Home / โรแมนติก / เศษรักสีกุหลาบ / EP.9 ความทรงจำที่ขาดหาย

Share

EP.9 ความทรงจำที่ขาดหาย

last update Last Updated: 2025-09-17 09:53:51

ความทรงจำที่ขาดหาย

เวลาล่วงเลยจนถึงสี่ทุ่ม ทั้งหมดจึงกลับเข้าบ้าน ทุกคนมีห้องพัก ยกเว้นเรวัต เขาได้แต่ยืนกัดฟันกรอดอยู่ที่ห้องรับแขกซึ่งตอนนี้มีเพียงเขาเท่านั้น  ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึง หงุดหงิดจนอยากอาละวาด  ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาตัวยาว

“เอาวะ นอนที่นี่ก็ได้!” แขกไม่ได้รับเชิญบ่นกับตนเอง จากนั้นก็อาบน้ำแล้วเตรียมตัวเข้านอน ทว่าเสียงกุกกักที่ดังมาจากบันไดทำให้คนที่ยังไม่ทันเอนกายเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อเห็นว่าเป็นใคร เขาก็เอนหลังอิงพนักโซฟาแทนล้มตัวนอน ขณะที่โรสรินทร์เหลือบตามองอีกฝ่ายเพียงแวบเดียว ริมฝีปากอิ่มยกมุมปากขึ้นข้างหนึ่งอย่างนึกสมน้ำหน้า เพราะได้เห็นภาพคุณชายต้องมาตกระกำลำบากแบบนี้ ก่อนเดินเลยเข้าไปในครัวราวกับว่าเมื่อครู่ไม่เห็นว่าเรวัตอยู่ตรงนั้น!

ขณะที่หญิงสาวกำลังกดน้ำใส่กระบอกเก็บอุณหภูมิ ใครบางคนที่หล่อนเมินก็ตามเข้ามาเงียบๆ ร่างสูงใหญ่ยืนกอดอกอยู่ด้านหลังอดีตภรรยา เขาใช้เวลานั้นกวาดสายตามองเรือนร่างที่ดูจะอวบอิ่มขึ้นเล็กน้อยด้วยสายตาวาววามครุ่นคิด

โรสรินทร์อยู่ในชุดนอนแบบเสื้อแขนสั้นกับกางเกงขายาว ผ้านิ่มลื่นใส่สบาย เวลาหล่อนขยับเนื้อผ้าจะแนบไปกับเนื้อตัวอวบอิ่ม เผยให้เห็นสัดส่วนยวนตา... 

หญิงสาวหันกลับมาแล้วต้องตกใจ เกือบทำกระบอกเก็บอุณหภูมิหลุดมือ

“อุ๊ย!!” ใบหน้างามภายใต้กรอบผมยาวสยายที่ซีดเผือดพลันบึ้งตึง หัวใจที่เต้นแรงโลดเมื่อครู่ค่อยๆ ผ่อนเบาลง แล้วเปลี่ยนเป็นเม้มปากแน่น เมื่อเห็นว่าไอ้ที่ยืนอยู่ตรงหน้าไม่ใช่ผีสางตนใด แต่เป็นคนที่ร้ายกว่าผี! “กรุณาหลีกทางให้ด้วยค่ะ”

อาการหน้าตึงตาแข็งของหญิงสาวทำให้เรวัตคำรามในลำคอเบาๆ ดวงตาที่มองหญิงสาวราบเรียบเสียจนคนตัวอวบรู้สึกหวั่น

“เรามีเรื่องต้องคุยกัน” น้ำเสียงที่กล่าวออกมานั้นเรียบขรึม และไม่ยอมขยับไปไหน ทำให้คนตัวเตี้ยกว่าเชิดหน้าขึ้น ดวงตาคู่งามสบนัยน์ตาสีเข้มของคนเคยรักด้วยความดื้อดึงพอกัน

“เราไม่มีอะไรต้องคุยกันหรอกค่ะคุณเร”

