บทที่ 15

เมลานีถลาตามวิถีของกุญแจที่ถูกชายหนุ่มเหวี่ยงทิ้งไปภายนอกระเบียง ชะโงกลงไปดูก็ไม่เห็นสิ่งใดในความมืดแล้ว หญิงสาวเดินกลับเข้ามาภายในห้องอีกครั้ง กริชจำเป็นต้องแกล้งรังแกเธอด้วยเรื่องไร้สาระแบบเด็ก ๆ เช่นนี้เชียวหรือ

“สะใจไหมคะพี่กริช” หญิงสาวถามเขา ในขณะที่อีกฝ่ายยักไหล่ขึ้นเหมือนไม่แยแส เมลานีจึงหมุนตัวเพื่อเตรียมกลับไปยังคอนโดของตนเสียที เธอยังมีเรื่องราวที่ต้องสะสางและจัดการตัวเองก่อนที่ตำรวจจะมาอายัดทรัพย์ที่เหลือ

“เธอยังไปไม่ได้” ชายหนุ่มตรงเข้ามาขวางดักหน้าประตูที่จะเปิดออกไปสู่ภายนอก สายตาคมปลาบเป็นประกายเหมือนมีเปลวไฟเต้นระริกอยู่ภายในกวาดขึ้นลงที่ร่างของหญิงสาวอย่างไม่ปิดบังความปรารถนา

เมลานีสะดุดกับแววตาสับสนจนดูอ่อนแสงลง วูบเดียวก็เปลี่ยนเป็นจาบจ้วง เร่าร้อน มีแต่ความกระหายตามสัญชาตญาณของสัตว์เพศผู้ ไม่ใช่สายตาของผู้ชายอ่อนโยนที่เคยพะเน้าพะนออย่างเช่นตลอดสามเดือนที่ผ่านมา

“พี่กริชอยากนอนกับเมลเหรอคะ” หญิงสาวกลั้นใจถามเขาอย่างตรงไปตรงมา มันไม่มีอะไรที่จะสูญเสียหรือเลวร้ายไปได้มากกว่านี้ กริชอยากได้อะไร เธอจะชดใช้ให้เท่าที่คนไร้ค่าอย่างเธอพอจะทำได้

“มีอารมณ์น่ะ พอจะแก้ขัดให้ได้ไหม” เขาพูดไปหัวเราะไป น้ำเสียงและสายตาโลมเลียมราวกับเธอเป็นยิ่งกว่าโสเภณีข้างถนน

หญิงสาวมองสบด้วยแววตาตัดพ้อ ในขณะที่อีกฝ่ายยิ่งคุกคามเข้ามาใกล้ มือแข็งสากระคายยื่นเข้าปลดหัวเข็มขัดเงินของตนเองออก จากนั้นรูดซิปกางเกงลง แสดงความต้องการออกมาอย่างชัดเจน

“พี่ไม่ขยะแขยงหรือรังเกียจขี้หน้าเมลหรือไงคะ”

“ปิดไฟก็ใช้ได้แล้ว ขอแค่มีรูแต่ไม่มีหาง ผู้ชายเวลาอยากมันเอาได้หมดแหละ” จบคำพูดขวานผ่าซาก ไฟในห้องก็ดับลงด้วยคำสั่งเสียงจากเขา

ชายหนุ่มรั้งร่างบางมาแนบชิด กลิ่นกายสาวหอมหวานอันคุ้นเคยโชยขึ้นเตะจมูก ชักพาอารมณ์ล้ำลึกบางอย่างให้ผุดขึ้น สั่นสะเทือนความตั้งมั่นที่จะหยาบคายและสั่งสอนให้หญิงสาวคนนี้เจ็บปวดและอับอาย

ทั้งที่ควรจะโยนเธอลงไปกับเตียง ชายหนุ่มกลับช้อนร่างของหญิงสาวแล้วค่อย ๆ บรรจงวางลงอย่างแผ่วเบา หลังมือใหญ่แตะต้องแก้มเย็นที่ซูบตอบลงเพียงข้ามคืน อ่อนโยนจนเมลานียังต้องหลั่งน้ำตาออกมา

“อย่าร้องไห้” เสียงกระซิบแหบพร่าดังขึ้นข้างแก้มพร้อม ๆ กับปากร้อนที่จูบซับรอยคราบน้ำตาให้ ก่อนจะวนกลับมาประทับบนเรียวปากนุ่มละมุนแผ่วเบาราวกับสายลมอ่อนพลิ้วผ่านดอกไม้ ขยับไหวหนักหน่วงจนกลายเป็นพายุที่โหมรุนแรงขึ้น

“พี่กริช”

