Share

บทที่ 138

Penulis: จิ้งซิง
ม่อโฉวซือไท่ชะงักไปสักครู่

นางนึกไม่ถึงว่าภายในใจของเวินจื่อเยวี่ย คำตอบของคำถามนี้จะกลายเป็นเยี่ยงนี้

แกรก...

ประตูด้านหลังคล้ายถูกเปิดออก ม่อโฉวซือไท่จึงหันไปมอง

เป็นไปตามคาดเวินซื่อออกมาจากด้านในแล้ว

“อู๋โยว...”

ม่อโฉวซือไท่อยากพูดบางอย่าง แต่เวินซื่อฝืนยิ้มให้นาง “ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ อาจารย์ ข้าใจเย็นลงแล้ว”

แต่นึกไม่ถึงว่าพอออกมา กลับได้ยินคำพูดเหล่านี้

เวินซื่อเดินไปหาเวินจื่อเยวี่ยด้วยสีหน้าเรียบเฉย นางยืนอยู่ตรงหน้าเขา เอ่ยถามเสียงเย็นชา “ท่านว่าข้าทำให้ท่านแม่ตายหรือ?”

“ถูกต้อง เจ้านั่นแหละ!”

ทั้งที่แววตาของเวินจื่อเยวี่ยยังอยู่ในสภาวะไม่ได้สติ แต่อารมณ์ของเขากลับฉุนเฉียวมาก

“หากท่านแม่ไม่คลอดเจ้า ร่างกายของนางคงไม่ต้องมีโรคภัยที่สาหัสหลงเหลืออยู่เพราะคลอดยาก สุดท้ายยิ่งไม่ต้องจากไปเพราะโรคภัย!”

หางตาของเวินจื่อเยวี่ยมีน้ำตาไหลรินสองข้าง แววตาที่เลื่อนลอยของเขาราวกับมองดูบางคนด้วยความโกรธแค้นผ่านบางสิ่ง

เวินซื่อรู้ว่าคือใคร นางไม่หลบ ยืนอยู่อย่างนั้น

“ทั้งที่ท่านแม่เคยบอกว่าจะเติบโตไปพร้อมพวกเรา แต่ท่านแม่ผิดคำพูด ท่านแม่บอกว่าไม่เป็นไร เพราะท่านแม่ชอบน้องสาว และเพื
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci
Komen (1)
goodnovel comment avatar
Jocky Tagool
เหตุผลอ่อนด้อยมากคุณพี่ เกลียดจนทรมานและฆ่าน้องให้ตายเลยอ่ะนะ
LIHAT SEMUA KOMENTAR

Bab terbaru

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1136

    เป่ยเฉินหยวนรู้สึกเสียความมั่นใจไปบ้างแต่บนใบหน้ากลับเผยสีหน้าที่สงบนิ่งเขามีใจอยากแต่ไม่กล้าทำอยู่แล้วแต่ไม่รู้เพราะเหตุใด กลุ่มแมลงพิษที่เฝ้าอยู่ข้างกายหลานซื่อไม่ยอมให้ผู้ใดเข้าใกล้ มีเพียงเป่ยเฉินหยวนที่เข้าใกล้ได้จู๋เยวี่ยเข้าใกล้ได้ แต่กลับทำอะไรไม่ถูกเพราะดูแลคนไม่เป็น ไม่ใช่ป้อนโจ๊กไม่เข้าปาก ก็ทำน้ำหกเป่ยเฉินหยวนที่มองอยู่ข้าง ๆ ทนดูไม่ไหว ไม่สนใจสิ่งอื่นใดอีก เข้าไปแย่งถ้วยโจ๊กมาถือไว้เอง ป้อนเข้าปากหลานซื่อทีละช้อนอย่างระมัดระวังและอ่อนโยนเมื่อนึกถึงฉากนั้น แก้มของหลานซื่อก็พลันแดงเรื่อขึ้นมาทันที“...ขอบคุณท่านอ๋องที่ดูแล หลายวันมานี้เสี่ยวหานไม่อยู่ จู๋เยวี่ยไม่ถนัดเรื่องเหล่านี้ ต้องรบกวนท่านอ๋องแล้ว โปรดอภัยด้วย”เป่ยเฉินหยวนแอบมองใบหน้าเล็ก ๆ ที่แดงก่ำของนาง อดที่จะหัวเราะออกมาเล็กน้อยไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีกทั้งสองเปลี่ยนหัวข้อสนทนาอย่างรู้กัน“ตอนนี้เสี่ยวหานยังอยู่ในมือของหลวงจีนชั่วนั่น เพียงแต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายอยู่ที่ใด แต่คิดว่าคงจะอยู่รอบ ๆ ตัวเวินเฉวียนเซิ่ง”หลวงจีนชั่วนั่นกับเวินเฉวียนเซิ่งดูเหมือนจะบรรลุข้อตกลงอะไรกัน จึงได้คอยแอบปกป้องกั

