Share

บทที่7

last update Huling Na-update: 2025-04-21 23:34:39

"กระเป๋าอะไรเนี่ย" 

ตัวเล็กเดินวนรอบกระเป๋าเดินทางสีดำขนาดใหญ่ที่ตั้งตระหง่านอยู่กลางห้องนอนของเธอ จำได้ว่าเธอไม่เคยซื้อยี่ห้อนี้นี่

"กรี๊ด น่าเกลียดที่สุดเลย" มือเล็กหยิบผ้าสีดำขึ้นมาคลี่กางดู แต่มันกลับเป็นสิ่งที่เธอไม่คิดว่าจะเห็นเป็นสิ่งแรกในกระเป๋าใบนี้ 

"เป็นอะไร" คนโตกว่าเปิดประตูห้องตามเสียงเอะอะโวยวายเข้ามา

"นี่อะไร"

"บ๊อกเซอร์ไง" เสียงทุ้มตอบอย่างหน้าตาเฉยราวกับเป็นเรื่องปกติ

เขาเดินไปหย่อนกายนั่งตรงปลายเตียงเหยียดขายาวไขว่ทับกันปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตออกทีละเม็ดไม่รู้ร้อนรู้หนาวมองเธออย่างยียวนชวนคนตัวเล็กโมโหจนหน้าแดงขึ้นกว่าเดิม

"แล้วขนมาทำไมเยอะแยะ" เธอพยายามนับหนึ่งถึงหมื่นระงับอารมณ์​ของตัวเองให้เย็นลง

"ขี้เกียจขับรถไปขับรถมา"

"นี่ลุง ห้ามนอนนะ ลุกมาเอาเสื้อผ้าใส่ไม้แขวนเดี๋ยวนี้เลย" แต่การนับเลขของเธอถูกพังลงอีกครั้งเมื่อเขานอนหงายราบลงไปกับที่นอนสุดหวงของเธออย่างสบายใจ บอกแล้วไงให้อาบน้ำก่อนขึ้นเตียง!

"สั่งเก่ง เป็นเมียฉัน?" 

"โนจ๊ะ พอดีไม่อยากมีผัวแก่" เหนื่อย ฉันเหนื่อยที่จะเถียงกับตาแก่นี่มาก

เพี๊ยะ! 

ฉันได้แต่กลอกตาบนและพาตัวเองเดินหนีไปสงบสติอารมณ์​ในห้องน้ำ หวังว่าน้ำอุ่นและกลิ่นอโรมาจะช่วยให้ฉันผ่อนคลายขึ้นมาบ้าง แต่เดินได้เพียงสองก้าวมือใหญ่ก็มากระทบกับก้นงอนของฉันเข้าอย่างจัง 

วาดฝันจะไม่ทน! 

คิดได้อย่างนั้น ฉันก็รีบกลับหลังหันกระโดดขึ้นไปบนหลังแกร่งก้มหน้าลงกัดคอเขาที่กำลังยืนมองกระเป๋าเสื้อผ้าจนจมเขี้ยว

"โอ๊ย ฉันเจ็บนะเว้ย" 

"มาตีฉันก่อนทำไม" 

"ลง" 

"ก็เอามือออกจากก้นฉันสิ" ใช่เขาเอามือออกจริง แต่ก่อนจะเอาออกก้นงอนของฉันถูกสองมือหนาขยำเข้าเต็มแรง ทำไมฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย

ผ่านไปสี่สิบนาทีที่เด็กแสบหายเข้าไปในห้องน้ำ เข้าไปหลับหรอวะ?

"เธอ"

"..."

"เธอ"

"..."

