บทที่สามสิบสาม

หน้าจวนของฟางอี้หลิงตอนนี้คนสนิทได้เดินทางมาถึงพร้อมกับทหารอีกส่วนหนึ่งรวมถึงรองแม่ทัพกับกุนซือได้เดินทางมาถึงแล้ว จึงให้คนเข้าไปรายงานท่านอ๋องในจวนของพระชายาฟางอี้หลิงด้วย คนเฝ้าหน้าจวนรีบเข้าไปรายงานเจ้านายในจวนก่อนทันที

พ่อบ้านเดินเข้ามาในห้องโถงที่ทุกคนนั่งกินผลไม้กันหลังจากจบมื้อเที่ยงและคุยกันเรื่องการจะให้มีการสอบคัดเลือกนายอำเภอคนใหม่ที่จะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า

"นายท่านขอรับตอนนี้คนของท่านอ๋องเดินทางมาถึงแล้วรอที่หน้าจวนแล้วขอรับ"

เพราะมีนายทหารเดินทางมาด้วยจำนวนสองร้อยแต่พวกเขาอยู่ในรถม้าไม่ได้ลงมาเดินให้คนเห็นคนในเมืองจะแตกตื่นเอาได้จึงมาแบบคาราวานของพ่อค้า

"รวมถึงท่านกุนซือของท่านอ๋องกับรองแม่ทัพที่ร่วมเดินทางลงมาพร้อมกับคนสนิทของท่านอ๋องขอรับ"

"มาถึงกันแล้วหรือ" ท่านอ๋องหันไปถามพ่อบ้าน

"ท่านอี้หลุนพระชายารบกวนที่พักให้ทหารที่เดินทางมาทำหน้าที่ปราบโจรด้วยขอรับ" ท่านอ๋องบอกเจ้าของจวนก่อน

ฟางอี้หลิงนั้นได้เตรียมที่เอาไว้ให้คนของพระสวามีแล้วเพราะท่านอ๋องได้บอกให้นางหาที่พักให้ทหารด้วยจะให้ลงมากำจัดกองโจรให้สิ้นซากประมาณสามร้อยกว่านายที่จะเดินทางมากับคนที่ท่านอ๋องสั่งให้ไปจัดการโจรป่าที่กำลังเริ่มปล้นชาวบ้านมาได้ระยะหนึ่งเดือน ซึ่งนางก็ทำที่พักให้อยู่ที่ใกล้กับสนามเลี้ยงม้าของนางบรรยากาศดีมากติดตีนเขา ทำที่พักจากไม้ไผ่ท่านอ๋องเห็นแล้วยังทึ่งกับบ้านไม้ไผ่ที่น่าอยู่เพียงพอกับทหารทุกนายที่ร่วมภารกิจปราบโจรป่าในครั้งนี้

"ให้พวกเขาเดินทางไปที่พักที่เตรียมเอาไว้ได้เลยพ่อบ้านแล้วให้แม่ครัวหาอาหารให้กับทหารทุกนายด้วย"

นางสั่งพ่อบ้านให้ไปจัดการต่อ

"เชิญกุนซือกับรองแม่ทัพของข้ามารู้จักกับนายท่านตระกูลฟางกับพระชายาเอกรวมถึงลูกของข้าด้วยนะพ่อบ้าน" ท่านอ๋องสั่ง

"พะยะค่ะท่านอ๋อง" พ่อบ้านรับคำสั่งแล้วรีบไปที่หน้าจวน

ไม่ถึงครึ่งเค่อมีชายหนุ่มสามคนเดินเข้ามาที่ห้องโถงที่ทุกคนย้ายออกมาจากห้องทานข้าวเพราะท่านอ๋องมีแขกมาเยือน สามหนุ่มก้มหัวทำความเคารพท่านอ๋องก่อนจะทำความเคารพนายท่านฟางอี้หลุนอดีตแม่ทัพใหญ่ที่คานบัลลังก์ให้ฮ่องเต้พระองค์ก่อน ก็คือพระบิดาของท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉีตอนนี้นั้นเอง

"คาราวะท่านแม่ทัพฟางอี้หลุนขอรับ"  กุนซือกับรองแม่ทัพก้มหัวให้แม่ทัพใหญ่ด้วยความเคารพอย่างถ่อมตน

"ไม่ต้องมากพิธีท่านกุนซือท่านรองแม่ทัพข้าได้ลาออกจากตำแหน่งแม่ทัพแล้วตอนนี้เป็นอดีตไปแล้ว"