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1135

    หลังจากนั้นนางก็ข่มมันไว้ ไม่ไตร่ตรองให้ละเอียดหลังจากมอบหมายเรื่องที่เหลือให้เป่ยเฉินหยวนกับพวกแล้ว หลานซื่อก็ผ่อนคลายลงอย่างสิ้นเชิงทั้งคณะหาสถานที่ปลอดภัยแห่งหนึ่ง เตรียมหยุดพักชั่วคราวสักสองวันก่อนหลานซื่อก็มีความคิดนี้เช่นกัน ดังนั้นเมื่อจัดแจงสถานที่พักผ่อนของนางเรียบร้อย นางก็ล้มตัวลงนอนทันทีหลังจากนอนหลับอย่างเต็มอิ่มไปหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็ม ๆ ถึงได้สลัดความรู้สึกอ่อนล้าที่ฝังลึกนั้นออกไปได้ แล้วจึงค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาหนึ่งวันหนึ่งคืนเต็มที่ไม่ได้กินอะไรเลยหลานซื่อกลับพบว่าตนเองดูเหมือนจะไม่ได้หิวเป็นพิเศษ พอขยับปากเล็กน้อย ในปากกลับมีกลิ่นหอมจาง ๆ ของโจ๊กมีคนป้อนโจ๊กให้นาง...ตอนที่นางหลับอยู่หรือ?หลานซื่อประหลาดใจเล็กน้อยหนึ่งคือไม่รู้ว่าผู้ใดเป็นคนป้อนสองคือนึกไม่ถึงว่าตนเองจะหลับลึกถึงเพียงนี้ แม้แต่คนเข้ามาใกล้ป้อนอาหารก็ยังไม่รู้สึกตัวสักนิดหลานซื่อแตะริมฝีปากเบา ๆ จากนั้นก็ลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าเข้าไปจัดแจงเล็ก ๆ น้อย ๆ ในมิติครู่หนึ่ง ถึงได้เดินออกจากมุมเล็ก ๆ ในถ้ำแห่งนี้ทันทีที่นางปรากฏตัวต่อหน้าผู้คน ร่างของจู๋เยวี่ยก็ร่อนลงข้างกายนางทันที“เมื่