เรียกเจ้าของห้องที่กำลังนั่งเช็ดผมอยู่นานก็ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเธอแม้แต่คำเดียว มีเพียงเสียงแอร์​ที่ดังให้ได้ยิน ถ้าเรียกอีกครั้งไม่หัน โดนแน่!​

"เธอครับ" 

"อะไรอีก" หึ นึกว่าจะได้ออกแรงซะแล้ว

"ให้เอาบ๊อกเซอร์เก็บตรงไหน"

"ลิ้นชัก" เธอหันมาตอบแค่นั้น แล้วก็หันไปทาครีมบำรุงผิวต่อ

"ลิ้นชักไหน" ลิ้นชักมีตั้งหลายชั้น

"ลิ้นชักล่าง"

"อืม โอเค" ผมเปิดลิ้นชักล่างออกมาตามที่เธอบอก 

"เธอ ลิ้นชักล่างหรอ" เพื่อความแน่ใจ ขอถามซ้ำอีกครั้ง

"จิ๊ ใช่ไง"

"กรี๊ด วางเดี๋ยวนี้เลยนะ"​ เสียงแหลมโวยวายทันทีที่หันมาเห็นผ้าลูกไม้ตัวบางสีแดงในมือหนา

"ใส่แบบนี้บ้างสิ"

"ทะลึ่ง!" 

"หึ" 

"ไหน เอามา เดี๋ยวเก็บให้"

ผมนั่งมองเธอเก็บเสื้อผ้ากองสุดท้ายของผมอย่างตั้งใจ เวลาใช้จะได้หยิบถูกที่ ไม่เปิดผิดเปิดถูกอีก ก่อนจะพาตัวเองไปอาบน้ำให้ตัวหอมๆ เหมือนกัน เธอจะได้ไม่โวยวายเวลาที่ผมขึ้นไปบนที่นอนนุ่มๆ ที่เธอหวงนักหวงหนา

"ทำอะไร"

"การบ้าน" 

"พรุ่งนี้มีงานต่อป่ะ"

"มี"

ร่างสูงนั่งพิงหัวเตียงมองคนน้องที่กำลังนอนเขียนงานในไอแพดดูตั้งอกตั้งใจจนบางทีคิ้วสวยๆ ก็เผลอผูกโบว์โดยที่เธอไม่รู้ตัว ทำใจเขาอดไม่ได้ที่จะยื่นนิ้วไปนวดเบาเบาระหว่างคิ้วให้

"ขมวดคิ้ว เดี๋ยวก็เป็นริ้วรอย"

"เหมือนลุงอะหรอ"

"พี่ไม่มีครับ หนูอย่าเข้าใจผิด"

"..."

ผมปล่อยให้ตัวเล็กทำการบ้านไม่กวนจนเธอเสียสมาธิ แล้วหันไปหยิบไอแพดของตัวเองขึ้นมาอ่านสรุปรายงานการประชุมของวันนี้เป็นเพื่อนเธอข้างๆ มีบ้างที่นิ้วเรียวยาวไปจับปลายผมสีน้ำตาลมาม้วนเล่นตามความเคยชิน

"ลุง" เสียงงอแงของคนตัวเล็กเรียกความสนใจจากเขาให้ละสายตาไปมองเธอที่ขยับมานอนหนุนหน้าท้องแกร่ง

"หืม"

"ปวดหัว" อ้อนเป็นลูกแมวเลย หมันเขี้ยววะ

"ให้ทำยังไง" มือสากลูบผมหนาปลอบโยนเธอเบาเบา

"นวดหัวให้หน่อยสิ"

"พูดเพราะๆ ก่อน" ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนกันหน่อย

"..."

"เร็ว" อยากรู้เหมือนกัน ว่าถ้าเจอเธออ้อนขึ้นมาจริงๆ ผมจะไหวแค่ไหน

"พี่ฟิล์ม​ขา นวดขมับให้ฝันหน่อยได้มั้ยคะ"

เสียงหวานๆ ตากลมๆ ช้อนขึ้นมามองกันตาแป๋ว พร้อมกับแนบแก้มนุ่มๆ ถูเข้ากับซิคแพคแน่นๆ อย่างออดอ้อน จากที่คิดว่าใจตัวเองจะแกร่งมากพอกลับละลายลงทันทีที่ได้ยิน ไม่ไหวหว่ะ...

