LOGINShare
ใครจะเป็นคนรู้สึกก่อน
Last Updated:
2025-09-24 08:42:21"หนูรัก ตื่นแล้วเหรอลูก"
"เมื่อคืนหลับสบายไหมลูก มาเลย มานั่งตรงนี้เลย" เสียงทักทายของประมุขใหญ่พร้อมเสียงผู้เป็นภรรยาในประโยคถัดมาส่งผลให้สะใภ้สาวฉีกยิ้มกว้าง แวบหนึ่งที่เปี่ยมรักหรี่ตามองสามีที่เป็นฝ่ายเดินนำลงมาก่อน ใบหน้าหล่อเหลาที่ยังคงความเรียบเฉยยังทำให้เขาดูดีเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย "หลับสบายค่ะ ขอโทษที่รักลงมาช้านะคะแม่เบญ" "ตื่นสาย เฮียกวนมากเหรอครับเจ้" ภูพิงค์แซวยิ้มๆ พลอยทำให้เบญญาผู้ที่เป็นมารดายิ้มตาม "ตื่นสายไม่เป็นไรเลยลูก ที่นี่มีแม่บ้านคอยดูแลอยู่แล้ว อ้อตาภูมิ แล้วช่วงนี้นะ แม่คุยกับพ่อแล้ว ลูกไม่ต้องไปทำงานก็ได้" "ทำไมล่ะครับ" "ก็คนแต่งงานใหม่ ช่วงข้าวใหม่ปลามัน เราน่ะ ควรมีเวลาอยู่กับเมียเยอะๆ ไง" "อ๋อ คุณแม่อยากอุ้มหลาน" ภูพิงค์สรุปด้วยรอยยิ้มกว้าง เลยกลับกลายเป็นว่าสายตาของทุกคนภายในบ้านเลื่อนมาหยุดมองที่สะใภ้สาวพร้อมกัน เบญญาและภีมพลมองหน้ากันอย่างชอบใจ วันนี้นายภูพิงค์จอมทะเล้นพูดถูกหู ภพนิพิฐยิ้มมุมปาก น้องชายคนเล็กยิ้มกว้างมากกว่าใคร "คุณแม่ใจร้อนไปแล้วนะครับ ผมว่าคุณแม่ใจเย็นๆ ให้เวลาเฮียหน่อย" "นี่เฮียภพจะบอกว่าเฮียภูมิไม่มีน้ำยาเลยต้องขอเวลาเยอะๆ งั้นเหรอครับ" ภูพิงค์โพลงดักคอพี่ชายสุดหล่อแต่หน้านิ่ง และแน่ว่า เฮียของเขาตวัดสายตามองแรงกลับมาทันที "ภูพูดอะไรผิดอ่ะเฮีย มองน้องตาเขียวเชียว เจ้ช่วยภูด้วย" ร่างสูงโปร่งหยัดตัวลุกแล้วเข้าไปหลบที่แผ่นหลังของพี่สะใภ้ ทั้งที่รู้กันทั้งบ้านว่าน้องเล็กอย่างภูพิงค์ขี้เล่นจะตาย ถึงอย่างนั้นก็แอบมีคนทำหน้าไม่พอใจ "กินข้าว คุณพ่อคุณแม่รอ" ภูมิรพีรั้งข้อมือเล็กเข้ามาหาตัว เจ้าสาวหมาดๆ หันไปยิ้มให้คนขี้เล่นที่ซ่อนอยู่ทางด้านหลังของตัวเองเพียงนิด พอหันกลับมาแล้วเห็นหน้าตึงๆ ของผู้ที่เป็นสามี หญิงสาวหย่อนสะโพกลงนั่งทันที น้องของเขาแต่ละคน คนหนึ่งก็ดูเรียบร้อยและสุภาพ ขณะที่อีกคนก็อารมณ์ดีและเฟรนลี่มากๆ เขาน่ะหน้าตึง รักษามาดหล่อๆ นิ่งๆ ไม่เคยเปลี่ยนเลย "ปกติอาหารเช้าที่บ้านของแม่ทานกันแบบนี้ ถ้าหนูรักอยากทานข้าวต้ม บอกแม่นะลูก เดี๋ยวแม่ให้แม่บ้านจัดการให้" "ไม่เป็นไรเลยค่ะแม่เบญ ที่บ้านของรักเองก็ทานแบบนี้เหมือนกันค่ะ รักว่าทานข้าวสวยตอนเช้าอิ่มกว่าทานข้าวต้มนะคะ ไม่หิวระหว่างวันทำให้ไม่กินจุกจิกด้วยค่ะ" "ถึงว่าหุ่นดีแบบนี้ไงลูก