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1134

    เก่อถูโล่งอกที่เกราะป้องกันหัวใจตรงหน้าอกของเขาช่วยต้านไว้ได้ส่วนหนึ่ง จึงทำให้หอกนั้นแทงเฉไปเล็กน้อยแต่ก็แค่ทำให้เขาทนอยู่ได้อีกเพียงครู่หนึ่งเท่านั้นภายใต้การโจมตีขนาบหน้าหลังของกองทัพธงดำและฝูงแมลงพิษ ทหารต่างเผ่าเหล่านั้นก็ไม่อาจต้านทานไว้ได้นานเพียงไม่นาน ในป่าเขาก็เต็มไปด้วยร่างไร้วิญญาณของทหารต่างเผ่าที่ล้มตายเป็นทิวแถวสุดท้ายก็เหลือเพียงเก่อถูผู้เดียวเขาคุกเข่าลงกับพื้น หันกลับไปต้องการมองไปทางที่ตั้งของราชสำนักคราหนึ่งน่าเสียดายที่ยอดไม้อันหนาทึบบดบังทุกสิ่งไว้เขาจึงได้แต่หันกลับมา “ข้า...”“ฉัวะ!”เก่อถูดูเหมือนยังอยากจะพูดสั่งเสียอะไรสักอย่าง แต่เป่ยเฉินหยวนที่เต็มไปด้วยโทสะมานานแล้วย่อมไม่คิดจะให้โอกาสนี้แก่เขา ก้าวขึ้นหน้าไปก้าวหนึ่ง แล้วเชือดคอเขาทันทีเสียง ‘ตุบ’ ดังขึ้น คนล้มลงกับพื้นหลังจากเช็ดคราบเลือดบนมือจนสะอาดแล้ว เป่ยเฉินหยวนจึงกลับมายังข้างกายหลานซื่อ“ตกใจหรือเปล่า?”หลานซื่อยิ้มเล็กน้อย “ท่านคิดว่าข้าตกใจง่ายดายเพียงนี้เชียวหรือ?”เป่ยเฉินหยวนได้ยินดังนั้นก็ยิ้มเช่นกัน “ก็จริง เจ้าใจกล้ามาก กลับเป็นข้าที่เกือบจะขวัญเสียเพราะเจ้าเสียแล้ว”

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1133

    ความเจ็บปวดรุนแรงแล่นเข้ามาจากกลางหน้าอก เก่อถูไม่ทันได้ตั้งตัวแต่เก่อถูก็ยังคงเป็นเก่อถู ถึงจะเป็นเช่นนี้ เขาก็ไม่ได้ล้มลงในทันทีเขาดิ้นรนอย่างไม่ย่อท้อเพื่อให้หลุดพ้นจากปลายหอกของเป่ยเฉินหยวน ก่อนจะกุมบาดแผลที่หน้าอกโซเซถอยหลังไปหลายก้าวเมื่อทหารใต้บัญชาของเขาเข้ามาประคองไว้ หันกลับไปก็มองเห็นชัดเจนว่าศัตรูที่โผล่ออกมาตรงหน้าคือใคร ผมสีเงินอันเป็นเอกลักษณ์ปลิวไสวไปตามลมภูเขา การโจมตีอย่างหนักที่กระหน่ำใส่เก่อถูทำให้เขาตกใจกลัวยิ่งกว่าหอกที่อยู่บนหน้าอกเสียอีก“ท่าน...เป็นไปได้อย่างไร เป็นไปไม่ได้...ท่านจะมาปรากฏตัวที่นี่ได้อย่างไร?!”เก่อถูมองเป่ยเฉินหยวนด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกตะลึงเขาจับท่อนแขนทหารข้างกายไว้แน่น ถอยหลังไปทีละก้าวอย่างควบคุมไม่ได้ท่าทีอันผิดแผกของแม่ทัพผู้นำทำให้เหล่าทหารต่างเผ่าคนอื่น ๆ ที่อยู่ข้างกายต่างสัมผัสได้ถึงความไม่ชอบมาพากลเหล่าทหารยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ในใจของเก่อถูนั้นกลับร้อนรุ่มวุ่นวายอยู่นานแล้ว“ท่านคืออ๋องผู้สำเร็จราชการแทนแห่งต้าหมิง! เป็นท่าน! เป็นท่านนั่นเอง!”“เหตุใดท่านถึงมาปรากฏตัวที่นี่?! เป่ยเฉินหยวน พวกท่านชาวต้า

