All Chapters of ซูซีหลาน หนึ่งรักเคียงใจ: Chapter 1 - Chapter 6

เสียงเบรกดังลั่นพร้อมกับเสียงกรีดร้องกึกก้องไปทั้งหุบเขา ภาพอันเลือนรางท่ามกลางสายฝน ยิ่งทำให้ความหวาดกลัวใจในเพิ่มพูนหัวใจที่เจ็บปวดยังคงแจ่มชัด หากแต่ความเจ็บปวดทางร่างกายชัดเจนกว่า เบื้องหน้าหลงเหลือไว้เพียงความสิ้นหวังที่วนเวียนมาทำร้ายหัวใจอันบอบช้ำใครจะคาดคิดว่าดินเนอร์สุดโรแมนติค จะกลายมาเป็นฉากการเปิดโปงการหลอกลวงครั้งยิ่งใหญ่ ความทรงจำงดงามกลายเป็นเพียงภาพลวงตาและฝันตื่นหนึ่งความจริงใจไม่อาจใช้หัวใจแลกมา เพราะสิ่งตอบแทนของความจริงใจครั้งนี้ กลับกลายมาเป็นความเจ็บปวดที่ไม่อาจบรรยายออกมาเป็นคำพูด‘หากย้อนเวลากลับไปได้จะไม่โง่งมอีกแล้ว’เสียใจตอนนี้ก็สายไปแล้ว เพราะหญิงสาวรู้สึกว่าตัวเองช่างโง่เหลือเกิน ทั้งที่คบกับเขามามากกว่าหกปี แต่ตัวเธอกลับไม่รู้และไม่ระแคะระคาย กระทั่งถึงวันนี้ตกลงวางแผนจะแต่งงานกัน ทว่าทุกอย่างกลับพังทลายลงเขามีคนอื่น...ที่สำคัญผู้หญิงอีกคนก็กำลังตั้งครรภ์ดินเนอร์ท่ามกลางแสงจันทร์เหนือจุดชมวิวอันงดงาม กลายมาเป็นฉากสิ้นสุดของชีวิต เพราะเธอเองแท้ๆ ที่ไม่รักตัวเอง หากเธอรักตัวเองให้มาก ตั้งสติ และไม่ขับรถออกมาทั้งอย่างนั้น อุบัติเหตุคงไม่เกิดขึ้นตอนนี้ก

ภายใต้ใบหน้าเรียบเฉยของเฉินเซวีย มือใหญ่ของเขากำแน่น บทสนทนานั้นกล่าวตามจริงไม่สมควรมีใครได้ยิน เนื่องจากในเรือนชั่วคราวที่จัดเป็นที่พักนั้นไม่มีใครสนใจผู้ใดทั้งสิ้น แต่เป็นเพราะชายหนุ่มกำลังลอบพิจารณาฐานะของคนอีกกลุ่ม ดังนั้นเขาจึงได้ยินแทบทั้งหมดในใจของเฉินเซวียเริ่มครุ่นคิดอย่างเคร่งเครียด ตอนจากเมืองหลวงไปนั้นองค์จักรพรรดิรับสั่งให้จับราชบัณฑิตกว่าห้าร้อยคนไปฝังทั้งเป็นองค์ชายฝูซูรัชทายาทแคว้นฉินทรงทูลทัดทาน แต่องค์จักรพรรดิไม่ทรงรับฟังกลับส่งองค์ชายฝูซูไปรักษาด่านชายแดน และโทษนั้นก็เท่ากับเนรเทศโดยพฤตินัยยามนี้องค์จักรพรรดิสิ้นพระชนม์ลง ในระหว่างที่ออกตามหายาอายุวัฒนะในแดนทุรกันดาร องค์รัชทายาทหรือก็ทรงถูกเนรเทศ องค์ชายอีกพระองค์ไม่มีตำแหน่งในราชสำนัก ทั้งยังไม่ได้รับความสำคัญ ที่เหลืออยู่และมีความเป็นไปได้ขณะนี้มีเพียงองค์ชายหู่ไห่เท่านั้นแต่...มิใช่ว่าทรงตามเสด็จจักรพรรดิไปยังเมืองซาปิง พร้อมด้วยขุนนางสำคัญหรอกหรือหลังจากชั่งน้ำหนักในใจของตัวเองเฉินเซวียก็ตัดสินใจลุกขึ้น ร่างสูงในชุดสีขาวก้าวเข้าไปยังจุดที่มีคนเจ็บนอนอยู่“พวกท่านมีคนเจ็บ อาการของเขาเหมือนคนที่ได้รับพิษ ข้า

เฉินเซวียทำเช่นนั้นทั้งที่รู้ฐานะของคนเจ็บ เพียงเพื่อรักษาระยะห่างอย่างเหมาะสมเท่านั้น ในยามนี้ราชสำนักแคว้นฉินจะเปลี่ยนแปลงไปในทิศทางใดยังคงไม่กระจ่าง ดังนั้นจึงยังไม่อาจวางใจที่จะสร้างบุญคุณและความแค้นอย่างเปิดเผย ไม่ว่าจะเป็นองค์ชายพระองค์ใดก็ตามเมื่อนึกได้ว่าวันพรุ่งนี้ก็จะเข้าประตูเมืองเสียนหยาง เฉินเซวียได้แต่หลับตาลง พร้อมกับก้าวลงไปในน้ำที่ลึกกว่าเดิมเขาอยากปล่อยให้หัวใจที่เคร่งเครียดกลับมาเยือกเย็น ปล่อยให้สายน้ำดับความสับสน และความวุ่นวายในใจ หลังจากที่เขาได้ตัดสินใจช่วยชีวิตคนผู้หนึ่ง คนที่อาจเปลี่ยนชะตาชีวิตของเขาไป โดยที่เขาเองก็ไม่อาจล่วงรู้และคาดเดาเลยว่ามันจะเปลี่ยนไปในทิศทางใดความรู้สึกเหมือนมีบางสิ่งกำลังเคลื่อนไหว ทำให้จำต้องแหงนหน้าขึ้นมองที่สูง เหนือศีรษะที่ว่างเปล่าบัดนี้กลับมีแสงสว่างหมุนวนเป็นวงกลมเฉินเซวียเลิกคิ้วมองด้วยความตกตะลึง กลางแสงสว่างนั้นมีบางอย่างกำลังร่วงลงมา ทั้งยังร่วงลงมาในระยะประชิด ยังไม่ทันได้ส่งเสียงหรือขยับ ‘ของ’ สิ่งนั้นก็ตกลงไปบนผืนน้ำตรงหน้าเขา กระทั่งแรงกระแทกทำให้น้ำสาดเข้ามายังใบหน้าของเขาที่ยังคงตื่นตะลึง“นะ นี่มันอะไรกัน...”อาร