ตอนที่ 111 กฏเหล็ก

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง เทพพนันจางหยูซินเริ่มแสดงฝีมือจนได้ เขาทำเงินจำนวนมากมายมหาศาลจากการเล่นพนัน จนกระทั่งเด็กรับใช้ที่ดูแลโต๊ะการพนันเริ่มเหงื่อเย็นซึมออกมาจากใบหน้า พวกเขาพยายามทุกวิธีที่จะพลิกสถานการณ์ แต่เทพพนันยังคงเป็นผู้ชนะไม่ว่าจะเป็นการพลิกไพ่หรือการหมุนลูกเต๋า ก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงผลของการเดิมพันได้เลย

เทพพนันชนะการเดิมพันครั้งแล้วครั้งเล่าก็สะท้อนให้เห็นถึงฝีมือที่เหนือกว่า จนในที่สุด เด็กรับใช้ไม่สามารถอดทนต่อสถานการณ์นี้ได้อีกต่อไป เขาจึงตัดสินใจเชิญเทพพนันไปยังโต๊ะที่ใหญ่ขึ้น เพื่อที่จะหวังว่าจะชดเชยส่วนที่เสียไปและควบคุมสถานการณ์ได้

"นายน้อยหวังเฉิน ข้าเกรงว่าโต๊ะเดิมพันขนาดเล็กเช่นนี้คงไม่คู่ควรกับฝีมือของท่าน" เด็กรับใช้กล่าวด้วยน้ำเสียงสุภาพและเคารพ "เชิญท่านไปนั่งโต๊ะระดับกลางดีกว่า ข้าจะให้ท่านได้แสดงฝีมืออย่างเต็มที่"

เทพพนันหันมายิ้มเล็กน้อย และตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ "ฮ่าฮ่าฮ่า เจ้าก็พูดจายกยอข้าเกินไปนัก วันนี้ตัวข้าก็แค่โชคดีเดิมพันไปมั่วๆ เท่านั้นเอง" เขาพูดด้วยท่าทางที่แสดงถึงความร่าเริง

"เอาเถอะ เจ้าจะให้ข้านั่งตรงไหน ข้าก็จะไปนั่ง" เทพพนันกล่าวอย่างสบายๆ ก่อนที่จะย้ายไปยังโต๊ะเดิมพันระดับกลางที่มีการเล่นที่มีอัตราเดิมพันสูงขึ้น และการดูแลที่ดีกว่าเดิม

โต๊ะใหม่ที่เทพพนันย้ายไปนั้นเต็มไปด้วยนักเดิมพันที่มีอำนาจและฐานะ พวกเขาล้วนแล้วแต่เป็นนักพนันที่มีประสบการณ์และกล้าเสี่ยง นั่นทำให้บรรยากาศในโต๊ะการพนันมีความเข้มข้นยิ่งขึ้น ขณะที่เทพพนันเริ่มแสดงฝีมือที่แท้จริงออกมา นักเดิมพันที่อยู่รอบข้างเริ่มได้ยินเสียงดังจากการชนะอย่างต่อเนื่อง

เยี่ยจิงหลินมองสถานการณ์จากข้างหลังด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความพึงพอใจ นางรู้ดีว่าแผนการของเธอกำลังดำเนินไปอย่างที่คาดไว้ ไม่มีอะไรที่น่ากังวล ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังเป็นไปตามแผน

เมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม เยี่ยจิงหลินก็ส่งสัญญาณให้เทพพนันถอยออกจากการเดิมพัน

เทพพนันยิ้มรับเข้าใจและกล่าวด้วยท่าทางร่าเริง "ฮ่าฮ่า วันนี้ข้าทำเงินได้ไม่น้อยเลย งั้นข้าขอตัวกลับก่อน" น้ำเสียงของเขายังคงเต็มไปด้วยความมั่นใจและอารมณ์ดี

