Lahat ng Kabanata ng หัวใจไร้เงารัก Loveless: Kabanata 1 - Kabanata 10

มือเล็กปาดเหงื่อตัวเองบนหน้าผาก เมื่อเดินเข้ามาถึงบ้านหลังใหญ่ บ้านที่เคยอบอวลไปด้วยรักของเธอกับบิดา แต่ตอนนี้มันกลับกลายเป็นอดีตไปเสียแล้วร่างบางแต่อวบอิ่มรีบเดินเข้าไปในบ้านด้วยความรีบเร่ง เพราะถูกมารดาเรียกให้รีบกลับบ้านอย่างเร่งด่วนในช่วงที่กำลังทำงานเสริม เธอจึงต้องรีบขอออกมาก่อนเวลาที่กำหนด นอกจากเธอจะมีงานหลักโดยทำงานเป็นพนักงานในโรงแรมแล้ว เธอยังรับงานเสริมนอกเวลางานอีก เพื่อให้พอต่อการใช้จ่ายสำหรับคนในครอบครัว"สวัสดีค่ะคุณแม่ เรียกเม็ดพลอยมาด่วนขนาดนี้คุณแม่คงมีเรื่องสำคัญมากแน่ ๆ เลยใช่ไหมคะ"หญิงสาววัยยี่สิบสามปีหย่อนกายลงนั่งบนโซฟา พลางมองหน้ามารดาที่ไม่ใช้มารดาแท้ ๆ ของเธอ กำลังนั่งไขว่ห้างเปิดดูนิตยสารแฟชั่น ข้างกายมีน้องสาวที่ไม่ใช่สายเลือดของเธอกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ข้าง ๆ กัน"ไหนล่ะ เงินของเดือนนี้" ชิดจันทร์แบมือขอเงินจากลูกเลี้ยงที่เป็นเสาหลักของครอบครัวในการหาเงินให้สองแม่ลูกใช้ทุกเดือน"คุณแม่คะ ใช้จ่ายประหยัดหน่อยนะคะ เดือนนี้เม็ดพลอยหาเงินมาให้คุณแม่ไม่ทันแล้วนะคะ ไหนจะค่าน้ำค่าไฟของเดือนที่แล้วอีกที่เม็ดพลอยให้เงินไปแต่คุณแม่ยังไม่เอาไปจ่าย เดือนนี

"นี่เงินสดสามสิบล้านค่ะ""ขอบคุณนะคะคุณนาย ถ้าลูกสาวของฉันทำอะไรให้ไม่พอใจก็โทรมาบอกได้เลยนะคะ ฉันจะสั่งสอนเอง ว่าแต่เจ้าบ่าวไม่ได้มาด้วยหรือคะ""ไม่อยากมาน่ะค่ะ เห็นบอกว่ามาก็ไม่เห็นหน้าเจ้าสาวอยู่ดี ก็เลยรออยู่ที่บ้าน ว่าแต่หนูเตรียมพร้อมหรือยังล่ะ""เตรียมเสร็จแล้วค่ะคุณนาย""ก็ดี งั้นก็ไปกันได้ละ อ้อ…คุณชิดจันทร์อย่าลืมข้อตกลงของเรานะคะ ถ้าลูกสาวของคุณทนอยู่กับลูกชายฉันไม่ไหว คุณต้องจ่ายเรามาสองเท่า""เม็ดพลอย มานี่ก่อนสิลูก" ชิดจันทร์ทำท่าทางใจดีเรียกลูกสาวเสียวหวาน ก่อนจะกระซิบบอกเม็ดพลอยเสียงห้วนแกมขู่เบา ๆ "ห้ามหนีออกมาจากที่นั่นเด็ดขาด นี่คือคำขาดของฉัน ถ้าต้องเสียเงินหกสิบล้านบาท ฉันก็ต้องขายบ้านหลังนี้เท่านั้นเข้าใจไหม!""เข้าใจแล้วค่ะคุณแม่ แต่ห้ามขายบ้านเด็ดขาดนะคะ""กำชับลูกสาวแล้วเรียบร้อยค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะคุณนาย ลูกสาวฉันเป็นคนจิตใจดี เชื่อว่าจะดูแลลูกชายของคุณได้อย่างดีแน่นอนค่ะ""โอเค งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ เธอก็ตามมาที่รถสิ""ค่ะ" เม็ดพลอยไม่ได้มีความรู้สึกว่านี่คือการแต่งงานเลยด้วยซ้ำ แต่มันเหมือนการขายของอะไรบางอย่างที่แค่จ่ายเงินแล้วก็จบเม็ดพลอยขึ้นไปนั่ง