เห็นไหมคะภีม ลูกสะใภ้ที่ฉันคัดเองกับมือ ถูกใจฉันที่สุด" "ผมเชื่อคุณมาตั้งแต่ต้นอยู่แล้วไงเบญ เชื่อเมียแล้วได้ดี ผมเชื่อแบบนี้มาตลอดเลย" คำหวานจากสามีส่งผลให้เบญญายิ้มกว้าง เบญญาเป็นผู้หญิงที่โชคดีมาก สามีทำตัวน่ารัก หนุ่มหล่อทั้งสามที่เป็นลูกก็ช่างอ้อนและเชื่อฟังแม่ ไม่เคยทำให้ต้องรู้สึกหนักใจเลยสักครั้ง "เอาพ่อเป็นแบบอย่าง ผมว่าเข้าท่าอยู่นะเฮีย ดูสิ แม่เรามีรอยยิ้มทุกวัน" สามหนุ่มหันไปมองบิดามารดาที่พูดคุยและหยอกล้อกันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ไม่นานดวงตาคมกริบก็ตวัดมองสมาชิกใหม่ของที่บ้านแทน "มันก็ขึ้นอยู่ที่ว่าเขาจะเหมือนคุณแม่หรือเปล่า" "หืม? หมายถึงเจ้น่ะเหรอ" คำถามของภูพิงค์ไร้คำตอบ คนกลางที่ถูกคนบ้านนี้เรียกว่าเจ้ถึงกับลอบกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ หน้านิ่ง คำพูดเฉียบคม ไม่มีความเฟรนลี่และสุขุมอ่อนโยนเหมือนน้องๆ ของเขาเลยสักนิด "...ที่พูดน่ะ หมายความว่ายังไงเหรอคะ" เปี่ยมรักตั้งคำถามในตอนที่นั่งรถเคียงคู่กับสามีออกมาจากบ้านตามลำพัง มารดาของเขาบอกให้หยุดงานเพราะพึ่งแต่งงาน แต่เขามีงานที่ยังค้าง ภรรยาอย่างเธอเลยได้ติดสอยห้อยตาม "พูดอะไร" "ก็ที่พูดตอนอยู่บนโต๊ะอาหารไงคะ เฮียพูดว่าเขาจะเหมือนคุณแม่รึเปล่า รักเข้าใจค่ะว่าเฮียหมายถึงรัก แล้วอยากให้รักเหมือนแม่เบญแบบไหนล่ะคะ" "ฉันไม่ชอบบังคับจิตใจใคร" "รักไม่ได้หมายความแบบนั้นค่ะ แต่ที่พูด รักเข้าใจว่าเฮียชอบคนที่เหมือนกับแม่เบญ รักก็แค่อยากรู้ว่าแบบไหนที่เฮียต้องการ" "ตั้งแต่เล็กจนโต ฉันไม่เคยเห็นพ่อแม่ตัวเองทะเลาะกัน" "ท่านรักกันมาก ก็คงจะเข้าใจกันดีมากมั้งคะ" "เวลาพ่อฉันพูดอะไรแม่ไม่ชอบเถียงต่างหาก" ลูกตากลมโตเกลือกกลิ้งไปมา สุดท้ายก็แอบหัวเราะเบาๆ เขากะจะบอกว่าเธอไม่ควรเถียงเขาสินะ! "ที่ผ่านมา คุณแม่ไม่เคยทำอะไรให้คุณพ่อไม่พอใจ นั่นหมายความว่า อะไรที่คุณพ่อไม่ชอบ คุณแม่จะไม่ทำ" อ้อ กำลังจะบอกว่า เธอควรตามใจเขาทุกอย่าง! เปี่ยมรักทำทีเป็นพยักหน้ารับ "และที่ผ่านมา ไม่ว่าคุณพ่อจะต้องการหรือออกความคิดเห็นอะไรสักอย่าง คุณแม่เห็นดีเห็นงามด้วยมาโดยตลอด นั่นหมายความว่า สำหรับคุณแม่ คุณพ่อคือที่สุดและคือที่หนึ่งเสมอ" "อ๋อ จะให้รักมองว่าเฮียคือที่สุดและเป็นที่หนึ่งเหมือนกันอย่างนั้นเหรอคะ" "ฉันบอกไปแล้วว่าฉันไม่ชอบฝืนและบังคับจิตใจของใคร เราเดินมาข้างหน้าคนละหนึ่งก้าวกันทั้งสองฝ่าย มันก็ขึ้นอยู่ที่ว่า