Share

บทที่ 79

last update Terakhir Diperbarui: 2025-11-04 15:54:04

“หนูพายต้องการพี่กริช เมลรู้ว่าพี่จะเป็นพ่อที่น่ารัก” หญิงสาวยิ้มบาง ๆ ให้เขา การที่กริชอยากจะรับผิดชอบส่งเสียค่าเลี้ยงดูให้กับบุตรสาว เมลานีไม่คิดปฏิเสธ เธอไม่ได้เดินอยู่กลางทุ่งลาเวนเดอร์ในเมืองมหัศจรรย์ หรือมีอำนาจวิเศษเด็ดใบไม้มาเสกแล้วกลายเป็นเงินเป็นทอง เธอรู้รสความลำบากยามขาดแคลน จึงไม่ยอมให้ความเย่อหยิ่งของเธอมาทำให้ลูกสาวต้องลำบากและสูญเสียโอกาสที่ดีไป

บทเรียนชีวิตที่ผ่านมา สอนเมลานีให้รู้จักทำตัวลู่ลม โอนอ่อนเพื่ออยู่รอด แต่ไม่เคยคิดจะหลบอยู่ใต้ปีกใครอีก ความแค้นเคืองใด ๆ ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องระหว่างเธอกับกริช ไม่เกี่ยวกับลูกน้อยที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ ทุกโอกาสที่เขาหยิบยื่นให้ลูกสาว เธอจะคว้ามันไว้เพื่อเป็นประโยชน์แก่อนาคตของหนูพาย แต่สำหรับตัวเธอเอง เธอใช้โอกาสทั้งหมดไปแล้วกับกริชในอดีต มันจึงไม่เหลือเพียงพอที่จะไปต่อได้มากกว่านี้

“เมล อย่าเพิ่งตัดพี่ พี่รักเมลจริง ๆ ขอโอกาสให้พี่อีกเพียงครั้งเดียว แค่ครั้งเดียว”

“พี่กริช เราเดินมาไกลเกินกว่าจะกลับไปยังจุดเริ่มรักได้แล้วค่ะ” เมลานีเสียงสั่นไหวในอารมณ์ เพียงแต่ในหัวใจกลับหนักแน่นอย่างประหลาด

“เมลไม่เคยไปไหนไกล ไม่เคยออกจากใจพี่” ชายหนุ่มลนลานละล่ำละลักคว้ามือของเมลานีขึ้นมาจับไว้แน่น กลัวเหลือเกินว่าภาพตรงหน้าจะสลายไปในอากาศ

“พี่สร้างไพน์กรุ๊ป ไพน์ (Pine) ที่แปลว่าต้นสน สำหรับคนทั่วไปอาจจะคิดว่ามันหมายถึงความแข็งแกร่งดั่งต้นสน แต่ไม่ใช่เลย เมล” ภาพของหญิงสาวตรงหน้าพร่าเลือนเพราะม่านน้ำในดวงตาเขาเอง มันเอ่อออกมาพร้อมกับความรัก เสียใจ และความกลัวจับขั้วหัวใจ แต่เขาก็ยังพยายามพูดต่อ

“สำหรับพี่มันคือ ไพน์ฟอร์ (pine for) ที่แปลว่าความโหยหา คิดถึงแต่ไม่อาจครอบครอง สามปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีวันไหนที่ผู้หญิงชื่อเมลานีจางลงจากใจพี่เลย เพราะฉะนั้นเมลอย่าเพิ่งตัดโอกาสพี่เลยนะ ได้โปรด”

เมลานีมองผู้ชายตรงหน้าผ่านม่านน้ำตา สะท้อนส่งความทรงจำกลับไปในค่ำคืนสลัวรางของบาร์ราคาแพงที่เธอเฝ้ามองเขาร้องเพลงอันแสนเศร้าด้วยความสงสารจับใจ เปิดรับเขาเข้ามาในชีวิต เป็นความรักและความสุข จนกระทั่งวาดหวังไปไกลว่าจะได้โอบกอด ไถ่โทษ และดูแลเขาให้พ้นจากความโดดเดี่ยว เพื่อจะพบว่าแท้จริงความรักของเขาช่างหลอกลวง ในขณะที่เธอถลำลึกลงทั้งตัวและใจ

เมลานีหลับตาลงอีกครั้งด้วยความเศร้าโศกและสำนึกผิด ยังมีผู้ชายอีกคนที่เธอไม่อาจแกล้งหลงลืมเลือน...

