บททั้งหมดของ เล่ห์รักบุปผาซ่อนพิษ: บทที่ 51 - บทที่ 60

#####บทที่ 30ขบวนรถม้าเดินทางมาถึงเขตที่พักข้างป่ามี่เอินหรือก็คือป่าขนาดใหญ่ทางตอนใต้ของเมืองหลวงที่ฮ้องเต้เว่ยซือเยียนจะจัดงานล่าสัตว์ล้อมป่าที่นี่ทุกปี โดยที่พักที่ทางราชสำนักจัดให้จะแบ่งให้กระโจมหนึ่งพักได้สองคนสำหรับสตรี แต่เนื่องด้วยตระกูลไป๋ส่งสตรีมาสามคนซูเมิ่งจึงอาสานอนคนเดียว ทำให้ครานี้ทั้งของส่วนตัวนางและเจ้าตัวจึงครอบครองกระโจมหลังนี้แต่เพียงผู้เดียว เวลาผ่านไปราวสองเค่อตอนนี้พระอาทิตย์ตรงหัวพอดีนางกำนัลที่ทำหน้าที่ดูแลสตรีจากตระกูลไป๋นามซือเจียก็เดินเข้ามาแจ้งว่าถึงเวลาทานอาหารกลางวันแล้วให้พวกนางออกไปรวมที่ใต้ร่มไม้ข้างกระโจม ซึ่งพอซูเมิ่งออกมานางก็เห็นกองไฟที่น่าจะเพิ่งก่อขึ้น เห็นวัตถุดิบผักหลายชนิดและภายในลังไม้ลังหนึ่งมีเนื้อสัตว์ทั้งเนื้อกระต่าย เนื้อกวาง และอีกหลายชนิดซึ่งถูกหั่นเป็นท่อนแล้ววางอยู่“อย่าบอกนะว่าพวกข้าต้องทำอาหารกันเอง!” เจียงเหมยรีบด้วยน้ำเสียงแฝงความเกรี้ยวกราดหลายส่วนทันทีที่นางเดินออกมาแล้วเห็นสิ่งที่ซูเมิ่งเห็นเช่นเดียวกันซือเจียส่ายหน้าเบา ๆ นางตอบด้วยน้ำเสียงแข็งกว่าปรกติ “ไม่เชิงเจ้าค่ะ หากพวกท่านไม่นำคนทำอาหารมาเองก็สามารถแจ้งบ่าวขอคนค

#####บทที่ 31วันรุ่งขึ้นซูเมิ่งตื่นสายกว่าทุกทีมากโข เพราะด้วยความที่เมื่อวานซูเมิ่งนอนกลางวันไปแล้วและมีเรื่องให้คิดในหัวมากมายข่มตาอย่างไรก็ไม่หลับเสียที กว่านางจะนอนหลับก็ปาไปยามโฉ่วแล้ว พอรู้ว่าซูเมิ่งตื่นนางกำนัลซือเจียก็รีบเข้ามาแจ้งกำหนดการวันนี้ให้เเก่ซูเมิ่งทันที โดยวันนี้ถือเป็นวันทำพิธีเปิดงานวันเเรกของงานล่าสัตว์ล้อมป่า คุณหนูบ้านต่าง ๆที่มากับขบวนต้องทำหน้าที่กระจายกันไปเป็นเพื่อนเล่นกับเหล่าเชื้อพระวงศ์ที่เป็นสตรี หากเกินก็จะถูกแยกไปรวมอีกที่ซึ่งค่อนข้างไม่ได้เข้าร่วมงานสักเท่าไหร่ ดีที่ในฐานะที่นางเป็นคุณหนูรองตระกูลไป๋จึงได้รับเลือกให้เป็นเพื่อนเล่นองค์หญิงนางหนึ่งนามว่าเฟิงอี้ เป็นพระราชธิดาองค์ที่สองของฮ่องเต้ ซึ่งอายุสิบสี่ปีน้อยกว่านางด้วยความที่ซูเมิ่งตื่นสายนางจึงไม่แต่งหน้าแต่งตัวอะไรมาก แค่ทำให้ตนเองดูไม่หมองแล้วก็แต่งชุดที่เหมาะสำหรับขี่ม้าเท่านั้น ซึ่งนางรู้สึกชอบชุดแบบนี้เป็นที่สุดเพราะมันคือชุดกางเกงและไม่มีความรุ่มร่ามทำให้เคลื่อนไหวสะดวก โดยชุดที่ซูเมิ่งสั่งตัดนั้นนางก็ออกแบบเพิ่มเติมปรับชุดขี่ม้าของสตรีให้คล้ายบุรุษมากขึ้นตัดความหรูหราออกเน้นความทะมัดเ

