บทที่สามสิบเอ็ด

ฟางอี้หลิงมาดูคนงานของนางเก็บผลไม้ใส่ตระกร้าแยกเอาไว้ลูกที่ขนาดเท่ากันแยกเอาไว้ให้ชัดเจนในการขายลูกใหญ่สุดเบอร์ 1/2/3/4 ตามลำดับสุกพอดีสุกมากสุกน้อย

"ถึงจะมีถึงสี่เบอร์ก็ยังลูกใหญ่อยู่ดีถือว่าผลผลิตของสวนเราไม่เคยตกเลยนะพี่อีอีว่าไหมเจ้าคะ" ฟางอี้หลิงคุยกับคนสนิทของนาง

"เจ้าคะคุณหนูปุ๋ยสูตรของคุณหนูทำขึ้นมาได้ผลดีจริงๆทุกอย่างในไร่นาสวนผักผลไม้ผลดกน้ำหนักเต็มทุกอย่างเลยเจ้าค่ะ ผลไม้นี้ลูกใหญ่ทั้งนั้นเจ้าค่ะคุณหนู"

คนงานจะทำงานกันเป็นทีม คนขึ้น คนใส่ตระกร้า คนเข็นไปเก็บที่โรงเรือนเพื่อรอพ่อค้ามารับไปขายต่ออีก รวมทั้งรถม้าของทางจวนที่ขนขึ้นไปส่งที่ร้านขายในตัวเมืองจี่เป่ย ไม่ว่าจะเป็นผักเป็นข้าวผลไม้นางขายทุกอย่างที่ทำตำลึงได้ แถมคนงานของนางมีกินอิ่มกันทุกคร้วเรือนที่เป็นคนงานในจวนของฟางอี้หลิง

"พี่อีอีเดี๋ยวเราไปเก็บผลไม้กลับไปกินที่จวนด้วยสักตระกร้านะเจ้าคะ นี้ก็ใกล้เวลาเลิกเรียนของเจ้าสองก้อนแล้วข้ามีนัดกินมื้อเที่ยงกับลูกเจ้าค่ะ"

ป่านนี้คงชะเง้อคอมองทางแล้วกระมังนางคิดถึงใบหน้าของบุตรสาวที่ออดอ้อนให้มารดากินมื้อเที่ยงด้วยเพราะเมื่อวานนางไปกินเลี้ยงที่จวนนายอำเภอมาเมื่อคืนที่มาขอนอนในห้องกับนาง อ้อนให้ทำขนมหลายอย่างรวมทั้งอาหารที่รู้สึกว่าเจ้าตัวอวบอ้วนของนางจะชอบแทบจะทุกเมนู วันนี้นางสั่งแม่ครัวให้ทำหลายอย่างเพื่อเอาใจลูกน้อยหน่อยและคิดว่าจะพามาที่ไร่ด้วยรอบเย็น

"เจ้าค่ะคุณหนูรอสักพักพี่ไปเอาตระกร้าแล้วเราก็เก็บใส่กันเอาไปทางโน้นกันเถอเจ้าค่ะคุณหนู"

สองนายบ่าวช่วยกันเก็บผลไม้จนเต็มตระกร้าแล้วเดินกลับมาจะขี่ม้ากลับจวนก็มาพบกันกับนายน้องโม่เฉียงที่เข้ามารับผลไม้ไปที่เหลากับคนงานของเขาด้วยเพราะนายน้อยรู้ว่าฟางอี้หลิงจะเข้าสวนผลไม้เขาจึงมาที่สวนเพื่อพบนางที่นี้เลย

"อ้าวนายน้อยโม่เฉียงท่านมารับผลไม้เองด้วยหรือวันนี้เจ้าคะ"  ฟางอี้หลิงถามคู่ค้าของนางด้วยรอยยิ้ม

"ข้าต้องมาอยู่แล้วเพราะข้าจะมากินมื้อเที่ยงกับแม่นางฟางอี้หลิงอยู่แล้ว แต่เอ๊ะเหมือนข้าจะลืมว่าจะต้องเรียกพระชายาฟางอี้หลิงนะพะยะค่ะ" นายน้อยโม่เฉียงชุนหยอกเย้านางคืนไป

"อันนี้ก็แล้วแต่ท่านจะเรียกถ้าไม่ขี้เกียจใช้คำพูดที่มากพิธีเจ้าคะ"  ฟางอี้หลิงตอบกับไปยิ้มๆ

