LOGINยี่สิบห้าปีต่อมา ณ ทวีป มู เมืองจันวิโน่ ประเทศไอเวแลนค์
เมืองจันวิโน่เป็นเมืองหลวงของประเทศไอเวแลนค์ จัดว่าเป็นเมืองที่มีความเจริญอันดับต้น ๆ ของโลกเลยก็ว่าได้ แต่ในความเจริญของบ้านเมืองมักจะมีปัญหาทางสังคมที่แก้แทบจะไม่ได้อยู่เรื่อย ๆ คือ พวกภัยสังคมในหลายรูปแบบ
ผู้หญิงคนหนึ่งกำลังวิ่งหนีกลุ่มชายฉกรรณ์มีทั้งหมดหกคนกำลังไล่ตามเธออยู่ พวกมันมีสายตาหื่นกระหาย ราวกับสัตว์ป่า
“โย่เฮ้ย !” เสียงหนึ่งดังขึ้นมา เจ้าของเสียงเป็นชายร่างสูงโย่ง แต่งกาย เหมือนหลุดมาจากเอ็มวีเพลงฮิปฮอบ สวมชุดวอร์มสีเขียวอ่อน และสวมหมวกไหมพรหมสีเดียวกับชุด เขาจัดว่าเป็นคนหน้าตาดีคนหนึ่ง มีดวงตาสีดำเป็นมัน ใบหน้าแฝงไปด้วยแววขี้เล่นและซุกซนเหมือนเด็ก เขาคือดาริโอ คานโอ
“อย่าเสือก เรื่องของผัวเมีย”
“ไม่จริงคะ ช่วยด้วย”
ยังไม่ทันที่ใครจะพูดอะไรต่อ เสียงปืนก็ดังขึ้นมา หนึ่งในคนร้ายล้มลงไป ชายชุดวอร์มเอามือตบหน้าผากตัวเองแล้วพูดว่า
“โย่เฮ้ย ! นี่ ซีโอ[4] จะรีบยิงทำไมเนี่ย ไอกะเปิดตัวเท่ ๆ สักหน่อย”
“แล้วแกจะพูดอะไรนักหนาเหรอ เดฟ” เจ้าของคำเรียกว่า ซีโอ ปรากฏตัวขึ้นมา เขาเป็นชายร่างสูงใหญ่ เขาแต่งตัวเหมือนหลุดออกมาจากหนังมาเฟียยุคเก่า ๆใส่สูทสีม่วงผูกไทร์สีแดง สวมหมวกปีก ในมือถือปืน รูเกอร์รุ่นที่นิยมใช้ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง เขาคือ ไอแชก คานโน่
“โห่ ! ซีโอ เนี่ยไม่เข้าใจวัยรุ่นเลย”
“รุ่นไหนเหรอ 25 แล้วไม่ใช่เหรอ” ไอแชกยิงปืนออกไปอีกครั้งรายที่สองล้มลงไปอีก จนเจ้าหัวโจก แสดงความโกรธออกมา
“แกคิดว่าจะมาฆ่าพวกของข้า แล้วจะมาทำเมินข้าแบบนี้ได้เหรอ จัดการมัน” ลูกน้องสองคนที่โดนยิงลุกขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งทั้ง ๆ ที่กระสุนเจาะกะโหลกไปแล้ว
“โย่เฮ้ย ! ซีโอ นี่ไม่ใช่กระสุนเงิน[5] ! เหรอ !” ดาริโอโวยขึ้นมา
“ก็ยังไม่แน่ใจนี่ว่าเป็นพวกมันหรือเปล่า กระสุนนัดหนึ่งไม่ได้หามาง่าย ๆ หรอกนะ” ไอแชกตอบหน้าตาเฉย ร่างของพวกลูกน้องเปลี่ยนไปทันที มันกลายเป็นสัตว์ประหลาดรูปร่างเหมือนแมลงผสมกับมนุษย์พวกมันโจมตีทันที ดาริโอรีบชักปืนไซเลนเซอร์ออกมาทันทีเขายิงออกไป คราวนี้เจ้าสัตว์ประหลาดแสดงอาการเจ็บปวดและล้มลงไปทันที
“กระสุนเงิน ! เหรอ นี่แกเป็นนักล่าเหรอ !”
