LOGINShare
บทที่ 34 แล้วพบกันใหม่
Last Updated:
2025-06-21 17:07:13บทที่ 34
แล้วพบกันใหม่
วันถัดมา
เป็นวันนัดเซ็นสัญญาซื้อขายสูตรหม้อไฟหมาล่า
ฉินเฟยอวี่มาพร้อมกับหลงจู๊เหอและกู้อวี้ชุน
ตั้งแต่ต้นจนกระทั่งเซ็นสัญญาเสร็จ ฉินเฟยอวี่เอาแต่หัวเราะจนไหล่สั่น
เห็นแล้วอดรู้สึกมันไส้ไม่ได้ ผู้ชายแบบนี้น่ารังเกียจจริงๆ
อย่างไรก็ตาม ตงตงต้องอดทนจนกว่าจะเซ็นสัญญาและรับเงินให้เสร็จเรียบร้อย
“เห็นหัวเราะมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว คุณชายรองฉินไหวหรือไม่”
ทันทีที่ได้ยินคำถามประชดของเด็กสาว คราวนี้ฉินเฟยอวี่ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างไม่เกรงใจ
ตงตงอดทนรอให้อีกฝ่ายหุบปาก
ผ่านไปสักครู่ ฉินเฟยอวี่ถึงค่อยตอบเด็กสาว
“ข้าไม่ได้หุบกิจการของเจ้าซะหน่อย ทางเจ้าเลือกที่จะปิดโรงเตี๊ยมหนีเอง เพราะฉะนั้น นี่ไม่ใช่ความผิดทางข้า เข้าใจหรือไม่”
“คุณชายรองฉินสำคัญตัวเองเกินไปแล้วเจ้าค่ะ ข้าก็ไม่ได้ปิดร้านย้ายหนีท่านเหมือนกัน”
กู้อวี้ชุนได้ยินเด็กสาวตอบกลับอย่างไม่มีความหวั่นเกรง ริมฝีปากของเขาพลันผุดรอยยิ้มชั่วร้าย
“ถ้าอย่างนั้น เจ้าก็ทำเพื่อเหยียนหลิ่ว?”
“อ่า! เป็นแบบนี้เองหรอกรึ” ฉินเฟยอวี่เสแสร้ง แกล้งถามด้วยท่าทีไม่รู้เรื่องรู้ราว
“คนขี้แพ้สองคน ช่างเหมาะสมกันดี” กู้อวี้ชุนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา สายตาที่มองตงตงแสดงความดูแคลนชัดเจน
บุตรสาวคนสำคัญกำลังถูกผู้ชายสองพูดจาดูหมิ่นเหยียดหยาม มีหรือที่จางไคเฮ่อจะอดทนไหว
พลันนั้น กำปั้นหนักๆ ทุบลงบนโต๊ะด้วยความโมโห
ปัง!
ตงตงรีบคว้ามือบิดา สั่นหัวเพื่อเตือนว่าอย่าใจร้อน
กลับกัน นางหันมายิ้มในสไตล์ของเด็กสาวใสซื่อให้กับกู้อวี้ชุนและฉินเฟยอวี่
ไม่เป็นไร ตอนนี้พวกเขาอยากพูดอะไรก็พูดไปเถอะ!
“คุณชายรองฉิน พวกเราต่างก็เซ็นสัญญาเรียบร้อย เงินก็รับมาครบ สูตรหม้อไฟหมาล่าเป็นของโรงเตี๊ยมตระกูลฉินแล้ว” ตงตงกล่าวสรุป
“ในเมื่อทางเจ้าทำตามสัญญา ทางข้าเองก็ต้องทำตามสัญญา เอาละ อวี้ชุนช่วยปล่อยตัวเจ้าคนน่าสมเพชทีนะ” ฉินเฟยอวี่พูดกับตงตง จากนั้นก็หันไปบอกกับสหาย
กู้อวี้ชุนหันไปพยักหน้าให้บ่าวคนหนึ่งพร้อมกับพูดสั้นๆ เพียง “ปล่อยคน”
บ่าวคนนั้นออกไปทันที
เมื่อต่างฝ่ายต่างทำข้อตกลงเสร็จ พวกเขาก็แยกย้าย
ด้านหลงจู๊เหอไม่พูดอะไรสักคำเดียว
แม้วิธีของนายน้อยรองฉินจะไม่ถูกต้อง แต่ว่าตนเป็นลูกจ้าง อย่างไรก็ต้องเงียบเข้าไว้
…..