เด็กรับใช้พยายามห้ามเทพพนัน "เอ่อ... แต่ว่า... คุณชายไม่สนใจที่จะเล่นต่ออีกสักหน่อยเหรอ? ตัวท่านกำลังดวงขึ้นเลย" เขากล่าวออกมาเสียงเบา พยายามให้เทพพนันยอมเล่นต่อเพื่อหวังจะเอาคืนจากการสูญเสีย

เทพพนันหันมายิ้มอย่างสบายๆ "ไม่ล่ะ... วันนี้ข้าเหนื่อยมากแล้ว ไว้วันหน้าข้าจะเข้ามาเที่ยวเล่นใหม่" เขาพูดอย่างไม่มีความลังเลและลุกขึ้นจากโต๊ะ ก่อนจะเดินออกไปจากบ่อนการพนันด้วยท่าทางมั่นใจ

เด็กรับใช้รีบวิ่งขึ้นไปที่ชั้นสูงสุดของบ่อนการพนันอย่างรวดเร็ว ใจของเขาเต้นรัวด้วยความตกใจ ก่อนที่เขาจะวิ่งไปยังห้องขององค์ชายฟู่ซิวเหิง บุตรชายคนโตของท่านอ๋องฟู่หยางเซิน เขาได้รับหน้าที่ที่สำคัญให้ดูแลสถานที่แห่งนี้หลังจากที่ท่านพ่อของเขาไม่อยู่เพราะมัวเพลิดเพลินไปกับอำนาจภายในวังหลวงแต่สถานที่แห่งนี้ก็ไม่สามารถที่จะทอดทิ้งไปได้เพราะมันคือสถานที่ที่ทำเงินที่สำคัญดังนั้นแล้วบุตรชายที่ได้รับหน้าที่ดูแลสถานที่แห่งนี้จะต้องเป็นบุตรชายที่ท่านอ๋องรู้สึกไว้วางใจมากที่สุด

“ขออภัยครับ องค์ชายฟู่ซิวเหิง ข้าคิดว่าท่านควรทราบเรื่องด่วน!” เด็กรับใช้รายงานเสียงสั่นเครือด้วยความรีบร้อน

ฟู่ซิวเหิงที่นั่งอยู่ในห้องส่วนตัวบนเก้าอี้ไม้ตัวใหญ่ สงบนิ่งและสบาย มือของเขายกขึ้นขยี้ศีรษะเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู ก่อนจะหยุดจากการพิจารณางานบนโต๊ะไม้ที่เต็มไปด้วยเอกสารต่างๆ เขาจ้องมองเด็กรับใช้ที่ยืนอยู่ตรงหน้า จากนั้นถามด้วยน้ำเสียงที่คุมอารมณ์ได้ดีอย่างสมบูรณ์

“มีอะไร?”

เด็กรับใช้ที่ยืนอยู่กลางห้องเดินเข้าไปใกล้ ฟูมฟายด้วยความตื่นเต้น “มีคุณชายคนหนึ่งเข้ามาเล่นในบ่อนของเรา เขาชนะเดิมพันและได้ทองคำไปมากกว่า 10 หีบขอรับ!”

เมื่อฟู่ซิวเหิงได้ยินดังนั้น เขาหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง ดวงตาของเขาเริ่มแหลมคมขึ้น ร่างกายของเขาเริ่มตึงเครียดไปกับความโกรธที่รวดเร็วและหนักหน่วง เหงื่อเย็นซึมออกจากหน้าผาก ก่อนที่เขาจะคำรามออกมาอย่างรุนแรง

“10 หีบทองคำ?!” เสียงของเขาดังก้องไปทั่วห้อง เสียงแหลมทุ้มสะท้านไปทั่วห้อง หน้าของเขาบิดเบี้ยวไปด้วยความโกรธจนมือทุบโต๊ะไม้ดังสนั่น