เรวัตหลุบตามองกระบอกเก็บอุณหภูมิใบเล็กที่หญิงสาวถือเอาไว้พลางกระตุกยิ้ม แล้วสบตาหล่อนอีกครั้ง คราวนี้โรสรินทร์รับรู้ถึงความไม่ปลอดภัยนัก จึงขยับตัวอย่างกระสับกระส่าย แต่ก็คิดว่าหากเขาเกิดทำบ้าๆ หล่อนจะกรี๊ดให้ลั่นบ้านเลยคอยดู

“มีสิ มีมากด้วย และถ้าเธอไม่มัวโยกโย้ ก็จะได้กลับขึ้นห้องเร็ว แต่ถ้าโยกโย้ไม่ยอมตอบมาดีๆ เห็นทีคืนนี้เธอคงไม่ได้นอน!”

พูดจบเขาก็ขยับตัวเข้าหา ทำให้หญิงสาวถอยหลังกรูด หน้าตาเลิ่กลั่ก แต่ดวงตาวาววับทีเดียว

“คุณอย่ามาขู่ ฉันไม่กลัวคุณ”

เรวัตอยากจะหัวเราะ คนไม่กลัวแต่ตัวสั่นราวกับลูกนกตกน้ำ ปากช่างไม่ตรงกับใจเลยจริงๆ

“เด็กคนนั้นเป็นอะไรกับเธอ”

โรสรินทร์ชะงักนิ่งนานไปหลายอึดใจ ริมฝีปากเม้มแน่น ดวงตาที่มองเขาเย็นชายิ่งกว่า

“เด็กคนไหน” คิ้วเรียวสวยเลิกสูง ทำเป็นไม่รู้ถึงเรื่องที่อีกฝ่ายถาม ทำให้ชายหนุ่มพยักหน้าเบาๆ ก่อนหมุนตัวออกจากครัวตรงไปยังโซฟาที่เขายึดเป็นเตียงนอนชั่วคราว

โรสรินทร์ถอนหายใจยาวรีบเดินตามอีกฝ่ายออกไปอย่างรวดเร็ว แต่ก่อนที่หล่อนจะหนีเขากลับขึ้นห้องพัก ชายหนุ่มก็หันกลับมาพร้อมกับซอยเท้าไปขวางหน้าหล่อนอย่างรวดเร็ว จนหญิงสาวชะงักกึก ใบหน้าเกือบจิ้มลงบนแผงอกกำยำเพราะหยุดไม่ทัน ก่อนถอยหลังไปสามก้าว หายใจแรง ดวงตาคู่สวยตวัดค้อนด้วยความโกรธแกมหงุดหงิด ทว่ากลับถูกเรวัตยิ้มเยาะ ก่อนยื่นโทรศัพท์ที่มีภาพหล่อนและเด็กน้อยในอ้อมแขนไปข้างหน้า ซึ่งเป็นภาพเดียวกับที่เขาถ่ายมาจากภาพต้นฉบับอีกที

โรสรินทร์หลุบตามองแล้วนิ่งเงียบ ก่อนสบตาเขาอีกครั้งด้วยแววตาว่างเปล่า

“เธอจะอธิบายเรื่องเด็กคนนี้ว่ายังไง”

ดวงตาของเขายามนี้เรียบนิ่งก็จริง ทว่าหล่อนรู้ดีว่าพร้อมจะลุกเป็นไฟได้ทุกเมื่อหากได้คำตอบไม่ถูกใจ

“คุณให้คนคอยติดตามฉันหรือไงคะ”

คนตัวโตหรี่ตามอง ขยับเข้าหา ขณะที่คนตัวเล็กกว่าขยับถอยหลัง มือกอดกระบอกเก็บอุณหภูมิขนาดพกพาแน่น หากเขาคิดจะทำอะไร หล่อนก็มีไอ้กระบอกนี้คอยคุ้มกัน

“ฉันก็ไม่คิดจะทำแบบนั้นหรอกนะ ถ้าคุณแม่ไม่เอาแต่โพสต์รูปเด็กนี่”

คำก็เด็กคนนั้น สองคำก็เด็กนี่ คนเป็นแม่หัวใจหวิววับด้วยความรู้สึกอยากเอากระบอกเก็บความร้อนกระแทกหน้าเขาสักที

“อยากรู้ก็หาคำตอบเอาเองสิคะ แต่คนมีตาหามีแววไม่แบบคุณคงต้องคลำทางอีกนาน โน่นแหละ กว่าจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ใครต่อใครเขาก็ก้าวหน้าไปไม่รู้เท่าไรแล้ว อุ๊ย!”

