ВойтиShare
บทที่ 7
Последнее обновление:
2025-03-16 14:52:48ครืดดด เสียงสั่นของสมาร์ตโฟนพร้อมกับหน้าจอสว่างจากการแจ้งเตือน
[ Aiai : พี่คินตื่นหรือยังคะ ]
[ Aiai : เมื่อคืนกินเลี้ยงสนุกไหมเอ่ย ]
[ Aiai : ตื่นแล้วอย่าลืมหาอะไรกินนะคะ อ้ายเป็นห่วง ]
ญาดานั่งอ่านข้อความบนหน้าจอสมาร์ตโฟนของภาคินเงียบ ๆ เพราะเจ้าของเครื่องกำลังนอนหลับอยู่ โดยไม่มีทีท่าว่าจะตื่นโดยง่าย
กินเลี้ยงสนุกไหมเหรอ? สนุกสิ สนุกมากด้วย สนุกจนภาคินไม่มีแรงตื่นเลยแหละ
เธอเดินไปหยิบสมาร์ตโฟนตัวเองพร้อมกับถือเครื่องของภาคินไปด้วยเพื่อทำอะไรบางอย่าง
“ล็อกหน้าจออย่างนั้นเหรอ?”
ญาดาลองสุ่มเดารหัสผ่าน รหัสแรกคือวันเดือนปีที่เขาและเธอคบกัน แม้ไม่มั่นใจว่าใช่หรือเปล่าเพราะผ่านมานานมากแล้ว แต่แล้ว...
“แค่ครั้งเดียวก็ปลดล็อกได้เลยเหรอ” รอยยิ้มปรากฏที่ใบหน้าของเธออย่างพอใจราวกับว่าเธอคือผู้ชนะ
หลังจากที่จัดการเรียบร้อยตามที่เธอต้องการแล้ว ญาดาก็เดินกลับไปยังเตียงนอน สายตามองอดีตคนรักที่กำลังนอนหลับสนิท ฝ่ามือเรียวลูบไล้ไปตามใบหน้าเบา ๆ นึกถึงเรื่องเมื่อคืนมุมปากก็ยกยิ้มขึ้นมา
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืนล้วนเป็นแผนการของเธอเอง ญาดารู้จากเพื่อนของภาคินว่าเขาจะจัดปาร์ตี้ที่นั่น เธอจึงแสร้งทำเป็นไปกับเพื่อน เพื่อจะได้พบกับเขา ทำทุกอย่างให้เหมือนเรื่องบังเอิญ ส่วนผู้ชายที่คุยกันหน้าคลับก็เพื่อนชายของเธอ ญาดาแค่อยากทดสอบว่าภาคินยังเหลือเยื่อใยให้เธอหรือไม่
และไม่เกินความคาดหมาย ภาคินรู้ความจริงในสิ่งที่แม่ของเขาเคยทำกับเธอแล้ว ถึงจะไม่ทั้งหมดก็ตาม แต่ไม่เป็นไร ถ้าภาคินยังมีความรู้สึกดีให้เธออยู่แบบนี้ เธอก็ยังมีเวลาอีกเยอะที่จะเอาคืน
ก็นะต่างคนต่างเป็นคนแรกของกันและกันความรู้สึกเลยมีมากกว่าคนอื่น และถามว่าเธอรู้สึกผิดไหมที่มานอนกับอดีตคนรัก ทั้งที่เขากลายเป็นของคนอื่นไปแล้ว เธอบอกเลยว่า ไม่...
ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวมันดังไม่ได้หรอก
การกลับมาของเธอในครั้งนี้คือการทวงทุกสิ่งทุกอย่างคืน หลายปีที่ผ่านมาเธอต้องทนทุกข์เพราะความผิดในอดีตทั้งที่เธอไม่ได้เป็นคนทำ ทั้งหมดเพราะยัยแก่นั่นคนเดียวที่ทำให้เกิดเรื่องแบบนั้น ไม่อย่างนั้นเรื่องทุกอย่างคงไม่กลายเป็นแบบนี้
“ขอโทษนะคินที่ดาเห็นแก่ตัว แต่อะไรที่เป็นของดา ดาต้องเอากลับคืนมาเป็นของดาเหมือนเดิม”
ครืดดด เสียงสั่นของสมาร์ตโฟนที่สั่นไม่หยุด ภาคินพยายามควานหาอย่างลำบาก
“ฮัลโหลครับ” ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงยังงัวเงีย
[ พี่คินยังไม่ตื่นเหรอคะ ไม่น่าล่ะถึงไม่ตอบแชตอ้ายสักที ถ้างั้นพี่คินนอนต่อเถอะค่ะ อ้ายไม่กวนแล้ว บาย~ ] ติ๊ด
ลลิตาวางสายโดยที่เขายังไม่ตอบด้วยซ้ำ ภาคินวางสมาร์ตโฟนไว้ที่เดิม แล้วพลิกตัวเพื่อนอนกอดคนที่อยู่กับเขาเมื่อคืนนี้ แต่ทว่ามือเขาควานหายังไงก็พบแต่ความว่างเปล่า ทำให้เขาต้องรีบลุกขึ้นจากที่นอน
“ดา!” ภาคินร้องเรียกหาเธอด้วยน้ำเสียงตะโกนดังลั่น
จำได้ว่าเมื่อคืนเขาอยู่กับญาดาทั้งคืนแต่ตอนนี้เธอไม่ได้นอนอยู่ข้างกาย ภาคินรีบลุกเดินไปหาอดีตคนรักทั่วห้องด้วยความร้อนรน ทว่าไม่มีแม้แต่เงา...
“ดาอยู่ไหนดา!”
เขาพยายามหาทุกซอกทุกมุมพร้อมกับตะโกนเรียกหา แต่ก็ไร้วี่แววหรือเสียงตอบกลับ ภาคินรู้แล้วว่าตอนนี้ญาดาไม่อยู่กับเขาแล้ว เธอไปจากเขาอีกครั้ง...
ชาบหนุ่มพยายามนำตัวเองมานั่งที่โซฟาเพื่อระงับอารมณ์ เขาเงยหน้ามองบนเพดานสูง เพื่อเรียบเรียงความคิด หากรู้ว่าตื่นมาแล้วญาดาจะหายไปแบบนี้ เขาคงขอช่องทางการติดต่อเธอไว้ตั้งแต่เมื่อคืนหรือไม่นอนเลยยังจะดีกว่า
เขาพลาดไป มัวแต่หลงระเริงไปกับกลิ่นตัวของเธอที่ไม่ได้ดอมดมมานานแสนนาน และอารมณ์ความต้องการของกันและกัน ไม่คิดเลยว่าเธอจะหายจากเขาไปอีกครั้ง....
Latest chapter
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 72 The End.
สามเดือนต่อมางานแต่งระหว่างพศวัฒน์กับลลิตาได้ถูกจัดขึ้น ณ ริมชายหาดแห่งหนึ่ง เพราะพวกเขาอยากได้ความเป็นส่วนตัวจึงมีแขกที่ได้รับเชิญมาร่วมงานแต่งครั้งนี้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น บรรยากาศโดยรอบตกแต่งไปด้วยสีขาวและมีดอกไม้ประดับต่างจุดต่าง ๆ ทุกคนที่มาร่วมงานต่างพากันตั้งหน้าตั้งตารอเจ้าสาวที่กำลังเดินเข้ามา คนที่ตื่นเต้นสุดเลยคงไม่พ้นเจ้าบ่าวของงานที่ยืนรอเธออยู่แล้วคุณกัมปนาทจูงมือบุตรสาวเดินไปยังทางเดินที่ได้จัดเตรียมไว้ มันเต็มไปด้วยความรู้สึกตื้นตันใจจนเขาน้ำตาคลอ ในที่สุดก็มีวันนี้วันที่ลูกสาวเขาสมหวังกับความรักส่วนคนที่ร้องไห้หนักสุดคงไม่พ้นคุณวิภพ จนทุกคนพากันสงสัยสรุปว่าเขาดีใจหรือเสียใจกันแน่สองพ่อลูกเดินไปจนถึงจุดที่เจ้าบ่าวยืนรอพวกตน มือชายชราที่เหี่ยวย่นตามกาลเวลาจับมือลูกสาวตัวเองส่งให้กับฝ่ามืออีกพศวัฒน์ที่ยื่นรอรับพวกเขาอยู่แล้ว“ถ้าวันหนึ่งข้างหน้าลูกสาวพ่อทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ หรือมีเรื่องผิดใจต่อกัน ขอร้องว่าอย่าทำร้ายลูกสาวพ่อนะ และถ้าหมดรักลูกสาวพ่อแล้ว อย่าได้ทิ้งขว้าง อย่าปล่อยให้ยัยอ้ายอยู่คนเดียวตามลำพัง ถึงวันนั้นได้โปรด... ได้โปรดส่งลูกสาวคืนให้พ่อนะ” น้ำเสียงคุ
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 71
ตกเย็นขณะที่ลลิตากับพศวัฒน์กำลังนั่งดูหนังด้วยกัน เป็นฉากบอกรักอย่างหวานแหววของตัวเอกในละคร เธอฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาได้ จึงได้เอ่ยถามคนข้างกาย“พี่ไนต์ชอบอ้ายตั้งแต่ตอนไหนเหรอคะ? แล้วทำไมถึงมาชอบอ้ายคะ?” ใบหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย เอาตามจริงตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้ เธอยังงงอยู่เลยว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเขาเริ่มต้นตั้งแต่ตอนไหนถึงได้มาลงเอยด้วยกันแบบนี้พศวัฒน์หันหน้ามามองคนที่กำลังจ้องเขาตาแป๋ว จนเขาอดไม่ไหวที่จะพรมจูบไปยังหน้าผากมนด้านคนที่โดนจูบแบบไม่ทันตั้งตัวถึงกับใบหน้าแดงด้วยความเขินอาย พศวัฒน์สามารถอ่านกินเธอได้ตลอดเวลาจริง ๆชายหนุ่มโอบกอดตัวเธอ และเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “พี่ชอบอ้ายตั้งแต่ที่เจอกันครั้งแรกแล้ว”“ตอนไหนคะ? อย่าบอกนะว่าตั้งแต่ที่เราเดินชนกัน” คิ้วงามขมวดเข้าหากันด้วยความสงสัย“ครับ ตั้งแต่วันนั้นเลย”“ไม่เชื่อพี่ไนต์หรอกค่ะ ใครมันจะไปตกหลุมรักแต่แรกเห็น อ้ายไม่เชื่อ” ลลิตากอดอกราวกับเด็กน้อย ชายหนุ่มยิ้มให้เธออย่างเอ็นดู“ถ้าเอาความจริงเลย พี่อยากจูบอ้ายตั้งแต่ตอนนั้นด้วยซ้ำ แต่กลัวอ้ายจะหาว่าพี่เป็นพวกโรคจิต อ้ายไม่รู้หรอกว่าพี่ต้องเก็บอารมณ์ตัวเองขนาดไหน ขนา
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 70
เรื่องราวทั้งหมดเกิดขึ้นเป็นความตั้งใจของญาดา ที่เธอกลับมาหาภาคินในครั้งนี้ เพราะเธอตั้งใจดึงภาคินและทุก ๆ คนที่เกี่ยวข้องลงนรกไปด้วยกัน เธอไม่ต้องการให้คนของตระกูลวัชรโยธินมีความสุข ทั้งที่เธอต้องแบกรับความทุกข์ ความเจ็บปวดไว้คนเดียวเธอต้องการแก้แค้นที่ทุกคนพรากลูก พรากความรักไปจากเธอ!