ในมุมของเธอเธอจะทำแบบไหนเพื่อประคับประคองชีวิตคู่ของตัวเธอ" "แล้วเฮียล่ะคะ จะทำยังไงเพื่อประคับประคองชีวิตคู่ของตัวเอง" คนตัวเล็กหรี่ตามองเป็นเชิงตั้งคำถาม แต่แล้วก็ถึงกับรีบดันตัวกลับ เมื่อใบหน้าคมคายหันมาทิศทางของเธอ "อะไร?" ภูมิรพีหรี่ตาลง ทำทีเป็นตกใจและกลัวการใกล้ชิดกับเขา ทั้งที่เท่าที่เห็น เธอยิ้มเก่งและเข้ากับคนง่ายจะตาย กับไอ้ภู ภูพิงค์น้องชายของเขาไง เห็นกันอยู่ว่ามันขี้หยอกขี้เล่น เธอก็ยังขยันยิ้มให้มัน "ก็หันมาแบบไม่ส่งสัญญาณก่อนรักก็ตกใจสิคะ" "เป็นเมียฉัน สิ่งที่ห้ามมีเด็ดขาดคือเรื่องปิดบัง ห้ามโกหก อย่าทำให้ฉันผิดหวังในตัวเธอเด็ดขาด" เปี่ยมรักลอบกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ ถึงอย่างนั้นก็รีบตอบออกไป "ค่ะ แล้วเฮียล่ะคะ ในฐานะสามีฮะ..." "เธออยากให้ฉันเป็นแบบไหน ฉันก็จะเป็นแบบนั้น" "อะ อะไรนะคะ" คนตัวเล็กถามซ้ำอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง มือเรียวยกขึ้นลูบแก้มตัวเองเบาๆ ใครจะทันคิดกันว่าเขาจะพูดแบบนี้ออกมา "เฮียจะเป็นแบบที่รักอยากให้เป็นเหรอคะ" "อืม" "มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงคะในเมื่อเราไม่ได้รัก..." "ไม่คิดว่าเธอจะหลงรักฉันเลยรึไง" "หลงรักงั้นเหรอคะ" เปี่ยมรักทวนคำแบบที่คาดไม่ถึง ซึ่งเขาชักสีหน้ากลับมาทันที "วัดกันดูไหมล่ะ ชักอยากจะรู้ว่าใครจะรู้สึกก่อนกัน" ------- ท้าเมียว่าซ่าน 55555 อ่านจบตอนอย่าลืมกดไลก์และคอมเมนต์กันนะคะ ^^ พบเจอคำผิดตรงไหนแจ้งได้เลยนะคะ
Latest chapter
เจ้าสาวป้ายแดง เล็งไว้นานแล้ว
"รักว่าเราลงไปข้างล่างดีกว่านะคะ อยู่ตรงนี้นานๆ เดี๋ยวพ่อกับแม่สงสัยเอา" แก้มนวลร้อนผ่าว การกระทำของคนตัวเล็กทำหนุ่มหล่อระบายรอยยิ้มให้หลุดออกมาในรูปแบบเดียวกันภูมิรพีกวาดสายตามองทุกอย่างที่วางอยู่บนโต๊ะอาหาร หลายสิ่งหลายอย่างเป็นเมนูที่เขาชอบทาน อีกหลายอย่างก็เป็นเมนูที่เขาไม่เคยทานเลยเช่นเดียวกัน"มาลูกมา อาหารพร้อมแล้ว""พ่อเพิ่มพัดลมให้อีกตัวนะลูก รับรองว่าไม่ร้อน" นรินทร์ยกพัดลมหน้ากว้างเข้ามาแล้วรีบทำการเสียบปลั๊ก เห็นชัดว่าทุกคนในบ้านเอาอกเอาใจเขาเป็นอย่างดี"สปริงเกอร์ล่ะพ่อ ถ้าเปิดสปริงเกอร์บนหลังคามันจะทำให้บ้านเราเย็นขึ้นนะ""แล้วจะยืนบอกพ่อทำไมล่ะยัยรส ไปสิ รีบไปเปิดเร็วๆ เลย พี่ๆ เขาร้อนเอ็งนี่มัน""ไปแล้วๆ โอ๊ยบ่นจัง" ปัณรสรีบหมุนตัวออกไปนอกบ้าน