#####บทที่ 32สิ้นเสียงที่เต็มไปด้วยอำนาจ เหล่าข้าราชบริพารต่างรีบสรรเสริญเยินยอว่าฝ่าบาทที่มีพระกรุณายิ่งฉลาด หลักแหลมยิ่ง และบอกว่าสิ่งที่พระองค์ทำเหมาะสมยิ่ง ทิ้งความตกใจและความสงสัยไปหมด เว่ยซือเยียนมองไปที่ท่านหญิงป้ายแดงด้วยสายตาอ่านยาก การที่เขาตัดสินใจแต่งตั้งให้บุตรสาวของแม่ทัพไป๋เป็นท่านหญิงมีเหตุผลอยู่สองข้อ หนึ่งคือความสามารถของนางเผยออกมาอย่างมิคาดคิด และสองคือเพื่อเป็นการตอบแทนแม่ทัพไป๋และเพื่อปกป้องความปลอดภัยของนางทางอ้อม เพราะเขารู้ว่าฮองเฮาของตนไม่ชอบซูเมิ่งเพียงใดซึ่งเขาก็รู้จักคู่ชีวิตของตนดี และเขาก็ล่วงรู้ถึงปัญหาความขัดแย้งระหว่างแม่ทัพตระกูลหานฝ่ายฮองเฮาและตระกูลไป๋เช่นเดียวกัน หลังจากที่เขาขึ้นครองราชตระกูลหานก็ค่อย ๆรุ่งเรืองขึ้นตามลำดับ จนตอนนี้เป็นรองเพียงตระกูลไป๋ซึ่งคือตระกูลที่ช่วยเขาต่อสู้กับฝ่ายตรงข้ามตั้งแต่สมัยตนเป็นไท่จื่อ นอกจากนี้ยังรู้ด้วยว่าตระกูลหานนั้นแสวงอำนาจเพียงใดแต่หากความต้องการของตระกูลหานไม่ทำผิดต่อแผ่นดิน ฮ่องเต้อย่างเขาก็จะยอมปล่อยผ่านไป ได้เพียงสนับสนุนตระกูลไป๋ไว้เพื่อคานอำนาจเท่านั้น“ขอบพระทัยเพคะฝ่าบาท/ขอบพระทัยพะยะค่ะฝ่าบาท”ท

