All Chapters of เหตุใดนางร้ายจึงกลายเป็นที่หมายปอง: Chapter 1 - Chapter 10

ปัง!!! ฝ่ามือบางกระทบลงบนโต๊ะด้วยความอึดอัดใจ“อะไรของแกวะ จบแบบนี้ฉันไม่โอเค!” ซีซีที่พึ่งอ่านนิยายจบ ถึงขั้นต่อสายตรงถึงนักเขียนเจ้าของเรื่องวาสนานำพาทันที“บ่นอะไรของแกเนี่ย”“หลิวฟ่านซี แกให้จบแค่นั้นจริงดิ จบด้วยความแค้นแบบนั้นมันค้างนะโว้ย! นี่ฉันโดนโค้ชด่ามา ยังจะมาหงุดหงิดกับนิยายอีก ฮื้อ~ ฉันจะเอาปุ๊กปิ๊กไปยิงหัวแก” ซีซีล้มตัวลงนอนบนเตียง กรอกเสียงบ่นลงโทรศัพท์ พลางเตะขาไปมาด้วยความไม่พอใจอันที่จริงถ้าสนใจตัวหลักของเรื่อง ก็ถือว่าจบได้สวยงามไม่น้อย แต่ตัวละครที่ติดอยู่ในหัวของซีซีดันเป็นนางร้ายที่โง่เง่าอย่างหลิวฟ่านซี สำหรับซีซีแล้วมองว่าไม่ยุติธรรมเท่าไหร่นัก ที่อยู่ๆ ก็ถูกแย่งความรักไป ฮื่อ~“นี่ถึงขั้นจะเอาธนูหน้าโง่นั่นมายิงฉันเลยเหรอ หึ ที่แกเดือดร้อนอยู่นี่เพราะนึกถึงชีวิตรักตัวเองหรือเปล่าหะ ฮ่าๆ”“อย่ามาว่าปุ๊กปิ๊กของฉันนะ” สายตาเหลือบมองเจ้าปุ๊กปิ๊ก ธนูคู่ใจที่มีลูกศรหัวเป็ดวางไว้ข้างกัน ออกจะน่ารัก เพื่อนเธอนี่ตาถั่วจริงๆ“ไม่ต้องเปลี่ยนเรื่อง ยังเจ็บใจอยู่ล่ะสิ ถึงได้อินกับหลิวฟ่านซีขนาดนั้น”“ฮื่อ ก็ใช่น่ะสิ แต่ฉันไม่ได้โง่ถึงขั้นนั้นนะ” เสียงหัวเราะจากปลายสายทำ

หลิวฟ่านซีที่ยังไม่ค่อยคุ้นชินจึงทำเพียงส่งยิ้มบางเบา ลงมือทานไปพลาง สังเกตผู้คนรอบๆ โต๊ะไปพลาง ดูเหมือนว่าทุกคนจะค่อนข้างเคร่งเรื่องมารยาทบนโต๊ะอาหาร เพราะทันทีนายท่านของเรือนเริ่มคีบอาหารก็ไม่มีใครปริปากพูดสกุลหลิวมีทั้งหมดเก้าชีวิต อดีตราชครูหลิวหวังหลี่ ฮูหยินม่านฝางภรรยาเพียงหนึ่งเดียวของท่านราชครู แน่นอนว่าเป็นมารดาของหลิวไห่คุนพี่ชายคนโต หลิวจ้งเหลียนพี่ชายคนรอง และหลิวฟ่านซีในตอนที่อ่านนิยาย แม้ว่าหลิวฟ่านซีจะเป็นหนึ่งในตัวละครหลัก แต่เนื้อหามิได้เจาะลึกที่สกุลหลิวบอกเพียงข้อมูลคร่าวๆ ของแต่ละคน ซีซีจึงรู้เพียงว่าพี่ชายคนโตของนางเป็นรองแม่ทัพแคว้นต้าเฉวียน แต่งกับคุณหนูสกุลซาง ซางเยว่ มีบุตรชายด้วยกันหนึ่งคนคือหลิวเฟยหยาที่ตอนนี้อายุเพียงห้าหนาว ส่วนพี่ชายคนรองเป็นขุนนางขั้นสอง เป็นถึงรองผู้ตรวจการในสำนักตรวจการ แต่คุณหนูเกาผิงอันเข้ามาเป็นสะใภ้รอง มีบุตรสาวตัวน้อยอายุเพียงสี่หนาว นามว่า หลิวซิงอี“ช่วงนี้การงานเป็นอย่างไรบ้าง” ประธานของเรือนวางตะเกียบลง ยกผ้าขึ้นมาเช็ดปาก พลางเอ่ยถามสารทุกข์สุกดิบของบุตรชาย“ชายแดนสถานการณ์ค่อนข้างตึงเครียดขอรับท่านพ่อ ตอนนี้ในค่ายจึงวุ่นวา