ทุกการกระทำเรียกรอยยิ้มจากหนึ่งในสมาชิกครอบครัวที่เคยอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิดยิ้มกว้างออกมา"พอกลับมาบ้านแล้วรักไม่อยากกลับไปที่อื่นอีกเลยค่ะ คิดถึงเหตุการณ์เก่าๆ จัง" "เรานี่ยังไง ไม่คิดว่าคนข้างๆ จะน้อยใจเลยเหรอ" ดารินมองลูกเขยอย่างเกรงใจ พลอยทำให้คนกลางอย่างเปี่ยมรักมองตาม"รักแค่คิดถึงวันเก่าๆ" "ผมเข้าใจครับ เอาเป็นว่าเฮียจ
เจ้าสาวป้ายแดง ห้องเก็บเสียงไหม
บ้านดานุกุลดารินพร้อมทั้งสามีซึ่งเป็นประมุขของบ้านอย่างนรินทร์เปิดบ้านต้อนรับบุตรสาวที่วันนี้เข้าบ้านมาพร้อมกับหนุ่มหล่อข้างกายซึ่งมีสถานะเป็นลูกเขยของแม่กับพ่อภูมิรพียกมือไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสอง ไม่ลืมที่จะส่งต่อของฝากให้กับพวกท่านซึ่งของเหล่านั้นไม่ได้มีเฉพาะของชายหนุ่มและภรรยาที่ตั้งใจซื้อมา แต่พ่อกับแม่ของเขาเองพอทราบข่าวว่าเขาจะไปเยี่ยมบ้านของภรรยา ผู้เป็นแม่ก็จัดสรรของฝากจนเต็มไม้เต็มมือ"ไหว้พระนะลูกนะ ยัยรสบอกแม่ว่ารักกับคุณภูมิจะมา วันนี้พ่อกับแม่เตรียมอาหารไว้เยอะแยะเลยนะลูก" "นั่นไง รักว่าแล้วว่าแม่ต้องเตรียมอาหารไว้รอ เฮียก็ซื้อของมาซะเยอะเลย" เปี่ยมรักหันกลับไปมองคนที่เข้าบ้านมาพร้อมกัน พบเพียงรอยยิ้มจางๆ ที่ชายหนุ่มส่งกลับมา"วันนี้เราทานข้าวกันที่บ้านนะคะ แม่รักทำอาหารอร่อยค่ะ อร่อยกว่ารักทำด้วย" "ได้สิ ไม่มีปัญหา กระเป๋าให้เฮียเอาไปเก็บที่ไหน" สรรพนามที่ภูมิรพีใช้ระหว่างคุยกับภรรยา ดารินและนรินทร์มองหน้ากันทันที"เห็นลูกๆ สนิทกันแบบนี้พ่อกับแม่ดีใจมากเลยนะ" นรินทร์สังเกตเห็นว่า สีหน้าของบุตรสาวดูสดใสมากเป็นพิเศษ คนเป็นพ่อที่พูดน้อยเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เน้นการสังเกตเป็นส
เจ้าสาวป้ายแดง ขี้หวง
"เฮียพูดคำว่ารัก เพราะว่ารักกำลังอุ้มท้องลูกของเฮียอยู่รึเปล่าคะ" คงจะเป็นฮอร์โมนของคนที่กำลังตั้งครรภ์ส่งผลให้เปี่ยมรักร้องถาม ดวงตากลมสวยกลอกกลิ้งไปตามกรอบหน้าหล่อเหลาลงตัวทุกจุดของผู้เป็นสามี ปากอิ่มเม้มเข้าหากันน้อยๆ เปี่ยมรักไม่ชอบการเก็บทุกอย่างเอามาคิดมาก ถามแบบตรงไปตรงมามันคงเป็นอะไรที่ง่ายมากกว่าการเก็บทุกอย่างไว้เอง"สำหรับเฮีย ลูกคือตัวแทนของความรักนะ เพราะรักจึงอยากมี" "ทั้งที่ก่อนหน้านี้เราต่างก็รู้ดีน่ะเหรอคะว่าเราแต่งงานกันเพราะอะไร" ใจคนตั้งประเด็นแทบหยุดเต้น เปี่ยมรักกำลังเก็บความรู้สึกของตัวเองไม่มิด เกิดอยากเคลียร์ในเรื่องที่ทำให้รู้สึกแย่และรู้สึกผิดมาโดยตลอดในเมื่อทุกอย่างมันกำลังดีและไปได้สวย