เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 8 — ศรัทธาที่ถูกตัดขาด
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-11 00:45:31บทที่ 8 — ศรัทธาที่ถูกตัดขาด
“คนเราจะเชื่อในอะไรได้อีก หากสิ่งศักดิ์สิทธิ์กลายเป็นผู้สังหาร?”
— ข้อความบนกำแพงศาลเจ้าที่ถูกเผา
บทที่หนึ่ง: เงาของศาลเจ้าที่ตายแล้ว
เสียงสายลมของหมู่บ้านยูคิโดะมิใช่ลมธรรมดา
อากิระและอินาริเดินผ่านเสาโทริอิที่หักครึ่ง
และศาลเจ้ากลางหมู่บ้านก็กลายเป็นเถ้าถ่าน
อินาริ: “ไม่มีแม้แต่แท่นบูชา… พวกเขาไม่ได้ลืมศรัทธา
แต่ทำลายมันด้วยมือของตัวเอง”
อากิระนั่งลงบนกองเถ้า
“ศรัทธา…เป็นสิ่งที่กินไม่ได้
และฆ่าคนที่ไม่เชื่อ”
บทที่สอง: บันทึกแห่งเลือด
คืนแรกในหมู่บ้าน
เธอชื่อ อาโอยามะ ดวงตาสีดำเข้มไม่สะท้อนแสงไฟ
อาโอยามะ: “เจ้าไม่ใช่นักบวช...เพราะเจ้ามองคนตรงหน้า ไม่ใช่ฟ้า”
เธอยื่นหนังสือเก่าเล่มหนึ่งให้
เขาเคยต่อต้านการสถาปนา “ภาษีศรัทธา” ของพระโคเคียว
จนพระสั่งส่งนักบวชติดอาวุธมาจับเขากลางศาลเจ้า
บันทึกหน้าสุดท้ายเขียนไว้ว่า:
“ข้าไม่ได้กลัวตาย แต่กลัวว่าศรัทธาจะกลายเป็นอาวุธของผู้มีเสื้อคลุม”
บทที่สาม: ความจริงในร่างของคนบาป
รุ่งเช้า อากิระจัด “พิธีชำระ” ที่ศาลเจ้าเก่า แม้ไม่มีแท่น ไม่มีเทวรูป
เสียงอธิษฐานเริ่มต้นด้วยความลังเล
หญิงชรา: “ลูกข้าตายเพราะเขาไม่ยอมจ่ายภาษีให้พระ...
แล้วท่านจะให้ข้าอธิษฐานหาใคร?”
อินาริสวมชุดนักบวชครั้งแรกหลังความพ่ายแพ้
“ข้าจะไม่ให้อภัยคนในชุดเดียวกับข้าในอดีต
หากพวกเขาสร้างศรัทธาด้วยเลือด”
บทที่สี่: เงาที่แฝงมาในความมืด
ในค่ำคืนหนึ่ง ขณะทุกคนเริ่มร่วมมือฟื้นฟูหมู่บ้าน
พวกเขาปล่อยข่าวลือว่า "อากิระปลุกวิญญาณอาฆาต"
ชายชุดดำ: “ให้คนกลัว...พวกเขาจะวิ่งกลับสู่อ้อมอกของพระเจ้าเอง”
แต่ก่อนที่ไฟจะลุก
อาโอยามะ: “พวกเขามาเพื่อจุดไฟในสิ่งที่เจ้ากำลังพยายามปลุกให้มีชีวิต”
บทที่ห้า: ดาบที่ปกป้องสิ่งที่ไม่มีรูปร่าง
กลางดึก อากิระตัดสินใจใช้ดาบ — ไม่ใช่เพื่อฆ่า
การเผชิญหน้ากับชายชุดดำ 3 คนจบลงในความเงียบ
“เจ้าทำลายศรัทธา…ด้วยความเมตตา มันอันตรายยิ่งกว่าดาบใด ๆ”
บทส่งท้าย: ศรัทธาที่ไม่มีเทวรูป
รุ่งเช้า
ไม่มีรูปเคารพ
ไม่มีชื่อของเทพ
มีเพียงหินก้อนหนึ่ง และต้นไม้ที่ปลูกขึ้นใหม่
อากิระ: “หากศรัทธาไม่ใช่สิ่งที่พวกเจ้าถูกบังคับให้เชื่อ
ก็ปล่อยให้มันเติบโตแบบที่พวกเจ้าต้องการ”
อินาริมองเธอ แล้วถามเบา ๆ
อินาริ: “นี่เจ้าจะเป็นนักบวชหรือหัวหน้าแคว้นกันแน่?”