#####บทที่ 33เข้าสู่วันที่สามที่ขบวนเสด็จมาถึงที่ป่าแห่งนี้ วันนี้กำหนดการคือเป็นวันแรกของการแข่งขันล่าสัตว์ของเหล่าชายชาตรี คือในทุกปีฮ่องเต้จะกำหนดให้เวลาสามวันให้เหล่าบุรุษที่ต้องการเข้าร่วมแข่งขันเข้าไปล่าสัตว์ภายในป่าชั้นในได้ โดยป่าแห่งนี้จะถูกแบ่งเป็นป่าชั้นนอกเพราะมีสัตว์ไม่มากและไม่ได้มีสัตว์ดุร้าย ส่วนป่าชั้นในจะเต็มไปด้วยสัตว์ป่าหลากชนิดรวมถึงสัตว์ดุร้ายด้วย โดยสามวันนี้จะเป็นวันที่เหล่าบุรุษต้องพยายามล่าสัตว์ให้มากที่สุดและหากยิ่งเป็นสัตว์ที่ดุร้ายหากใครล่าได้ก็จะถือว่าเป็นเกียรติแก่วงตระกูลยิ่งและมีหวังได้รางวัลใหญ่จากฮ่องเต้ด้วย ซึ่งสัตว์ที่ล่าได้ก็จะนำไปแจกจ่ายให้ชาวบ้านแถวนี้ทั้งหมดเป็นการอนุเคราะห์อาหารในฤดูแล้งที่ทำเกษตรไม่ได้ด้วย แต่สำหรับซูเมิ่งแล้ววันนี้ก็ไม่ใช่วันที่พิเศษสำหรับนางเพราะเหล่าสตรีอย่างไรก็ได้รับอนุญาติแค่ให้ขี่ม้าล่าสัตว์อยู่แค่รอบนอกเท่านั้น และวันนี้ซูเมิ่งก็กะว่าจะไปขี่ม้ารับอากาศบริสุทธิ์เสียหน่อย เพราะจากที่ถามนางกำนัลซือเจียแล้วองค์หญิงเฟิงอี้ไม่ได้นัดนางดังนั้นจึงถือว่าเป็นวันว่างของนาง ตนอยากทำอะไรก็ได้ล่ะมั้งพอซูเมิ่งแต่งตัวเรียบร้อยและเ

#####บทที่ 34หวี๊ดดดด เสียงแหลมสูงของเหยี่ยวร้องขึ้นท่ามกลางความเงียบสงบของป่าทึบ ชายหนุ่มชุดดำเรียบหรูที่หลบหลังพุ่มไม้ดงหนึ่งเงยหน้าขึ้นทันที สายตาดุดันมองไปบนท้องฟ้า เหยี่ยวตัวโตบินร่อนวนบนท้องฟ้าอ้าปากร้องบอกสัญญาณ…เป็นเหยี่ยวตัวที่ฝึกให้ตอบสนองกับนกหวีดที่เขาให้ซูเมิ่งไว้! หรือนางกำลังอยู่ในอันตราย“ยกเลิกคำสั่งล่าหมี กลับเดี๋ยวนี้!”เหล่าทหารของเว่ยซือหมิงถอนกำลังออกทันที ก่อนหน้าที่เสียงเหยี่ยวดังพวกเขากำลังวางกับดักเพื่อเตรียมสำหรับล่าหมีในค่ำคืนนี้กันอยู่ ทว่าตอนนี้พวกเขาต่างรีบขึ้นม้าและตามผู้เป็นนายออกไปแต่ถึงกระนั้นก็ตามไม่ทันเพราะฝีเท้าม้าตัวเก่งของชินหวังเร็วมากบวกกับเจ้าของม้าเร่งฝีเท้ามันจนสุดเลยยากจะตามทันซือหมิงเร่งม้าจนมาถึงบริเวณที่เหยี่ยวบินวน สองสายตามองหาเจ้าของร่างบางภายในกลุ่มคนตรงหน้า ตอนที่เขามาถึงคนของชินหวังที่ถูกสั่งให้มาบริเวณนี้ก็มาถึงก่อนแล้วเพราะอยู่ใกล้กว่า พวกของเขาจัดการเหล่านักฆ่าชุดดำเรียบร้อยหมดแล้วและสามารถช่วยเหล่าคุณหนูไว้ได้ แต่เขากลับหาซูเมิ่งไม่เจอ ตรงบริเวณที่เหล่าคุณหนูถูกดูเเลรวมกันอยู่ก็ไม่มี บุคคลที่บาดเจ็บก็ไม่มี แล้วนางไปอยู่ไหน