Semua Bab Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (Nc18+): Bab 11 - Bab 20

เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อนยังคงนั่งเบาะหน้ารถเก๋งหรูกันอยู่เลย ตัดภาพมาวันนี้ดันกลายเป็นจักรยานยนต์ yamaha รุ่นแกรนด์ฟิราโน่ที่ต้องมารับบทหนัก พีเป็นเจ้าของมันโดยพฤตินัย เขาจอดรับแพรวขึ้นซ้อนท้าย ก่อนจะบิดคันเร่งวิ่งตื๋อออกมาตามถนนหนทางอันแสนเปล่าเปลี่ยว.พิกัดเป้าหมายคือบ้านของมิวท์ในย่านชานเมือง หมู่บ้านหรูระดับอัครสถานที่มีแต่คนรวยชาติตระกูลสูงอาศัยอยู่รวมกัน บ้านแต่ละหลังเข้าขั้นคฤหาสต์ มีสระว่ายน้ำส่วนตัว , สนามหญ้า , ฟิตเนส , บางหลังมีแม้กระทั่งสนามกอล์ฟ ว่ากันว่าหากนับแค่เศรษฐีที่อาศัยอยู่โซนนี้โดยไม่รวมคนจากครอบครัวมิวท์ที่เป็นเจ้าของบริษัท AP รายได้ของพวกเขายังเกินกว่าตัวเลข GDP ของคนทั้งประเทศรวมกันเสียด้วยซ้ำ.ลมโชยโบยแก้ม หมวกกันน็อคแบบครึ่งใบเปิดโล่งเผยให้เห็นใบหน้าของคนขับ พีตกอยู่ในอาการประหม่าหวาดกลัว ความเปล่าเปลี่ยวสุดพิสดารนี้กำลังทำให้เขาขนลุก เมืองหลวงไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน กระเทยควายถึงกับเอี้ยวตัวบิดพลางคว้าเอามือเรียวของแพรวมาโอบเอวตัวเองเอาไว้แน่น."นี่ขนาดตอนเช้านะเนี่ยะ บรึ๊ย! อย่างกับเมืองร้างอ่ะมึง!"ร่างกายสั่นสะบั้น หางตาพีชำเลืองมองมาที่ด้านหลัง."กลัวก

หน้ากากผ้าถูกสวมคลุมกระชับ บางคนถึงกับควักเอาหน้ากากกันแก๊สขึ้นมาครอบทั้งหน้าเอาไว้ สถานการณ์ดูโกลาหลหนัก ทุกส่วนสัดวุ่นวายจนจับต้นชนปลายไม่ถูก เหล่ารปภ.ต่างกรูกันเข้ามารุมทึ้งร่างอันไร้วิญาณของลุงคนสวน พวกเขาเปลี่ยนคฤหาสน์ส่วนหน้าให้เป็นดั่งตลาดสดที่คนออกันเต็มพื้นที่.การสิ้นชีพของลุงเป็นดั่งหลักฐานสำคัญว่าต่อให้เคหะสถานหรูแค่ไหนเชื้อมันก็ไม่เว้น ทุกคนในบ้าน AP กำลังไม่ปลอดภัย และทางที่ดีก็ควรจะรีบย้ายศพออกไปทำลายทิ้ง แล้วก็ปิดข่าวให้เงียบที่สุด.พีวิเคราะห์.เขายังคงนั่งยองกุมมือแพรวเอาไว้แน่น ความตื่นเต้นทำเอาเจ้าตัวสั่นไปหมด แม้จะอยู่ในร่างชายแต่จิตใจหาได้กล้าหาญสมดั่งสรีระไม่ เหงื่อเปียกชุ่มมือ มีจังหวะหนึ่งแพรวคิดจะชะเง้อคอส่องเข้าไปดูข้างในเขาก็ยังรั้งเธอเอาไว้."อีพี! มึงเป็นบ้าอะไร? กูแค่จะชะเง้อดูเฉย ๆ นิดเดียวเอง!"ไม่แปลกที่แพรวจะโกรธเพราะเธอโดนเบรคมาหลายทีแล้ว."ชู่ววว~!".ร่างหนารีบจี่ปากสั่งให้เงียบ เนื่องด้วยเสี้ยววินาทีต่อมานั้นบรรดารปภ.ที่รายล้อมศพอยู่ก็เริ่มออกอาการชักเกร็ง พวกเขาทยอยคุกเข่าลงกับพื้นทีละคนสองคน บางคนกุมมือไว้ที่หน้าอกแล้วก็เริ่มไอค๊อก ๆ แค๊ก

