Tous les chapitres de : Chapitre 31 - Chapitre 40

เช้านี้ที่บ้านสวน ยายจันตื่นแต่เช้าเข้าครัวทำกับข้าวใส่บาตร ไพลินตื่นเป็นคนที่สองตามด้วยบัวชมพู ทั้งสองรีบอาบน้ำตามยายลงไปใส่บาตรเช้า กรวดน้ำเรียบร้อยแล้วขึ้นมากินข้าวเช้าพร้อมกัน“หนูพายกินข้าวเสร็จแล้วก็รีบไปธนาคารเสียนะหลาน โอนเงินให้เขา ไปทำเสียให้เรียบร้อย”“จ๊ะยาย พายเตรียมไว้แล้วค่ะ ยายอยากได้อะไรไหมเดี๋ยวเสร็จแล้วพายจะได้แวะตลาดสด”“อะไรก็ได้ลูก แล้วแต่หนูพายกับชมพูเลย อยากกินอะไรก็ซื้อมาของยายไม่ต้องเผ็ดก็พอ”ไพลินกับบัวชมพูนำเงินที่ได้จากการช่วยงานคุณพายัพไปฝากธนาคาร และโอนเข้าบัญชีแดนไทยทันทีเธอส่งสลิปให้คุณอำพล เพิ่งดูโทรศัพท์ว่าคุณอำพลโทรหาเธอตั้งแต่เมื่อคืน ทั้งโทรทั้งไลน์ หญิงสาวตกใจ ปกติคุณอำพลไม่เคยโทรแบบนี้ จะมีเรื่องอะไรอีก หญิงสาวรีบโทรกลับทันที“สวัสดีค่ะคุณอำพลฉันขอโทษนะคะ พอดีเมื่อวานกลับถึงบ้านแล้วนอนยาวเลยค่ะ เพิ่งดูโทรศัพท์เมื่อกี้เลย เอ่อ...คุณอำพลคะฉันโอนเงินใช้หนี้หมดแล้วนะคะแล้วเดี๋ยวฉันส่งสลิปให้ รบกวนคุณอำพลเรื่องเอกสารด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ถ้ามีโอกาสฉันเข้ากรุงเทพฯ จะนัดกินข้าวนะคะ”“ไพลินฉันเอง ไพลินฟังฉันก่อนคุยกับฉันหน่อยได้ไหม ฉันอธิบายได้น

ในที่สุดก็ถึงวันทำบุญร้อยวันของคุณพายัพ ไพลิน บัวชมพูเตรียมทุกอย่างไว้เรียบร้อยตั้งแต่เมื่อวาน เช้ามาจัดของที่วัด คนมาร่วมงานมากกว่าที่คิดเยอะเลย เพื่อนของคุณพายัพหลายคน พยายามหาทางติดต่อกับไพลินจนได้ พนักงานที่ทำงานที่บริษัทฯ เกือบยี่สิบคน รวมกับคนที่นับถือก็เกือบห้าสิบคนเข้าไปแล้ว จากที่คิดว่าจะทำกันแค่คนที่รู้จักไม่ถึงสิบคน แต่กลายเป็นว่ามีคนมาร่วมงานเยอะมาก ดีที่เรื่องอาหารเครื่องดื่มหาซื้อได้จากร้านใกล้บ้าน บัวชมพูมาช่วยไพลินเหมือนเดิม และครั้งนี้คุณมาร์ตินขอมาร่วมงานด้วย เขาอยากเรียนรู้วัฒนธรรมของเมืองไทย ซึ่งยายและไพลินก็ยินดีมากกรองกาญและเพื่อนๆ ต่อว่าไพลินนิดหน่อยที่ไม่ยอมบอกแต่ทุกคนก็หาทางมาจนได้ ซึ่งหลังจากที่ร่วมงานเสร็จแล้วทุกคนจะไปเที่ยวต่อ"พายจะไปรับยายที่บ้าน ฝากทางนี้ด้วยนะพู "ใกล้ได้เวลาพระท่านจะพาทำพิธีแล้ว ไพลินเตรียมตัวไปรับยายที่บ้าน เธอไม่อยากให้ยายมานั่งรอนาน คุยกับบัวชมพูว่าใกล้ได้เวลาค่อยไปรับ แต่ก่อนที่หญิงสาวจะก้าวขาออกจากศาลาวัด บัวชมพูก็สะกิดให้เธอดูที่ประตูทางเข้าวัด“พายรถใครมาพูคุ้นจังเลย” บัวชมพูมองไปที่หน้าวัดรถเก