เมลานีรับรู้ถึงความเชี่ยวกรากระหว่างสองร่าง เธอเปิดทางให้ชายหนุ่มตักตวง ลิ้มรสหวานราวน้ำตาลอย่างจำนน เธอยอมให้เขาเคล้าเคลียด้วยความกระหายแล้วตอบสนองกลับคืนอย่างโหยหาปานกัน เธออ่อนแอเหลือเกิน ปรารถนาอ้อมกอดอันแสนอุ่นร้อนเพื่อมาบรรเทาความหนาวเหน็บทรมาน อะไรก็ได้…ชั่วขณะนี้เมลานียินดีลืมเลือนเหตุผลที่เขาตะโกนบอกให้เธอนอนทอดกายอย่างไร้ค่า หลอกตนเองด้วยสัมผัสใกล้ชิดแนบแน่นทั้งที่รู้อยู่เต็มอกว่าหลังจากสมอารมณ์หมาย กริชจะกลายเป็นผู้ชายเย็นชาที่เกลียดชังเธอยิ่งกว่าสิ่งใด

เสื้อผ้าที่เคยกีดขวางถูกปลดออกจนเหลือเพียงผิวเนื้อที่ร้อนผ่าว กริชซุกซบที่ซอกคอเรียวระหง เพียงดูดเลียเบา ๆ หญิงสาวก็ซ่านสยิวไปทั้งร่าง ปากร้อนร้ายคลุกเคล้าต่ำลงมาเรื่อย ๆ จากกระดูกไหปลาร้าเรียวสวยสู่เนินเนื้อนุ่มหยุ่นชูชัน ขาวตระการตาราวกับหิมะแรก ท้าทายให้ชายหนุ่มป่ายปีนขึ้นไปยึดครองปลายยอดชมพูระเรื่อ ลิ้มชิมรสหวานหอมของเนื้อสาว ดูดกลืนสลับกับรัวลิ้นหยอกเอินยอดอกอ่อนไหว เรียกเสียงครางหวานแผ่วเบา ชายหนุ่มยิ่งฮึกเหิมและได้ใจอยากรังแกเพื่อฟังเสียงครวญครางสั่นพลิ้วดังขึ้นไปอีก

หญิงสาวสอดมือลงในกลุ่มผมสั้นของศีรษะทุยได้รูป แผ่นหลังบอบบางอ่อนช้อยหยัดขึ้นอย่างไม่รู้ตัวเพื่อให้ชายหนุ่มได้แนบชิด คลึงเคล้น

ราวกับมีกระแสไฟฟ้าแรงสูงวิ่งผ่านไปทั่วร่าง เลือดในกายเดือดพล่านจนแทบระเหยเป็นไอลอยไปในอากาศ การเสียดสีบดเบียดท่อนล่างของต้นขาหนั่นแน่นกับด้านในของต้นขาขาวผ่อง ยิ่งก่อให้เกิดการปะทุของไฟพิศวาส โลมเลียมลุกโชนหนุ่มสาวจนแทบหลอมละลายเป็นเนื้อเดียว

ต้นขาขาวถูกอ้าออกกว้าง ในขณะที่ท่อนเนื้อร้อนผ่าวบดเบียดเสียดสีอยู่กับเนินเนื้อสาวอันอ่อนไหว ยิ่งขยับถูไถกับติ่งเกสร น้ำหวานหยาดเยิ้มยิ่งหลั่งไหลออกมาเคลือบกุหลาบงามให้ยิ่งชุ่มฉ่ำ

ชายหนุ่มวนกลับมามอบจุมพิตที่เรียวปากอิ่มนุ่มละมุนอย่างติดใจในรสชาติที่แสนวิเศษสุด ในขณะที่ช่วงล่างก็หยอกล้อให้หญิงสาวเพริดขึ้นด้วยความวาบหวามจากการเสียดสี

เมลานีหยัดสะโพกร่อนขึ้น ขยับหมุนวนเพื่อให้จุดอ่อนไหวของเธอสัมผัสกับเขาอย่างลึกซึ้งขึ้นไปอีก มือบางจิกไปบนสะโพกสอบหนาแน่นด้วยกล้ามเนื้อ พยายามดึงเข้าหาร่างของเธอด้วยความทรมาน หญิงสาวอยากให้เขาเติมเต็มความต้องการให้เธอเสียที

ท่าทางอันเชิญชวนของหญิงสาวใต้ร่างทำให้กริชแทบคลั่ง แก่นกายร้อนผ่าวค่อย ๆ สอดใส่ลงไปในช่องทางคับแคบแต่อบอุ่นอ่อนนุ่มราวกำมะหยี่ การดั้นด้นจากต้นทางสู่ภายในเรียกเสียงครางยาวนาน จนเมื่อชายหนุ่มทะยานเข้าลึกสุดหญิงสาวก็หวีดเสียงโดยไม่อาจระงับอารมณ์