"ท่านนี้นะถ้าอยู่ต่อหน้าท่านอ๋องถ้าหากว่าข้าพูดผิดก็กลัวว่าหัวจะหลุดออกจากบ่าเอา ยิ่งเมื่อวานที่ท่านอ๋องนั่งกำมือแน่นที่ข้างนายน้อยหลี่ข้านี้กลัวว่าท่านอ๋องจะเอาดาบตัดคอนายอำเภอลู่ฟงที่มาเกี้ยวท่านต่อหน้าถ้าไม่ติดว่าปลอมเป็นคนคุ้มกันจากบิดาของท่าน ข้าไม่อยากจะคิดเลยไหน้ำส้มของท่านอ๋องเมือวานนี้แทบละเบิดใครจะไปทนไหวที่เห็นคนอื่นมาเกี้ยวภรรยาของตัวเองท่านงดงามน้อยซะที่ไหนละจริงไหมคุณหนูฟางอี้หลิง"  นายน้อยพูดจบก็หัวเราด้วยความพอใจกับอาการไหน้ำส้มของท่านอ๋องหยวนอวิ๋นฉี

ฟางอี้หลิงกรอกตามองบนกับคำถามของคู่ค้าที่บอกว่าพระสวามีหึงนาง คนไม่รักกันจะหึงกันได้เยี่ยงไรนายน้อยคนนี้ก็พูดไปเรื่อยแต่นางก็ไม่พูดออกไป เรื่องการแต่งงานของนางกับท่านอ๋องมีเพียงคนในครอบครัวเท่านั้นที่รู้คนอื่นไม่ทราบย่อมไม่ผิดนางคิดในใจ

"ถ้าเช่นนั้นท่านจะไปกินมื้อเที่ยงกับข้าที่จวนใช่ไหมนายน้อยโม่ ท่านได้ผลไม้ครบแล้วหรือยังเจ้าคะ"

นางถามกับไปเพราะนั้นคือตำลึงเลยนะที่เขาทำการค้ากับนางทุกวัน

"อ้อข้าสั่งที่ต้องการเรียบร้อยแล้วละแค่รอท่านไปเก็บผลไม้กับคนสนิทของท่านมาถึงเพียงเท่านั้นละคุณหนูฟาง"

นายน้อยตอบยิ้มๆให้นาง ลังจากที่รู้ว่าสามีของนางเป็นถึงท่านอ๋องแม่ทัพปีศาจ เขาที่อกหักและยอมรับความจริงว่าไม่อาจเอี้ยมถึงนางที่อยู่สูงจนเกินไป จึงไปดื่มเหล้าสองคนกับนายน้อยหลี่เจิ้งหยางแล้วเปิดอกคุยกันจับมือเป็นเพื่อนรักกันเพราะอกหักจากแม่นางฟางอี้หลิงที่นางนั้นหาได้เป็นหม้ายอย่างที่เขาเข้าใจผิดมาโดยตลอด นายน้อยหลี่จึงเรียกเป็นเพื่อนคู่ค้าและจะดีกับนางตลอดไปพึ่งพาอาศัยกันจะได้จะยั่งยืนกว่าแย่งกับเกี้ยวนางที่ไม่เคยได้รับรู้ว่านางมีใจให้ใครเลยทั้งสองคน

"ถ้าเช่นนั้นก็ไปกันกันเถอะเจ้าค่ะปานนี้สองก้อนคงจะชะเง้อคอยข้าแล้ว"

นางบอกก่อนจะเดินไปขี่ม้าล่วงหน้านำกลับจวนไปก่อนนายน้อยโม่เฉียงกับพี่อีอีขี่ม้าตามหลังนางมาติดๆเช่นเดียวกัน

พอมาถึงจวนนางลงจากม้าคนของนางก็นำม้าไปหาน้ำหาหญ้าให้ม้ากินที่สนามเลี้ยงม้าของนาง รวมถึงม้าของนายน้อยโม่ด้วยเช่นเดียวกัน

ก็เจอสองก้อนที่ยืนรอหน้าระเบียงของหน้าเรือนกระโดดโบกมือย่อยๆ มีนายน้อยหลี่เจิ้นหยาง ดาของนางรวมถึงพระสวามีที่นั่งเล่นหมากรุกกันคุยกันรอเวลามื้อเที่ยงที่ระเบียงหน้าเรือนของนาง