ลมทะเลยังโชยพัดผ่านผิวหน้า แต่ที่บ้านเก่าทรุดโทรมหลังนั้นไม่มีแม้แต่พัดลมดี ๆ สักตัว ยามร้อนก็มีแค่เสื้อเก่า ๆ ขาด ๆ ของพี่ชายโบกไปมาให้พอสบายตัว เธออยากหวนคืนไปสู่วันเวลาเก่า ๆ แม้ยากจนข้นแค้นก็ยังมีพี่ชายใจดีที่มีรอยสักไปทั่วร่างนั่งถักเปียที่สวยที่สุดให้ทุกเช้าก่อนไปโรงเรียน

“หนูเมลต้องเลือกคนที่ดีกว่าพี่ ทะนุถนอมหนูเมลให้มากกว่าที่พี่ทำนะ ไม่งั้นจะถือว่าไม่ผ่าน”

“งั้นคงไม่มีหรอกค่ะ หนูเมลอยู่กับพี่เมฆไปจนแก่ดีกว่า”

น่าเสียดายที่พี่ชายไม่อยู่อีกแล้ว...และเธอก็ไม่เคยเจอใครที่รักเธอได้เท่ากับพี่ชายอีก

หาดทรายละเอียดยังทอดตัวคู่ไปกับทิวสนเขียวเข้ม...ธรรมชาติของไม้ทรหด ที่แม้แต่ต้นหญ้าเล็ก ๆ ก็ยังไม่อยากขึ้นมาแซมข้าง

“พี่กริชแข็งแกร่งเหมือนต้นสนจริง ๆ ค่ะ และเมลก็ดีใจ วางใจได้ว่าลูกจะมีพี่กริชเป็นปราการคุ้มครองไปตลอด”

“แต่พี่ต้องการเมลด้วย” น้ำตาลูกผู้ชายของเขาไหลลงมาอาบแก้มไม่ต่างจากหญิงสาวตรงหน้า

“เป็นพ่อที่ดีให้หนูพายเถอะนะคะ”

“แล้วเรื่องของเราล่ะ พี่ขอโทษ ให้อภัยพี่สักครั้งนะเมล”

“เมลอภัยให้พี่กริช แต่ไม่ต้องการพี่ในฐานะผู้ชายที่รักอีกแล้ว”

ในขณะที่หญิงสาวนิ่ง กริชซวนเซ กำลูกสนในมือแน่น เหมือนว่าโชคหรือชัยชนะย้ายข้างจากเขา เมลานีเดินห่างไกลออกไปเรื่อย ๆ ในขณะที่เขายังถูกตรึงอยู่จุดเดิม วนเวียนโดยไม่ยอมไถ่ถอน แม้วันนี้เขาจะเป็นอิสระจากความแค้น แต่ก็ยังถูกจองจำไว้ด้วยความรักที่ไม่อาจได้มาครอบครอง...

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terbaru

  • โซ่แค้นจองจำใจ   Special Talk : พี่กริชและหนูเมล

    Special Talk : พี่กริชถ้าช่วงชีวิตของคนเราจะมีเพลงประจำของมันอยู่ ชีวิตผมก็คงเริ่มด้วยเพลงบลูส์อันแสนเศร้าสร้อย...ผมจึงใช้มันเพื่อบรรเทาความเจ็บปวดในใจ และทุกครั้งที่ผมขึ้นไปร้องเพลงบนเวที ผมจะเห็นเด็กสาวแสนสวยคนหนึ่งที่นั่งมองผมอยู่เงียบ ๆ ท่ามกลางผู้คนที่แต่งตัวมาประชันกันในบาร์ราคาแพงสายตาของผมกลับกวาดไปตกลงที่เธอเท่านั้นผมจำเธอได้ดี แม้วันนี้เธอจะไม่ใช่เด็กน้อยผมเปียแต่เติบโตเป็นหญิงสาวสวยสะพรั่ง ผมรอให้เธอเข้ามาหาเพื่อขอโทษกับสิ่งที่ทำร้ายผมในอดีต แต่เธอก็ไม่ได้ทำแบบนั้น นานวันเข้าจากที่เคยชินก็กลายเป็นผมที่เฝ้ารอให้เธอมานั่งฟังเพลงที่นี่ทุกคืน...และผมก็เลือกที่จะลงมือจัดการเธอผมเริ่มเกมด้วยความแค้นในจุดเริ่มต้น และเข้าสู่เส้นชัยด้วยความว่างเปล่าสามปีในมาเก๊า ผมอยู่กับความถวิลหาที่ไม่อาจเติมเต็ม แล้วกลับเมืองไทยอย่างคนไร้ชีวิตจิตใจ อุทิศพลังทั้งหมดเพื่อทำงาน ซมซานกลับไปโดดเดี่ยวในคอนโดหรูที่แสนเวิ้งว้างจนกระทั่งวันที่ผมได้ยินเสียงรับโทรศัพท์ของโอเปอเรเตอร์คนใหม่ ผมจึงเข้าใจว่าทำไมผมถึงเฝ้ามองหาเงาใครบางคนท่ามกลางฝูงชนอยู่ตลอดเวลาผมหันหลังไปยืมกีตาร์จากนักดนตรีในงานไมเนอร์