ราวกับโดนมนต์​สะกดจากแม่มดน้อย ให้เขาวางไอแพดในมือลงข้างตัวมานวดคลึงขมับบางเบาเบาหวังช่วยให้เธอผ่อนคลายลงได้บ้าง นิ้วเรียวยาวทั้งสองข้างกดไล่ศีรษะเล็กไปจนทั่วลงน้ำหนักไม่แรงไปไม่เบาไป

ความเบามือของเขาทำคนตัวเล็กนอนหลับตาพริ้มเคลิ้มไปกับสัมผัสอ่อนโยนจากคนตัวโต

"ดีขึ้นมั้ย"

"อะ อืม" 

เสียงทุ้มดังแผ่วเบาให้พอได้ยินไม่มีน้ำเสียงยียวนขี้เล่นเหมือนที่เคย ฟังแล้วอบอุ่นพอให้หัวใจสั่นไหวขึ้นมาเล็กน้อย

จุ๊บ

ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก

สัมผัสอุ่นๆ บางเบาบนหน้าผากมนทำใจดวงน้อยที่กำลังสั่นไหว ดังระรัวเหมือนมีคนมานั่งตีกลองใกล้ๆ ดาเมจตาลุงนี่รุนแรงเกินไป ไม่ดีต่อใจของวาดฝันเลย 

 

 

#พี่ฟิล์ม​ไม่ไหว น้องฝันก็ไม่ไหว🤭

#ขอหัวใจกดเข้าชั้นเพิ่มพลังให้พี่ฟิล์มไว้สู้กับน้องหน่อยคร้าาา

#อ่านเพลินๆ สบายๆ ฟินๆ กันเหมือนเดิมนะคะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • เธอในความ(ลับ)รัก   บทที่34

    "มามี๊เสร็จยังครับ" ตั้งแต่ที่เขารู้ว่ามีเบบี๋น้อยมานอนขดตัวอยู่ในท้องของฉันตั้งแต่วันนั้น เขามักจะทำเสียงเล็กเสียงน้อยแล้วก็มีหางเสียงเสมอ ไม่เว้นแม้แต่เวลาที่อยากกวนประสาทฉันด้วย เพราะเขามั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเบบี๋ตัวน้อยจะเป็นผู้หญิง แต่ที่จริงถ้าเป็นผู้ชายเขาก็ไม่ติดหรอก เขาบอกว่าจะได้มีเพื่อนไปเตะฟุตบอลตอนเย็น กลัวจะพากันไปเที่ยวซะมากกว่า ฉันว่าต้องเป็นแบบที่ฉันคิดแน่ๆ"เสร็จแล้วค่ะปะป๊า""ทำไมใส่ชุดนี้คะ" ฉันก้มมองดูชุดตัวเองตามสายตาที่เขาไล่มอง ปกตินะ...เสื้อยืดสีขาวเอวลอยกับกางเกงผ้าขายาว สบายๆ ต้องใส่ตอนนี้แหละ ถ้าท้องโตกว่านี้คงใส่ไม่ค่อยสวยและไม่สบายเท่าไหร่"ไปกินอาหารญี่ปุ่นร้านพี่ไอไม่ใช่หรอ""กะ ก็ใช่ แต่ปะป๊าอยากให้มามี๊ใส่เดรสสวยๆ มากกว่า" แปลกอยู่นะ ปกติถ้าไปร้านใกล้ๆ แถวนี้หรือร้านพี่ไอ ฉันก็ใส่แบบนี้ได้นี่นา หรือว่าแพ้ท้องอีกแล้ว ถึงได้งอแงอารมณ์​ขึ้นๆ ลงๆ แบบนี้มือหนาของเขาดันแผ่นหลังเล็กเบาเบาให้เดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง ก่อนจะเปิดตู้เสื้อผ้าเลือกเดรสยาวสีขาวแขนตุ๊กตาที่เขาชอบให้เธอเปลี่ยน คนตัวเล็กก็รับไปเปลี่ยนอย่างตามใจ เห็นแก่ที่เขาแพ้ท้องแทนเธอมาหลา