บางเรื่องที่ยังค้างคาก็ควรคลี่คลายออกให้กระจ่าง ท้ายที่สุดเหล่าปัญหาจะได้ไม่ต้องตามมาทีหลัง"ถ้าเฮียเคลียร์ในเรื่องนี้ได้ ตัวเธอล่ะจะเคลียร์เรื่องนี้ได้รึเปล่า" ใจคนฟังกระตุกวูบ เปี่ยมรักโน้มตัวเข้าไปแนบชิด ท่อนแขนเรียวเกี่ยวลำคอหนาเข้ามากอดอย่างออดอ้อน เลยเป็นตัวเธอที่พูดไม่ออกทั้งที่เป็นฝ่ายสร้างประเด็นเองแท้ๆ"หึ..." ภูมิรพีหลุดเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ พลางยกมือขึ้นมาลูบ
เจ้าสาวป้ายแดง ตามใจ NC+++
คำบอกรักจากหนุ่มหล่อทำใจดวงน้อยเต้นแรงขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง ดวงตาคู่สวยกระพริบถี่ จำได้ว่าก่อนหน้านี้เขาเป็นคนพูดทุกอย่างขึ้นมาเอง เรื่องท้าทายที่ว่าระหว่างเธอและเขา ใครจะเป็นฝ่ายรู้สึกก่อนกันทั้งที่เปี่ยมรักกลัวแทบตาย กลัวว่าการหวั่นไหวที่มันก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็วมันจะทำให้เธอเป็นเพียงฝ่ายเดียวที่รู้สึก ไม่นึกไม่ฝันว่าท้ายที่สุดเขาจะเป็นฝ่ายเฉลยมันออกมาด้วยตัวเอง"เมื่อกี้บอกรักงั้นเหรอคะ" "อืม ฉันรักเธอนะ มันนานมากจนเธอตั้งรับไม่ทันแน่ๆ""ชะ ช่วยเล่าหน่อยสิคะ" เปี่ยมรักเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น คนตัวโตกดเข่าแทรกเข้ามาที่กลางหว่างขา สัมผัสได้ว่า ความใหญ่โตเกินมาตรฐานสัมผัสกับความนุ่มของผิวเนียน"มันยาวนะ แน่ใจเหรอว่าอยากฟัง""รักอยากฟัง อ๊ะ..." ร่างบางถูกยกด้วยสองมือเพื่อให้ผละจากการคร่อมทับร่างหนา คนตัวโตขยับตัวเพียงนิดตามด้วยการรั้งร่างบางเข้ามาประกบชิดและดันแผ่นหลังบางให้เอนหลังไปกับโซฟาแทน"อื้ออ! ทะ ทำอะไรคะ" เปี่ยมรักเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น หัวใจเริ่มเต้นแรงเมื่อใบหน้าคมคายฝังเข้ากับหน้าท้องแบนราบตามด้วยมือหนาที่ลูบไล้เคล้นคลึงเข้ากับใจกลางความเป็นสาว"อ๊าส์
เจ้าสาวป้ายแดง ลูกมารอแล้ว
"ถ้าขั้นนั้นภูก็คงต้องขอคารวะศิษย์พี่แล้วล่ะ อยากคลั่งรักแบบเฮียภูมิบ้างว่ะ ว่าแต่ชาตินี้ภูจะได้เจอรักแท้รึเปล่านะ ก็คงไม่อ่ะ ฟ้าคงส่งภูมาเพื่อเป็นนักล่าเพียงอย่างเดียว" "เดี๋ยวมึงก็รู้ไอ้เสือน้อย นักล่าใช่ปะ อย่าหลงรักเหยื่อเนื้อหวานๆ ขึ้นมาซะล่ะ พอถึงวันนั้นทุกเหตุการณ์ที่มึงแซวกูคงผุดขึ้นมาเป็นระนาว""อ้าว นี่เฮียคาดโทษน้องนี่หว่า ไรวะ ภูยังจำได้อยู่นะ แม่บอกให้รักกันใช่ไหมครับเฮียภพ" หนุ่มน้อยรีบหาพวก