ร่างอวบอิ่มปลิวหวือเข้าไปปะทะอกกว้างของอดีตสามีโดยไม่ทันระวัง ใบหน้างามแดงก่ำด้วยความโกรธแกมอับอาย เรวัตจ้องหน้าคนที่เป็นอดีตนิ่ง มือใหญ่กระชับต้นแขนกลมกลึงแน่นขึ้น

โรสรินทร์ใจหายกับการแนบชิดชนิดอกต่ออก และรวดเร็วก่อนคิดได้หญิงสาวยกกระบอกในมือฟาดเข้าที่หัวของอีกฝ่ายทันทีโดยที่ชายหนุ่มไม่ทันระวัง

“โอ๊ย!” เขาปล่อยมือที่กุมต้นแขนของหล่อนข้างหนึ่งขึ้นกุมศีรษะ พลันภาพความทรงจำที่ไม่เคยรู้ว่ามีก็วูบวาบเข้ามาในความคิด รู้สึกว่าสมองกำลังลั่นเปรี๊ยะ โรสรินทร์อาศัยจังหวะนั้นผลักอกของเขาออกห่าง พร้อมกับยกกระบอกเก็บความร้อนกระแทกไปที่อกของเขาอีกที จนคนตัวโตที่กำลังปวดหัวจี๊ดกับภาพซ้อนมากมายอุทานออกมาหนักๆ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • เศษรักสีกุหลาบ   EP.79 บทพิเศษ ๒ หมดทั้งใจ

    บทพิเศษ ๒หมดทั้งใจโรสรินทร์เป็นสาวร่างเล็ก หากเทียบกับเรวัตหล่อนก็สูงเลยหัวไหล่เขาขึ้นไปเล็กน้อยเท่านั้น หญิงสาวอาจไม่ใช่คนสวยจัดจ้าน แต่ก็น่ารักอ่อนหวานอย่างที่ทำให้หนุ่มอื่นเหลียวมองได้โดยไม่ยาก และเขารักทุกอย่างที่ประกอบขึ้นเป็นหล่อน “กำลังท้องกำลังไส้ ไปซนที่ไหนมาอีก”เสียงกระเซ้าที่ดังขึ้นทำให้หญิงสาวหันไปยิ้มกว้างกับสามีที่เดินเข้ามาสวมกอดหล่อนจากด้านหลัง“ไปซื้อของใช้ส่วนตัวกับแนนมาค่ะ โรสซื้อครีมโกนหนวดแล้วก็มีดโกนมาให้พี่เรด้วย ของเก่าใกล้หมดแล้ว” หญิงสาวตรวจสิ่งของที่ซื้อมาว่าครบถ้วนหรือไม่ ขณะที่ชายหนุ่มเกยคางกับบ่าบอบบางเอาไว้ สายตาก็มองเข้าไปในถุงผ้า มือเรียวใหญ่ลูบไล้บนหน้าท้องที่ยื่นออกมามากแล้ว“ท้องนี้ใหญ่จัง แค่สามสี่เดือนเอง” เขาพึมพำอย่างนึกเป็นห่วง โรสรินทร์ตั้งท้องลูกคนที่สามให้กับเขาแล้ว แต่ดูหล่อนยังกระฉับกระเฉงแทบไม่ต่างจากตอนปกติทั้งที่ท้องโตเร็วมาก“ท้องสามแล้วนะคะ ก็ใหญ่เป็นธรรมดา แต่คลอดคนนี้แล้วโรสว่าเราสองคนทำหมันกันดีกว่านะ”คนตัวโตเลิกคิ้วนิดๆ ยิ้มหน่อยๆ“ตามใจโรส”คนถูกตามใจมาโดยตลอดยิ้มออกมาอย่างปลื้มใจ“ใจดีจังเลย ตามใจตลอด”“มีเมียกับเขาแค่คนเดี