  • เธอในความ(ลับ)รัก   บทที่33

    ก๊อก ก๊อก ก๊อก"เดี๋ยวฝันไปเปิดเอง" คนตัวเล็กชะโงกหน้าขาวใสมาจากตู้เย็นอาสาเป็นคนไปเปิดประตูรับแขก เพราะผมนอนดมยาดมหมดแรงอยู่บนโซฟาหลังจากวิ่งเข้าวิ่งออกไปโก่งคออาเจียนในห้องน้ำมาสามรอบได้"สวัสดีค่ะ​พี่เลนส์" "ค่ะ"ปึก! "ไม่ต้องมาคะขากับเมียกู!" หมอนอิงลอยไปกลางอากาศพร้อมกับสายตาอาฆาตและเสียงเข้มๆ จากผม น่าเสียดายดันลอยไปตกใส่มือไอ้แฝดเสียได้ ถ้าไม่ติดว่ากำลังเวียนหัวอยู่คงได้วิ่งไปกระโดดถีบสักทีสองที"ไงมึง ถึงกับไปทำงานไม่ไหว?" ยังจะเดินยิ้มหน้าระรื่นเข้ามาใกล้เหมือนชอบอกชอบใจที่เห็นผมอยู่ในสภาพไม่มีแรงแบบนี้"เออ กูขอพักสักสองสามวัน" "มึงประชุมแทนกูไปก่อน" ช่วงนี้งานสายการบินค่อยข้างลงตัวไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เพราะงั้นพี่ชายของผมคนนี้สามารถปลีกตัวมาประชุมโครงการต่างๆ แทนผมได้ สบายมาก"ค่าโอทีกู?" ซีอีโอสายการบินยักษ์​ใหญ่เรียกร้องขอค่าโอที เหลือจะเชื่อ! "ไอ้พี่เวร กูเป็นน้องมึงนะ" "สองนาทีกูไม่นับ" ปึก! เวลานี้เราสองคนก็ไม่ต่างจากเด็กน้อย ปาหมอนใส่กันไปกันมาอย่างไม่มีใครยอมกัน จนเมียผมถึงกับนั่งกุมขมับปวดหัวกับความไม่โตของเราสองคน สุดท้ายผมก็เป็นฝ่ายยอมแพ้ยกธงขาวเพราะอาการเว

  • เธอในความ(ลับ)รัก   บทที่32

    ไม่น่าเชื่อว่าฉันกับเขาจะสามารถเป็นแฟนกันได้นานขนาดนี้ นานจนจากที่ฉันเรียนอยู่ปีสอง มาตอนนี้ฉันกำลังจะจบการศึกษาในเดือนหน้านี้แล้ว เราสองคนอยู่ด้วยกันทุกวันนอนพร้อมกันตื่นพร้อมกันกินข้าวพร้อมกัน จนบางทีฉันก็แอบคิดว่าจริงๆ แล้วฝาแฝดของเขาคือฉันนี่แหละ ใครจะไปรู้ว่าหนุ่มฮอตที่มีแต่สาวๆ หมายปองจะมาเป็นตาลุงขี้หวงของฉัน เพราะตอนนี้ฉันแทบไม่ได้รับงานเลย เขาสั่งให้พี่แพทรับเฉพาะงานเสื้อผ้าแฟชั่นตามฤดูกาลที่ออกคอลเลคชั่น​ใหม่ และพวกครีมบำรุงผิวหน้าอะไรแบบนี้เท่านั้น พวกชุดว่ายน้ำหรือครีมอาบน้ำที่เคยมีโดนกากบาทตัดทิ้งออกจากลิสต์​ทั้งหมดดีนะที่ตอนนั้นฉันโกยงานโกยเงินตุนเข้ากระเป๋าไว้เยอะ ไม่อย่างนั้นคงเสียดายโอกาสดีดีแน่"ลุง ยังไม่ตื่นหรอ" เกือบสิบโมงแล้วนะ ปกติถึงจะเป็นวันหยุดเขาก็ต้องตื่นขึ้นมาชงกาแฟและออกกำลังกายแต่เช้า ต่างจากวันนี้นอนขดตัวอยู่ในผ้าห่มไม่ยอมลุกสักที"ไม่สบายรึเปล่าคะ" "...""ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา" ฉันเดินไปนั่งข้างเตียงยื่นมือเล็กไปแตะหน้าผากกว้างเพื่อวัดอุณหภูมิ​บนตัวเขา"พี่เวียนหัว" คนตัวโตดึงมือเล็กไปแนบแก้มกอดแขนฉันไว้ไม่ปล่อย"หรอ งั้นนอนพักหน่อย เดี๋ยวฝันไปทำข้าวต้มใ