ท่าทางลนลานพลอยทำให้บุตรคนกลางของอัศวราชระบายรอยยิ้มออกมา"ผมดีใจกับเฮียด้วยนะ ผมว่าผลตอบแทนของความซื่อสัตย์และรักเดียวใจเดียวมันกำลังจะส่งผลในอีกระดับแล้วล่ะ" "หมายความว่าไงวะ" ภูมิรพีเหลือบมองเสี้ยวใบหน้าของน้องคนกลาง แต่ก็พบเพียงรอยยิ้มจางๆ ที่ผุดออกมา"เห็นตอนที่รักกอดเฮีย ผมว่าอ้อมกอดนั้นมันมีความหมายนะ คนอยู่ตั้งเยอะแยะ คนที่จะเข้าไปห้ามเฮียควรเป็นใครก็ได้ ผม ไอ้ภู หรือจะเป็นคุณแม่ แต่เธอกลับเลือกที่จะหยุดเฮียด้วยตัวเอง การหยุดมันมีหลายรูปแบบ แต่เมียเฮียเลือกหยุดด้วยการสวมกอด หมายความว่า เมียเฮียไม่ได้หยุดเฮียเพื่อปกป้องผู้หญิงคนนั้น แต่เธอหยุดเฮียเพื่อปกป้องเฮีย""อันนี้จริง
เจ้าสาวป้ายแดง เฉลยความในใจ
น้ำตาแห่งความพ่ายแพ้หลั่งไหลออกมาไม่ขาดสาย นัยน์ตาของทอฝันถูกหล่อเลี้ยงไปด้วยหยาดน้ำตาจนทุกอย่างพร่ามัวเหตุผลที่แท้จริงเธอเพียงอยากมีบทบาท การที่บอสหนุ่มไม่เคยมีท่าทีสนใจผู้หญิงคนไหนเลยมันทำให้เธอที่มีโอกาสใกล้ชิดมากกว่าใครมีความหวัง ทั้งทอดสะพาน เอาใจใส่ทุกอย่าง แต่วันนี้ทุกอย่างชัดเจนแล้วว่าทุกสิ่งที่เธอทำไม่มีประโยชน์อะไรเลยเธอไม่ควรประมาทสองหนุ่มนั่นคือภพนิพิฐและภูพิงค์ รู้ดีว่าสองคนนี้ไม่ธรรมดา ส่วนผู้บริหารระดับสูงอย่างเบญญาและภีมพลผู้เป็นสามีก็มีอำนาจมากพอที่จะทำให้ไม่มีองค์กรใดเปิดโอกาสให้เธอได้เริ่มต้นงานใหม่ส่วนเปี่ยมรักผู้หญิงที่ธรรมดามากในสายตาเธอ เห็นแล้วว่าสามีอย่างภูมิรพีที่เป็นแบล็กหลัง พร้อมทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องคนเป็นเมีย บอสหนุ่มไม่เคยล้อเล่นหรือเสียเวลากับใครทั้งนั้น ทุกอย่างมันชัดเจนอยู่แล้วว่าเธอเดือดร้อนแน่ หากยังไม่หยุดและถอยกลับออกไปยิ่งเห็นทุกคนพร้อมใจฉีกหน้าเธอออกมาแบบนั้น เลขาสาวหมดหนทางที่จะไปต่อ หากเธอไม่ถอยและหายออกไปจากชีวิตของพวกเขา รู้ดีว่าเธอจะไม่เหลืออะไรเลยแม้แต่ที่ให้ยืน"หนูรัก เจ็บมือมากไหมลูก" เบญญาเข้าหาสะใภ้สาวหลังจากเลขาของบุตรชายเดินกุ
You may also like
เกิดใหม่ทั้งที งั้นขอหย่าเลยแล้วกัน
แมลงผลไม้248.7K viewsพันธะสัญญา วิวาห์ร้ายรัก
กวักทรัพย์เข้ากรุสมบัติ56.1K viewsท่านประธานร้อนเร่า (NC 18+)
กาแฟหอมกรุ่น31.9K viewsคุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ
หรงหรงจื่ออี60.1K viewsเพื่อน(รัก)กัน
Sun Su511 viewsคนนี้ของโปรด (20+)
หญิงเพียว7.1K viewsอยากเป็นแฟนหมอ ( NC 18+ )
กาแฟหอมกรุ่น16.4K viewsหลอกให้รัก
แคนา72 views