“ยังจะถามอีก” ไอแชก เขาเปลี่ยนกระสุนและรีบยิงสกัดทันที เจ้าหัวโจกเห็นถ้าไม่ดีแล้ว มันกำลังจะไปจับผู้หญิงเป็นตัวประกันแต่พื้นดินที่มันยืนอยู่กลับดูดมันลงไป
“คิดจะทำอะไรเหรอ ไอ้แมลง” ไอแชกเดินเอาปืนจ่อหัวและลั่นไกทันที
“โย่เฮ้ย ! จะรีบเก็บมันทำไมเนี่ย ซีโอ ไอกะพูดอะไรเท่ ๆ สักหน่อย แมน !”
“ขืนรอแก คงไม่ได้ทำอะไรหรอกมั้งวันนี้ เดฟ” ไอแชกพูดขึ้นมา เขาหันมองไปผู้หญิงคนนั้นที่กำลังกลัวกับสิ่งที่เห็นเมื่อครู่
“ไม่เป็นไรไปเถอะ กลับบ้านไปได้เลยปลอดภัยแล้ว” ไอแชกพูด เธอวิ่งหน้าตื่นออกไปทันที ดาริโอหยักไหล่ ก่อนจะหยิบกระบอกสเปย์ออกมาและพ่นสีเป็นรูปไม้กางเขนกับนกแสก
“ทำไมต้องพ่นสีตลอดเลยล่ะนั่น”
“โยเฮ้ย ! ไม่รู้เหรอ มันเป็นการแสดงว่าพวกเราเป็นคนจัดการไงล่ะ” ดาริโอพูดหน้าตาเฉย
“งั้นเหรอก็ไม่เห็นว่าจะมีหน้าไหนจำได้เลยนี่” ไอแชกพูดหน้าตาเฉย
“ซีโอนี่ ไม่เข้าใจความเป็นศิลปินเลย” ดาริโอพูดพลางส่ายหัว โทรศัพท์มือถือของไอแชกดังขึ้น เขารับสาย ปลายสายบอกเขาว่า
“คืนนี้ มีการแสดงของวง แคนดี้ ลีโอพาส ที่คาสิโนของกลุ่มแบล็คเอช ชื่อ โลโทเฟส เราได้ข้อมูลมาแล้วว่า ไอ้กลุ่มนี้ไม่ใช่คนแน่ ๆ” ไอแชกเลยหันไปทางดาริโอแล้วพูดว่า
“เดฟ พวกเราคงต้องไปที่คาสิโนของกลุ่มแบล็กเอสแล้วล่ะ”
“โย่เฮ้ย ! ไปคาสิโนได้หมดตัวกันพอดีสิ ไอไม่ค่อยมีโชคนะ” ดาริโอพูดพลางทำหน้าทะเล้น
“ไปทำงาน เดฟ ไปทำงาน” ไอแชกพูดขึ้นมา
“เครียดมากเดี๋ยวแก่เร็วนะ ซีโอ อ๋อ ! จริงสิ วงโปรดของซีโอไปเล่นคอนเสิร์ตด้วยนี่” ดาริโอพูดแซว
“หวังว่าพวกเธอคงจะไม่โดนลูกหลงนะ” ไอแชกพูด
“ก็ถ้าซีโอ ไม่ทำอะไรแผลง ๆ อีกล่ะก็ ก็คงไม่มีลูกหลงหรอก” ดารีโอพูดขึ้นมา
เนฟิล (ฮีบรู: נְפִילִים ) หรือ เนฟีลิม เป็นลูกหลานของบรรดาบุตรแห่งพระเจ้า (ทูตสวรรค์) ก่อนเหตุการณ์น้ำท่วมโลกตามที่บันทึกไว้คัมภีร์ไบเบิลฉบับหนังสือปฐมกาล บท 6 วรรค 4 พวกเนฟิลเข้าตั้งรกรากในคานาอันในห้วงเวลาที่วงศ์วานอิสราเอลพิชิตคานาอันได้ บางคัมภีร์แปลเนฟิลว่าพวก ร่วงหล่น (Fallen) ปัจจุบันตามสื่อบันเทิงต่าง ๆ มักใช้แทนพวกอมนุษย์
