Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

20

รักษาคนแปลกหน้า

“ไปเสียได้ก็ดี นิยายเรื่องนี้มันยังไงกันแน่ผู้หญิงคนนี้เป็นแค่ตัวประกอบในนิยาย กลับมีคนรักเป็นตัวเป็นตน นางเป็นตัวประกอบแบบไหนกัน”ลู่หยวนซีคิดอย่างสงสัย ก่อนส่งเสียง ฮึ! ออกมาเบาๆ จากนั้นจึงออกเดินอีกครั้ง วันนี้นางมีโอกาสเข้าไปในอำเภอครั้งแรกตั้งแต่ที่เข้ามาอยู่ในร่างนี้ วันนี้ต้องซื้อของจำเป็นกลับไปมากหน่อย เพราะคงไม่มีโอกาสได้มาที่นี่บ่อยนัก“ว้าว!!! ไม่คิดว่าอำเภอถงอันจะเจริญขนาดนี้ ไม่ต่างจากเมืองใหญ่ๆ ที่เคยเห็นในซีรีส์เลยนะเนี่ย ข้อดีของการเข้ามาในนิยายเรื่องนี้คงมีแค่เรื่องที่ได้มาทัวร์แบบไม่ต้องเสียเงินจ้างไกด์กระมัง”นางเอ่ยคำศัพท์ที่ไม่มีใครเข้าใจออกมาอย่างลืมตัว ลู่หยวนซีเดินเข้าร้านนั้นออกร้านนี้อย่างสนุกสนาน หลังจากนำเครื่องประดับที่ร่างเดิมแอบยักยอกเอาไว้ไปแลกเปลี่ยนเป็นเงินแล้ว นางก็เดินเข้าร้านขายชุดของบุรุษทันที ลู่หยวนซีซื้อชุดสำหรับสวมด้านในหกชุด ชุดด้านนอกหกชุด จากนั้นก็ไปหาซื้อข้าว แป้งขาว เครื่องปรุงและเนื้อสัตว์เพื่อเป็นเสบียงหลังจากซื้อทุกอย่างที่คิดว่าจำเป็น นางก็เดินเข้าไปในซอยเล็กๆ ที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านจากนั้นจึงเก็บทุกอย่างที่ซื้อมาเข้าไปในช่องว่างที่ได
last updateDernière mise à jour : 2025-11-23
Read More

หวาดระแวง

ครึ่งชั่วยามต่อมา ร่างบางในชุดสีกลีบบัวก็เดินออกมาด้านนอกด้วยท่าทางอิดโรย นางยกยิ้มเล็กน้อยก่อนมองไปทางชายชุดดำที่ยืนกอดกระบี่ด้วยท่าทางเคร่งเครียด“ท่าน เข้าไปเปลี่ยนชุดใหม่ให้.....เขา”เอ่ยยังไม่ทันจบลู่หยวนซีก็ล้มลงไปตรงนั้นทันที แต่ร่างโชกเลือดที่เคยนอนหายใจรวยรินอยู่ด้านในกลับพุ่งออกมารับนางเอาไว้ได้ทัน ทำให้ลู่หยวนซีไม่หงายหลังลงไปกระแทกพื้น บุรุษผู้นั้นมองใบหน้าที่ดูซีดเซียวของนางจากนั้นจึงอุ้มร่างบางเข้าไปด้านในอีกครั้ง ถ้าคนที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ก่อนหน้านี้มาเห็น คงจะคิดว่าคนที่บาดเจ็บเป็นหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาเป็นแน่“ท่านเข้าไปตรวจดูอาการของนาง”ร่างสูงใหญ่เดินออกมาด้านนอกสั่งหมอชรา ก่อนจะย้อนกลับเข้าไปในห้องพร้อมกัน ไม่นานหมอชราก็เดินออกมาเพียงคนเดียวเพื่อเขียนใบสั่งยาบำรุงให้กับลู่หยวนซี จากนั้นจึงสั่งให้ผู้ช่วยไปต้มมาบุรุษร่างสูงในชุดขาดวิ่นที่นั่งอยู่ด้านข้างเตียง มองใบหน้ายามหลับของหญิงสาวผู้ช่วยชีวิตตนอย่างสงสัย ความจริงตั้งแต่ที่ถูกหามเข้ามาภายในห้องนี้เขาไม่ได้หมดสติไปเสียทีเดียว เพราะยังคงสัมผัสและรับรู้ได้ถึงทุกอย่างที่นางกระทำแม้จะมองไม่เห็นก็ตามที สตรี
last updateDernière mise à jour : 2025-11-23
Read More