และขณะหลับนี่เองที่ทำให้พวกคุณหมอเห็นตรงกันว่าจะต้องเร่งสรุปผลแอนติบอดี้ให้แล้วเสร็จ พวกเขาต้องทำงานแข่งกับเวลาจะช้าไม่ได้ ขืนช้ากว่านี้บ้านเมืองคงพังทลายไปซะก่อน ตัวอย่างเลือดของผู้ป่วยโควิดนับสิบชุดจึงถูกนำมาสานต่อที่ห้องแล็บปฏิบัติการ แอนติบอดี้ที่ได้มาจากเปรมสด ๆ ร้อน ๆ ถูกนำมาหยดใส่ลงไปในจานเพาะ ทำให้กระบวนการสังเคราะห์เดินหน้าต่อไปได้.ดูทรงพวกคุณหมอคงจะพอมีหวัง ค่อนข้างจะได้ผลดีทีเดียวเมื่อเลือดของเปรมที่เป็นต้นตอของเชื้อสายพันธ์ุ New hell ได้เข้าไปทำลายเชื้อโควิดสายพันธ์ุเก่าได้อย่างราบคาบ มันทำการจับคู่กับฮิโมลโกลบินในกระแสเลือดผู้ป่วย และแบ่งตัวเองออกไปกระตุ้นภูมิต้านทานให้แก่เซลล์เม็ดเลือดขาว ทำให้ร่างกายผู้ป่วยเกิดภูมิและต่อสู้กับเชื้อไวรัสชนิดเก่าได้อย่างมีนัยยะสำคัญ.ทว่าก็น่าเสียดายที่ดันดีไม่สุด เพราะหลังจากใช้กล้องจุลทรรศน์ส่องครั้งแล้วครั้งเล่า บวกกับการวิเคราะห์ตัวอย่างเชิงลึกอีกนับพัน ๆ ตัวอย่าง คณะแพทย์ต่างก็ลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่าเลือดของเปรมนั้น Positive เกินไป แอนติบอดี้จากสารคัดหลั่งในตัวเขาให้ฤทธิ์ที่เข้มข้นมากจนล้นต่อความต้องการของร่างกาย หากนำไปฉีด

เป็นทั้งความซวยและความโชคดีในเวลาเดียวกัน นักศึกษาคณะเภสัชถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัดอีกครั้ง ทว่าหนนี้หาใช่การดัดแปลงพันธุกรรมเพื่อรักษาโรคไม่ หากแต่เป็นการเปลี่ยนแปลงอวัยวะบางส่วนเพื่อช่วยมวลมนุษยชาติ มือทั้งสองข้างของเขากำลังจะกลายเป็นโรบอท.“ผมจะช่วยคนอื่นได้ใช่ไหม?”เปรมพูดระหว่างที่ครอบแก้วยาสลบยื่นลงมาประกบเข้าที่ปาก ดวงตาค่อย ๆ สะลึมสะลือลง ระหว่างนั้นเตียงก็ถูกเข็นเข้าสู่ห้องเชือด เปรมมองเห็นหน้าหมอไม่เป็นหน้าหมอ มันกลายเป็นหน้าของพ่อแม่แล้วก็คนรักอย่างมิวท์แล้วก็แพรวแทน.หลายวันผ่านไป.เวลาแห่งการรอคอยของเหล่าคณะแพทย์ก็มาถึง การผ่าตัดปลูกถ่ายอวัยวะดำเนินไปได้ด้วยดี ร่างของเปรมถูกเข็นออกมาพร้อมกับแคปซูลทรงวงรีขนาดเท่ามนุษย์ ตัวของเขาถูกจับยัดไว้ในนั้น มีสายยางระโยงระยางเสียบติดตรงนั้นตรงนี้เต็มไปหมด เปรมหลับตาพริ้มราวกับเด็ก ๆ ด้วยความสัตย์จริงว่าเขาดูแข็งแรงขึ้นมาก แม้จะเห็นเพียงใบหน้ากับนัยน์ตาผ่านช่องกระจกเล็ก ๆ บนแคปซูล แต่แค่นั้นก็มากพอแล้วที่จะทำให้พวกคุณหมอตื่นเต้นกระวนกระวาย.“จะได้ผลไหมครับหมอ การผ่าตัดฝังเครื่องจักรลงอวัยวะของพวกเรา?”หมอหนุ่มคนหนึ่งหันไปถามอาจารย์แพ

จักรกลสี่ล้อเคลื่อนที่ไปข้างหน้าพร้อมกันเป็นกลุ่มราว 3 - 4 คัน กลุ่มคาราวานนี้เคยเป็นรถกระบะใหม่เอี่ยมมาก่อน หากแต่ตอนนี้ได้แปรสภาพให้ด้านหลังมีลักษณะคล้ายกับตู้กระจก ภายในมีเจ้าหน้าที่ใส่ชุด PPE หนึ่งคนนั่งประจำอยู่ งานของบุคลากรรายนี้คือการสวนโพรงจมูกชาวบ้านแล้วเอาสารคัดหลั่งมาตรวจสอบหาเชื้อในห้องแล็บ.เปรมนั่งอยู่ในห้องโดยสารของรถคันหน้าสุด คาราวานสืบสวนโรคจะเคลื่อนที่ไปทางไหนจะซ้ายหรือขวา ล้วนขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเขาทั้งสิ้น ชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้การมีสกิลแห่งการรักษาอยู่บนฝ่ามือทำให้ทุกคนยอมทำตาม เปรมจึงกลายเป็นบุคคลที่แสนจะ VIP ไปเลย.“เอาไงดีครับคุณเปรม ให้ผมขับไปทางไหนดี?”พี่คนขับถามขึ้น แกอยู่ในชุดคลุมปลอดเชื้อบนหัวสวมใส่หน้ากากครอบแก้วเสร็จสรรพ.เปรมสอดหนังสือคำสั่งจากทางภาครัฐและพับเอกสารคู่มือการใช้ฝ่ามือเข้าไปเก็บในเก๊ะหน้ารถ ก่อนจะหันมาโฟกัสกับเจ้าของน้ำเสียง .“ไม่ต้องคิดมากพี่ที่ไหนก็ได้แบบที่เราเคยทำ เอาที่ ๆ คนเยอะ ๆ ผมพร้อมเสมอแหละ”.“งั้นเอาเป็นซอยข้างหน้าเลยนะครับ ตรงนั้นเคยเป็นถนนคนเดินเมื่อตอนที่เชื้อยังไม่ระบาดผู้คนจากทั้งย่านชอบไปเดินซื้อของกันที่