[2] ปอมเปอี (อิตาลี: Pompeii; ภาษาละติน: [pɔmˈpei̯.iː]) เป็นอดีตนครในเขตเทศบาลปอมเปย์ใกล้กับนครนาโปลี ในแคว้นคัมปาเนีย ประเทศอิตาลี ปอมเปอี, เฮอร์คูลาเนอุม, สตาบีเอ และ วีญาโดยรอบ ถูกฝังอยู่ใต้เถ้าภูเขาไฟและหินพัมมิซลึกระหว่าง 4 ถึง 6 m (13 ถึง 20 ft) จากการปะทุของเขาวิซูเวียสในปี ค.ศ. 79 ปัจจุบันมีชื่อเสียงในฐานนะสถานที่ท่องเที่ยว
[3] ครรภ์เป็นพิษ (Preeclampsia) คือภาวะที่คุณแม่ตั้งครรภ์มีความดันโลหิตสูงมากกว่าหรือเท่ากับ 140/90 มิลลิเมตรปรอท ร่วมกับมีภาวะโปรตีนหรือไข่ขาวปนอยู่ในปัสสาวะและอาจมีอาการบวม ยิ่งถ้าในเคสที่อาการรุนแรงอาจพบความผิดปกติการทำงานของ ตับ ไต และการแข็งตัวของเลือดได้ โดยภาวะนี้มักเกิดขึ้นในช่วงอายุครรภ์มากกว่า 20 สัปดาห์เป็นต้นไป
[4] Zio (ซีโอ) คำนี้ภาษาอิตตาลี่แปลว่า ลุง หรือ น้า
[5] แร่เงิน (Silver) กับการไล่ปีศาจแม้ในวัฒนธรรมสมัยใหม่จะมองว่าแร่เงินเป็นโลหะมีค่า แต่ในหลายความเชื่อโบราณ แร่เงินมีบทบาทในการ ป้องกันสิ่งชั่วร้าย ดังนี้:
ตะวันตก: เชื่อว่าแร่เงินสามารถขับไล่สิ่งชั่วร้าย เช่น แวมไพร์ หรือวิญญาณร้าย
ใช้ทำ กระสุนเงิน ในตำนานเพื่อสังหารสิ่งเหนือธรรมชาติ
ใช้ทำ ไม้กางเขนเงิน หรือ จี้เงิน เพื่อป้องกันการเข้าสิง
ตะวันออก:
ในบางความเชื่อของจีนและไทย แร่เงินมีพลังเย็น ช่วยปรับสมดุลพลังงาน
ใช้ผสมกับโลหะมงคลเพื่อสร้างเครื่องราง เช่น ตะกรุดเงิน,
เดอะ เนฟีลิม The Nephilim ตอนที่ 26 เขย(ปลอม ๆ) ของเท็งกุ ในตอนเช้าการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น แต่คราวนี้ ฟุยุไม่ได้ใช้ดาบคาตาตะ แต่เขากลับใช้พัดเป็นอาวุธ ไอแซก กลับรู้สึกถึงพลัง มีมากกว่าสองคนที่ผ่านมา “รู้ถึงความยิ่งใหญ่ของพวกเราแล้วสินะ จะยอมแพ้ก็ได้” นัทสึพูด แต่ไอแซกกลับพูดสวนไปว่า “อยากโดนอีกทีหรือไง” ไอแซกพูด นัทสึได้แต่กัดฟันกรอด ๆ ด้วยความโกรธ ไอแซกเรียกมีดมาเซเต้ออกมา “คู่ต่อสู้วันนี้ของแกคือข้าโวย อย่ามาขู่น้องข้าให้กลัวนะโวย” ฟุยุพูดเสียงดังลั่น “ฟุยุเราอาจไม่จำเป็นต้องสู้กันนะ” ไอแซกลองกล่อมดู เพราะยังไงเสียเขาก็ไม่ต้องการเอาชีวิตของพี่น้องฮารุเลยแม้แต่คนเดียว “ทำไมล่ะ” ฟุยุเลิกคิ้วด้วยความสงสัย ที่ผ่านมาไอแซกต่อสู้โดยไม่คิดจะเจรจาก่อน ทำไมคราวนี้เขาถึงคิดจะเจรจา “ฮารุรักนายมากนะ กันไม่อยากทำร้ายนายมันเป็นการทำร้ายจิตใจของฮารุ เกินไป เพราะเธอคงไม่อยากให้คนสำคัญเจ็บตัวหรอกนะ” ไอแซกพูด แต่หารู้ไม่การพูดแบบนี้ มันเป็นการราคน้ำมันลงกองไฟ “แกรู้มั้
“แต่พอดีกันไม่ได้คิดว่าจะมาแพ้” ไอแซกเข้าโจมตีอีกครั้งหนึ่ง อะคิรับมือได้เป็นอย่างดี แต่แม้ว่าคมมีดจะไม่ได้โดนตัวเขา แต่แรงกระแทกมันสะท้อนมาทำให้เขาถึงกับแขนชา มีดมาเซเต้กลายเป็นสีแดงเพลิง ทำให้อะคิรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ออกมาจากมีดมาเซเต้ เขารู้เลยว่าถ้าเขาพลาดได้โดนย่างสดแน่ไอแซกออกแรงมากขึ้นเรื่อย ๆจนกระทั่งดาบของอะคิหักคามือ อะคิมองอาวุธในมือแล้วพูดว่า “ไม่คิดว่าชนะเหรอ”ดาบของอะคิกลับเป็นเหมือนเดิม เขาโจมตีไม่หยุด ไอแซกยังรับมือต่อไป แต่เขาก็พลิกเกมมาเป็นฝ่ายเปรียบได้ ทำให้คมมีดเฉียบหน้าของอีกฝ่ายไปได้อย่างอย่างหวุดหวิด “น่าสนุกนี่”อะคิเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนทำให้เห็นเหมือนกับว่าเขาแยกร่างได้ ไอแซกโดนฟันไปหลายแผล “ยอมแพ้ซะดีกว่านะจะได้เจ็บตัวน้อยลง”ร่างของไอแซกมีควันขึ้น อะคิรู้สึกถึงความร้อน ทำให้เขาเคลื่อนไหวได้ช้าลง ไอแซกเห็นช่องว่างแล้วเขาพึ่งไปและเอาสันมีดฟาดเข้าที่กลางหัวของอะคิ ทำให้อะคิหัวแตก “ข้าแพ้แล้ว ถ้าเจ้านี้เอาด้านคมลงมา หัวข้าเบาะไปแล้ว ! ” อะคิพูดขึ้นมา“ท่านพี่ ท่านออมมือหรือ” นัทสึพูดด้วยน้ำเสียงไม
เดอะ เนฟีลิม The Nephilim ตอนที่ 25 ไม้กันโอนิ “ขำอะไร อยากปากแตกอีกรอบหรือไง” ไอแซกพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ก็ขำแกน่ะสิ ทำเป็นวางท่าใหญ่โต แต่จริง ๆ ก็เป็นพวกพันธุ์ทางที่ถูกเลี้ยงมนุษย์ชั้นต่ำ” นัทสึพูด ไอแซกมองแก้วชาแล้วถามฮารุว่า “แก้วนี่แพงมั้ย” “ไม่นะ” ฮารุพาซื่อตอบไป “ใครจะเอาแก้วชาแพง ๆ มาต้อนรับพวกพันธุ์ทางล่ะ” นัทสึยังคงเยาะเย้ย ไอแซกขว้างแก้วชาไปเต็มแรง นัทสึไม่ทันได้ตั้งตัวและหลบไม่ทันโดนเข้าเต็ม ๆ หัว “แก !” “ถ้าของแพงกันจะไม่เอาปาหัวแกไง ไอ้ปากต่ำ ๆ แบบนี้ ถ้าใช้ของแพงปามันเสียของ” “เฮ้ย ๆ ทำอะไรเกรงใจท่านพ่อกันบ้าง” อะคิพูดเป็นเชิงห้าม “ท่านพ่อข้าว่า ฆ่ามันทิ้งหรือไล่มันไปเถอะ ไม่งั้นอาจเกิดสงครามได้” นัทสึยังคงเสนอวิธีการนี้ เหมือนฟุยุจะได้สติแล้ว “นั่นสิท่านพ่อไล่มันไปเถอะ แต่เราไม่ต้องยกน้องให้พวกโอนิก็ได้นี่ เราจะสู้กับพวกมันเอง” “ไม่ไป ถ้าฮารุไปด้วย” ไอแซกพูดอีกครั้ง ฮารุจับมือของไอแซกเอ
ระหว่างทางที่เดินทาง บรรยายกาศมันตึงเครียดมาก จนทำให้อึดอัด ไอแซกมองดูวิวรอบ ๆ เห็นว่าบรรยากาศมันร่มรื่น และเส้นทางมันเป็นทางที่ขึ้นไปบนภูเขาหลังจากนั้น มีหมอกลงจัด จนมองไม่เห็นทางแล้ว “จะบอกไว้อย่างนะ พี่น้องคนอื่นไม่ใจดีเหมือนฉันหรอกนะ” อะคิพูดขึ้นมา “พี่อะคิเป็นพี่คนรองน่ะ คือ เอาไงดีล่ะ อะคินี่ล่ะปกติที่สุดแล้วมั้ง” ฮารุกระซิบบอก ไอแซกพยักหน้ารับรู้เขารู้สึกถึงกดดันและจิตสังหารมากมาย ไอแซกนึกเสียดายที่เขาไม่ได้พกปืนมาด้วย แต่การเอาปืนเข้าญี่ปุ่นเป็นเรื่องยาก เพราะญี่ปุ่นมีกฎหมายเกี่ยวกับอาวุธปืนที่เข้มข้นมาก เขาเลยไม่ได้เอาปืนมาด้วยสักกระบอง ความรู้สึกของไอแซกตอนนี้เขาอยากจะปืนหลาย ๆ กระบอกจะทำให้อุ่นใจกว่านี้ ไอแซกเห็นฮารุเริ่มกดดันแล้ว เธอมาบ้านแท้ ๆ ทำถึงดูกังวลขนาดนี้ ไอแซกจับมือของฮารุ “ผมอยู่นี่” คำพูดของไอแซก ทำให้ฮารุรู้สึกอุ่นใจขึ้นมาบ้าง“เฮ้ย ๆ ข้าไม่หัวหลักหัวตอนะโวย !” อะคิสังเกตเห็น เขาเริ่มคิดว่าสองคนนี้คงจะเป็นแฟนกันจริง ๆ ไม่ใช่แฟนปลอม ๆ เมื่อเข้าเขตหมู่บ้าน เป็นหมู่ขนาดเล็กมีบ้านไม่กี่หลังคาเรือน บรรยากาศร่มรื่น