ญาดารู้ดีว่าพ่อกับแม่ของภาคินมีตรรกะความคิดป่วยขนาดไหน เธอไม่ต้องการให้ลลิตามาเจอชะตากรรมเดียวกันกับเธอ คนอย่างลลิตาควรไปเจอใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่ครอบครัวนี้หญิงสาวรู้ว่าภาคินรักเธอขนาดไหน เธอทำทุกวิถีทางเพื่อให้ภาคินรักและหลงเธอคนเดียว จึงได้พยายามดึงภาคินออกมาจากลลิตา เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่รู้เรื่องและไม่เกี่ยวอะไรเลยแต่พอนานไปความรักที่ภาคินมอบให้เธอ ความต้องการแก้แค้นมันค่อย ๆ ลดจางหายไปทีละนิด และแปรเปลี่ยนเป็นหึงหวงคนรัก จนหลายต่อหลายครั้งที่เธอเกือบทำร้ายคนที่ไม่รู้เรื่องไปด้วยทุกครั้งที่นอนมองหน้าเขา เรื่องในวันนั้นก็ลอยขึ้นมา ยังไงเธอก็ให้อภัยเขาไม่ลง แม้รักมากขนาดไหน แต่ภาคินคือต้นเหตุที่ทำให้เธอต้องสูญเสียลูกไป แบบตลอดกาล...หลังจากที่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด ภาพในวันวานผุดขึ้นซ้ำไปซ้ำมา วั
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 69
“บางทีฉันก็อยากผ่าสมองพวกแกมาดูว่าทำไมคิดแต่เรื่องใต้สะดือกันนัก หรือเป็นปมของพวกแกกันแน่!”ภาคินได้ยินอย่างนั้นเขาถึงกับขึ้นเสียงใส่มารดา “คุณแม่!”ไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามารดาหมายถึงอะไร คำนั้นมันจี้จุดเขาขนาดไหน ลลิตาย้ำคำนั้นกับเขาแล้ว ยังต้องมาเจอผู้ให้กำเนิดย้ำเตือนอีก“พอ! ไม่ต้องพูดอะไร จากนี้พวกแกจะทำอะไรก็ทำ ฉันจะไม่บ้าจี้ตามพวกแกอีกต่อไป แค่นี้หน้าฉันก็แตกยับไม่เหลือชิ้นดีแล้ว!” น้ำเสียงเต็มไปด้วยความเบื่อหน่ายคุณหญิงวิไลลักษณ์เดินขึ้นรถกลับบ้านตัวเองทันที ไม่ได้สนใจภาคินเลยสักนิดว่าจะกลับหรือมีความรู้สึกยังไงภาคินมองดูมารดานั่งรถไปจากเขา ชายหนุ่มเอาเท้าเตะพื้นดินพร้อมกับสบถออกมาอย่างหัวเสีย “โธ่เว้ย-!”วันเวลาผ่านไป...หลังจากเหตุการณ์ในวันนั้นจบลง ทุกอย่างก็เข้าสู่สภาวะปกติ ชีวิตแต่ละคนต่างดำเนินต่อไปเรื่อย ๆ ตามกาลเวลาลลิตามานั่งดื่มกาแฟตรงร้านที่อยู่ด้านล่างของบริษัท ในขณะที่เธอกำลังสูดดมกับกลิ่นกาแฟอยู่นั้น เก้าอี้ด้านหน้าของเธอก็มีคนคนหนึ่งนั่งลง“มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ?” เธอเอ่ยถามด้วยใบหน้าเรียบเฉย หญิงสาวไม่คิดจะมองหน้าเขาด้วยซ้ำ เธอยังคงสูดดมรับกลิ่นหอมของกาแฟต่อไป“
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 68
ส่วนคนกลางอย่างลลิตาได้แต่ปลงตกที่เห็นพ่อลูกฟาดฟันกันแค่เพราะอยากประมูลให้เธอขณะที่หญิงสาวกำลังพูดปลอบใจพศวัฒน์อยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงพูดแซะขึ้นมาจากโต๊ะข้าง ๆ“ไหนว่ามีเงินพันล้าน? แต่ไม่เห็นประมูลได้สักชิ้น ทั้งที่ของในงานรวมกันทั้งหมดยังไม่ถึงแปดร้อยล้านเลยมั้ง” คุณหญิงวิไลลักษณ์ป้องปากหัวเราะกับบรรดาเพื่อน ๆ เธออย่างสะใจแน่นอนว่าเรื่องที่พศวัฒน์พูดโอ้อวดใส่เธอกับลูกว่ามีเงินเป็นพันล้าน