การแทรกแซงของผู้เขียน

“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่เนี่ย!! ระบบ!! คุณรู้ไหมว่าทำไมระบบรักษาถึงได้ขึ้นแจ้งเตือนแบบนี้”ลู่หยวนซีเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางตกใจ“ผมยังคุยเรื่องนี้กับคุณไม่ได้ แต่ดูเหมือนผู้เขียนกำลังเข้าแทรกแซงเรื่องราวที่ไม่ได้เกิดขึ้นในนิยาย เธอกำลังเปลี่ยนบทและเร่งเขียนเนื้อเรื่องให้กู้จิ่งเหยียนตาย... ℗♯ºº₪¤큐Ω ж фю Ю√ $ @ * & # ※卐 々∞Ψ ∪∩∈∏ の℡ ぁ §∮ เร็ว...ขึ้น....รีบพาเขาหนีไป!!”“คุณพูดอะไร ฉันฟังไม่รู้เรื่อง ระบบ!! กลับมาก่อน!!”ไม่ว่าจะเรียกยังไงลู่หยวนซีก็ไม่ได้ยินเสียงของระบบตอบกลับมาอีกเลย มีเพียงเสียงดังซ่าๆ เหมือนกับเสียงของทีวีที่ไม่มีสัญญาณ นางหันกลับไปมองกู้จิ่งเหยียนที่กำลังนอนไม่ได้สติ เสียงหอบหายใจของเขาแรงขึ้น ร่างของกู้จิ่งเหยียนกระตุกและชักเกร็งท่าทางดูทรมานเป็นอย่างมาก เหมือนกับคนที่จะหมดลมหายใจลงไปได้ทุกเมื่อ ลู่หยวนซีรีบเข้าไปจับตัวเขาเอาไว้เพราะเกรงว่าชายหนุ่มจะตกลงมาจากเตียงนางไม่รู้ว่าตนเองจะต้องทำยังไงต่อไปเพราะนางเองก็ไม่ใช่หมอ ไม่มีความรู้เรื่องการรักษาแม้แต่น้อย ที่พึ่งเดียวของนางอย่างระบบเวลานี้ก็ไม่รู้หายไปที่ไหนแล้ว วันนี้ถ้ากู้จิ่งเหยียนตายชีวิตของนางเองก็คงจะรอดด้วยเช่
last updateDernière mise à jour : 2025-11-23
Read More