…..
พอสองพ่อลูกกลับมาถึงบ้าน ก็พบว่าเหยียนหลิ่วยืนอยู่ที่ลานหลังบ้านตระกูลจาง
ใบหน้าของเหยียนหลิ่วบวมปูด เต็มไปด้วยรอยพกช้ำดำเขียว
“ขอโทษขอรับท่านอาจารย์…ตงตงด้วย”
เด็กหนุ่มยืนติดกำแพง ก้มหน้า กำหมัดกล่าวด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ทั้งเจ็บใจและเสียใจ
ท่าทางสิ้นหวังแบบนั้น ตงตงกับจางไคเฮ่อเข้าใจดี เหยียนหลิ่วไม่อยากทำให้พวกเขาต้องเดือดร้อน แต่ท้ายที่สุดก็นำปัญหามาให้จนได้
“ที่ผ่านมา ข้าต้องขอบคุณพวกท่านจริงๆ แต่จากนี้ข้าจะไม่มาที่นี่อีกแล้วขอรับ”
สองพ่อลูกมองหน้ากันแวบหนึ่ง ก่อนจะก้าวเข้าไปหาเด็กหนุ่ม
“อย่าเข้ามาใกล้ข้าเลยขอรับ ตอนนี้ตัวของข้าทั้งสกปรกและเหม็นมาก”
“แล้วมันยังไงล่ะ” เด็กสาวถาม
เหยียนหลิ่วเงยหน้าขึ้น แววตาสิ้นหวังมองเด็กสาวที่กำลังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
“เพราะข้าสกปรก…”
เหยียนหลิ่วพูดได้แค่นั่นก็เม้มปากแน่นสนิท เมื่อเห็นว่าสองพ่อลูกกำลังเดินเข้ามาหาตนอย่างไม่ได้นึกรังเกียจ
“ข้าถึงได้ถามว่า ‘แล้วมันยังไง’ ร่างกายสกปรกก็อาบน้ำให้สะอาดก็พอแล้วนี่” ตงตงพูดเหมือนไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร
เมื่อพูดจบ ตอนนี้สองพ่อลูกก็มาหยุดยืนตรงหน้าเด็กหนุ่ม
“พวกท่านไม่รังเกียจข้าจริงหรือ”
“เจ้าก็คือเหยียนหลิ่ว พวกเราจะรังเกียจเจ้าได้ยังไง” จางไคเฮ่อบอก
เหยียนหลิ่วทำสีหน้าเหมือนจะหลั่งน้ำตา
ตงตงคิดว่าตอนนี้ยังไม่ใช่เวลามาซาบซึ้ง นางกับจางไคเฮ่อมีหลายเรื่องที่ต้องบอกเหยียนหลิ่ว
พอคิดอย่างนั้น ตงตงบอกให้ท่านพ่อพาเหยียนหลิ่วไปนั่งที่โต๊ะ จากนั้นนางก็วิ่งเข้าครัว เอาหมั่นโถและกับข้าวของเมื่อเช้าออกมาให้เหยียนหลิ่ว
เด็กหนุ่มมองอาหาร ดวงตาของเขาเอ่อคลอด้วยน้ำตา
“กินไปด้วย ฟังที่พวกเราพูดไปด้วย”
จางไคเฮ่อว่า
เหยียนหลิ่วส่งเสียงตอบ “ขอรับ”
จางไคเฮ่อรอให้เด็กหนุ่มหยิบหมั่นโถขึ้นมากิน ก่อนจะกวาดตามองสังเกตรอบๆ เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครแอบจับตาดู จางไคเฮ่อพยักหน้าส่งสัญญาณให้ตงตง
ตงตงยกกล่องไม้ออกมาวางบนโต๊ะ
