บทที่ 83

"ปล่อยได้แล้วค่ะ"

"หือ เพิ่งปล่อยไปจะให้ปล่อยอีกแล้วเหรอ ไม่กะให้ผมพักเลยใช่ไหม"

"ฉันไม่ได้หมายความแบบนั้นสักหน่อย"

"แต่พูดแบบนี้ผมคิดนะ" ตั้งหลายวันแล้วที่ไม่ได้ เมื่อคืนนี้อดใจแทบแย่ เพราะถ้าทำอะไรมีหวังเข่าได้ช้ำแน่ที่นอนแข็งขนาดนั้น วันนี้เขาเลยคิดจะเอาให้หายอยากไปเลย

"ออกจากห้องฉันได้แล้วค่ะ"

"ก็บอกแล้วไงว่าจะนอนห้องนี้"

"พรุ่งนี้เช้าถ้าเพื่อนฉันมาปลุกล่ะ อื้อ" ไม่รู้ว่าเขาเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนนักหนา เธอนอนอยู่เฉยๆ ยังจะหมดแรง แต่กับเขาเพิ่งจบไปก็เริ่มอีกแล้ว

"ซี๊ดด ขออีกครั้งก่อนนะ"

"อีกครั้งเดียวแน่นะคะ" ดันเข้ามาขนาดนี้แล้วก็ปล่อยให้เขาทำๆ ไปแล้วกัน

"ไม่รับปาก"

"ถ้าไม่รับปากฉันไม่ให้"

"ก็คุณน่ารักขนาดนี้ ใครจะอดใจได้ล่ะ" ผู้หญิงคนนี้แปลกยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งทำให้เขาโหยหา แต่ก่อนเธอไม่ได้อยู่ในสายตาเขาเลย แต่พอได้สัมผัสเหมือนหยุดตัวเองไม่ได้

นี่เขาชมว่าเราน่ารักเหรอ.. หรือที่เขาพูดไปเพราะแค่ต้องการร่างกายของเรา

หลังจากเสร็จครั้งที่สองเจ้าวายุก็ยอมกลับห้อง พอเขาออกไปเธอก็มีเวลาถามใจตัวเอง ว่าเธอจะอยู่แบบนี้จริงเหรอ เขาไม่มีวี่แววที่จะรับผิดชอบในตัวเธอเลย ..ไอเดียเธอต้องใจแข็งให้มากก