หญิงสูงวัยได้เล่าให้คนในสมาคมฟังหมดแล้วลลิตามองดูสองแม่ลูกและคนอื่น ๆ ที่พากันดูถูกพศวัฒน์ เธอก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด ไม่ใช่เพราะรู้สึกอับอาย แต่เพราะโกรธตัวเองที่เป็นต้นเหตุทำให้ชายหนุ่มโดนดูถูก หากไม่ใช่เพราะเธอห้ามไม่ให้เขาประมูลแข่งกับบิดา คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้พศวัฒน์มองคนข้างกายที่นั่งก้มหน้า เขาเอื้อมไปกุมมือเธอเพื่อเป็นการปลอบโยน “อ้ายไม่ต้องไปสนใจหรอกครับ พี่ไม่เป็นไร” ชายหนุ่มคลี่ยิ้มให้ลลิตาอย่างอ่อนโยน ทว่าในใจเขาคาดโทษบิดาไว้เรียบร้อยขณะที่ทั้งสองกำลังนั่งฟังเสียงของคนที่พูดแซะพวกเธออยู่นั้น พิธีกรบนเวทีก็ได้เอ่ยถามเจ้าของที่ครอบครองเพชรมากที่สุดในค่ำคืนนี้“ทางเราขออนุญาตสอบถามเหต
แฟนเก่าหลบไปเพราะสามีใหม่นั้นดีกว่า บทที่ 67
หลังจากสองแม่ลูกเดินจากไป ลลิตาหันมาพูดกับชายหนุ่มด้วยใบหน้าอมยิ้ม“ร้ายจังเลยนะคะ”“ร้ายตรงไหนครับ พี่ก็แค่พูดความจริง ว่าแต่อ้ายอยากได้ทั้งหมดจริง ๆ เหรอ”“จะบ้าเหรอพี่ไนต์” หญิงสาวทำหน้าดุใส่เขา “เอาแค่ที่ชอบก็พอค่ะ”เธอรู้ว่าพศวัฒน์สามารถซื้อทั้งหมดได้สบาย แต่วันนี้เธอตั้งใจมาดูสักเซตสองเซตก็พอ เพราะมันไม่ใช่สิ่งจำเป็นขนาดนั้น ที่บ้านเธอก็เยอะมากพอแล้ว แล้วไหนจะของหมั้นที่คุณวิภพมอบให้เธออีกตอนนี้ทุกคนล้วนนั่งชมเครื่องเพชรที่เหล่านางแบบใส่ประชันโฉมกัน แต่ละชุดล้วนมีความสวยงามแตกต่างกันไป จนกระทั่งนางแบบใส่เพชรชุดหนึ่งเดินออกมา“ชุดนี้อ้ายว่าสวยดีนะคะ เหมาะกับคุณแม่พอดีเลย” ลลิตาชี้ให้ชายหนุ่มดูชุดเครื่องประดับที่ลลิตาสนใจ เป็นพลอยทับทิมสีแดงล้อมรอบด้วยเพชรเม็ดงามทั้งชุด ทั้งต่างหู สร้อยคอ กำไล หรือแม้แต่แหวน ก็ล้วนเป็นลวดลายเดียวกันทั้งเซตขณะนั้นเองพิธีกรประมูลก็ได้เสนอราคาเพชรชุดนี้ให้กับผู้ที่สนใจ“ราคาชุดนี้เริ่มต้นที่ห้าล้าน...”“สิบล้าน” พศวัฒน์ชูป้ายพร้อมกับบอกราคาประมูลอย่างไม่รีรอ“สิบสองล้าน” เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมา เป็นภาคินที่ประมูลแข่งกับเขาพศวัฒน์ชูป้ายพร้อมกั
Вам тоже понравятся
เมียเด็กของคุณหมอ NC-20
C15.0K Кол-во прочтенийขย้ำรักเลขา NC-20
C156.4K Кол-во прочтенийดวงใจอันธพาล NC25+
ฅนบนดอย33.3K Кол-во прочтенийวิศวะลวงรักร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์13.7K Кол-во прочтенийข้าอุ้มท้องหนีท่านแม่ทัพไร้ใจ
เลี่ยงจิน137 Кол-во прочтенийเลขาเฉิ่มอุ้มรัก
baiboau-เนื้อนวล138 Кол-во прочтенийร้อนรักเลขาชั่วคราว
วนิลากลิ่นเลม่อน2260 Кол-во прочтенийมาเฟียตัวร้ายกับยายจอมซึน
Luffy.g103 Кол-во прочтений