“คนบ้าหรือจูหลิง ไล่ไปไกลๆ อย่าให้เข้าใกล้หลานข้า” ใบหน้างามชักสีหน้าไม่พอใจกับบุรุษไร้มารยาท ก่อนจะหันกลับมาสั่งชากับพนักงานของร้าน และเดินจูงมือหลานๆ ไปนั่งโต๊ะที่ว่างอยู่ถือว่าร้านนี้จัดแจงสถานที่ได้น่าสนใจไม่น้อย ถือว่าแปลกตาสำหรับฟ่านซีเป็นอย่างมาก เพราะต่างจากที่นางจินตนาการไว้เยอะ การตกแต่งร้านไม่ได้แหวกแนว ยังคงความเป็นยุคสมัยนี้เอาไว้ ซึ่งเป็นความฉลาดของเจ้าของร้าน ดึงดูดคนยุคใดก็ต้องศึกษาความนิยมของคนยุคนั้น“ท่านน้า เหตุใดจึงเอ่ยว่าคนบ้าเล่า” เสียงเล็กของหลานสาวเรียกให้ฟ่านซีหันมาสนใจ“ก็เพราะอยู่ๆ เขามาโวยวายใส่เรา ทั้งที่เรายังไม่ได้ทำสิ่งใด จะไม่ใช่คนบ้าได้อย่างไร...ดูนั่นสิ ยังจ้องมาที่เราไม่เลิก”“ชาได้แล้วเจ้าค่ะ ว๊าย~” หลิวฟ่านซีที่กำลังจิกตามองคนบ้า รีบหันมามองตามเสียง จังหวะนั้นเห็นเสี่ยวเอ้อของร้านกำลังจะสะดุดล้มดูจากทิศทางแล้ว คาดว่าอาเฟยของนางต้องถูกชาร้อนหกใส่เป็นแน่ ด้วยสัญชาตญาณ แขนเรียวจึงวาดไปปัดถาดชาก่อนที่มันจะถึงตัวหลานชายเพล้ง! เสียงข้าวของแตกกระจายเรียกให้ทุกคนในร้านหันมาสนใจ ขนาดเจ้าของร้านที่อยู่ด้านหลังยังวิ่งออกมาดู“เกิดสิ่งใดขึ้น-” เสียงหวานขอ