นายท่านฟางอี้หลุดพูดด้วยรอยยิ้มเต็มใบหน้า

"ทำตัวตามสบายเถอะถือว่าที่จวนแห่งนี้เป็นบ้านของพวกท่านทั้งสองคน"    นายท่านฟางอี้หลุนพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนต่อสองหนุ่มตรงหน้าเพราะว่ารู้จักกับพ่อแม่ของทั้งสองคนพอสมควรแถมทั้งสองคนยังเป็นเพื่อนกันกับบุตรชายของท่านด้วย

"ขอบพระคุณนายท่านที่เมตตาขอรับ" สองหนุ่มก้มหัวตอบอีกครั้งก่อนจะมองคนที่นั่งกับเด็กหน้าตาน่ารักสองคนที่มองเช่นไรก็คือบุตรชายของท่านอ๋องสหายของพวกตน

"นี้พระชายาฟางอี้หลิงกับบุตรของข้าทั้งสองคน"     ท่านอ๋องแนะนำให้เพื่อนสนิทได้รู้จักพระชายาของตัวเองด้วยความเต็มใจ

"คาราวะฟางหวังเฟย แห่งหยวนอ๋องพะยะค่ะ ขออภัยกระหม่อมไม่ได้มาร่วมงานแต่งเพราะรบติดพันต้องขออภัยด้วยพะยะค่ะ"

สองหนุ่มบอกเหตุผลที่ไม่ได้เข้าร่วมงานสมรสพระราชทานเมื่อหกปีที่แล้วที่เมืองหลวง

"ไม่ต้องมากพิธีหรอกเรียกข้าว่าคุณหนูฟางก็ได้ที่นี้ไม่ใช่ในเมืองหลวงเสียหน่อย พวกท่านเดินทางมาถึงเหนื่อยคงจะยังไม่ได้กินมื้อเที่ยงกัน ข้าสั่งแม่ครัวให้ตั้งโต๊ะแล้วเชิญพวกท่านไปทานอาหารก่อนเถอะ"

ฟางอี้หลิงบอกเพื่อนของพระสวามีอย่างเจ้าบ้านที่ดี

"ขอบพระทัยพะยะค่ะพระชายาแต่กระหม่องคงมิบังอาจล่วงเกินเรียกขานเช่นนั้นได้โปรดให้กระหม่อมเรียกตามยศเถิดพะย่ะค่ะ" 

"ได้ตามใจท่านกุนซือกับรองแม่ทัพ"

"นี้คงจะเป็นพระโอรสพระธิดาฝาแฝดที่หานลู่ตงบอกข้าทั้งสองคนใช่ไหมท่านอ๋อง"   ทั้งสองคนมองดูสองแฝดที่ยิ้มให้ด้วยความน่ารัก

"หมิงเอ๋อร์ เย่วเอ๋อร์รู้เพื่อนของพ่อสิ ท่านลุงกุนซือกับลุงรองแม่ทัพเพื่อนสนิทของพ่อเอง"

ท่านอ๋องแนะนำลูกน้อยทั้งสองคนด้วยความภูมิใจที่ตัวเองนั้นมีน้ำยาแรงปั้นสองก้อนออกมาถอดออกมาตรงเปะ

"ยินดีที่ได้รู้จักท่านลุงกุนซือท่านลุงรองแม่ทัพขอรับ/เจ้าค่ะ"  ทั้งสองคนคาราวะเพื่อนของบิดาอย่างมีมารยาท

"โอ้ะเด็กดีของลุงช่างน่ารักยิ่งนักมิน่าละท่านอ๋องจึงไม่เสด็จกลับเมืองหลวงเพราะมีดวงใจอยู่ที่นี้ถึงสามดวงเลย"    กุนซือพูดก่อนจะนำกล่องออกจากอกเสื้อให้สองแฝดคนละกล่องรวมถึงรองแม่ทัพด้วย ทั้งสองหนุ่มเตรียมมาด้วยตั้งแต่รู้ว่าท่านอ๋องมีบุตรฝาแฝดสองคนกับพระชายาฟางอี้หลิง ไม่แปลกใจสักนิดที่ได้พบหน้าพระชายาที่งดงามปานล่มเมืองนี้ท่านอ๋องคงจะไม่ยอมเดินทางกลับเมืองหลวงอย่างแน่นอนถ้าเมียกับลูกไม่เดินทางไปด้วยทั้งสองคนคิดเหมือนกัน