  • เศษรักสีกุหลาบ   EP.78 บทพิเศษ ๑ เศษพิศวาส

    เวลานั้น ภาพวูบวาบในช่วงเวลาหนึ่งปีที่ขาดหายกำลังไหลผ่านเข้ามาในความคิด ทำให้เขาปวดหัวอีกครั้ง มันหลั่งไหลเข้ามาในความทรงจำ แต่เขาไม่ยอมเชื่อโดยเฉพาะภาพกอดจูบผู้หญิงที่ได้ชื่อว่าเป็นเมีย ทำเรวัตช็อก หัวใจเต้นแรง เหงื่อแตกพลั่กไม่จริง เขาไม่ทำแบบนั้น!เมื่อชายหนุ่มลืมตาและหันไปมองตรงที่หญิงสาวยืนอยู่กลับไม่พบร่างบาง ภายในห้องว่างเปล่าจนเขาใจหาย ชายหนุ่มได้แต่ขมวดคิ้วพร้อมกับเม้มปากเข้าหากันไม่ว่าก่อนหน้านี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่เขาไม่ยอมให้เป็นแบบนั้นต่อไปแน่เมื่อมารดายื่นคำขาด เรวัตก็บอกตนเองว่าช่างมัน ในเมื่อโรสรินทร์อยากอยู่เขาก็ให้อยู่ ทว่าทุกวันหล่อนจะได้พบกับความเจ็บปวดไม่จบไม่สิ้น เหมือนกับที่เขากำลังรู้สึก“อยากอยู่ก็ได้ แต่ช่วยย้ายข้าวของของเธอออกจากห้องของฉันด้วย”เขาออกคำสั่งทันทีที่กลับมาถึงบ้าน หญิงสาวได้แต่ยืนนิ่งตัวชา หน้าชาอยู่พักใหญ่ จากนั้นจึงค่อยๆ ทยอยขนย้ายข้าวของออกจากห้องนอนส่วนตัวที่เคยเป็นวิมานรักของเขาและหล่อนมาหนึ่งปีเต็มด้วยสายตาหม่นหมอง แต่เรวัตกลับเข้าใจไปว่าหล่อนกำลังอาลัยอาวรณ์ห้องนี้นักหนา“โทษทีนะ แต่ห้องนี้ไม่ได้ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเธอ บ้านหลังนี้ก็

  • เศษรักสีกุหลาบ   EP.77 บทพิเศษ ๑ เศษพิศวาส

    เรวัตจดปลายปากกาลงบนใบสำคัญการสมรสเรียบร้อย โรสรินทร์จึงเซ็นชื่อของตนเองตามลงไป มองผู้หญิงที่มารดาบอกว่ากำลังวางแผนร่วมชีวิตกับหล่อนก่อนประสบอุบัติเหตุด้วยความรู้สึกสับสน แต่ไม่ว่าอย่างไรทุกอย่างก็ดำเนินไปตามที่มารดากล่าวอ้างจนลุล่วงภายในห้องหอเขายืนนิ่งอยู่หน้าเตียงนอน ขณะที่เจ้าสาวของเขากำลังอาบน้ำ งานแต่งวันนี้เป็นเพียงงานเล็กๆ มีผู้ร่วมงานไม่กี่คน แต่เขาก็พอใจให้เป็นแบบนั้น เพราะต่อให้มีคนมากมาย เขาก็จำอะไรไม่ได้สักอย่างชายหนุ่มทรุดตัวนั่งลงบนเตียงกว้าง จนถึงเวลานี้เขาก็ยังสับสน ตอนนี้เขาแต่งงานแล้ว มารดาบอกว่าเขากับเจ้าสาวรักกัน แต่ทำไมเขาจึงไม่อาจสัมผัสได้ถึงความรู้สึกนั้นเลยสักนิด แม้ความจริงเขาจะยังจำอะไรไม่ได้ หมอบอกว่าต้องค่อยเป็นค่อยไป แต่อย่างน้อยเขาก็ควรจะต้องมีความรู้สึกผูกพันกับหล่อนบ้างสิ แต่นี่ไม่เลยสักนิด...คืนแรกผ่านไปด้วยดี เขาไม่ได้แตะต้องหล่อน เพราะดูเหมือนหล่อนเองก็ประหม่าเช่นกัน แต่หลังจากนั้น เมื่อได้ใช้เวลาร่วมกันมากขึ้น พูดคุยทำความรู้จักกันมากขึ้น จึงทำให้คู่สามีภรรยาหมาดๆ เริ่มคุ้นเคยกันทีละนิด จากที่เคยรู้สึกแปลกหน้า ก็กลายเป็นความสนิทสนม“เช้านี้คุณเร

  • เศษรักสีกุหลาบ   EP.76 บทพิเศษ ๑ เศษพิศวาส

    บทพิเศษ ๑เศษพิศวาสณ โรงพยาบาลชื่อดัง โรสรินทร์นั่งบนโซฟาชิดผนังภายในห้องพิเศษ ดวงตาคู่สวยของสาวน้อยคอยมองไปยังเตียงผู้ป่วยเป็นระยะ คนบนเตียงยังคงหลับอยู่บนนั้น ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาให้คนรอได้ใจชื้นเลยสักหน“ตาเรตื่นบ้างไหมโรส” คุณผกามาศกลับเข้ามาอีกครั้งในช่วงเย็น ท่านยืนมองลูกชายที่มีสายระโยงระยางอยู่เท่าเดิมด้วยสายตาหม่นหมองเหตุการณ์ชวนช็อกทำให้ท่านแทบล้มทั้งยืน แต่เมื่อเป็นเสาหลักทำให้ต้องฝืนหยัดยืนและตั้งสติ“ยังเลยค่ะ คุณแม่นั่งก่อนนะคะ” หญิงสาวผุดลุกจากเก้าอี้ข้างเตียง คุณผกามาศจึงเข้าแทนที่ ท่านกอบมือลูกชายขึ้นมากุมเอาไว้ นัยน์ตามีหยาดน้ำเอ่อคลอ“ตาเร ได้ยินแม่ไหมลูก”โรสรินทร์ยืนมองท่านด้วยความสงสารจับใจ เรวัตไม่มีวันรู้ว่าเขาเกือบทำให้ท่านขาดใจตามไปด้วยเปลือกตาของเรวัตกระตุกเบาๆ แต่ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น คุณผกามาศนั่งมองลูกชายอยู่นาน ภาวนาให้เขาปลอดภัยทุกลมหายใจ กระทั่งมีงานเร่งด่วนท่านจำต้องกลับไปอีกครั้ง“แม่ฝากพี่เขาด้วยนะโรส”โรสรินทร์ยิ้มให้กับผู้มีพระคุณ“คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ ถ้าคุณเรรู้สึกตัวเต็มที่ โรสจะรีบโทร.บอกกับคุณแม่ค่ะ”ผู้สูงวัยพยักหน้ารับรู้ ดวงตาคู่

