Scp 689

A story about a woman behind the mask who agreed to become a private and exclusive prostitute of a man named Cameron Ferrell. The dangerous, ruthless, and heartless mafia lord everyone tries to avoid. What will happen when a sudden turn out of event occur and she'll end up bearing his child which wasn't part of their rule? Will the mask of the beautiful maiden fall off?

"You took everything I ever loved ever since we were children! Congratulations, you've done it again!"Cordy Sachs had given up on her lover of three years, deciding to go celibate and never to love again… only for a six-year-old child to appear in her life, sweetly coaxing her to 'go home' with him.Having to face the rich, handsome but tyrannical CEO 'husband', she was forthright. "I've been hurt by men before. You won't find me trusting."Mr. Levine raised a brow. "Don't compare me to scum!"..."Even if everyone claimed that he was cold and that he kept people at arms' reach, only Cordy knew how horrifically rotten he was on the inside!

The happiest day of any woman is her wedding day, right? But that is not the case with Pamela Grayson. She sobbed before, during and after the wedding. She cannot comprehend why her parents would force her into a marriage with a man who is in a coma without the slightest provability of coming out of it? But the sympathetic part of Pamela's predicament is that the man she was married to was more ruthless towards her when he regained consciousness. "Sign the papers and get the fuck out of my house" he bellowed, throwing the divorce papers into her face. But When she Returned, she's not the naive, innocent Pamela Grayson that Louis Hayden threw out, she's now the princess and CEO of the largest conglomerate in her country...

6년간의 연애 끝에, 강도겸은 새로운 연인과 함께하며 소정은에게 이별을 통보했다. 소정은은 싸우지도, 소란을 피우지도 않았다. 오히려 짐가방을 차분히 정리하고, 도겸이 마련해준 천문학적인 이별 수당을 받아든 채 과감히 떠났다. 도겸의 친구들은 익숙한 내기를 걸었다. 과연 이번에는 소정은이 얼마나 버틸 수 있을까? J시에서 소정은의 이름을 아는 사람이라면 누구나 그녀가 강도겸을 미친 듯이 사랑하고 있다는 사실을 알았다. 자존심도, 분노도 없는 사랑, 그들이 알고 있는 소정은의 모습이었다. 그래서 모두가 생각했다. 사흘 안에 돌아와 사과할 거라고. 하지만 사흘이 지나고, 또다시 사흘이 지나도 그녀에게서는 아무런 소식이 없었다. 결국 도겸이 먼저 참지 못하고 전화를 걸었다. 그가 처음으로 누그러진 태도로 말했다. “넌 이제 그만 장난칠 때가 되지 않았어? 그만하면 돌아와...” 그러나 전화기 너머로 들려온 것은 뜻밖의 낮은 남자의 웃음소리였다. “대표님, 엎질러진 물은 다시 담을 수 없습니다. 이별을 후회해도 어쩔 수 없죠.” “정은을 바꿔줘, 걔랑 이야기하고 싶으니까!” “죄송하지만, 제 여자친구는 지쳐서 방금 잠들었어요.”

"ถ้าเธอไม่นอนกับฉัน เธอก็จะกลายเป็นศพอยู่ตรงนี้...ต้องการแบบไหนก็เลือกมา..." "ฉัน...ฉันจะยอมนอนกับคุณ แต่คุณต้องปล่อยฉันไป ตกลงไหมคะ" "อืม..ทีนี้ก็ไปนอนแก้ผ้าแล้วอ้าขารอฉันที่เตียงได้แล้วไป...ไปสิ " เมื่อหนุ่มนักธุรกิจที่ผันตัวเองมาทำบ่อนคาสิโนจนกลายเป็นมาเฟียที่มีอิทธิพล ทำให้ชีวิตเขาได้ลิ้มลองผู้หญิงจากหลายเชื้อชาติจนเขารู้สึกเบื่อเซ็กส์แบบสุดๆ เพราะมันไม่มีความน่าตื่นเต้นหรือความเร้าใจเลยสักนิด เพราะผู้หญิงทุกคนที่เจอเขาก็ล้วนแต่คลานเข่าขึ้นเตียงของเขาเพราะเงินกันทั้งนั้น แต่มันไม่ใช่กับแม่นักข่าวสาวคนนั้น คนที่ทำให้เซ็กส์บนเตียงของเขากลับมามีความร้อนแรงดุเดือดอีกครั้ง แต่มันก็กลายเป็นแค่วันไนท์สแตนเพราะเช้ามาเธอก็หนีหายจากเขาไป....เขาส่งคนตามหาเธอเท่าไหร่ก็ไม่เจอ....แต่วันหนึ่งเธอกลับโผล่เข้ามาอีกครั้งในฐานะน้องสาวของพาร์เนอร์ทางธุรกิจที่ทรยศเขา เขาจึงใช้เธอมาเป็นผู้หญิงขัดดอกชั่วคราว รอให้พี่ชายเธอหาเงินมาใช้หนี้เขา แต่พอถึงเวลาที่เขาต้องปล่อยเธอไป...เขากลับไม่รู้เลยว่าเขาได้ปล่อยเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาไปกับเธอด้วย...

