ตอนที่ 117 ทรยศหักหลังจนเคยชิน

ตั้งแต่เล็กจนโต ฟู่ซิวเหิง ได้รับความรักและเอ็นดูจาก ท่านอ๋องฟู่หยางเซิน มาโดยตลอด เพราะในบรรดาบุตรชายทั้งหมด เขาคือผู้ที่ฉลาดเฉลียวที่สุด ท่านอ๋องมองเห็นพรสวรรค์ในตัวบุตรชายคนนี้ และตั้งความหวังไว้สูง จึงเลี้ยงดูเขาด้วยความลำเอียง รักใคร่เอาใจจนทำให้ ฟู่ซิวเหิง เติบโตขึ้นมาในฐานะบุตรชายคนโปรดของบิดา ทุกสิ่งที่เขาต้องการได้รับมาโดยง่าย ไม่มีใครกล้าขัดใจ หรือกล้าตำหนิ เพราะทุกคนรู้ดีว่า องค์ชายฟู่ซิวเหิง คือผู้ที่ได้รับการโปรดปรานเหนือใคร

แต่การเลี้ยงดูเช่นนี้ก็ส่งผลให้นิสัยของฟู่ซิวเหิงเต็มไปด้วย ความเอาแต่ใจ และ ความเย่อหยิ่ง เขาคิดเสมอว่าตัวเองอยู่เหนือผู้อื่น และไม่เคยต้องเผชิญกับความอัปยศหรือความล้มเหลวใดๆ จนกระทั่ง การเดิมพันครั้งนี้ที่พลิกชีวิตของเขาไปตลอดกาล

ไม่มีใครคาดคิดได้เลยว่า…การสูญเสียในเกมพนันครั้งนี้ไม่เพียงแต่ทำให้ ฟู่ซิวเหิง หมดตัวเท่านั้น แต่มันยังทำให้เขา สูญเสียศักดิ์ศรี อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ความพ่ายแพ้ต่อหน้าผู้คนมากมาย และที่สำคัญที่สุดคือ ท่านอ๋องฟู่หยางเซิน ผู้เป็นบิดากลับไม่เพียงไม่ปกป้อง แต่กลับลงโทษเขาต่อหน้าข้ารับใช้มากมาย!

นั่นเป็นครั้งแรกในชีวิตที่ ฟู่ซิวเหิง รู้สึกถึงการถูกหักหลัง ถูกทำให้อับอาย ถูกทำลายศักดิ์ศรี และถูกปฏิเสธจากบุคคลที่เขาเคารพและเชื่อใจที่สุด ความเจ็บแค้นที่เกิดขึ้นในใจของเขานั้นลึกซึ้งเกินกว่าที่ใครจะเข้าใจ

และที่ท่านอ๋องไม่รู้เลยก็คือ…เขาเพิ่งสร้างศัตรูที่น่าสะพรึงกลัวที่สุดขึ้นมาและศัตรูผู้นั้นก็คือบุตรชายของเขาเอง!

ฟู่ซิวเหิง ไม่ใช่เพียงแค่บุตรชายที่เคยได้รับความรักและการเอาใจมาตลอด แต่เขายังเป็น ชายที่เฉลียวฉลาดและร้ายกาจที่สุด ด้วย เมื่อความจงรักภักดีถูกทำลายลง ความรักที่มีต่อบิดากลับกลายเป็นความแค้นที่ฝังลึก เขาไม่ได้เป็นเด็กที่ต้องการความรักจากบิดาอีกต่อไป แต่เขากลายเป็นชายที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน

"ท่านพ่อ... เป็นตัวท่านที่ทำเช่นนี้กับข้าเองนะ แล้วท่านจะหาว่าตัวข้านั้นไม่ดีไม่ได้!"