ปากของเหยียนหลิ่วที่เคี้ยวหมั่นโถอยู่เอ่ยถามทันที
“นั่นกล่องอะไรหรือ”
ตงตงรีบอธิบายเร็วๆ ว่า “อีก 3 วันพวกเราจะเดินทางไปเมืองหลวง พี่ชายหลิ่วก็หาวิธีออกมาจากบ้านหลังนั้นซะ จุดหมายที่ท่านต้องไปคือจวนเจ้าเมือง ที่ประตูหลัง คุณชายต้วนเซียวสั่งให้บ่าวคนหนึ่งรอรับท่านอยู่ที่นั่น กล่องใบนี้ข้าจะฝากคุณชายต้วนเซียวเอาไว้ ในนี้มียา อาหารแห้งและจดหมายของท่านพ่อ ส่วนวิธีใช้ของในกล่องข้าเขียนบอกหมดแล้ว ท่านอ่านหนังสือออก ก็ค่อยๆ ศึกษาเอา”
แม้ไม่เข้าใจความหมาย แต่เหยียนหลิ่วก็รับปากว่าจะไปยังสถานที่นั้นตามที่บอก
ถึงอย่างนั้นเขาก็มียังสงสัย
“พวกท่านจะไปเมืองหลวง แล้วโรงเตี๊ยมตระกูลจางเล่า”
คราวนี้จางไคเฮ่อเป็นคนอธิบาย “พวกเราจะย้ายไปเปิดร้านที่เมืองหลวง ยังคงเป็นโรงเตี๊ยมตระกูลจางเหมือนเดิม เจ้าเองก็ต้องออกไปจากเมืองอู่เฉิง แล้วทำตามเป้าหมายให้สำเร็จ แต่หากไม่มีที่ไปก็ให้มาพวกเราที่เมืองหลวง โรงเตี๊ยมตระกูลจาง ชื่อร้านชุนเป่า”
เมื่อฟังจบ เหยียนหลิ่วมองไปทางเด็กสาวราวกับขอคำยืนยัน
ตงตงพยักหน้า
เปิดโรงเตี๊ยมที่เมืองหลวง เป็นเรื่องยากและต้องใช้ความอดทนถึงจะสำเร็จ แต่ว่า…
ในสายตาของเหยียนหลิ่ว ตงตงเป็นเด็กสาวที่น่านับถือ กล้าหาญ ความมุ่งมั่นของนางมักฝ่าฟันอุปสรรคทั้งหมดไปได้ และการเปิดโรงเตี๊ยมใหม่ครั้งนี้ เขาเชื่อว่านางต้องทำได้สำเร็จอย่างแน่นอน
ส่วนเขาต้องก้าวออกไป ไขว่คว้าเป้าหมาย
เพื่อตัวเอง
และเพื่อนาง!
คิดจบ เหยียนหลิ่วก็พูดขึ้นว่า “ถึงจะมีหลายเรื่องอยากถาม แต่ตอนนี้คงไม่สะดวกสินะ”
“อืม”
“เข้าใจแล้ว ข้าจะทำตามที่ท่านอาจารย์และตงตงบอก”
“ใช้สิ่งที่ข้าสอน หาวิธีหนีออกมาบ้านนั้นให้ได้” จางไคเฮ่อกำชับ
“ขอรับ”
“พวกเราอาจไปส่งพี่ชายหลิ่วไม่ได้ แต่สักวัน พวกเราต้องได้พบกันอีกแน่” ตงตงกล่าวเสริม
“ข้าจะได้พบเจ้าอีกจริงๆ ใช่หรือไม่”
“แน่นอนสิ”
แม้เป็นคำตอบสั้นๆ แต่คำพูดของนางทั้งหนักแน่นและทำให้เขาเชื่อมั่นอย่างยิ่ง
“ตงตง”
“หือ?”
“ขอบใจมาก”
ไม่พูดเปล่า เขายังชอบลูบหัวนางเหมือนเดิม
“อืม”
จางไคเฮ่อกวาดตามองเด็กทั้งสอง ก่อนส่งเสียงกระแอม
“อะแฮ่ม!!”