“ใครมันกล้าทำเช่นนี้?!” ฟู่ซิวเหิงตะโกนเสียงดังก้อง คำพูดแสดงถึงความโกรธที่แท้จริงในตัวเขา

เด็กรับใช้ที่ยืนอยู่ตะกุกตะกักรีบตอบ “มันคือคุณชายหวังเฉินขอรับ ข้างตัวมันมีลูกน้องติดตามมาด้วย 4-5 คน และข้างกายยังมีหญิงสาวรับใช้อีกหนึ่งคน แม้ว่านางจะสวมผ้าปิดบังใบหน้า แต่จากที่ข้าสังเกตแล้วใบหน้าของนางงดงามไม่น้อยเลยขอรับ”

“หึ...” ฟู่ซิวเหิงกัดฟันแน่น การควบคุมอารมณ์ของเขาเริ่มลำบาก สายตาของเขากลายเป็นแข็งกร้าว “ส่งคนจากตำหนักอสรพิษไปจัดการพวกมันซะ อย่าปล่อยให้พวกมันหนีไปได้! ข้าต้องการทรัพย์สมบัติคืน!” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่เยือกเย็น

เขาหยุดไปเล็กน้อย ก่อนจะเสริมเสียงต่ำและดุดัน “ผู้ชาย...เชิญสังหารพวกมันให้หมด ส่วนสาวงามที่เจ้าว่าข้าจะส่งนางไปหอนางโลม...ให้ได้รับรู้ถึงรสชาติของการตกต่ำ”

น้ำเสียงของฟู่ซิวเหิงนั้นไม่อ่อนข้อ เขาสั่งการด้วยความเด็ดขาด ทุกคำที่กล่าวออกมาล้วนแต่เต็มไปด้วยความโหดเหี้ยมและไร้ความเมตตา ทุกสิ่งในสายตาของเขาคือเครื่องมือที่ต้องใช้เพื่อประโยชน์ของตนเอง

"จัดการให้เสร็จเรียบร้อยในคืนนี้" เขากล่าวสั่งก่อนจะหันกลับไปที่โต๊ะไม้เพื่อกลับมาจัดการเอกสารที่ยังค้างอยู่ เสียงของเขาดูเยือกเย็นและเด็ดขาด พร้อมกับความรู้สึกที่ว่าทุกอย่างเป็นแผนของเขาที่จะควบคุมทุกสิ่งให้เป็นไปตามที่ต้องการ

กฎเหล็กของบ่อนการพนันแห่งนี้ชัดเจนและไร้ความปรานี หากเล่นจนหมดตัว ก็สามารถกลับบ้านไปได้โดยไม่ต้องห่วงอะไร แต่ถ้าหากโชคดีจนเกินไป วันนั้นอาจกลายเป็นวันสุดท้ายของชีวิต ไม่เพียงแต่สิ้นชีวิตแต่อาจสิ้นทรัพย์สินด้วย การเดิมพันในบ่อนแห่งนี้ไม่มีที่ยืนให้กับผู้โชคดีที่เกินไป ในช่วงเวลานี้ นักฆ่าจากทั่วทั้งตำหนักอสรพิษกำลังเคลื่อนไหว เป้าหมายของพวกเขาชัดเจนดับลมหายใจของคุณชายหวังเฉิน

การปะทะที่ดุเดือดระหว่างกองกำลังทั้งสองกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว ในขณะที่การเคลื่อนไหวนี้กำลังดำเนินไปอย่างราบรื่นนั้น ฟู่ซิวเหิง องค์ชายผู้มีอำนาจสูงสุดในตำหนักอสรพิษกลับไม่รู้ตัวเลยว่าสิ่งที่เขากำลังเผชิญอยู่นั้นล้วนแล้วแต่เดินไปตามแผนการของสตรีนางหนึ่งทั้งสิ้นนางเพียงแค่ต้องการที่จะกระชากเขาให้ออกมาจากในที่มืดก็เท่านั้น