  • เธอในความ(ลับ)รัก   บทที่31

    "ฝัน พรุ่งนี้ไปกินข้าวบ้านพี่นะ" เพราะพรุ่งนี้เป็นวันเกิดของมามี๊ ท่านขอแค่ได้ทุกคนอยู่พร้อมหน้าทานข้าวด้วยกันพูดคุยอัพเดตเรื่องราวต่างๆ เพราะหลายปีมานี้โอกาสที่ทุกคนจะได้อยู่พร้อมหน้ามีน้อยมาก ผมเลยอยากถือโอกาสนี้พาเธอไปแนะนำให้ป๊ากับมามี๊ได้รู้จัก"อารมณ์​ไหนอีกเนี่ย" "อารมณ์​อยากเปิดตัวเมียครับ" "ไม่เร็วไปหรอ" ผลัดมาหนึ่งปีแล้ว เอาอะไรมาเร็ว"ช้าไปด้วยซ้ำ"เด็กดื้อไม่พูดอะไรต่อไม่หยิบยกข้ออ้างขึ้นมาต่อรองเหมือนทุกทีที่ผมชวนเธอไปบ้าน พาตัวเองวิ่งเข้าไปในห้องนอนหายไปนานจนผมรู้สึกสงสัยเลยแอบตามเข้าไปดูสักหน่อย บานเลื่อนตู้เสื้อผ้าถูกเปิดกว้างมีเธอยืนยุ่งอยู่กับการหาเสื้อผ้าจนไม่ทันสังเกตว่ามีผมเดินเข้ามานั่งข้างกองชุดเดรสสี่ห้าชุดที่ถูกวางไว้บนที่นอน ผมเลยหยิบขึ้นมาดูชุดสองชุดเป็นแบบที่ผมไม่เคยเห็นเธอใส่แนวนี้มาก่อน น่ารักเรียบร้อยซะจนผมเองก็คิดภาพไม่ออกว่าถ้าอยู่บนตัวเธอแล้วจะสวยมากขนาดไหน"อ้าว ลุงเข้ามาเงียบเชียว" "งั้นมาช่วยฝันเลือกหน่อยสิ" ผมคว้าเอวบางเข้ามานั่งบนตักแกร่งใช้นิ้วเคาะปลายจมูกเชิดรั้นเบาเบาด้วยความมันเขี้ยว เข้ามานั่งนานแล้วแท้ๆ แต่เธอกลับพึ่งสนใจกัน ก่อนจะช่วย