เขามองเห็นทั้งหมด

“ท่านรอข้าอยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยวข้ามานะ”ลู่หยวนซีบอกกับร่างที่นอนไม่ได้สติของกู้จิ่งเหยียนก่อนจะเดินผละจากไป ทันทีที่เสียงเดินของนางหายไปร่างที่เคยนอนหลับตานิ่งพลันก็ลืมตาขึ้น ดวงตาสีม่วงของเขาเวลานี้มันค่อยๆ จางลง แม้จะไม่มากแต่ก็สามารถสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน ใบหน้าด้านข้างที่เคยมีร่องรอยของตะขาบไฟก็ค่อยๆ หายไปอย่างน่าอัศจรรย์ความมืดมิดที่อยู่กับเขามาสองปีกว่า มันเริ่มสว่างจ้าขึ้นทุกที กู้จิ่งเหยียนยกมือขึ้นป้องดวงตาของตนที่มีแสงส่องลงมาอย่างรำไร ภาพที่ปรากฏอยู่รอบกายเริ่มเด่นชัดขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับสีม่วงที่เคยอยู่ในดวงตาของเขาก็จางหายไปด้วยเช่นกันกู้จิ่งเหยียนกระพริบตาหลายครั้งเพื่อความแน่ใจ เขาก้มลงมองที่ฝ่ามือที่ซีดขาวของตน ก่อนจะหันมองไปรอบๆ อีกครั้ง ช่างน่าอัศจรรย์นัก เขากลับมามองเห็นได้แล้วอย่างนั้นหรือ กู้จิ่งเหยียนลองขยับเท้าของตนเองแต่มันยังคงไร้ความรู้สึก แต่เขาก็มิได้รู้สึกผิดหวังแต่อย่างใด อย่างน้อยเวลานี้เขาก็น่าจะพอยังมีความหวังที่ตนเองจะกลับมาหายเป็นปกติได้ เพราะแม้แต่ดวงตาที่มืดบอดของเขามันยังสามารถมองเห็นได้เลย สตรีผู้นั้นนางทำอะไรกับเขากันแน่กู้จิ่งเหยียนยกมือขึ
last updateDernière mise à jour : 2025-11-23
Read More

ความสัมพันธ์ของทั้งสองเริ่มดีขึ้น

ลู่หยวนซีถามกู่จิ่งเหยียนอย่างหน้าตาเฉย เมื่อก่อนเขามองไม่เห็นก็แล้วไป แต่ตอนนี้ดวงตาของเขากลับมามองเห็นเป็นปกติแล้วจะให้นางช่วยเรื่องนั้นได้อย่างไร กู้จิ่งเหยียนส่ายหน้าปฏิเสธถึงแม้เขาจะเริ่มรู้สึกปวดเบาขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ก็ไม่คิดที่จะปล่อยต่อหน้านางเป็นแน่ ลู่หยวนซีพยักหน้ารับรู้ก่อนวางกระโถนเอาไว้มุมหนึ่งของถ้ำ จากนั้นจึงหันไปล้มตัวลงนอนบนที่นอนของตนที่ปูเอาไว้คนละฟากของกองไฟเสียงลมหายใจที่ดังอย่างสม่ำเสมอทำให้ชายหนุ่มแน่ใจว่านางนั้นได้หลับไปแล้ว กู้จิ่งเหยียนกำลังจะคลานไปที่กระโถนใบนั้นแต่แล้วลู่หยวนซีก็ลุกขึ้นนั่ง นางหันไปมองชายหนุ่มที่กำลังค้างอยู่ในท่าจับขอบกระโถนเอาไว้ด้วยสายตามึนงง ก่อนจะถามเขาออกไปด้วยน้ำเสียงงัวเงีย“คุณชายท่านปวดเบาหรือเจ้าคะ เหตุใดท่านไม่ปลุกข้า ข้าเองก็ลืมว่ายังมิได้เปลี่ยนชุดให้ท่านเลย มาเถอะข้าช่วย”กู้จิ่งเหยียนยังไม่ทันที่จะได้เอ่ยปากปฏิเสธ ลู่หยวนซีก็ถึงตัวเขาเสียแล้ว ความอับอายที่มิอาจบรรยายเป็นคำพูดได้มันถูกอัดแน่นอยู่ภายในอก นางช่วยเขาถ่ายเบาทั้งยังจับเขาเปลื้องผ้าและเช็ดตัวให้ หญิงผู้นี้ไม่รู้จักคำว่าอายหรืออย่างไร นางเป็นสตรีนะหลังเปลี่ยนชุดให
last updateDernière mise à jour : 2025-11-23
Read More