"ขอบพระคุณขอรับท่านลุงทั้งสอง"  ฟางลู่หมิงก้มหัวให้ลุงกุนซือกับลุงรองแม่ทัพอย่างรู้ความ สองหนุ่มยิ้มด้วยความเอ็ดดูกับสองพี่น้องฝาแฝด

"ขอบพระคุณเจ้าค่ะท่านลุงทั้งสองที่ให้ของขวัญเล่อเล่อ เชิญท่านลุงทั้งสองไปทานอาหารก่อนนะเจ้าคะ   ประเดี๋ยวจะปวดท้องมันไม่ดี ท่านแม่บอกต้องกินอาหารให้ตรงเวลาเจ้าคะ"

ฟางเย่วเล่อพูดด้วยความเป็นห่วงท่านลุงทั้งสองคนเพื่อนของบิดา

"โอ้ะเด็กดีช่างรู้ความยิ่งนัก" กุนซือหนุ่มพูดด้วยรอยยิ้มเต็มหน้า

ทุกคนในห้องโถงต่างหัวเราะด้วยความเอ็นดูกับบุตรสาวของท่านอ๋อง

"ส่วนนี้คู่ค้าของพระชายาของข้าเองนายน้อยโม่เฉียงกับนายน้อยหลี่เจิ้งหยาง"

ท่านอ๋องแนะนำสองหนุ่มที่นั่งอยู่ในห้องโถงรับแขกด้วยกัน

ทั้งสี่คนทักทายกันก่อนที่ฟางอี้หลิงจะให้พี่ซีซีพาเพื่อนของท่านอ๋องไปที่โต๊ะอาหารมีท่านอ๋องไปนั่งคุยด้วยถึงเรื่องจัดการโจรป่า นายน้อยทั้งสองจึงขอตัวกลับตัวเมืองจี่เป่ยก่อนเพราะในจวนมีแขก จึงลานายท่านฟางอี้หลุนกับพระชายาฟางอี้หลิงกลับก่อน

"ท่านอ๋องจับหัวหน้าโจรได้แล้วนำกลับมาด้วยพะยะค่ะ"  หานลู่ตงรายงานเจ้านายหลังจากที่เดินมาถึงห้องทานอาหารที่มีสาวใช้เตรียมเอาไว้ให้เต็มโต๊ะสำหรับสามคน มีสองสาวคนสนิทของพระชายาคอยดูแลแขกของท่านอ๋อง

"รู้สึกว่าลู่ตงจะอารมณ์ดีกับคนดูแลแถวนี้นะข้าเห็นนะเจ้าส่งสายตาให้สาวคนสนิทของพระชายาเลยตั้งแต่มาถึงแล้ว"

รองแม่ทัพเย้าคนสนิทของท่านอ๋องที่คอยส่งสายตามองสาวที่พามาห้องอาหาร

"มิได้ขอรับท่านรองแม่ทัพ" เขาตอบพร้อมกับหน้าแดงท่านอ๋องได้แต่ส่ายหัวให้คนของตัวเองที่ทั้งพี่ทั้งสองตอนนี้เห็นทีจะหลงรักคนสนิทของพระชายาทั้งสองคนเลย

"ดีมากหานลู่ตงที่จับหัวหน้าโจรมาด้วยขังมันไว้ก่อน   ไว้ถึงเวลาข้าจะจัดการมันทั้งเจ้านายและลูกน้องที่มันบังอาจมองพระชายาของข้า"   ท่านอ๋องตอบเสียงเหี้ยมสามหนุ่มมองหน้ายังขนลุกเลยไว้อาลัยให้เจ้านายอำเภอกับคนของมันแล้วละที่ล่วงเกินของรักของท่านอ๋องเข้าให้แล้ว

"แต่เอ้ะไหนบอกไม่เต็มใจแต่งงานยังไงละท่านอ๋อง"   กุนซือถามอย่างไม่เข้าใจกับอาการของเพื่อนตอนนี้

"จะกินไหมข้าวหรือจะอดมื้อนี้" ท่านอ๋องตอบเสียงห้วน

"กินขอรับนายท่าน" กุนซือตอบถึงกับงงว่าเขาถามผิดหรือเปล่า เรื่องอะไรจะอดอาหารอร่อยจนแทบจะกลืนลิ้น จากนั้นทั้งสามคนจึงรีบแย่งกันกินอาหารบนโต๊ะไม่เหลือเลยสักอย่างเดียวแม้แต่น้ำแกง