มือน้อยเลื่อนขึ้นจากสะโพกสู่แผ่นหลังกว้าง ยามชายหนุ่มถอดถอนตัวตนออกมาจนแทบหมด คล้ายจะทำให้เธอเสียดายจนต้องยกสะโพกผวาตาม แต่แล้วกลับตอกตรึงสวนกลับมาสุดลำ เรียกเสียงหวีดร้องจากคนด้อยประสบการณ์ให้ยิ่งทุรนทุราย

เมลานีเหมือนถูกคลื่นพิศวาสกระแทกเข้าใส่อย่างรุนแรงลูกแล้วลูกเล่า ร่างกายของเธอโยกคลอนกระเพื่อมไหวตามการโจนจ้วงของชายหนุ่ม เขาค่อย ๆ พาเธอสูงขึ้นไปบนยอดคลื่น จากนั้นหญิงสาวก็ถูกเกลียวอารมณ์ ตีตลบหมุนคว้างแตกฉานซ่านเซ็น และกรีดร้องด้วยความสุขสม

“อ่า เมล”

กริชเป่าปากสูดลมหายใจเพื่อระงับความพลุ่งพล่าน ยามขาเรียวนุ่มที่ตวัดรัดรอบสะโพกของเขาแน่นยิ่งทำให้อยากจะทะลักออก ชายหนุ่มขยับเคลื่อนไหวให้ช้าลง ดึงจังหวะให้เขาเองได้พักหายใจและทำให้เกมรักร้อนแรงนี้ไปต่อได้อีกยก ช่องทางของเธอบีบรัดเขาเป็นจังหวะ ชายหนุ่มหมดสิ้นความยับยั้งชั่งใจ ตอกกระแทกตัวตนรัวเร็ว ยิ่งเธอครวญครางหนักขึ้นเท่าไร เขาก็ทวีการเคลื่อนไหวดุดันมากขึ้นไปอีก

เมลานีจิกเล็บกับแผ่นหลังระบายความเสียวซ่านอันหวานแหลม เธอกระซิบอ้อนวอน เรียกชื่อกริชครั้งแล้วครั้งเล่า ตอนที่เสียงอ้อนวอนของเธอแหบแห้ง กริชก็ส่งเธอขึ้นสวรรค์อีกครั้ง ของเหลวร้อนลวกดุจลาวาฉีดพ่นอยู่ในกายเธอทุกหยาดหยด ชายหนุ่มเกร็งกระตุกแล้วซบลงบนร่างระทดระทวยของเธอ

จวบจนลมหายใจของทั้งคู่กลับมาเป็นปกติ ชายหนุ่มก็พลิกตัวออกจากร่างหญิงสาว หันแผ่นหลังกว้างให้เธออย่างเย็นชา กริชกำมือของตนเองไว้แน่น ด้วยกลัวเหลือเกินว่ามือคู่นี้จะพ่ายแพ้และเอื้อมคว้าผู้หญิงน่าชิงชังคนนั้นมาตระกองกอดไว้แนบหัวใจ

การแสดงออกของกริชไม่ได้เหนือความคาดหมาย เมลานีรู้ดีว่าเมื่อหมดเวลาของเพลิงพิศวาสเร่าร้อนเขาจะกลายเป็นผู้ชายเยียบเย็นจนเธอไม่อาจเข้าใกล้และทุกข์ทรมานด้วยความเหน็บหนาว รู้ทั้งรู้ว่าจะเป็นอย่างนี้แต่หญิงสาวก็ยังน้อยใจและเจ็บช้ำ คุณค่าของเธอไม่มีเอาเสียเลย ยิ่งตอกย้ำคำพูดของเขาว่าเธอเป็นแค่ที่ระบายอารมณ์ใคร่บนเตียงนอน

เมลานีชำเลืองมองแผ่นหลังกว้างของกริชอีกครั้ง เธออยากจะยื่นมือออกไปสัมผัสและซบซุกร้องไห้อ้อนวอนเพื่อขอให้ชายหนุ่มเห็นใจ แต่ก็รู้ดีว่าบาดแผลของเธอและเขาเหวอะหวะเกินกว่าจะเสแสร้งแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น หญิงสาวขยับตัวจนชิดขอบเตียง ก้มตัวลงหยิบเสื้อผ้าที่ร่วงหล่นขึ้นมาสวมใส่

“เมลไปนะคะพี่กริช”

ฉับพลันวงแขนแข็งแรงก็รวบเอวบางของหญิงสาวแล้วลากกลับมากลางเตียง กดข้อมือทั้งสองข้างของเธอไว้กับฟูก กริชใช้ร่างกายใหญ่โตของตนเองกักขังหญิงสาวไว้ใต้ร่าง เมลานีเกือบสะดุดกับสายตาร้อนรนจนดูลนลาน ก่อนจะเหลือเพียงความต้องการที่ยังฉายชัดว่าไม่หมดสิ้น

“เธอยังไปไหนไม่ได้ถ้าฉันยังไม่อิ่ม”