"มะ...ไม่จริงค่ะ เม็ดพลอยไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะคะ แล้วไฟในห้องนี้เม็ดพลอยก็ปิดหมดแล้วจริง ๆ ค่ะคุณธาม เม็ดพลอยไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องโกหกคุณธามเลยนะคะ""งั้นก็เลิกตัวสั่นได้ละ ก่อนที่ฉันจะหมดอารมณ์""ขะ…เข้าใจแล้วค่ะ" เม็ดพลอยรีบข่มอารมณ์อย่างเต็มที่ เธอจะต้องทำตัวเองให้ปกติที่สุด 'แค่หยุดตัวสั่นเองเม็ดพลอย เธอต้องทำได้อยู่แล้ว ส่วนหน้าตาจะเป็นยังไงก็ช่างเถอะ เพราะยังไงเขาก็ตาบอด ห้ามอาย…ห้ามอายเด็ดขาด เธอต้องทำได้สิ'เม็ดพลอยให้กำลังใจตัวเองอยู่ในใจพลางหลับตาปี๋ เธอพยายามเกร็งตัวอย่างสุดฤทธิ์เพื่อให้บังคับตัวเองไม่ให้สั่นมือแกร่งทั้งสองข้างจับไหล่เล็กแล้วผลักเธอลงเตียงอีกครั้ง ก่อนจะสบถออกมาด้วยความหัวเสีย"ตัวแข็งเป็นท่อนไม้แบบนี้จะให้ฉันเอาเธอลงได้ยังไงวะ ออกไปจากเตียงฉันเดี๋ยวนี้! เธอทำให้ฉันหมดอารมณ์นะ จำไว้ด้วยว่าคืนนี้อย่าให้เป็นแบบนี้อีก ถ้าไม่อยากให้ฉันต้องใช้กำลังจะลองทำแบบตอนนี้ดูก็ได้นะ""ขอโทษนะคะ ขอโทษจริง ๆ ค่ะ" เม็ดพลอยรีบลุกออกจากเตียงอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจเธอรีบไปหยิบเสื้อผ้าและชุดชั้นใน แล้วไปยืนแอบอยู่มุมหนึ่งของห้องและใส่เสื้อผ้าไปเงียบ ๆ ถึงตอ

"อ๊ะ!" มือใหญ่จู่โจมทันทีเมื่อพูดจบ เขาไม่รอให้คนตรงหน้าได้ตั้งตัวอะไรทั้งนั้น เพราะเขาค่อนข้างหงุดหงิดที่คนตรงหน้ายังแสดงอาการตื่นกลัวไม่เลิก นี่เขาต้องแกล้งทำเป็นไม่เห็นทั้ง ๆ อยากจะพูดใส่เหลือเกินว่าเลิกทำทีว่าตัวเองบริสุทธิ์ผุดผ่องได้แล้วเพียงแค่สัมผัสแรก เม็ดพลอยก็สะดุ้งโหยง เพราะมือหนาเคล้นคลึงเนินอกอวบอิ่มของเธออย่างไม่ปรานี มันรู้สึกเจ็บมากกว่ารู้สึกดีเสียด้วยซ้ำ"เลิกตัวสั่นสักทีสิวะ ทำอย่างกับไม่เคยอยู่ใกล้ผู้ชายอยู่ได้ น่าตลกสิ้นดี!"แสงไฟสีส้มสลัวข้างหัวเตียงแม้จะสว่างไม่มาก แต่มันก็สว่างพอที่จะทำให้เขาเห็นคราบน้ำตาของคนใต้ร่างได้อย่างชัดเจน"ขอโทษจริง ๆ ค่ะ" เพียงแค่สัมผัสแรกที่เขาแตะต้องเนื้อตัวเธอ มันทั้งรุนแรงและเจ็บแปลบแทบไม่มีความอ่อนโยนเลยสักนิด เม็ดพลอยพยายามแข็งใจและกัดฟัน เพราะมือหนากำลังเคล้นคลึงหน้าอกเธออย่างแรงเงาดำของร่างสูงที่คร่อมตัวเธออยู่ดูน่ากลัวมาก เม็ดพลอยรีบหลับตาทันที เมื่อเห็นคนตัวใหญ่กำลังถอดเสื้อนอนออก หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเพราะเป็นครั้งแรกที่เธอได้ใกล้ชิดกับเพศตรงข้ามมากขนาดนี้"ตัวแข็งทื่อขนาดนี้ฉันจะมีอารมณ์ได้ยังไง""ขอโทษค่ะ""เลิกพูดคำว่าขอโ

"รับไปสิ""ค่ะ" เม็ดพลอยรับซองถุงยางป้องกันไปมือไม้สั่น เธอไม่จำเป็นต้องกังวลว่าเธอจะทำหน้าตายังไง เพราะชายตรงหน้าไม่มีทางที่จะเห็นเธออยู่แล้ว แต่ไม่ว่ายังไงเธอก็ยังไม่คลายความกังวลอยู่ดี"เอ้า! สวมสิ จะชักช้าลีลาอยู่ทำไม ฉันอยากปลดปล่อยเต็มทนแล้ว หรือเธอไม่อยากให้ฉันใส่หรือไง""มะ…ไม่ใช่นะคะ เดี๋ยวเม็ดพลอยจะใส่เดี๋ยวนี้แหละค่ะ"มือเล็กแกะซองถุงยางมือไม้สั่น แล้วที่ต้องใช้ปากสวมเข้าไป เธอจะต้องทำยังไงบ้างยังไม่รู้เลย"ช้าจังล่ะ อย่าบอกนะว่าทำไม่เป็น""เป็นค่ะ""แค่เอาถุงยางใส่ แล้วใช้ปากรูดลงไปมันจะยากตรงไหนกัน เอ้า เร็วเข้าสิ!""เข้าใจแล้วค่ะ"มือเล็กรีบใช้ถุงยางครอบที่ส่วนหัว ก่อนจะค่อย ๆ ใช้มือรูดไปตามแก่นกายที่แข็งชันอยู่ตรงหน้าสีหน้าของคนตัวเล็กดูกังวลเล็กน้อย กังวลว่าเธอจะทำได้ไม่พอใจเขา กังวลว่าเธอจะทำได้ไม่ดีพอสองมือเล็กกอบกำที่แก่นกายใหญ่ พยายามบังคับมือตัวเองไม่ให้สั่น"ไม่รู้จะสั่นอะไรนักหนา เมื่อคืนยังไม่ชินอีกหรือไง แบบนี้คงต้องทำบ่อย ๆ สินะ เพราะฉันไม่ชอบผู้หญิงที่ไม่ประสีประสาด้วยสิ ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันเบื่อจนต้องเฉดหัวไล่ออกไปจากบ้านหลังนี้ซะก่อน เธอก็ต้องรีบช่ำชองให้