  • โซ่แค้นจองจำใจ   ตอนพิเศษ 5

    โซ่รักตอนพิเศษ โซ่รักวันเกิดของกริชเวียนกลับมาครบรอบอีกครั้งหนึ่ง ทุกคนต่างโหวตเป็นเสียงเดียวกันว่าอยากไปทะเลอีกครั้งเพราะติดใจวิลลาริมทะเลที่เคยไปในอดีต ป้าละไมขออยู่เฝ้าบ้านเพราะกำลังติดซีรีส์อินเดียอย่างหนักหน่วง เจ้าของวันเกิดผู้เป็นทาสเมียและทาสลูกสาวโดยสมบูรณ์จึงไม่อิดออดที่จะเอาใจสองสาวต่างวัย เพียงแต่ระหว่างทางเขาพาทั้งเมลานี และหนูพายแวะที่วัดแห่งหนึ่งก่อน“แวะที่นี่ก่อนนะคะหนูเมล” จังหวัดเดิมที่เคยอาศัยเป็นทางผ่านก่อนไปทะเล และกริชตั้งใจพาลูกสาวกับเมลานีมาที่นี่อยู่แล้ว จึงถือโอกาสพิเศษนี้แวะเสียเลย“ไหว้พระเหรอคะ”“ค่ะ พี่เตรียมสังฆทานใส่รถมาแล้วด้วย ความจริงตั้งใจจะมาที่นี่ในวันเกิดนั่นแหละ อยากมาทำบุญ”“ทำไมไม่บอกล่ะคะ เมลจะได้ช่วยเตรียมของ” เมื่อเปิดท้ายรถก็พบว่าชายหนุ่มเตรียมเครื่องสังฆทานกล่องใหญ่มาแล้ว เขาเลือกของด้วยตัวเองแล้วนำมาใส่กล่องใส ไม่ใช่สังฆทานสำเร็จรูปที่มักจะใส่กระป๋องสีเหลืองตามแบบที่ร้านขายเครื่องสังฆภัณฑ์มักจะทำกัน“ครั้งหน้านะคะ เมื่อคืนวานพี่เห็นเมลเหนื่อย หมดเรี่ยวหมดแรงก็เลยสงสารไม่อยากกวน” เขาว่านัยน์ตาเยิ้ม สื่อความนัยที่เขาและเมลานีเท่านั้นถึง