ท่านอ๋องนั้นนั่งมองพ่อตากับนายน้อยหลี่เล่นหมากรุกกันหลังจากที่เขาหยุดเล่นให้คู่ค้าของพระชายาลองเล่นกับพ่อตาดูบ้าง ซึ่งทุกคนต่างมีฝีมือดีไม่น้อยส่วนตัวเองนั้นคอยมองทางที่พระชายาจะกลับมากินมื้อเที่ยงด้วยกัน เขารู้จากนายน้อยหลี่เจิ้งหยางว่าวันนี้นายน้อยโม่เฉียงชุนมารับผลไม้และได้ชวนตนเองมาพร้อมกัน  แต่เขาติดคนไข้หลายรายจึงบอกว่าจะตามมาทีหลังสองหนุ่มจึงมากันคนละที

"ท่านแม่มาแล้วพี่ใหญ่" เสียงบุตรสาวร้องด้วยความดีใจแล้วหันไปเรียกบิดาด้วยรอยยิ้ม ท่านอ๋องเองจึงลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปหาลูกน้อยที่รอมารดาที่เดินยิ้มมาหาลูก นางกอดลูกน้อยทั้งสองคนแล้วหอมแก้มทั้งสองคนจนพอใจแล้วจึงชวนทุกคนเข้าเรือนไปกินมื้อเที่ยงด้วยกัน   ท่านอ๋องเองอยากให้พระชายากอดหอมตัวเองบ้างเหมือนลูกน้อยคงจะดี แค่คิดเขาก็มีความสุขแล้วส่วนฟางอี้หลิงมองเห็นหน้าของพระสวามีทำตาปอยๆนางได้แต่กรอกตามองบนที่เขาสื่อออกมาถึงนาง

"พี่อีอีบอกแม่ครัวตั้งโต๊ะได้เลยเล้างผลไม้ขึ้นโต๊ะด้วยนะ ที่เหลือก็แบ่งคนของเราให้ได้กิน ไม่พอก็ไปเอาที่ไร่ที่ข้าสั่งให้นำกลับมาให้คนงานเก็บเอาไว้ให้พอกินกับคนงานทุกคนด้วยนะเจ้าคะ"

นางบอกพี่สาวคนสนิทก่อนจะหันไปทักทายนายน้อยหลี่ที่ส่งยิ้มก้มหัวให้นาง เขากำลังเล่นหมากรุกกับบิดาของนาง

"นายน้อยหลี่ก็มาเหมือนกันหรือถ้าเช่นนั้นเชิญทุกคนไปที่ห้องทานข้าวเถอะ ดูท่าเจ้าสองก้อนคงจะหิวแล้ว"

"ข้าต้องมาอยู่แล้วละพระชายา" นายน้อยหลี่ตอบยิ้มๆ

นางเย้าบุตรสองคนเล่นที่จับมือนางคนละข้างบุตรชายนั้นจับมือบิดาเอาไว้ไม่ปล่อยเช่นเดียวกัน

ท่านอ๋องมองหน้าพระชายาแล้วถามนางด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน 

 "พระชายาดจ้าเหนื่อยหรือไม่ข้าว่าจะไปหาที่ไร่หลังจากจบเรื่องหารือกับท่านอี้หลุนก็พอดีกับลูกจะเลิกเรียนจึงคอยเจ้ากลับมาเพราะลูกบอกว่าเจ้าจะกลับมากินมื้อเที่ยงด้วยกัน ข้าจึงไม่ได้ตามไปที่ไร่ผลไม้ด้วย"

ท่านอ๋องบอกนาง

"ไม่เป็นไรเพคะข้าไม่เหนื่อยข้าทำแบบนี้ทุกวันจนชินแล้วเพคะ "  นางตอบพระสวามี

"ท่านพ่อไปกินข้าวกันเถอะเจ้าค่ะข้าสั่งให้ตั้งโต๊ะอาหารแล้ว"

นางบอกแล้วเดินนำทุกคนเข้าเรือนไปสี่คนพ่อแม่ลูกท่านอ๋องมองมือของบุตรชายที่จับมือของบิดาเอาไว้อีกข้างจับมือมารดา ส่วนบุตรสาวจับมือแม่อีกข้างหนึ่งคุยเสียงดังเจื่อยแจ๋วไปตลอดทาง สร้างรอยยิ้มให้ทั้งบิดามารดาที่เดินไปด้วยกันเพื่อกินมื้อเที่ยงพร้อมหน้ากันทุกคน