  • เศษรักสีกุหลาบ   EP.75 บทส่งท้าย

    วันเวลาเคลื่อนไปปีแล้ว ปีเล่า ทุกชีวิตล้วนเติบใหญ่ เช่นเดียวกับสองพี่น้องที่กำลังวิ่งเล่นบนชายหาด เสียงคลื่นซัดสาดเป็นจังหวะ บริเวณนี้เป็นชายหาดส่วนตัวของเรวัต เมื่อไม่นานมานี้ เขาตัดสินใจซื้อบ้านพักตากอากาศหรูติดชายทะเลเพราะลูกๆ ชอบมาก เด็กๆ มักจะเรียกร้องขอให้พ่อกับแม่พามาเที่ยวทะเลเสมอ เขาซึ่งเป็นพ่อที่รักลูกมากจึงตัดสินใจซื้อบ้านหลังนี้เอาไว้เป็นบ้านพักสำหรับครอบครัว“พ่อจ๋า มาเย่นกัน” แม่หนูรินร้องเรียกบิดาเสียงแหลม แล้วกระโดดโลดเต้นกับพี่ชายตัวโตที่คอยดูแลน้องสาวอยู่ไม่ห่าง“พี่เรไปเล่นกับลูกๆ เถอะค่ะ ตรงนี้โรสกับแนนจัดการเอง” หญิงสาวเงยหน้าบอกสามีที่กำลังเตรียมวางบาร์บีคิวบนเตา“งั้นฝากด้วยนะ” เรวัตบอกกับภรรยาก่อนจะเช็ดมือแล้วเดินตรงไปยังลูกๆ ที่กำลังสนุกสนานกับการเตะน้ำเล่นคุณผกามาศที่หลับเอาแรงเพิ่งเดินออกมาสมทบ ท่านมองหลานหญิงชายด้วยสายตาแจ่มใส“สนุกกันน่าดู ร่ำร้องมาตั้งแต่เดือนก่อน”โรสรินทร์หันไปมองท่านแล้วยิ้มอ่อน ก่อนจะมองเลยไปยังคนทั้งสามที่เป็นดั่งดวงใจของหล่อน“บ่นทุกวันเลยค่ะ นี่ถ้าอาทิตย์นี้ไม่พามาคงโวยวายไม่หยุด”“จริงค่ะคุณท่าน คุณหนูเซ้าซี้จนคุณโรสไม่เป็นอันทำง

  • เศษรักสีกุหลาบ   EP.74 บทส่งท้าย

    บทส่งท้ายเมื่อถึงกำหนดคลอด เรวัตพาโรสรินทร์ไปโรงพยาบาลตามนัด เขาอยู่กับภรรยาตลอดเวลา แม้แต่ช่วงเวลาสำคัญ เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มได้เห็นภรรยาคลอดลูก หัวใจของเขาเต้นแรงจนแทบทะลุออกมานอกอก ลุ้นจนหน้าดำหน้าแดง รู้ตัวอีกทีว่าลืมหายใจก็ตอนที่ลูกสาวของเขาพ้นออกมาจากท้องของมารดาหมอให้ชายหนุ่มตัดสายสะดือ จากนั้นเขาได้อุ้มลูกสาวเป็นครั้งแรก พลันความตื้นตันก็ปริ่มล้นจนเอ่อท้นออกมาเป็นน้ำตา ลูกสาวของเขาผิวขาวผ่อง เนียนละเอียด ปากนิดจมูกหน่อย ตัวนิดเดียวแต่ร้องดังลั่นห้อง จนหมอและพยาบาลแซวว่าคงต้องส่งให้น้องเรียนว่ายน้ำ เพราะปอดใหญ่มากโรสรินทร์มองภาพสามีอุ้มลูกสาวแล้วน้ำตาไหล เช่นเดียวกับชายหนุ่มที่น้ำตาคลอ เขายิ้มให้หล่อนแล้วส่งลูกสาวคืนให้กับนางพยาบาล...ไม่กี่วันต่อมาทั้งหมดก็กลับมาพักฟื้นที่บ้านได้ตามปกติ น้องรันที่ตอนนี้กลายเป็นพี่รันเรียบร้อยอยู่ไม่ห่างน้องสาว ไม่ว่าจะทำอะไรอยู่ตรงไหนก็จะวนเวียนกลับมาหาน้อง มากอด มาหอมและคอยดูแล“น้องริน” พี่รันยื่นหน้าเข้าไปใกล้ แล้วจดจมูกลงบนแก้มนุ่มนิ่มหอมกรุ่นสูดดมดังฟอด จนคนเป็นแม่อดที่จะหัวเราะเพราะความเอ็นดูไม่ได้ “แม่ค้าบ น้องรินน่ารักจัง”คนตัว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status