เดอะ เนฟีลิม The Nephilim ตอนที่ 24 ไม้กันหมา สามข้าวกลับมาบ้านหลังจากกินอาหารเช้าแล้ว เมื่อถึง มีอีกาตัวหนึ่งอยู่ในบ้านอยู่แล้ว ฮารุเลยเดินเข้าไปหามัน มันพูดบ้างอย่างเป็นภาษาญี่ปุ่น ฮารุถึงกับร้องเสียงหลงเมื่อได้ยิน “ไม่นะ !”จอยยากับราโมน่ารีบมาดูเพื่อนรักทันที ปกติแล้วอีกามา เธอยิ้มอย่างมีความสุขและชวนกินของฝากทุกครั้ง “เกิดอะไรขึ้น” สองสาวถามพร้อมกันราวกับนัดกันไว้ “ไม่นะ ไม่นะ ต้องไม่เป็นแบบนี้” ฮารุดูเครียดมาก เธอเดินไปเดินมาก่อนจะเปิดเพลงและเต้นไม่หยุด ซึ่งฮารุจะเป็นแบบนี้เสมอ เวลามีเรื่องให้เครียด แต่ว่า อย่างฮารุเนี่ยนะจะเครียดเรื่องนี้ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ ๆ จนกระทั่งเหนื่อย และก็นั่งลง “พ่อฉัน บอกว่า ฉันต้องต้องแต่งงาน” ฮารุพูด จอยยากับราโมน่าพูดพร้อมกันราวกับนัดกันไว้ “อะไรนะ !” “เรื่องจริง เผ่าเท็งกุกับพวกโอนิ มีแผนการที่จะจับมือเป็นพันธมิตรกันน่ะสิ แล้ววิธีที่ดีที่สุดคือ ก็คือแต่งงานไง” “เฮ้ย ! เดียวทำไม่ต้องเป็นเธอด้วยล่ะ ก็พ่อเธ
“เฉย ๆ เถอะน่า เดินยังลำบาก ยังไงไปให้พวกนนนี่รักษาก่อนเถอะ” ไอแซกพูด จอยยากับราโมน่า มองหน้ากันและทำหน้าไม่ถูก เป็นจังหวะเดี๋ยวกับดาริโอเดินออกมาพอดี เขาแอบยิ้มแล้วพูดเบา ๆ ว่า “โย่วเฮ้ย ! ติ่งคอมพลีส”เมื่อไปถึงปราสาทของดานโน่ นนน่าก็พาสามสาวไปรักษาตัว ซึ่งคราวนี้ฮารุเจ็บหนักสุด นนน่าเลยบังคับให้ฮารุต้องค้างที่นี่ “อาการหนักแบบนี้ต้องการพักผ่อนนะ ต้องค้างแล้วล่ะ” “แต่...” “เหล็กพิกซี่ทั่วไม่เป็นอันตรายหรอก แต่นี่โดนไปตั้งหลายทียังไง นนน่าต้องขออยู่อาการก่อนล่ะ รออยู่นี่ล่ะเดี๋ยวจะไปจัดห้องให้ จอยยากับราโมน่าก็ค้างด้วยกันเลยแล้วกัน” ฮารุ จอยยา ราโมน่า ปฎิเสธไม่ได้ ก็ต้องเลยตามเลย ฮารุตื่นเต้นมาก เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอ นอนบ้านคนอื่น แบบ ทั้งสามลงมาที่โต๊ะอาหาร ซึ่งอาหารวันเป็น ชุดแฮมเบอร์เกอร์ มีเฟรนฟราย และไก่ทอดด้วย ดูเหมือนของร้านฟาสฟู้ค แต่ก็อร่อยมาก ซึ่งมีเติมได้เรื่อย ๆ สักพักโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา แน่นอนคนที่โทรมาเวลาแบบนี้มีแค่คนเดียวคือ คุณเจ้าขา “ครั้งนี้ทำดีนะคะ ไม่ได้ระเบิดอะไร แต่ความคิด