  • เธอในความ(ลับ)รัก   บทที่30

    "ฝันหิวอาหารทะเลมากเลย" ระหว่างนั่งรถไปรีสอร์ท​ที่เขาจองไว้ ฉันก็รู้สึกหิวอยากจะกินอาหารทะเลอร่อยๆ มาก มาทะเลทั้งทีนี่นะ เดี๋ยวเขาจะหาว่ามาไม่ถึง"เดี๋ยวพี่สั่งพนักงาน" "หรือจะไปกินที่ร้านดี ชวนพี่แพทไปด้วย" "ได้" ตามใจเก่งก็คุณลุงของวาดฝันคนนี้นี่แหละ"ลุงร้านนี้ดีมั้ย" ฉันรับหน้าที่เสิร์ชหาร้านซีฟู้ดใกล้ฉัน และดูคะแนนรีวิวว่าร้านไหนน่าไปที่สุด เลือกมาสองสามร้านถามความเห็นเขาสักหน่อย"หืม ร้านนี้รอนานนะ รอไหว?" ฉันเปิดรูปร้านที่ได้คะแนนรีวิวเยอะที่สุดให้เขาดู"หรอ แล้วร้านนี้ละ" กลัวรอนานจนโมโหหิวแล้วพาลกินไม่อร่อยนี่แหละ"พี่ไม่ไปเคย แต่ลองได้" ยังไงดีละทีนี้ การเลือกร้านอาหารเป็นอะไรที่ยากมากสำหรับฉัน กลัวพาทุกคนไปเจอร้านไม่อร่อยจัง"เป็นอะไร ทำหน้ายุ่ง""ฝันเลือกไม่ถูก" "หึ" สุดท้ายฉันตัดสินใจเลือกตามที่เขาบอกตั้งแต่แรก สั่งอาหารของทางรีสอร์ทนี่แหละ ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่อร่อย เขาก็จะได้ไม่ต้องเหนื่อยขับรถไปขับรถกลับด้วย รถสปอร์ตหรู ถอยหลังจอดเข้าที่พร้อมกับรถของพี่แพท เพราะเขาจองห้องพักเผื่อผู้จัดการส่วนตัวของฉันด้วย แถมยังเป็นห้องสวีทเห็นวิวทะเลสวยมาก สวยพอพอกับห้องฉันเลย ทำฉั

  • เธอในความ(ลับ)รัก   บทที่29

    "ลุง" คนน้องวิ่งมากอดคอเขาจากด้านหลังยื่นแก้มนุ่มๆ มาแนบแก้มสากอย่างออดอ้อน"หืม" ผมตอบรับในลำคอรอฟังเสียงหวานๆ ของเด็กแสบ ดูซิ จะมีเรื่องอะไรมาเล่าให้ผมฟังอีกตั้งแต่เป็นแฟนกันแบบจริงจัง ไม่ได้อยู่ในสถานะคู่นอนเหมือนตอนแรก ผมก็ได้เข้าไปอยู่ในชีวิตเธอมากขึ้น ไม่ว่าเธอจะไปไหนทำอะไรอยู่ที่ไหนก็มักจะกลับมาเล่าให้ผมฟังจนรู้สึกเหมือนได้ไปด้วยกันในทุกๆ ที่ ซึ่งผมชอบนะ ชอบมาก และผมก็ทำเช่นนั้นเหมือนกัน"วันหยุดนี้ว่างมั้ย" "ทำไม" ระหว่างรอเธอตอบ ผมก็เปิดตารางงานเช็คดูให้มั่นใจ แต่ถึงไม่ว่างผมก็เลื่อนได้"ฝันมีถ่ายงานที่ต่างจังหวัด ไปด้วยกันมั้ย" "พี่ไปได้?" จริงอยู่ที่เกือบสามเดือนมานี้ ผมมักจะไปรอรับเธอทั้งกองถ่ายโฆษณาหรือเวลาที่เธอไปเดินแบบอยู่ตลอด จนผมกับทีมงานเริ่มคุ้นชินกันบ้าง ถึงขนาดที่ทุกคนสามารถเก็บเรื่องของผมกับเธอไว้เป็นความลับได้ มีค่าปิดปากเป็นชานมไข่มุกและขนมอร่อยๆ จากร้านของมินินที่ผมซื้อติดมือไปทุกครั้งตามคำแนะนำของคุณแพทผู้จัดการส่วนตัวของเธอ"อ่าฮะ" "ไม่กลัวเป็นข่าว?" ครั้งนี้เป็นงานต่างจังหวัด และคงต้องค้างคืน ซึ่งผมไม่มีทางนอนคนละห้องเด็ดขาด"ลุง​กลัวหรอ" "ไม่เคยกลัวค

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status