อย่าเข้าใกล้นางอีก

ชายชุดดำที่หายจากอาการตกตะลึง รีบออกคำสั่งให้พวกของตนรีบตามคนทั้งสองไป ลู่หยวนซีออกวิ่งเต็มกำลังแต่ก็ไม่สามารถหนีพ้นสี่คนที่ใช้วิชาตัวเบาทะยานตามมาได้ กระบี่สีขาววาววับที่สะท้อนแสงแดดส่องกระทบดวงตาของนาง ร่างบางที่แบกกู้จิ่งเหยียนเอาไว้ ด้านหลังหลับตาลงคิดว่าตนเองคงจะหลบการแทงนี้ไม่พ้นแล้วแต่เสียงเคร้ง!!ก็ดังขึ้นข้างหูของนาง อาวุธลับสีนิลลอยกระเด็นไปปักอยู่บนต้นไม้ที่อยู่ห่างออกไป ลู่หยวนซีที่เตรียมใจตายเอาไว้แล้วหรี่ตาขึ้นมองเหตุการณ์ตรงหน้า พบว่าชายชุดดำทั้งสี่ถูกปลิดชีพลงอย่างง่ายดายด้วยน้ำมือของใครบางคน และเมื่อลู่หยวนซีได้เห็นใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน นางก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก“เป็นท่านเองหรือ”กู้จิ่งเหยียนขมวดคิ้วอย่างสงสัย สายตาจับจ้องไปยังชายร่างสูงใหญ่ในชุดอาภรณ์สีนิลพร้อมกับผู้ติดตามทั้งหก พลางคิดในใจว่านางไปรู้จักกับคนน่าสงสัยเหล่านี้ได้อย่างไร“แม่นางข้าให้คนตามหาเจ้าตั้งหลายวัน หากไม่ได้ยินเสียงร้องของมือสังหารเหล่านั้นคงตามมาที่นี่ไม่ทันการณ์เป็นแน่”ลู่หยวนซียิ้มรับคำพูดของเขาอย่างยินดี นางไม่คิดว่าที่ระบบสั่งให้นางช่วยชีวิตเขา จะทำให้นางได้รับการตอบแทนเป็นความช่วยเ
last updateDernière mise à jour : 2025-11-24
Read More

อารมณ์ที่ไม่มั่นคงของกู้จิ่งเหยียน

“โอ้ย!! หนิงเอ๋อเหตุใดเจ้าถึงทำร้ายข้า”ลู่หยวนซีส่งเสียงหึ!ออกมาเสียงหนึ่ง ก่อนใช้สายตามองต่ำลงไปยังบัณฑิตชุดขาวที่นอนกลิ้งเกลือกอยู่บนพื้น“กล้าเอ่ยวาจาล่วงเกินคุณชายของข้า ลองเป็นง่อยดูบ้างเป็นอย่างไร บางทีอาจจะทำให้เจ้าเลิกปากเสียแล้วเอาเวลาไปดูแลขาของเจ้าแทน”เอ่ยจบร่างบางที่แบกชายหนุ่มเอาไว้บนหลังก็เดินจากไป ทิ้งให้บุรุษอีกหกคนที่ยืนมองดูอยู่ห่างๆ ตกตะลึงกับการกระทำของนาง สตรีผู้นี้ฝีเท้ารวดเร็วเหลือเกิน ปากไม่พูดแต่กลับตีคนอย่างหน้าตาเฉย ลู่หยวนซีเดินไปได้สักพัก นางก็หันกลับไปมองพรรคพวกอีกหกคนที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิม“พวกท่านไม่ไปหรือ”นางตะโกนถามพวกเขาก่อนออกเดินไปข้างหน้าอย่างไม่สนใจ เฮ่อเหวินเจ๋อและคนของเขาได้สติกลับมาหลังจากเสียงเรียกของนางดังขึ้น ทุกคนรีบก้าวยาวๆ ตามไปเพื่อเดินให้ทันนาง“คุณชายท่านอย่าได้ใส่ใจคำพูดที่ออกมาจากปากเน่าๆ ของเจ้าบัณฑิตนั่นเลยนะเจ้าคะ เมื่อก่อนข้าอาจเลอะเลือนและดูแลท่านได้ไม่ดี แต่ตอนนี้ข้าเปลี่ยนเป็นคนใหม่แล้ว ข้าสัญญาว่าจะหาทางรักษาท่านให้หายดี ขอเพียงท่านเชื่อมั่นในตัวข้าก็พอ”ลู่หยวนซีเอ่ยเสียงเบากับคนที่นางกำลังแบกเอาไว้บนหลัง ไร้เสียงตอบกลับ
last updateDernière mise à jour : 2025-11-24
Read More

