดจับใจกับสิ่งที่ทำลงไป 

เขาลดตัวลงสวมกอดเธอเอาไว้ค่อยๆ จูบซับหยาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มเบาๆ 

“ผมขอโทษ” 

เขาพูดออกมาเบาๆ แล้วกระชับกอดเธอเอาไว้

“พอใจคุณแล้วใช่ไหมที่ทำกับชั้นแบบนี้ได้ ฮึก ฮึก”

“ผมไม่ได้ตั้งใจ..ผม” 

“ต่อให้คุณจะพูดอีกกี่ครั้งชั้นก็ไม่มีวันยกโทษให้คนอย่างคุณ” 

แววตาที่เธอจ้องมองเขามันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป มันเต็มไปด้วยความผิดหวังและความเกลียดชังอย่างที่เธอพูดออกมาไม่ผิดเพี้ยนนั่นกลับยิ่งทำให้หัวใจชายหนุ่มอ่อนยวบแต่ก็ยังไม่หายโกรธที่เมื่อคิดว่าถ้าเป็นไอ้ผู้ชายคนนั้นเธอคงจะพูดเพราะและยินดีมอบความรักให้ไปง่ายๆ อย่างแน่นอน 

“เพราะเป็นผมใช่ไหม.. เพราะผมไม่ใช่มันใช่ไหมคุณถึงเป็นแบบนี้ ต่อให้คุณเกลียดผมมากแค่ไหนแต่ผมจะทำให้คุณจำผมได้ไม่ลืมเลยคอยดู ! “

พูดจบเอวหนาก็เริ่มขยับสะโพกโยกเข้าออกถี่รัวความเสียวความคับแน่นแบบที่ไม่เคยได้สัมผัสมาก่อนนี้มันทำให้เขาดำดิ่งลงไปอย่างไม่รุ้ตัว 

เสียงจังหวะรักดังก้องหนักหน่วงมั่นคงเอาคอดแอ่นเกร็งบิดเร่าจากความเจ็บแสบความเกลียดในใจยิ่งเพิ่มทวีคูณ เธอยกข้อมือขึ้นมาแล้วกัดผ้าที่มัดแขนตัวเองเอาไว้เพื่อไม่ให้มีเสียงเล็ดรอดออกมา 

ตับ ตับ ตับ ..

ยิ่งเห็นอย่างนั้นคนที่กำลังตักตวงความเสียวจากร่างกายยั่วยวนก็รู้สึกเหมือนถูกท้าทายเขาเร่งจังหวะตอกกระแทกให้ถี่รัวขึ้นสองมือก็กอบกำขยำลงไปที่สองเต้าอวบเต็มฝ่ามือเสียงครางต่ำดังกระเส่าแหบพร่าบ่งบอกได้ชัดเจนว่าเขากำลังมีความสุขมากขนาดไหน 

แตกต่างจากอีกคนที่รู้สึกขยะแขยงจนในสมองมันรู้สึกแปลกๆ ยิ่งเขาขยับสะโพกรุนแรงมากเท่าไหร่เธอก็ยิ่งรู้สึกเจ็บเจียนตายมากขึ้นเท่านั้น ไม่เลย.. ไม่รู้สึกดีเลยสักนิด ขยะแขยง.. สกปรก เกลียด .. 

ยิ่งเห็นว่าร่างกายเธอพยายามต่อต้านเขาก็ยิ่งไม่ยอมแพ้โน้มตัวลงมาดูดสองเต้ากลมกลึงของเธอสลับกันไปมา 

“ซี้ดดด อ๊าา … อ๊าา …”

ตับ ตับ ตับ… 

เขาเหมือนคนที่ควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วยิ่งเธอต่อต้านเขาก็ยิ่งหยาบโลนมากขึ้นเรื่อยๆ โดยที่ไม่ได้ฉุกคิดเลยว่านี่คือครั้งแรกของเธอที่เขาเองก็รู้อยู่แก่ใจดี .. 

อึก.. ฮึก..ฮึก.. 

เมื่อร่างกายมันเจ็บปวดเกินจะรับไหวสมองก็ต่อต้าน ช่างเป็นครั้งแรกที่น่ารังเกียจ น่าขยะแขยงเหลือเกิน .. ชั้นจะไม่มีวันยกโทษให้ผู้ชายคนนี้เด็ดขาด 

เธอมองเขาด้วยสายตาที่ไม่เคยมองใครด้วยความเกลียดลึกจนสุดหัวใจขนาดนี้มาก่อน.. ก่อนที่ภาพของเขาจะค่อยๆ เลือนลางลงไปเรื่อยๆ จนมืดดับไป.. 

เมื่อเห็นว่าเธอไม่ขัดขืนอีกต่อไปเขาก็ใส่แรงทั้งหมดที่มีโหมกระน่ำไม่ยั้งปลดปล่อยแตกกระฉูดเข้าไปในหน้าท้องแบนราบด้วยความตั้งใจ 

“..อึก..ซี้ดดด อ๊าาา!! “

ร่างกายกำยำกระตุกถี่ๆ หลับตาพริ้มด้วยความสุข.. ความสุขที่แลกมาด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสของอีกคนจนหมดสติไป.. 

“หึ..คิดว่าทำแบบนี้แล้วผมจะยอมหยุดง่ายๆ เหรอ” 

จอมทัพนอนจ้องหน้าที่อาบไปด้วยคราบน้ำตาเต็มแก้มด้วยรอยยิ้มมุมปาก ก่อนจะเริ่มบรรเลงบทรักในแบบของเขาอีกครั้ง.. ไม่สิ อีกหลายต่อหลายครั้งจนกว่าเขาจะพอใจและยังปล่อยในอีกทุกครั้งจนร่างกายเปลือยเปล่าของเธอเต็มไปด้วยร่องรอยแดงช้ำทั่วไปทั้งร่างกาย .. 

ผล็อยหลับไปด้วยความเหนื่อยล้าที่เหมือนจะเก็บกดมานานพอสมควร ..