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1132

    เก่อถูมองไม่เห็นทิศทางที่ลูกธนูยิงมา รู้เพียงว่ายิงออกมาจากส่วนลึกของป่าลูกธนูดอกนั้นปักคาอยู่กลางฝ่ามือของเขาพอดีก้านธนูที่คุ้นเคยทำให้หลานซื่อและเกาหยางกับพวกจำได้แทบจะในทันที“อ๋องผู้สำเร็จราชการแทน!”“ท่านอ๋อง!”“ท่านอ๋องกลับมาแล้ว!”เกาหยางกับพวกตื่นเต้นดีใจยิ่งนักหลานซื่อก็อดรู้สึกยินดีอยู่ในใจไม่ได้ในที่สุดก็มาแล้ว!เมื่อเห็นหลานซื่อกับพวกที่ถูกล้อมอยู่ตรงกลางเปลี่ยนสีหน้าไปอย่างฉับพลัน เก่อถูก็รู้ทันทีว่ากำลังเสริมของชาวต้าหมิงเหล่านี้มาถึงแล้วเก่อถูที่กำลังหลงใหลในความงามก็ได้สติขึ้นมาทันทีจะปล่อยให้ชาวต้าหมิงเหล่านี้หนีไปไม่ได้!“สังหารพวกเขาเดี๋ยวนี้! ห้ามปล่อยไว้แม้แต่คนเดียว!”ครั้งนี้เก่อถูไม่คิดที่จะไว้ชีวิตหลานซื่อไว้อีกต่อไป เพราะต่อให้หญิงงามเพียงใด ก็เทียบกับชีวิตของเขาไม่ได้หากครั้งนี้ เขาทำเรื่องนี้ล้มเหลว แม้ว่าเขาจะไม่ถึงตาย แต่องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองก็ไม่มีทางยกโทษให้เขาง่าย ๆ เด็ดขาดดังนั้นคนต้าหมิงเหล่านี้ต้องตาย!เก่อถูตัดสินใจหมายจะสังหารในทันทีทว่าตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว...ทันทีที่ลูกธนูของเป่ยเฉินหยวนปรากฏขึ้น เกาหยางกับพวกก็เหม

  • หลังบวชชี บรรดาท่านพี่ก็อ้อนวอนให้ข้าสึก   บทที่ 1131

    จู๋เยวี่ยรีบตรวจดูใบหน้าของหลานซื่อเป็นอย่างแรกแน่นอน หลานซื่อไม่ได้รับบาดเจ็บเพราะนางสวมหน้ากากอยู่บนใบหน้าตลอดเวลาเพียงแต่ถึงแม้ใบหน้าจะไม่ถูกยิงบาดเจ็บ แต่ลูกธนูดอกนั้นกลับปัดหน้ากากบนใบหน้าของนางออกไปใบหน้าที่เย็นชาดุจเทพธิดาถูกเปิดเผยต่อสายตาของทุกคนในป่าเขาทันทีเก่อถูมองจนตะลึงงันอยู่กับที่สตรีต่างเผ่ามีไม่น้อย หญิงต่างเผ่าที่สะสวยก็มีไม่น้อยแต่สตรีที่งดงามราวกับเดินออกมาจากภาพวาด งามดั่งเทพธิดาเช่นนี้ กลับมีน้อยจนเขาไม่เคยเห็นมาก่อนเลย!ไม่ถูก!เก่อถูได้สติกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว เขาเบิกตากว้างมองหญิงงามที่อยู่ตรงหน้า ใบหน้าอวบหนาของเขาเผยรอยยิ้มที่ตื่นเต้นและเหิมเกริมออกมาทันที “ท่านเป็นหญิงหรือ? ไม่สิ ท่านน่ะเป็นหญิง!”“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ไม่นึกเลยว่าต้าหมิงจะมีสตรีที่งดงามเช่นนี้ มิหนำซ้ำยังมาหาถึงที่อีก ดีจริง ดีเหลือเกิน!”เก่อถูหัวเราะลั่น อาจเป็นเพราะคล้อยตามอารมณ์ของเขา หรืออาจเป็นเพราะเสน่ห์ของความงามที่เย้ายวน ทหารต่างเผ่าที่เขาพามาด้านหลังต่างก็อดไม่ได้ที่จะร้อนรนขึ้นมาสายตาหลายคู่จับจ้องหลานซื่อ มีไม่น้อยที่เผยความหยาบโลนอันน่ารังเกียจออกมาแน่นอน เวลานี้ไม

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status