  • โซ่แค้นจองจำใจ   ตอนพิเศษ 4

    ซ่อน 2“งั้นมีรางวัลให้ผัวที่น่ารักคนนี้ไหมล่ะคะ” เสียงห้าวแหบพร่าแต่แววตาของเขากลับเปิดเปลือยความต้องการอันร้อนแรงขึ้นมาทันที ฝ่ามือร้อนผ่าวอีกข้างถลกกระโปรงทรงเอสั้นแค่เข่าของหญิงสาวขึ้นมาแล้วประกบมือลงไปบนเนินเนื้อสามเหลี่ยมอวบอิ่ม บีบเคล้นเบา ๆ แบบจาบจ้วงแต่ก็เร้าใจ“พี่กริช เดี๋ยว” เมลานีเสียงสั่นเมื่อเขาบีบเคล้นที่ความเป็นหญิงของเธออย่างเอาแต่ใจ แต่แล้วก็ต้องซบหน้าลงกับอกและใช้มือจิกไหล่กว้างไว้เป็นหลักยึดเมื่อถูกนิ้วเรียวยาวกรีดลงไปในร่องเนื้ออันไวต่อสัมผัส เมื่อพบติ่งเนื้อนิ้วสากระคายก็กดคลึงหมุนวนจนเรียกน้ำชุ่มฉ่ำออกมาได้สำเร็จ“ดื้อกับพี่นัก คนดื้อต้องถูกลงโทษให้หนัก”“อ๊ะ” ความเสียวแปลบเกิดขึ้นทันทีที่ชายหนุ่มสอดนิ้วเข้ามาในช่องทางที่ชุ่มฉ่ำ เขาหงายมือและงอนิ้วขึ้นด้านบน ควงคว้านจนเจอกับจุดที่ทำหญิงสาวครางกระเส่า จากนั้นจึงเพิ่มจำนวนนิ้วสอดเข้าไปเพื่อจัดการกับคนดื้อ ช่องทางของเธอแม้จะชุ่มฉ่ำแต่ก็ยังคับแน่นจนอึดอัด ชวนให้อยากจะเอาตัวตนของเขาสอดใส่เข้าไปแทนที่ในตอนนี้ให้รู้แล้วรู้รอดเมลานีเสียวซ่านไปทั้งสรรพางค์กาย เลื่อนมือข้างหนึ่งมารั้งข้อมือที่รังแกเธอไม่หยุดหย่อนไว้ แต

  • โซ่แค้นจองจำใจ   ตอนพิเศษ 3

    ซ่อน 1ตั้งแต่ย้ายไปบ้านหลังที่เตรียมไว้ ข้าวของต่าง ๆ ของเมลานีและหนูพายรวมถึงป้าละไมเพิ่งย้ายเสร็จเรียบร้อย ส่วนกริชที่ข้าวของส่วนตัวของเขาน้อยมาก กลายเป็นเมลานีต้องคอยดูคอยซื้อหาเสื้อผ้าใหม่ ๆ ให้กับเขาอยู่เสมอ พอเธอถามเขาก็บอกว่าขี้เกียจเก็บของจากคอนโดเก่า แต่จริง ๆ หญิงสาวเคยแวะไปที่คอนโดของเขาก็ไม่ได้มีเสื้อผ้าเครื่องใช้เหลืออยู่เท่าไรนัก และด้วยความที่มัวแต่วุ่นวายกับการตกแต่งบ้านหลังใหม่ เมลานีจึงเพิ่งมีโอกาสที่จะเข้าไปเก็บของให้หมดเสียที เพราะรู้ว่ากริชเองก็มัวแต่ยุ่งกับการขยายสาขาหญิงสาวหยิบคีย์การ์ดของคอนโดจากลิ้นชักที่โต๊ะเครื่องแป้งเพื่อเตรียมไปเก็บของให้เขา คอนโดของกริชทำเลดี และราคาแพงลิบลิ่ว เมลานีเคยเสนอให้เขาปล่อยเช่าหากไม่ต้องการอยู่ด้วยตนเอง แต่ชายหนุ่มอ้างว่ากลัวคนเช่าจะทำให้คอนโดของเขาเละเทะ และกริชก็ตั้งใจจะเก็บไว้เป็นสมบัติของลูกเสียมากกว่า“พี่กริชคะเมลกำลังออกไปเก็บของที่เหลือในคอนโดให้นะคะ” หลังจากสตาร์ตรถและขับมาได้ครู่หนึ่งหญิงสาวก็โทรแจ้งเจ้าของสินทรัพย์ให้ทราบ“ฮะ ไม่ เมลไม่ต้องไป” ปลายสายดูร้อนรนขึ้นมาทันทีจนหญิงสาวแปลกใจ“ทำไมคะ ก็ในเมื่อพี่กริชยุ่ง

  • โซ่แค้นจองจำใจ   ตอนพิเศษ 2

    ผมเปียตั้งแต่ฝึกฝนถักเปียกับสายไฟอยู่พักใหญ่จนมั่นใจว่าถูกต้อง กริชก็เริ่มลองถักผมยาวเหมือนแพรไหมของเมลานี ครั้งแรก ๆ เขาเกร็งมากเพราะกะน้ำหนักมือไม่ถูก กลัวจะทำให้หนังศีรษะของภรรยาหลุดติดมือมาด้วย แต่เมลานีก็คอยสอนคอยบอกจังหวะ ไม่นานเขาก็ถักเปียได้สวยและเป็นระเบียบจนอยากจะลองถักให้ลูกสาวดูบ้างพอได้ทำ ก็กลายเป็นกิจวัตรที่ทุกวันมานี้กริชจะต้องถักผมเปียให้หนูพายทุกเช้าก่อนไปโรงเรียน เวลาลูกและเมียชมว่าทำได้สวย เขาภูมิใจกับมันมากกว่าการได้รับรางวัลนักบริหารดีเด่นของวงการยานยนต์เสียอีก“สวยสุด ๆ ไปเลยลูกสาวพ่อ”“พ่อกิด ไม่ใช่แบบนี้ โน โน” หนูพายเอียงศีรษะข้างซ้ายที ข้างขวาที แล้วไปเขย่าแขนคนเป็นพ่อให้จัดการแก้ไข“อะไรคะ”“ไม่สวย จะเอาแบบที่คุณแม่ทำให้ค่ะ”“แต่ปกติพ่อก็ถักเปียแบบนี้ให้นี่คะลูก” กริชบอกอย่างเอาใจลูกสาวตัวน้อยในชุดนักเรียน“หนูชอบแบบใหม่มากกว่าค่ะ” หนูพายทำปากยื่น “พ่อกิด ทำใหม่ค่ะ”“ทำ...ทำแบบไหนดี” คนเป็นพ่อเริ่มเลิ่กลั่ก กว่าเขาจะสำเร็จวิชาถักเปียก็เสียสายไฟไปหลายขด หนูพายกลับเบื่อเปียของเขาเสียง่าย ๆ กลัวเหลือเกินว่าไอ้แบบใหม่ที่ลูกสาวว่ามันจะทำให้เขาต้องกุมขมับและซื้อ

  • โซ่แค้นจองจำใจ   ตอนพิเศษ 1

    บ้านใหม่ 1กลิ่นดอกโมกหอมอ่อน ๆ โชยกรุ่นทำให้อากาศยามเช้ายิ่งสดชื่น สนามหญ้าเขียวสบายตาที่ถูกดูแลอย่างดีมีละอองน้ำจากหยาดฝนที่เพิ่งทิ้งช่วงไปตอนเช้ามืดพร่างพรมไปทั่วครั้งหนึ่งกริชไม่ชอบบ้านเพราะพื้นที่กว้างขวางทำให้คนตัวคนเดียวอย่างเขายิ่งโดดเดี่ยว แต่พอรู้ว่ามีความรักและมีลูกสาว เขาก็ซื้อบ้าน ซื้อไว้รอตั้งแต่เมลานีบอกให้เขาตัดใจใต้ต้นสนริมทะเลเขาซื้อบ้านที่มีสนามหญ้ากว้างไว้ให้ลูกวิ่งเล่น และปลูกต้นโมกที่ลูกสาวเคยมอบให้ตั้งแต่วันแรกที่เจอกันไว้รอบรั้ว ตกแต่งบ้านตามความชอบที่เมลานีเคยเพ้อฝันให้ฟังในสมัยเธอยังเป็นนักศึกษา ถ้าหลังกลับมาจากมาเก๊า เขาทุ่มเททุกอย่างเพื่อสร้างไพน์กรุ๊ป หลังกลับมาจากทะเลอย่างเจ็บปวดแสนสาหัสวันนั้น เขาก็อุทิศความหวังทั้งหมดลงมาที่บ้านหลังนี้ สร้างมันทีละส่วนอย่างตั้งใจ เหมือนกับที่เขารอคอยเมลานีอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน คล้ายหวังอยู่ลึก ๆ ว่าเขาจะได้มีโอกาสเปลี่ยนบ้านที่เป็นแค่โครงสร้างให้กลายเป็นบ้านที่หมายถึงครอบครัวอย่างแท้จริงและเมื่อวันนั้นมาถึง หญ้าก็เขียวขจี ดอกโมกก็ส่งกลิ่นหอมขจรขจาย…กริชจรดศีรษะลงหอมแก้มนุ่มของลูกสาวตัวน้อยที่ขอแยกห้องนอนไปแล้ว เมื่อ

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status