LOGINพี่สาวฝาแฝดของฉันเสียชีวิตในงานเลี้ยงบรรลุนิติภาวะครบรอบวันเกิดอายุสิบแปดปี เธอถูกรังแกจนหายใจล้มเหลวเสียชีวิตตรงมุมอับสายตาในโรงแรม และเพื่อนสนิทที่เธอคิดถึงที่สุดอยู่ตลอดเวลา คอยช่วยเหลือทุกเรื่องอย่างสวีจิ่นกลับหันไปยุยงให้คนอื่นเผยแพร่รูปถ่ายที่พี่สาวถูกรังแกโดยไม่เปิดเผยตัวตน ภายหลังฉันใช้มีดกรีดใบหน้าที่คิดอยากแทนที่พี่สาวอยู่ตลอดเวลาทีละแผล เลือดสดไหลริน ฉันประคองใบหน้าสวีจิ่นขึ้นมาเหมือนประคองผลงานศิลปะ [พี่สาวที่ฉันรักที่สุดจากไปแล้ว พวกคุณที่ทำร้ายเธอก็อย่าคิดหนีไปแม้แต่คนเดียว]
View Moreฉันกรีดตรงลักยิ้มของเธอสองแผลก่อน[หุบปาก อย่ารบกวนพี่สาวของฉัน]จากนั้นก็กรีดบนแก้มของเธออีกหลายแผล[ได้ยินพี่สาวพูดว่า เธอมักจะอาศัยลักยิ้มที่คิดว่าตัวเองสวย แต่ฉันคิดว่าไม่มีแล้ว ดูเหมือนจะสวยยิ่งกว่า][บ้า เธอบ้าไปแล้ว เธอรีบปล่อยฉันไปนะ!]ฉันใช้มือประคองใบหน้าของเธอไว้ เหมือนประคองงานศิลปะที่พึงพอใจ ไว้อย่างทะนุถนอม[เธอว่าตอนที่พี่สาวจากไปจะสิ้นหวังไร้ที่พึ่งเหมือนอย่างเธอตอนนี้ไหม ร้องขอความช่วยเหลือไปทั่ว กลับไม่เจอใครสักคนสวีจิ่น ตอนที่เธอคิดเพ้อฝันอยากแทนที่พี่สาวก็น่าจะคิดได้ว่าจะต้องมีวันนี้ดวงวิญญาณที่โสโครก วันนี้ให้ฉันช่วยเธอล้างให้สะอาด]เลือดสดกระเซ็นไปทั่ว แปดเปื้อนชุดราตรีสีขาวของฉันจนแดงเหมือนดอกกุหลาบสีแดงที่ฉันรักนอกจากความกระตือรือร้นและไร้ข้อจำกัดแล้ว ยังมีภาษาดอกไม้อีกอย่างหนึ่ง ฉันรักเธอฉันรักเธอ พี่สาวหากดวงวิญญาณของพี่อยู่บนสวรรค์สามารถมองเห็นน้องสาวแก้แค้นแทนพี่ไหม?ชั่วชีวิตนี้พวกเราไม่สามารถมีชีวิตอยู่อย่างดี ชาติภพหน้าพวกเรายังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันดีไหม?ฉันจะปลูกดอกยิปโซให้พี่เต็มทั่วบ้านฉันจะรีบออกมาทำงานหาเงิน ไม่ให้แม่ของพวกเร
สวีจิ่นแต่งหน้าแต่งตัวอย่างดูดีที่สุด พร้อมมาปรากฏตัวตามที่นัดหมายแต่ที่รอคอยเธอมีเพียงฉัน[สวีจิ่น หลอกลวงทำร้ายคนอื่นนั้นสนุกไหม?]ฉันสวมชุดราตรีแบบเดียวกันกับที่พี่สาวสวมใส่ในงานบรรลุนิติภาวะอายุครบสิบแปดปี ลูกไม้สีขาวช่วยขับเน้นผิวของฉันยิ่งขาวผ่องสีหน้าสวีจิ่นก็ขาวซีดเหมือนกัน“อู๋อวี๋ เธอจะทำอะไร เธอจะทำอะไร!”เธอแทบจะตะโกนออกมา พร้อมยกเท้าคิดจะจากไปฉันล้วงเอาปากกาบันทึกเสียงออกมาจากในกระเป๋าอย่างไม่รีบร้อน[รูปถ่ายพวกนั้น สวีจิ่นเป็นคนให้ฉัน เธอพูดว่าขอเพียงโพสต์ออกไปลู่จื่อฉือก็จะรังเกียจพี่สาวของเธออย่างแน่นอน]หลักฐานมัดตัวสวีจิ่นมีพร้อมขนาดนี้ ฉันไม่รู้ว่าเธอยังจะแก้ตัวยังไง[เจียงอู๋อวี๋ ฉันขอเตือนเธออย่าทำอะไรไปเรื่อย ถ้าเธอฆ่าฉัน ชีวิตของเธอก็จะพังทลาย]เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นท่าทีดุร้ายน่าหวาดกลัวบนใบหน้าของคนผู้หนึ่งฉันล้วงเอามีดแหลมคมเล่มหนึ่งออกมาจากตรงเอว[เดิมฉันไม่อยากเอาออกมา แต่เธอกระตุ้นความปรารถนาของฉันขึ้นมาได้ยินมาว่าเลือดที่ดีนั้นเลี้ยงดูมีดได้อย่างดีที่สุด พอดีเลย ฉันจะลองใช้กับเธอก่อน]แผลแรก ฉันกรีดเสื้อผ้าของเธอก่อนใบมีดแหลมคมมาก ท
ตอนที่จ้าวเสี่ยวซานถูกจับตัวเข้าไป เธอมาสารภาพทุกอย่างกับฉันหวังว่าอยู่ในชั้นศาล เธอจะได้รับโทษจำคุกลดน้อยลงหลายปี[รูปภาพพวกนั้นสวีจิ่นเป็นคนให้ฉัน เธอพูดว่าขอเพียงโพสต์ประกาศออกไปลู่จื่อฉือก็จะต้องรังเกียจพี่สาวของเธอ][แล้วทำไมเธอไม่โพสต์ด้วยตนเอง แต่อยากให้โพสต์ในนามของเธอ?]นี่คือสิ่งที่ฉันสงสัยมาตลอด[เพราะเธอข่มขู่ฉัน หากฉันไม่เป็นคนโพสต์รูปภาพ เธอก็จะเปิดเผยบันทึกการสนทนาระหว่างฉันกับเธอเมื่อที่ผ่านมา ผู้หญิงคนนี้ เห็นได้ชัดว่าคิดอยากลากฉันให้ซวยไปด้วย...]มองดูท่าทีส่งเสียงดังครวญครางของเธอ ฉันเพียงรู้สึกขยะแขยง[ผลในตอนนี้ล้วนเป็นเพราะสิ่งชั่วร้ายที่เธอเคยกระทำมาก่อน อย่าโทษว่าฉันไม่รักษาคำพูดต่อให้เป็นพี่สาวของฉันที่ดวงวิญญาณอยู่บนฟ้า ก็ไม่มีทางให้อภัยกับสิ่งที่เธอกระทำ]จัดการเศษเสี้ยวได้พอประมาณแล้ว ฉันก็ควรที่จะไปหาสวีจิ่นได้แล้วนับจากที่ผู้หญิงคนนี้ถูกฉันกักขังเป็นต้นมาก็ได้หายสาบสูญไปอย่างไร้เงา กำลังยุ่งอยู่กับการประจบประแจงลู่จื่อฉือในอาคารสูงสุดของบริษัทตระกูลลู่กรุ๊ป ฉันกับลู่จื่อฉือขมวดคิ้วมองดูผู้หญิงในกล้องวงจรปิดสวีจิ่นเป็นเหมือนคนบ้า อยากจะฝ่
[เธอพูดว่าอะไรนะ สภาพจิตใจแม่ของเธอไม่ปกติ?]พ่อของฉันที่เมื่อกี้เงียบอยู่ด้านข้างมาตลอด เวลานี้ค่อยมีปฏิกิริยาขึ้นมาเล็กน้อย[เธอรู้เรื่องสถานการณ์แม่ของเธอได้อย่างไร? หลายปีมานี้ฉันไม่ได้ข่าวแม่ของเธอเลยสักนิด]ฉันเอารูปภาพที่ถ่ายกับแม่ที่พกติดตัวไว้ตลอดออกมา[เพราะฉันคือเจียงสั่วเยวี่ยน เป็นลูกที่มีแม่ไม่มีพ่อมาตั้งแต่เด็กลูกสาวของคุณที่ทำได้เพียงต้องเบียดอยู่กับแม่ในห้องเก็บของคับแคบไม่มีหน้าต่างมาสิบกว่าปี ถูกเลือกปฏิบัติและดูถูกอย่างที่สุดคนที่มีชีวิตอยู่ในระดับล่าง ตายไปก็ไร้ที่ฝัง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าจะสามารถสืบรู้ข่าวของพวกเธอ]ฉันเคยจินตนาการมานับครั้งไม่ถ้วน หากตอนนั้นพ่อไม่ได้นอกใจฉันกับพี่สาวจะอยู่ร่วมกันมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันตั้งแต่เด็กไหมอยู่ด้วยกันตั้งแต่สมัยเรียนจนถึงแต่งงานและมีลูกแม่ของฉันก็จะไปช้อปปิ้ง ดูแลรักษาความงามของตัวเองในทุกวัน เหมือนสุภาพสตรีผู้สูงศักดิ์ที่ฉันเห็นไหมไม่จำเป็นต้องล้างชามจำนวนมากมาย อยู่ในห้องครัวที่เต็มไปด้วยควัน ตอนเช้าตรู่ยังต้องตื่นแต่เช้าฝ่าลมหนาวมาส่งนม...[ฉันกระทำผิดต่อเธอ ฉันกระทำผิดต่อครอบครัวของเรา ฉันเห็นแก่ตั