อากิระ: “แล้วมันต่างกันตรงไหน…หากเราต้องแบกรับศรัทธาของผู้คน?”
บทที่ 8 จบ
บทล่าสุด
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 33 — กลิ่นดินปนกลิ่นเลือด
บทที่ 33 — กลิ่นดินปนกลิ่นเลือดฟ้าก่อนรุ่งบนเนินเขานอกอิคุซะโนะโมริ หนาวจัดราวมีบางสิ่งกำลังรั้งไม่ให้แสงตะวันขึ้นซาโยะยืนอยู่ริมลานฝึกดาบเก่า สายตานางทอดผ่านหมอกที่ยังคลุมแผ่นดินราวอาภรณ์ของศพกลิ่นดินหลังฝนใหม่… ปนกลิ่นเลือดสดที่ยังไม่แห้งดีมีร่างหนึ่งนอนนิ่งอยู่ใต้มะพลับกลางลาน คือ “ยูนากะ” หนึ่งในคนสนิทของฮากุโร่—ผู้เชี่ยวชาญการลอบสังหาร และเคยปกป้องซาโยะไว้ในศึกเพลิงเงา“เขาถูกวางยาและแทงซ้ำ” แพทย์หลวงกล่าวโดยไม่มองนาง “ผู้ลงมือ...รู้จุดตายของคนที่ถูกฝึกให้ฆ่าโดยไม่หายใจ”เสียงของแพทย์แฝงแววหวาดหวั่นฮากุโร่มาถึงโดยไร้เสียงฝีเท้า เขาก้มลงข้างศพ ใช
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 35 — สนธิสัญญาเงา
บทที่ 35 — สนธิสัญญาเงาภายในหอประชุมไม้เก่าแก่ กลางป่ามิสุโนะยามค่ำคืน โคมเทียนเพียงเจ็ดดวงส่องไหวราวลมหายใจของเหล่าขุนศึกผืนเสื่อกลางห้องว่างเปล่า ไม่มีใครกล้านั่งตรงกลาง ไม่มีใครกล้าเป็น “แกนกลาง” แห่งพันธมิตรนี้ซาโยะนั่งอยู่หลังฮากุโร่ มองผ่านม่านเส้นผมของตนเอง—ทุกถ้อยคำที่กำลังจะเอ่ย คือเชือกที่ร้อยผู้นำสามตระกูลเข้าหากัน หรือผูกพวกเขาให้ตายไปด้วยกัน“เราจะทำข้อตกลงใต้แสงเทียน โดยไม่มีใบหน้า ไม่มีชื่อ และไม่มีความแค้น” ฮากุโร่กล่าวด้วยน้ำเสียงไร้แววอารมณ์อาโอบะยกพัดขึ้นปิดริมฝีปาก “การไม่เอ่ยนาม เป็นธรรมเนียมของพวกเงา... หรือของพวกทรยศ?”อิซึมิหัวเ
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 32 — โลหิตที่ร้องไห้ในแสงเทียน
บทที่ 32 — โลหิตที่ร้องไห้ในแสงเทียนห้องหนึ่งในคฤหาสน์อิคุซะโนะโมริถูกแสงเทียนไหววูบสะท้อนเงาร่างสองร่างบนฉากญี่ปุ่นเก่าซาโยะนั่งเงียบอยู่ข้างหน้าต่าง ร่างของเธอสวมเสื้อคลุมบาง ขอบผ้าสีเข้มเปรอะไปด้วยฝุ่นเขม่าจากสนามรบเธอไม่ได้ร้องไห้ ไม่แม้แต่หลั่งน้ำตาแต่โลหิตในอกกลับกรีดเสียงเจ็บปวดดั่งมีใครร้องเรียกจากอดีตเสียงฝีเท้าแผ่วเบาดังขึ้นในห้อง ฮากุโร่ปรากฏตัวโดยไร้ชุดเกราะ มีเพียงผ้าคลุมดำที่เต็มไปด้วยคราบเลือดและเถ้าถ่าน“เจ้ารอดมาได้...” เสียงของเขาราบเรียบ แต่เต็มไปด้วยความหมายที่ซ่อนอยู่“ทุกคนตายหมด ยกเว้นข้า” ซาโยะพูดช้า ๆ ไม่ใช่คำสารภาพ แต่เหมือนบันทึกของผู้รอดชีวิตเขาไม่ตอบ กลับเดินมาวางดาบของตัวเองลงบนเสื่ออย่างนุ่มนวล แล้วนั่งเคียงข้างเธอ"เจ้ารู้ไหม..." ซาโยะเอ่ยโดยไม่หันมา “ตอนเปลวไฟล้อมข้า ข้าไม่กลัวตายเลยสักนิด”“แต่ข้ากลัวว่า หากข้ารอด... ข้าจะต้องเห็นหน้าเจ้าอีก”คำพูดนั้นเฉือนผ่านห้วงความเงียบอย่างรุนแรงฮากุโร่ไม่ตอบในทันทีเขาหยิบเทียนเล่มหนึ่งขึ้นมาจุดใหม่ ไฟเล็ก ๆ ส่องสว่างเงาสะท้อนของซาโยะในม่านตาของเขา“แล้วเมื่อเจ้ารอดจริง ๆ เจ้ารู้สึกอย่างไร”ซาโยะนิ่ง เงีย
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” ย้อนอดีตของกลยุทธ์ “เพลิงเงา”
ย้อนอดีตของกลยุทธ์ “เพลิงเงา”🧭 เบื้องหลังกลยุทธ์ “เพลิงเงา”จุดมุ่งหมายหลัก:ดึงกองกำลังศัตรูเข้ามาสู่ กับดักซุ่มโจมตีใช้ “เปลวไฟ” เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจและสายตาใช้ “เงาคน” ทำลายระบบข่าวกรองและสัญญาณสื่อสารศัตรูขั้นตอนการเตรียมตัว:สำรวจพื้นที่เลือกเนินสูง 2 จุดทางตะวันตกเฉียงใต้ของ อิคุซะโนะโมริ เพื่อเป็นฐานตั้งกองกำลังหลัก (A และ B)ระหว่างเนินมีลำธารและพุ่มไม้หนาทึบเป็นทางเดินสำหรับการลอบซุ่มจัดเตรียมเพลิงลวงจุดกองไฟพร้อมเปลาะฟางและกิ่งไม้ลุกไวใน 3 จุด (X, Y, Z) ใกล้ทางเข้าจุดไฟพร้อมกันเพื่อสร้าง “วงเพลิงวงแรก” ระหว่างทางเดินเข้าป่าวางทหาร “เงาซุ่ม”กระจายหมวดลอบโจมตีตามแนวธาร และตามช่องว่างของพุ่มไม้สั่งให้เลี่ยงใช้ธงหรือโซนหมายเหตุระบุตัวแผนยกกองปลอมส่งกองทัพปลอม (ธงปลอม) มุ่งตรงไปยังทางทิศเหนือเพื่อเบี่ยงกำลังศัตรูเมื่อศัตรูเคลื่อนพลตาม มาเจอแต่เงาดับหายไร้เป้าหมาย และถูกล่อลวงเข้าสู่วงเพลิงขณะที่เงาซุ่มอยู่📐 แผนผังสนามรบ (มุมมองจากเบื้องบน) ┌───────────────────────────────────┐ │ ทางทิศเหนือ (กองปลอม) │ │
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 31 — เพลิงเงาในอิคุซะโนะโมริ
บทที่ 31 — เพลิงเงาในอิคุซะโนะโมริลึกเข้าไปในป่าภูเขาทางตะวันตกของซาคาเอะ ดินแดนที่เคยเงียบสงบกลายเป็นสนามซุ่มกลแห่งยุทธศาสตร์ — อิคุซะโนะโมริ ป่าที่ชื่อแปลว่า "ไพรสงคราม"เสียงฝีเท้าทหารของสองแคว้นดังสะท้อนผ่านแนวไผ่ ฮากุโร่สวมผ้าคลุมสีเทาเช่นเคย ใบหน้าถูกบดบังด้วยหน้ากากครึ่งซีก แต่ดวงตาของเขาว่างเปล่าราวคนตายที่ข้างกาย เขามี ทาคุมะ — รองแม่ทัพผู้รู้เพียงเศษเสี้ยวของอดีต และ อาซึกะ หญิงนักสอดแนมที่เคยล่วงรู้ความลับของซาโยะตั้งแต่ต้น“เรากำลังล่อศัตรูให้ตามแสงเทียน... แต่ไฟที่เผาเราอาจเป็นของจริง” อาซึกะเอ่ยเบา