เจ้าเหนื่อยที่ต้องดูแลข้าหรือ

“คุณชายท่าน...มองเห็นข้าหรือเจ้าคะ”กู้จิ่งเหยียนรีบมองไปด้านหน้าเพื่อกลบเกลื่อนอาการของตน“เจ้าหมายความว่าอย่างไร”ลู่หยวนซีเห็นสายตาที่เขามองไปด้านหน้า นางก็ยกมือขึ้นโบกไปมาเพื่อทดสอบดูว่าเขามองเห็นหรือไม่ แต่ดวงตากู้จิ่งเหยียนไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับ นางจึงถอนหายใจออกมาอย่างผิดหวัง“ขออภัยเจ้าค่ะ ข้าคงจะคิดมากไปเอง เห็นดวงตาของคุณชายกลับมาเป็นสีปกติ คิดว่าท่านอาจจะกลับมามองเห็นได้แล้วเสียอีก”ท่าทางของนางทำให้กู้จิ่งเหยียนรู้สึกเจ็บแปลบลึกๆ ในใจ หรือว่านางเบื่อที่จะดูแลคนพิการอย่างเขาแล้ว ร่างสูงที่นั่งเอนหลังอยู่บนเก้าอี้ก็เอ่ยขึ้นด้วยท่าทางน้อยใจ“เจ้าเหนื่อยอย่างนั้นหรือ เช่นนั้นก็ไม่ต้องดูแลข้าแล้ว พาข้ากลับไปที่เตียงแล้วเจ้าก็ไปพักเถอะ”ลู่หยวนซีมองชายหนุ่มด้วยสายตาไม่เข้าใจ ก่อนหน้านี้ก็เห็นนั่งเงียบไม่ตอบโต้อะไร พอมาตอนนี้กลับพูดเสียยาวเหยียด ทั้งยังแสดงท่าทางห่วงใยกลัวว่านางจะเหนื่อยอีก คนผู้นี้ยังใช่กู้จิ่งเหยียนคนเดิมอยู่หรือไม่ ท่าทางของเขาช่างดูแปลกตานักลู่หยวนซีไม่กล้าขัดใจคุณชายผู้เอาแต่ใจของนาง หลังจากพาร่างสูงไปส่งยังเตียงนอนในห้องใหญ่ นางก็ออกมาข้างนอกเพื่อยกชามโจ๊กท
last updateDernière mise à jour : 2025-11-24
Read More