ร่างระหงของคุณหนูสกุลหลิวรีบร้อนวิ่งไปยังต้นเสียง แม้จะไม่รู้ว่าแท้จริงเกิดสิ่งใดขึ้น แต่ดูจากที่สาวใช้และเด็กน้อยทั้งสองนั่งคุณเข่าคำนับก็พอจะเดาออกว่ามิใช่เรื่องดีเท่าใดนักนี่มันเกิดอะไรขึ้น ในนิยายแม้หลิวฟ่านซีจะเคยพบหน้าจวิ้นอ๋องบ้าง แต่มิเคยมีเหตุการณ์ใดที่ทำให้ทั้งสองเกี่ยวข้องเชื่อมโยงกันเร็วถึงเพียงนี้ จำได้ว่ากว่าทั้งสองจะได้สนทนากันก็ตอนที่ฟ่านซีหมั้นหมายกับโจวเทียนฉีและขุนนางหนุ่มก็พยายามจะขอถอนหมั้น จวิ้นอ๋องจึงโผล่เข้ามายื่นข้อเสนอกำจัดนางเอกของเรื่องให้หลิวฟ่านซีแล้วเหตุใดวันนี้จางกงเต๋อหัวจึงโผล่มาที่นี่ได้“ทำไมถึงได้เจอเขาที่นี่กัน” ฟ่านซีพึมพำกับตัวเอง“หลิวฟ่านซีคารวะจวิ้นอ๋องเพคะ”“คุณหนูหลิวหรอกหรือ เช่นนั้นเด็กของคนก็คงเป็นบุตรของรองแม่ทัพหลิวกับใต้เท้าหลิวกระมัง” อ๋องหนุ่มในอาภรณ์เนื้อดีปักลายด้วยดิ้นทองบ่งบอกสถานะของตนเองชัดเจน เลิกคิ้วถามด้วยใบหน้าเรียบเฉย“เพคะ เด็กทั้งสองเป็นหลานของหม่อมฉันเอง พวกเขาทำสิ่งใดให้จวิ้นอ๋องไม่พอใจหรือไม่เพคะ”“พวกเขาวิ่งชนข้า” น้ำเสียงราบเรียบทำให้ฟ่านซีนึกหมั่นไส้ เพียงแค่เด็กวิ่งชนถึงขึ้นต้องทำหน้าดุใช้อำนาจขู่บังคับให้เด็กน

“มิคิดว่าจะมีโจร กล้าเข้ามาขโมยของในค่ายทหาร”“อ๊ะ ไม่ใช่ๆ ข้าไม่ใช่ขโมยนะ พอดีข้ามารอพบพี่ใหญ่น่ะ” มือเล็กโบกปฏิเสธ ทั้งที่ตายังคงจดจ้องใบหน้าสวรรค์บรรจงสร้างของอีกฝ่าย แบบนี้ถึงเรียกว่ารูปงาม ไหนเลยเพื่อนสนิทของนางถึงได้บรรยายว่าโจวเทียนฉีเป็นหนุ่มรูปงามที่เหล่าสตรีต่างหมายปองกัน เฮ้อ~ นึกแล้วอยากให้เพื่อเข้ามาเห็นด้วยตาจริงๆ ว่าคนหล่อเขาเป็นกันยังไง“หลักฐานคาอยู่ที่มือ ยังกล้าปฏิเสธอีกหรือ” มุมปากเอกบุรุษยกขึ้นเพียงเล็กน้อย แต่นั่นก็พอทำให้ฟ่านซีรู้ว่าตนเองกำลังถูกกลั่นแกล้งเป็นแน่“...ใช่ ข้าเป็นขโมยแล้วอย่างไร เจ้าจะจับข้าอย่างนั้นหรือ พี่ชายข้าคือรองแม่ทัพหลิวไห่คุน ในค่ายนี้เขาเป็นรองเพียงฝ่าบาทเท่านั้น” คุณหนูหลิวเชิดหน้าขึ้นอย่างเหนือกว่า ซ้ำยังยื่นปลายคันธนูข้างหนึ่ง ปักลงกลางอกแกร่งที่ถูกห้อมล้อมด้วยชุดเกราะเหล็ก“นี่เจ้า...ไม่รู้จักข้าหรือ” ชายหนุ่มเลิกคิ้วมองสตรีพูดจาโอ้อวด ในแววตาพยัคฆ์เต็มไปด้วยความประหลาดใจ“เหตุใดข้า-” ยังไม่ทันที่หลิวฟ่านซีจะได้ถามให้หายสงสัย ก็ได้ยินเสียงน้ำหนักเท้าวิ่งเข้ามาในกระโจมสีหน้าและท่าทางของหลิวไห่คุนราวกับถูกดาบพาดอยู่บนคอ รองแม่ทัพหนุ่