Latest chapter
แม่ครัวแห่งยุคกับระบบร้านค้า บทพิเศษ ความลับของตระกูลจาง
บทพิเศษความลับของตระกูลจาง หนึ่งวันหลังเสร็จสิ้นงานแต่ง จางไคเฮ่อนำชื่อของเหยียนหลิ่วเข้าทะเบียนราษฎร์ของตระกูลจาง นับจากนี้เหยียนหลิ่วจะกลายเป็นคนตระกูลจางเต็มตัว กลายเป็น ‘จางเหยียนหลิ่ว’ ล่วงเข้าสู่วันที่ห้าหลังจากที่ทั้งสองกลายเป็นสามีภรรยากัน เหยียนหลิ่วก็ถูกตงตงจูงมือพาลงไปที่ห้องใต้ดินของโรงเตี๊ยม “ภรรยา…ห้องใต้ดินเป็นความลับของตระกูล เจ้าแน่ใจหรือว่าข้าลงไปที่นั่นได้” เหยียนหลิ่วถามเพื่อให้ตงตงไตร่ตรองอีกครั้ง เหยียนหลิ่วรู้แค่ว่า ภายในห้องใต้ดินเป็นสถานที่เก็บสินค้าและสมบัติของตระกูลจาง กุญแจมีเพียงสองดอกเท่านั้น ดอกหนึ่งจางไคเฮ่อเป็นคนเก็บ และดอกหนึ่งเป็นของตงตง กระนั้น ตงตงกลับหันมายิ้มให้กับเหยียนหลิ่วด้วยสีหน้าสบายๆ “ตอนนี้ท่านเองก็เป็นคนของตระกูลจางแล้ว” “ถึงจะอย่างนั้นก็เถอะ แต่…” “ในอนาคตท่านคิดจะหย่ากับข้าหรือ…หรือว่า…ท่านจะหักหลังตระกูลจาง?” “เรื่องนั้นจะไม่มีทางเกิดขึ้นเด็ดขาด!” เหยียนหลิ่วตอบกลับอย่างหนักแน่น หย่ากันหรือ
แม่ครัวแห่งยุคกับระบบร้านค้า บทส่งท้าย
บทส่งท้าย ฤกษ์แต่งงานที่เร็วที่ก็คือต้นเดือนหน้า นับวันดูแล้ว พวกเขามีเวลาจัดเตรียมงานไม่ถึง 1 เดือนด้วยซ้ำ ตงตงกับเหยียนหลิ่วจึงต้องตัดชุดแต่งงานกันตั้งแต่เนิ่นๆ เขียนบัตรเชิญส่งให้แขก กำหนดเมนูอาหาร และเริ่มซื้อข้าวของมาตกแต่งสถานที่ พอยุ่งอยู่กับการเตรียมงาน เผลอแป๊บเดียวก็เหลือเวลาอีกแค่ 2 วันเท่านั้น “ตงตง!” เสียงหญิงสาวอันคุ้นเคยดังหน้าประตูโรงเตี๊ยม ตงตงกำลังตรวจความเรียบร้อย หลังจากที่จิ่งฝางกับพวกเสี่ยวกวางแขวนโคมแดงเสร็จ รีบหันมองตามเสียงเรียกนั้น หานเจียเอ๋อร์ยืนยิ้มให้กับตงตง ข้างๆ หานเจียเอ๋อร์คือถังเหวินที่กำลังอุ้มลูกชายวัย 2 ขวบ ทั้งคู่แต่งงานกันเมื่อ 3 ปีก่อน หลังพิธีวิวาห์ สองเดือนถัดมา หานเจียเอ๋อร์ก็ตั้งครรภ์ทันที ถัดจากถังเหวินก็คือซานหลัวเฉินกับภรรยาที่เพิ่งแต่ง ครั้นเห็นคนคุ้นเคย ตงตงก็เดินยิ้มเข้าไปหาทุกคน “พวกท่านมากันแล้ว เข้ามาก่อนเจ้าค่ะ…อาหลงตัวน้อย สบายดีไหมจ๊ะ” เด็กน้อยวัย 2 ขวบพยักหน้าตอบ “อื้อ”
แม่ครัวแห่งยุคกับระบบร้านค้า บทที่ 78 ขอแต่งงาน