เสียงของ ฟู่ซิวเหิง ก้องสะท้อนไปทั่วห้อง มันเต็มไปด้วย ความโกรธ ความเจ็บแค้น และความอับอาย น้ำเสียงของเขาสั่นสะท้าน ราวกับพายุที่พร้อมจะโหมกระหน่ำทำลายทุกสิ่ง ความรู้สึกในใจของเขาถูกบดขยี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ยิ่งคิดถึงภาพที่ ท่านอ๋อง หักหน้าเขาต่อหน้าข้ารับใช้ต่ำต้อย ยิ่งทำให้เขารู้สึกเหมือนมีดเล่มแหลมทิ่มแทงเข้าไปกลางใจ

ฟู่ซิวเหิง คือชายที่ให้ความสำคัญกับศักดิ์ศรีและภาพลักษณ์มากที่สุดในชีวิต ตั้งแต่เล็กจนโตเขาเป็นชายหนุ่มที่สมบูรณ์แบบในสายตาของผู้คน ฉลาด สุขุม แข็งแกร่ง และทรงอำนาจ แต่ทั้งหมดนั้น ถูกทำลายลงในพริบตา!

และผู้ที่บดขยี้เขาอย่างไร้ปรานีก็คือ ท่านอ๋องฟู่หยางเซินผู้เป็นบิดาของเขาเอง!

เขากำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในฝ่ามือ ความโกรธพุ่งทะยานจนแผดเผาความคิดที่เคยมีต่อบิดาของตน เขาไม่ได้สนใจเลยว่าทุกการกระทำของท่านอ๋องนั้นอาจเกิดจาก ความเป็นห่วงหรือความหวังดี เขาไม่ได้ใช้หัวใจไตร่ตรองเลยแม้แต่น้อย สิ่งที่ฝังอยู่ในใจของเขามีเพียง ความแค้น

ดวงตาของ ฟู่ซิวเหิง เปลี่ยนเป็นเย็นชา ความรักและความเคารพที่เขาเคยมีให้บิดากลับกลายเป็นเถ้าถ่าน หากท่านอ๋องสามารถหักหลังเขาได้ เช่นนั้นเขาก็จะไม่ลังเลที่จะทำเช่นเดียวกัน!

ศัตรูที่ร้ายกาจที่สุด ไม่ใช่คนที่อยู่ไกลตัว แต่มักเป็น คนที่ใกล้ชิดที่สุด และตอนนี้ศัตรูที่ ฟู่ซิวเหิง หมายตา ก็คือบิดาของเขาเอง!

อ๋องฟู่หยางเซิน ชายผู้ที่เคยผ่านสมรภูมิแห่งอำนาจและการเมืองมาอย่างโชกโชน ชายที่ไม่เคยลังเลที่จะ ทรยศและหักหลัง ผู้คนเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ตนต้องการ ไม่ว่าจะเป็นอำนาจ ทรัพย์สิน หรืออิทธิพล ทุกสิ่งที่เขาสั่งสมมาได้ตลอดชีวิตล้วนเกิดจาก การกำจัดศัตรูและผู้ที่ขวางทางของเขา อย่างไร้ความปรานี

แต่สิ่งที่เขาไม่เคยตระหนักเลยก็คือ…ในตอนนี้ เขากำลังกลายเป็นเหยื่อของการหักหลังเสียเอง

เช้าวันรุ่งขึ้น บรรยากาศภายใน จวนของเยี่ยจิงหลิน ยังคงเงียบสงบ แต่แล้วเสียงของผู้มาเยือนก็ทำให้บรรยากาศนั้นต้องเปลี่ยนไป เมื่อ องค์ชายฟู่ซิวเหิง ปรากฏตัวขึ้นตั้งแต่เช้าตรู่ การมาของเขาในเวลานี้เป็นเรื่องที่ เยี่ยจิงหลิน ไม่ได้คาดคิด นางขมวดคิ้วเล็กน้อยด้วยความประหลาดใจ ก่อนจะเผยรอยยิ้มเย็นชา