อยู่ให้ห่างจากพวกเขา

สิ่งที่ระบบยังไม่ทันได้บอกลู่หยวนซีก่อนที่เขาจะหายไปคือ การมาของเฮ่อเหวินเจ๋อเป็นตัวแปรอีกตัวแปรหนึ่งที่กำลังจะทำให้เนื้อเรื่องในนิยายเปลี่ยนไปลู่หยวนซีพูดคุยกับเฮ่อเหวินเจ๋ออยู่ภายในศาลาหน้าเรือนอยู่นาน นางพยายามพูดวกไปวนมาเพื่อให้เขาลืมเรื่องการรักษาของนาง และก็เป็นไปตามที่ลู่หยวนซีต้องการ เขาไม่เซ้าซี้ถามนางอีกว่าเหตุใดบาดแผลของเขาถึงได้หายดีในชั่วพริบตาแต่กลับมีบุคคลอีกคนหนึ่งที่นอนกระสับกระส่ายอยู่ภายในห้อง การมาของเฮ่อเหวินเจ๋อเขาสามารถรับรู้ได้ก่อนลู่หยวนซีเสียอีก ฝีเท้าแผ่วเบาที่ก้าวอย่างมั่นคงเข้ามาในลานเรือน เขารู้ได้ทันทีว่าคนผู้นี้มีวรยุทธกู้จิ่งเหยียนสามารถจดจำเสียงฝีเท้าของบุรุษทั้งหกที่เข้าไปในป่าก่อนหน้านี้ได้ทั้งหมด ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดทั้งร่างกายและประสาทสัมผัสทั้งหมดของเขาเฉียบคมขึ้นทุกที ตั้งแต่......ตั้งแต่ที่เขาดื่มเลือดของนางเข้าไป ทุกอย่างที่ผ่านตาของและเสียงทั้งหมดที่ได้ยินเขาสามารถจดจำและรับรู้ได้ไม่ลืม ความรู้สึกนี้มันช่างแปลกประหลาดยิ่งนัก“ข้าสั่งให้พักผ่อนเหตุใดถึงได้ยังนั่งคุยกับผู้อื่นอยู่อีก”กู้จิ่งเหยียนเอ่ยออกมาด้วยความหงุดหงิด สตรีผู้นี้ดูแล้วเห
last updateDernière mise à jour : 2025-11-24
Read More

รักษาคนอีกครั้ง

ลู่หยวนซีมิได้ตอบคำถามของเขา นางพูดเรื่องอื่นขึ้นเพื่อเบี่ยงประเด็นคำถามของเขาออกไป และกู้จิ่งเหยียนรู้ว่านั่นเป็นเรื่องที่นางถนัดนัก เขาที่รู้ทันก็มิได้เปิดโปงหรือเอ่ยเซ้าซี้นางอีก เอาเถอะเอาไว้รอให้นางพร้อมเมื่อใดนางคงจะพูดออกมาเอง“ได้ เรื่องนี้ข้าให้เจ้าตัดสินใจ”ตั้งแต่ที่ย้ายมาอยู่ที่นี่ทั้งสองคนพูดคุยกันมากขึ้น กู้จิ่งเหยียนเองก็เหมือนจะเปิดใจให้นางมากกว่าเดิม บางครั้งต่อให้นางยังไม่ได้พูดกับเขา เขาก็จะเป็นฝ่ายที่เริ่มประโยคสนทนาขึ้นมาก่อน เรื่องนี้ทำให้ลู่หยวนซีเบาใจลงไม่น้อยเพราะในอนาคตยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง นางอาจจะต้องติดอยู่ที่นี่ตลอดไป อย่างน้อยเขาก็เป็นถึงคุณชายจากจวนขุนนาง หากวันหน้าเขาหายดีนางก็คงจะถือได้ว่าเป็นผู้ที่มีบุญคุณต่อเขาอยู่กระมัง“ข้าหิวแล้ว เจ้าทำอาหารง่ายๆ สักสองสามอย่างมาทานด้วยกันดีหรือไม่”กู้จิ่งเหยียนเองก็พยายามเพื่อนางเช่นกัน เขาไม่อยากให้สตรีผู้นี้รู้สึกไม่สบายใจหรือทุกข์ใจ หาอะไรให้นางทำเผื่อว่านางจะลืมเรื่องที่อยู่ในใจไปได้บ้าง“ท่านหิวแล้วหรือเจ้าคะ”ลู่หยวนซีมองออกไปนอกหน้าต่าง เมื่อเห็นว่าพระอาทิตย์ที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าเบี่ยงไปอีกด้านเล็
last updateDernière mise à jour : 2025-11-24
Read More
Dernier
12
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status