Intro… “เธอเป็นของฉัน..ไม่มีสิทธิ์มองผู้ชายคนอื่น" ลีออนประกาศกร้าวเสียงดังให้หญิงสาวที่นอนขดตัวอยู่บนเตียงรับรู้ถึงสถานะของตัวเอง "แต่หนูเป็นน้องคุณนะ คุณจะทำแบบนี้กับหนูไม่ได้" "แม่ฉันมีลูกคนเดียว" "ผู้หญิงของมาเฟีย" เป็นเรื่องราวของลีออนกับอิงดาว ชายหนุ่มผู้ได้รับฉายาว่าเป็นคนไร้หัวใจ บัดนี้กำลังตกหลุมรักเด็กสาวผู้ที่พึ่งเคยพบหน้าเพียงครั้งเดียว แต่ด้วยชีวิตที่ผ่านมาไม่เคยมีความรักจึงไม่รู้จะแสดงออกอย่างไร เขาจึงปฏิบัติต่อเด็กสาวที่ตนหลงรักอย่างเผด็จการและป่าเถื่อน การแสดงความเป็นเจ้าของแบบไม่มีสถานะที่ชัดเจนให้หญิงสาว เมื่อมีโอกาสที่จะรอดพ้นจากคนใจร้ายเธอจึงไม่ลังเลใจแม้แต่น้อยที่จะเดินออกไป..ไปให้ไกลจากคนใจร้ายคนนี้ ชายหนุ่มกว่าจะรู้ตัวว่าขาดเธอไม่ได้..วันนี้ก็ไม่มีเธออยู่ข้าง ๆ แล้วและที่แย่ไปกว่านั้นเมื่อเด็กสาวที่ตนหลงรักเธอกลับมีสถานะเป็นน้องสาวของเขาเพราะพ่อของชายหนุ่มได้แต่งงานใหม่กับแม่ของอิงดาว

ดีลลับ ระหว่างพี่ฉลามและน้องขนมเริ่มต้นขึ้นเพราะมีประโยชน์ร่วมกัน ต่อหน้า เพื่อนของฉลาม ขนมเป็นเหมือนเหยื่อลำดับที่นับไม่ถ้วน เหยื่อที่ฉลามดุลากมาขย้ำ พออิ่มหนำก็คงทิ้งขว้างไม่ได้คิดจริงจัง ทว่าน้ำหยดใส่หิน หินกร่อนฉันใด ผู้ชายก็มักพ่ายแพ้ให้กับ ‘ของที่ได้มายากๆ’ เช่นกัน

ฮันเตอร์ : เจ้าชู้ เอาแต่ใจ ไม่เคยรักใครจริง คบใครไม่นานก็เบื่อก็ทิ้งไม่แคร์ความรู้สึกของผู้หญิงคนไหน "แค่เบื่อก็ทิ้งทำไมต้องรู้สึกผิด" ข้าวฟ่าง : จากที่เคยเป็นคนอ่อนแอ แต่เหตุการณ์บางอย่างทำให้เธอต้องเข้มแข็งขึ้นเพื่อปกป้องคนที่เธอรัก "อย่ามาอยากเป็นคนดีเอาเวลานี้เพราะฉันไม่ต้องการ"

The doctor told me I had 72 hours left, unless I got access to the newest experimental treatment. However, there was only one slot available, and my husband Bowen Liddell gave it to my sister Yvonne Lawson instead. "Her kidney failure is more critical," he said. I nodded and swallowed the white pills that would only speed up my death. In the time I had left, I got a lot done. The lawyer's hand trembled as he passed me the documents. "Are you sure you want to transfer the two billion dollars in shares?" I replied, "Yes. Give them to Yvonne." My daughter, Candice Liddell, was giggling in Yvonne's arms. "Mommy Yvonne bought me a new dress!" I said, "It looks beautiful. Make sure you always listen to Mommy Yvonne, okay?" The art gallery I built from the ground up now had Yvonne's name on the sign. "You're too kind, Kathy," she said, crying. I told her, "You'll run it even better than I ever did." I even signed all my parents' trust fund away. That was when Bowen finally gave me his first genuine smile in years. "Kathleen, you've changed. You're not so aggressive anymore... You're beautiful like this." Indeed. This dying version of me finally became the 'perfect Kathleen Sullivan' in their eyes—obedient, generous, and no longer argumentative. The 72-hour countdown had already begun, and I couldn't help but wonder what they would remember when my heart stopped for good. The good wife who 'finally learned to let go', or the woman who completed her revenge by dying?

When I was surrounded by the rogue pack far from our territory, I mind-linked my mate, Alpha Luke, begging for help. He refused me fifteen times—and finally, he blocked the link entirely. In the end, I collapsed from exhaustion and lost consciousness, my wolf howling in despair. When I woke up in the infirmary, Alex, the commander of the Werewolf Tribe, was sitting quietly beside me. He was the one who had received my desperate mind-link. He led his warriors, crushed the rogues, and saved me from the jaws of death. Looking into his worried eyes, I no longer hesitated. I took a deep breath and said with unwavering resolve: “Alex, I’ve made up my mind. I’ll go to the Northern Territory for training. I leave in 2 days.” Ten minutes later, Luke barged into the room with Kristy—his so-called adoptive sister—and our twin pups trailing behind. Before anyone could speak, he kicked the door open and pointed at me, shouting with cold fury: “You staged this stunt just to outshine Kristy? Do you realize how much warrior strength you wasted just to feed your vanity? You are not worthy to be a Luna!” My elder son, Chris, gave me a sharp glance and scoffed: “Where’s the wound, Mom? You look perfectly fine. Did you fake this just to get attention?” My younger son, Collin, stared at me, eyes filled with disappointment. He shook his head slowly and whispered: “Mom, did you lie to us again… just because we care about Kristy more?” Kristy gripped Luke’s hand, her voice trembling with fake innocence and tears falling down her cheeks: “I’m sorry, Christina… I won’t celebrate my birthday again. Please… stop causing trouble for Luke and the twins.” I clenched my fists, restraining my furious wolf, and stopped Alex from standing up for me. I watched the four of them turn and leave without a second glance. Then, I turned to Alex and said, with icy clarity: “This time, I have no hesitation, no regret. I’m leaving. I’ll go with you to the Northern Territory. And I won’t eat my words.”