“องค์ชายมาเยือนข้าถึงที่นี่... หรือว่าตัวท่านต้องการที่จะท้าเดิมพันกับข้าอีกสักรอบ?” นางเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ดูเหมือนว่าเมื่อวานนี้ตัวท่านจะหมดไปไม่น้อยเลยนะ”

ฟู่ซิวเหิง ที่ยืนอยู่ตรงหน้านาง ไม่ได้สบตา เขายืนนิ่ง ร่างกายของเขาสั่นสะท้านเล็กน้อย ไม่ใช่เพราะความหนาวเย็นของเช้านี้ แต่เป็นเพราะความ อดสูและความอัปยศที่เขาต้องแบกรับ

“ข้าต้องการจะมาหยิบยืมเงินเจ้า” น้ำเสียงขององค์ชายเต็มไปด้วยความขมขื่น คำพูดที่ออกจากปากของเขาในยามนี้เป็นสิ่งที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน การที่เขาต้องก้มหัวขอหยิบยืมเงินจากศัตรูที่เคยทำให้เขาต้องพ่ายแพ้ มันคือสิ่งที่เขาไม่เคยแม้แต่จะคิดว่าตัวเองจะต้องเผชิญ

เยี่ยจิงหลิน ได้ยินเช่นนั้น นางถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ รอยยิ้มของนางเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย “ช่างน่าไม่อาย... เมื่อวานท่านเพิ่งเสียเงินเดิมพันให้ข้าไปแล้ว วันนี้ตัวท่านกลับมาหยิบยืมเงินข้าอย่างนั้นรึ?” นางเอ่ยถามด้วยความอยากรู้ในเจตนาของเขา ฟู่ซิวเหิง ผู้นี้กำลังคิดจะทำอะไรกันแน่?

ทันใดนั้นเอง องค์ชายฟู่ซิวเหิงเงยหน้าขึ้น สายตาของเขาเต็มไปด้วยความอาฆาต ดวงตาของเขาไม่ได้เต็มไปด้วยความพ่ายแพ้ แต่เต็มไปด้วยความเคียดแค้นที่ลุกโชติช่วง

“พวกเรามีศัตรูคนเดียวกัน”

คำพูดขององค์ชายทำให้เยี่ยจิงหลินถึงกับชะงักไปชั่วขณะ นางรู้ดีว่าศัตรูที่เขากล่าวถึงก็คือ ท่านอ๋องฟู่หยางเซิน บิดาของเขาเอง... องค์ชายที่เคยได้รับความรักและการเอ็นดูมาตลอด บัดนี้กำลังยืนอยู่ตรงหน้านางด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยวไปด้วยความเจ็บแค้น ความพ่ายแพ้ไม่ได้ทำให้เขาล้มลง แต่มันกลับเปลี่ยนให้เขากลายเป็น บุรุษที่กระหายการล้างแค้น

ดวงตาของเยี่ยจิงหลินสว่างไสวขึ้นมาทันที นางรู้แล้วว่าโอกาสของตนเองมาถึงแล้ว!

โดยไม่ถามอะไรเพิ่มเติม นางหันไปเรียกเด็กรับใช้ให้ ขนทรัพยากรจำนวนมากออกมา ข้าวของเหล่านี้ไม่ได้เป็นแค่เงินทองธรรมดา แต่มันคือ เชื้อเพลิงที่จะจุดไฟแห่งการล้มล้างอำนาจของฟู่หยางเซิน!

“ถ้าหากศัตรูของเราเป็นคนเดียวกันจริง เงินจำนวนนี้ก็เอาไปเสียเถิด” นางกล่าวออกมาอย่างใจเย็น “เอาไปแล้วไม่ต้องคืน ถือว่าเป็นค่าเหนื่อย!”

รอยยิ้มของ เยี่ยจิงหลิน ในตอนนี้ เต็มไปด้วยความเยือกเย็นและอันตราย…การเดิมพันครั้งใหม่นี้ไม่ได้เดิมพันด้วยเงินทอง แต่เดิมพันด้วยอำนาจและเลือด!