ไพลินกับดารณีจัดสำรับข้าวออกมาวางที่ตั่ง ทุกคนกินข้าวพร้อมกันอากาศดีมากเย็นสบาย ปกติแดนไทยไม่ค่อยกินข้าวเช้า แต่เขาชอบที่นี่ได้กินข้าวตรงเวลา ทุกคนชอบอาหารที่ไพลินทำต่างบอกว่าเป็นรสที่ชอบ เหมือนกินอยู่ที่บ้าน ไม่บ่อยนักหรอกที่แต่ละคนจะชอบอาหารคล้ายๆ กันหลังจากที่กินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ทุกคนนั่งพักผ่อนที่ชานบ้าน"ทุกคนครับผมมีเรื่องจะแจ้งให้ทราบครับ "แดนไทยที่นั่งนิ่งๆ มาสักพักอยู่ๆ เขาก็พูดขึ้นมา"มีอะไรหรือพ่อแดนไทย เกี่ยวกับยายหรือหนูพายไหม ถ้าเกี่ยวก็ว่ามาเลยยายรอฟัง""เกี่ยวมากครับยายจัน จริงๆ เรื่องนี้ผมตั้งใจอยากจะบอกตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วครับแต่ติดบางอย่าง มาบ้านสวนครั้งนี้เลยอยากจะแจ้งให้ทุกคนทราบครับ "แดนไทยมองหน้าไพลินที่เวลานี้ขยับเข้าไปชิดยายจัน คงกลัวว่าเขาจะพูดอะไรไม่ดีแล้วยายจะไม่สบายใจ ไม่มองหน้าเขาเลย ไม่เป็นไรไม่มองเขา เขามองเองก็ได้ไม่เห็นเป็นไรเลย"เอ่า แดนไทยมีอะไรก็พูดมาเลยลูก ทุกคนอยากรู้เหมือนกัน"คุณทัตเทพมองตามสายตาของลูกชายที่ส่งไปหาอีกคน"คือ วันนี้ผมนำเช็คมาคืนไพลินครับ เงินที่จ่ายหนี้ใ้ห้คุณพายัพ เหตุผลที่คืนเพราะ

ไพลินรู้สึกตัวเมื่อรถเลี้ยวเข้าประตูวัด เธอร้องไห้ตลอดทาง ใครจะไปคิดว่าระยะเวลาเพียงไม่กี่เดือนที่เธอเสียพ่อไป มาวันนี้ต้องมาเสียยายไปอีกคน เมื่อคราวพ่อเสียนั่นเพิ่งจะเริ่มทำใจได้ มาคราวนี้หญิงสาวแทบไม่ไหว ถึงจะเตรียมใจไว้แล้วก็เถอะ พ่อเสียเธอยังมียายเป็นหลัก แต่เวลานี้มีเพียงบัวชมพูที่คอยอยู่เคียงข้างเธอ คนที่นั่งข้างๆ ก็ไม่รู้ว่าจะปลอบยังไงทำได้แค่เพียงกุมมือไว้ แดนไทยจอดรถใต้ต้นสาระที่กำลังออกดอกบานสะพรั่งสวยงามแตกต่างจากจิตใจของไพลินเวลานี้เสียเหลือเกินช่างหม่นหมองนัก“ไหวไหมแขกเริ่มมากันแล้วนะ เกือบเต็มศาลาเลย”“ไหวค่ะ ขอบคุณค่ะ” ไพลินเช็ดน้ำตาหายใจเข้าลึกๆ แล้วลงจากรถ ดูเข้มแข็งขึ้นมาทันที จนแดนไทยตามไม่ทันไพลินเดินตรงลิ่วไปที่ศาลาเพื่อรับแขก“หนูพายเป็นยังไงบ้างลูก” คุณดรุณีรีบเข้ามาหาไพลินเมื่อเห็นว่าหญิงสาวเดินเข้ามาภายในศาลา“สวัสดีค่ะคุณป้า ขอบคุณนะคะที่มา พายยังไหวค่ะ”คุณดรุณีโอบกอดไพลินเอาไว้ลูบหลังลูบไหล่เบาๆ มีความเอ็นดูอยู่แล้วยิ่งเหตุการณ์แบบนี้ยิ่งสงสารมากกว่าเดิมหลายเท่า&ld

คฤหาสน์หรูหลังใหญ่ บรรยากาศรอบบ้านน่าอยู่ที่สุด ภายในบ้านหรูหราตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์โทนสีทอง อลังการงานสร้าง คุณสายสมรและสายทิพย์ก้าวลงมาจากรถเก๋งคันใหญ่ราคาแพง ที่เพิ่งไปรับสองแม่ลูกจากสนามบิน"แม่คะ นี่บ้านใครกันคะแล้วเรามาทำอะไรกันที่นี่ ไหนว่าเราจะไปต่างประเทศไงคะแม่"สายทิพย์สงสัยว่าทำไมผู้เป็นแม่พาเธอมาที่นี่"ยายทิพย์ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น จำไว้ว่าที่นี่เป็นบ้านของเรานะ บ้านหลังนี้แม่มาปลูกเอาไว้นานมากแล้ว ระหว่างที่เรายังเดินทางไปต่างประเทศไม่ได้ เราต้องหลบอยู่ที่นี่ ห้ามโพสต์ห้ามถ่ายรูปห้ามให้ใครรู้ว่าเราพักอาศัยอยู่ที่นี่เด็ดขาด""ทำไมคะแม่ ทิพย์ไม่เข้าใจเลยทำไมจะต้องแอบต้องซ่อนด้วย ทิพย์โพสต์บอกเพื่อนๆ ไปแล้วนะคะว่าเราอยู่ที่ต่างประเทศ""บ้าจริง ทิพย์ก็รู้ว่าตอนนี้แม่ยังไม่ได้หย่ากับพ่อเขา แล้วหนี้สินของพ่อแม่ก็ต้องรับผิดชอบ""้อ้าวแล้วทำไมครั้งแรกแม่ไม่ได้พูดแบบนี้นี่คะ ไหนบอกว่าไม่มีอะไร ไม่รู้ล่ะทิพย์อยากออกไปช้อปปิ้ง เอาจริงๆ บรรยากาศในเมืองเชียงใหม่ตอนกลางคืนก็น่าเที่ยวเหมือนกันนะคะแม่ ไม่รู้ล่ะเชิญแม่เฝ้าบ้านไปเถอะ ทิพย์จะออกไปเที่