ๆ“แผนนี้มีชื่อว่าอะไร?” ทาคุมะถาม“เพลิงเงา” ฮากุโร่ตอบเรียบเย็น “จุดไฟจากในเงา... เผาใจศัตรูให้กลายเป็นควันก่อนจะฟาดดาบใส่”ขณะเดียวกัน ซาโยะถูกทิ้งไว้ที่คฤหาสน์มิสุโนะพร้อมกับกล่องไม้เล็ก ๆ ที่ฮากุโร่ทิ้งไว้ให้ก่อนออกเดินทางนางลังเล ก่อนจะเปิดมันภายในคือ สายสร้อยจากเปลือกหอยโบราณ ที่บิดาของนางเคยสวมใส่ และจดหมายเพียงไม่กี่บรรทัด:“แม้ข้าจะเป็นเงา แต่ข้าขอให้เจ้าจำข้าในยามที่แสงอาทิตย์สิ้นสุด”มือของซาโยะสั่น ดวงตาหนักด้วยหยาดน้ำ และภายในใจ... มีบางอย่างที่เริ่มแตกออก —
“เจ้าสาวของขุนศึกเงา” บทที่ 30 — ดินแดนที่ไม่มีผู้ชนะ
บทที่ 30 — ดินแดนที่ไม่มีผู้ชนะรุ่งสางปกคลุมคฤหาสน์มิสุโนะด้วยหมอกหนา แสงแรกของวันไม่อาจส่องทะลุม่านสีเทา เหมือนชะตาของแผ่นดินที่ยังไม่รู้ปลายทางซาโยะนั่งอยู่หน้าชานเรือน ใต้ต้นสนโบราณ สวมกิโมโนสีม่วงหม่น ปลายผมยังเปียกจากการล้างหน้าด้วยน้ำเย็นเช้า นางจ้องมองดาบของบิดา — ที่บัดนี้รู้แล้วว่าผู้ปลิดชีพท่าน ไม่ใช่ชายที่นางเกลียดมาเกือบครึ่งชีวิตแล้วจะโทษใคร? จะรักใคร? จะต่อสู้เพื่อใคร?เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังขึ้นจากหลังม่านไม้ไผ่ ฮากุโร่ก้าวเข้ามาอย่างไร้เสียง เงาของเขาทาบลงบนแผ่นพื้นไม้เหมือนเงาของสงครามที่ไม่เคยหายไป“เจ้ายังไม่หลับอีกหรือ” เขาถามเสียงแผ่ว“ข้าไม่เคยนอนดีเลยตั้งแต่เข้ามาในบ้านหลังนี้” ซาโยะตอบโดยไม่หันไปเขาเงียบ ไม่ตอบโต้ ก่อนจะเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ โดยรักษาระยะห่างพอประมาณ — เหมือนทั้งสองยังเป็นศัตรูในสนามใจ“ข้ารู้ความจริงแล้ว” ซาโยะเอ่ยในที่สุด “เจ้าปิดปากมือสังหาร ไม่ใช่เพราะความยุติธรรม... แต่เพราะเจ้าต้องการอำนาจของตำแหน่งว่าง”ฮากุโร่พยักหน้า“ใช่ — ข้าไม่ได้บริสุทธิ์ แต่ข้าก็ไม่ได้ฆ่าพ่อเจ้าด้วยมือข้า ข้าแค่เดินเข้าไปในช่องว่างที่สงครามเปิดไว้”“นั่นต่างจากฆ่าเ
บางทีคุณอาจจะชอบ
เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้233.3K viewsครูสาว สวิงเสียว
Tiwa Tatree18.2K viewsจะหยุดเสือเหยื่อต้องเด็ด
ชะนีติดมันส์17.8K viewsยั่วรักท่านประธาน
ชะนีติดมันส์38.6K viewsฝาแฝดเอวดุ
เพลิงนารา/zabzeed/Smeraldo_k2.1K viewsMy teddy สามีติดดิน
ปลายฟ้า/ไรท์เกว317 viewsรักในรอยราคี
มาตานานา พิธุ241 viewsHot Love ของรักท่านประธาน
ณดารินทร์58.2K views