บทที่ 78ขอแต่งงาน 10 วันต่อมา ณ สำนักราชองครักษ์หลวง ทันทีที่กลับมาถึงเมืองหลวง เหิงเจากับเหยียนหลิ่วเข้าพบเสนาธิการเว่ยจ้ง รายงานเรื่องราวทั้งหมดตอนอยู่ป้อมปราการตะวันออก เมื่อเสร็จธุระหมดแล้ว เหยียนหลิ่วขอตัวกลับทันที ชายหนุ่มเดินบนถนนด้วยฝีเท้าเร่งรีบ เมื่อมาถึงโรงเตี๊ยมตระกูลจาง เห็นหญิงสาวในดวงใจยืนต้อนรับลูกค้าอยู่หน้าร้านพอดี เหยียนหลิ่วส่งเสียงเรียกหญิงสาวด้วยความตื่นเต้น “ตงตง!” เสียงเรียกของชายหนุ่มไม่เพียงดึงดูดสายตาของตงตง ยังเรียกความสนใจจากคนรอบข้างอีกด้วย ทว่า… สองหนุ่มสาวหาได้สนใจคนอื่นแต่อย่างใด ในสายตาของทั้งคู่มีเพียงกันและกันเท่านั้น “พี่หลิ่วกลับมาแล้ว!” ตงตงยิ้มกว้าง ก้าวยาวๆ เข้าไปหาชายหนุ่ม เมื่อระยะห่างของทั้งคู่ร่นลงจนไม่เหลือช่องว่าง เหยียนหลิ่วตอบกลับหญิงสาวด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ข้ากลับมาแล้ว” เหยียนหลิ่วไม่เพียงพูดเปล่าๆ สองมือใหญ่ยังโอบเอวบางของนาง แล้วยกร่างของนางขึ้นจากพื้นอ
แม่ครัวแห่งยุคกับระบบร้านค้า บทที่ 77 จู่โจมรวดเร็ว
บทที่ 77จู่โจมรวดเร็ว หลังจากหัวหน้าเผ่าฮุยรู้ข่าวเรื่องกองทัพสนับสนุนเดินทางมาถึงป้อมปราการตะวันออก พวกมันก็ไม่อยู่เฉย เคลื่อนทัพท่ามกลางความมืด รอจังหวะบุกโจมตีป้อมปราการตะวันออกอย่างไม่ให้แคว้นเฉียนรู้ตัว หากทว่า กลางดึกคืนเดียวกันนั้น ฟางอู่เซิงวางกองกำลังไว้ที่นอกป้อมปราการอย่างเงียบเฉียบ ทันทีที่แสงแรกมาเยือน หัวหน้าพลธนูที่ซ่อนตัวตั้งแต่กลางดึก ก็ได้ส่งสัญญาณมือให้โจมตี พลธนูที่ซุ่มบนต้นไม้นับสิบนายปล่อยศรพุ่งออกไป ฟิ้ว… “อึก!” “อั่ก!!” ทหารเผ่าฮุยที่ตั้งทัพเตรียมบุกป้อมปราการ ล้มกองบนพื้นทีละคนสองคนราวกับใบไม้ล่วงจากต้น เริ่มต้นสงคราม มองเผินๆ ฝ่ายที่ได้เปรียบอาจจะเป็นทางแม่ทัพฟางอู่เซิง แต่ทันทีที่เผ่าฮุยรู้สึกตัวว่าพวกมันถูกซุ่มโจมตี หัวหน้าเผ่าฮุยได้สั่งการและแบ่งออกเป็นสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งให้หันกลับไปสังหารพลธนูของแคว้นเฉียน โดยใช้ศพของพวกเดียวกันเป็นเกาะกำบัง อีกฝ่ายหนึ่งทุ่มเทสุดกำลังทำลายป้อมปราการแล้วบุกเข้าไป “แทนที่จะล่าถอย แต่เลือกบุกต่
แม่ครัวแห่งยุคกับระบบร้านค้า บทที่ 76 กำลังเต็มร้อยด้วยอาหารอัดแท่ง
บทที่ 76กำลังเต็มร้อยด้วยอาหารอัดแท่ง วันต่อมา กองทัพของแม่ทัพฟาง หน่วยคุ้มกันเสบียงของเหิงเจา และหน่วยลอบโจมตีของเหยียนหลิ่ว เคลื่อนตัวออกจากเมืองหลวง เสบียงที่ทหารทุกนายพกติดตัวนั้น ส่วนใหญ่มาจากโรงเตี๊ยมตระกูลจาง นอกจากจะเป็นของแห้งที่เก็บไว้ได้นาน น้ำหนักเบา สารอาหารยังครบถ้วน ไม่เปลืองแรงเวลาต้องหอบหิ้วเวลาที่ต้องเดินทางไกลๆ แถมรสชาติยังอร่อย กินเท่าไรก็ไม่เบื่อ และต้องขอบคุณเสบียงจากโรงเตี๊ยมตระกูลจางเช่นกัน ทำให้การเดินทางมาถึงชายแดนตะวันออกเร็วกว่ากำหนดหลายวัน แม้ระหว่างทาง รถขนเสบียงจะถูกดักปล้น แต่ทหารทุกคนที่ได้กินธัญพืชอัดแท่งที่มีพลังงานสูง พวกเขาจึงปกป้องเสบียงหลวงเอาไว้ได้ โดยที่ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ ในขณะเดินทางไกล เลี่ยงไม่ได้ท่ีจะมีล้มป่วยด้วยพิษไข้ แต่ด้วยยาเม็ดจากโรงเตี๊ยมตระกูลจาง กินเพียงสองเม็ด ไข้หวัดเล็กน้อยพลันบรรเทาลง พร้อมออกเดินทางต่อได้ทันที ไม่ต้องทิ้งใครไว้ข้างหลัง ด้วยเหตุนี้เอง ตอนมาถึงป้อมปราการตะวันออก เรี่ยวแรงของทหารทุกนายจึงยังล้นเหลือ พร้อมออกรบได้ทันที
แม่ครัวแห่งยุคกับระบบร้านค้า บทที่ 75 คุณหนูสามแห่งจวนเจ้ากรมพิธีการ
บทที่ 75คุณหนูสามแห่งจวนเจ้ากรมพิธีการ ครั้นพอได้ยินเสียงคุ้นๆ สองหนุ่มสาวที่พลอดรักกันอยู่หน้าบ้าน มองผู้มาเยือนที่ไม่ได้รับเชิญด้วยสายตาเอือมระอา “เข้าบ้านคนอื่นก่อนได้รับอนุญาต ใครกันแน่ที่หน้าไม่อาย” เหยียนหลิ่วบอกด้วยเสียงเย็นชา “แม้ว่าเป็นข้าอย่างนั้นหรือ พี่เหยียนหลิ่ว” เสียงหวานกังวานใสดังขึ้นที่หน้าประตู จากนั้นหญิงสาววัยสิบแปดรูปร่างหน้าตาสะสวย สวมใส่อาภรณ์หรูหราก็ก้าวเข้ามาในบ้าน สาวรับใช้ที่ยืนเท้าสะเอว ทำหน้ายักษ์มองมาที่ตงตง รีบกลับไปยืนข้างหลังหญิงสาวผู้มาใหม่ พร้อมเรียกฝ่ายนั้นว่า “คุณหนู” เหยียนหลิ่วขมวดคิ้ว ก่อนจะพูดด้วยความรู้สึกไม่ชอบใจนัก “ถึงจะเป็นคุณหนูสามจากจวนเจ้ากรมพิธีการ ก็ควรเรียนรู้มารยาทสักหน่อย” ถูกชายหนุ่มที่ตัวเองชอบสั่งสอน ซูหลันหลัน…คุณหนูสามแห่งจวนเจ้ากรมพิธีการรู้สึกเสียหน้าเป็นอย่างมาก หันไปขึงตาใส่ตงตงที่นั่งเงียบ เหยียนหลิ่วลุกขึ้น ใช้ร่างใหญ่โตของตนยืนบังตงตงหมายปกป้องหญิงคนรัก แม้จะรู้ว่าคุณหนูสามซูคนนี้จะไม่กล้าแตะต้องตงตงก็ตาม
You may also like
ชายชั่วหนีวิวาห์ ข้าหรือจะยอมเป็นม่ายขันหมาก
มู่อวิ๋นเฉิง57.8K viewsทวงแค้นข้ามกาลเวลา
ชาไทยเย็น29.3K viewsทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ
หิมะที่ปลิดปลิว64.0K viewsท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ117.5K viewsพ่ายรักพระชายาที่รัก
ชาไทยเย็น240 viewsตื๊อรักวาณิช
lianlian657 viewsหงส์ซ่อนน้ำตา
จันทร์ส่องแสง623 viewsจ้าวเยว่ สตรีเกียจคร้านของท่านแม่ทัพ
sanvittayam1.5K views
