กล้าหาญ

หล่อนคือของที่ได้มา...แลกกับเงินจำนวนหนึ่ง เธอเย็นชาแต่กลับกระตุ้นความร้อนระอุในตัวเขาได้ชะงัด ‘เมีย’ นิยามคำนี้ไม่เคยมีอยู่ในสมอง แม้ โจนาธาน อักรัก รูธ ถึงเขาจะเป็นแค่คนพิการ เนื่องจากอุบัติเหตุรถยนต์ร้ายแรง จากหนุ่มสุดหล่อ ขวัญใจสาวๆ กลายเป็นผู้ชายกราดเกรี้ยวเจ้าอารมณ์ ไม่มี... พยาบาลสาวคนไหนทานพายุอารมณ์ของเขาได้ เมื่อพวกหล่อนมาเพราะหวังอย่างอื่น แต่ก็ต้องหอบผ้าหนีตายกันจ้าละหวั่น!! ชายหนุ่มจะดับความร้อนเร่าในกายได้อย่างไร เมื่อหล่อนหน้าด้านหน้าทนตั้งใจทำงาน...แต่ไม่เคยคิดกับเขาในทางชู้สาว ปึก!! การต้อนรับจากผู้ชายตัวใหญ่ที่นั่งหน้าบึ้งกลางเตียง เขาโยนหมอนใส่หน้าเธอ แต่วันวาดก็ต้องทน เมื่อชายหนุ่มคือเงื่อนไขที่เธอต้องก้มหน้าทน บิดาของเธอก่อหนี้ไว้เรือนล้าน จากการเล่น ‘การพนัน’ ข้อตกลงเดียวที่เธอจะช่วยท่านได้ คือการยอมรับดูแลคนไข้จอมโวย โดยไม่มีข้อแม้...หากเขาเดินได้...เธอจะเป็นอิสระ!!

มีน สาวดวงซวยที่อยู่ ๆ ก็ถูกดึงวิญญาณไปยังปรโลก เหตุการณ์ครั้งนี้เป็นความผิดพลาดอย่างช่วยไม่ได้ เมื่อกลไกแห่งชีวิตเกิดขัดข้องทำให้ทุกอย่างแปรปรวน เจ้าแห่งปรโลกจึงขอโทษและรับผิดชอบเรื่องทั้งหมดด้วยตนเอง เพื่อจะได้เฝ้าดูพระรองและส่งเขาไปให้ถึงปลายทางของตอนจบ มีนจึงเลือกที่จะไปเกิดใหม่ในมังงะเรื่องโปรดแทนการกลับเข้าร่างเดิม เจ้าแห่งปรโลกเห็นว่าสิ่งที่ขอไม่ได้มากเกินไปจึงได้ตอบตกลงแล้วส่งเธอไปยังที่ชอบ ๆ แต่เอ๊ะ! เหตุใดไม่เหมือนที่คุยกันไว้ ไฉนท่านส่งข้ามาเป็นตัวประกอบที่ต้องตายด้วยมือพระรองเล่า... . . . “เลิกกั๊กแล้วรักก่อนนะ... ตะ ๆ เตงมาได้ไง” ทว่าเมื่อเปิดประตูห้องได้ก็ถึงกับยิ้มค้าง เมื่อมีใครอีกคนนั่งไขว้ขากอดอกอยู่บนเตียงนุ่มคอยท่าอยู่ก่อนแล้ว ดาบที่กอดอยู่นั่นก็ไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย เกรงว่าจะลอยมาบั่นคอได้ทุกเมื่อ แล้วยังรอยยิ้มอีกเล่าเพียงเท่านี้ก็ทำเอาขนหัวลุกซู่ “ฮึ! กลับมาสักทีนะ ข้าก็นึกว่าจะเอาแต่เต้นแร้งเต้นกาไม่ยอมกลับบ้านเสียอีก” **เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ เป็นเพียงสิ่งที่สมมุติขึ้น ทุกตัวละครทุกเหตุการณ์ไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น**

ดรีมที่หลงเชื่อคำโฆษณาหลอกลวงจากเพจขายวัตถุมงคลเพจหนึ่ง รับเอาของอัปมงคลมาพกไว้ติดตัว

จากความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนที่เธออยากจะลืม กลายเป็นว่าชายคนนั้นทิ้งเลือดเนื้อเชื้อไขของเขาไว้ให้ดูต่างหน้า หกปีผ่านไปใครจะคิดว่าเธอจะได้เจอกับเขาคนนั้นอีกครั้ง และความลับของเธอจะถูกเขาล่วงรู้หรือไม่

ในวันวิวาห์ กู้ซิวหมิงผู้เป็นว่าที่สามีได้หนีไปกับสตรีนางอื่น ทำให้เมิ่งจิ่นเหยากลายเป็นตัวตลกถูกผู้คนหัวเราะเยาะ นางจึงตัดสินใจเด็ดขาดเปลี่ยนสามีกลางงาน แต่งงานกับกู้จิ่งซีผู้เป็นบิดาบุญธรรมของกู้ซิวหมิง หลังจากแต่งงาน กู้ซิวหมิงเย้ยหยันนางว่า “เมิ่งจิ่นเหยา เจ้ามียางอายหรือไม่? ไม่ได้เป็นเจ้าสาวของข้า ก็เลยจะมาเป็นแม่ของข้าหรือ?” เมิ่งจิ่นเหยามองไปยังบุรุษที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูแล้วฟ้องว่า “ท่านพี่ บุตรชายของท่านอกตัญญู ล่วงเกินผู้อาวุโส” กู้จิ่งซีเดินมาอยู่ที่ข้างกายนาง ยื่นกฎตระกูลให้นาง แล้วเอ่ยอย่างไม่ทุกข์ร้อนว่า “ลูกเนรคุณไม่รู้ความ ข้ายุ่งกับงานราชการ วันหน้ายังต้องรบกวนฮูหยินช่วยดูแลสั่งสอนให้ดี” กู้ซิวหมิงตะลึงงัน “???” [แต่งงานแล้วค่อยรัก+รักเดียวใจเดียว+รักหวาน ๆ+การต่อสู้ภายในบ้าน+แก้แค้นคนเลว+ชีวิตประจำวันอันอบอุ่น]

เมื่อทางเลือกเดียวที่ฉันจะหนีจากขุมนรกนี่! คือการรับข้อเสนอของนายพลท่านหนึ่งเพื่อไปเป็นนางบำเรอในค่ายทหาร

เพราะสงครามที่รุกรานการใช้ชีวิต ทำให้เจียงหว่านหนิง ต้องสูญเสียบิดามารดา แต่ทว่าก่อนบิดามารดาจะตายได้บอกนางเรื่องหนึ่ง ทำให้เจียงหว่านหนิงต้องเดินทางมาที่แคว้นต้าโจว จนกระทั่งได้พบกับ ไป๋จื่อเซียน รองแม่ทัพหนุ่มรูปงาม ที่ทั้งอบอุ่นและใจดี แต่ทว่าในจวนกลับมีเรื่องเล่าลือว่าเขาป่วยเป็นโรคประหลาดที่ไม่มีหมอรักษาได้ ความรักของเขากับนางจึงเกิดขึ้นพร้อมกับเรื่องราวต่างๆมากมาย

ครั้งหนึ่ง... อวี้เหวินเป็นเพียงเด็กหนุ่มธรรมดา ดุจดั่งหยาดฝนต้องลม ชีวิตเรียบง่าย ไร้ซึ่งคลื่นลมโหมกระหน่ำ ทว่า... โชคชะตา พลิกผันดั่งสายฟ้าฟาดกลางฤดูร้อน บีบบังคับให้เขาต้องก้าวเท้าเข้าสู่โลกอันโหดร้ายแห่งผู้ฝึกตน โลกที่ความแข็งแกร่งคือทุกสิ่ง ความแค้นอันลึกซึ้งจากการถูกพรากมารดาไป ก่อเกิดเป็นเปลวเพลิงแห่งการต่อสู้ในใจเด็กหนุ่ม เขาต้องลุกขึ้นยืนหยัด ทะยานสู่เส้นทางแห่งการฝึกฝน เพื่อนำความอบอุ่นแห่งอ้อมอกแม่กลับคืนมา จากความแค้นครั้งนั้น... ใครเลยจะคาดคิด ว่ามันจะหล่อหลอมเด็กหนุ่มผู้อ่อนเยาว์ ให้กลายเป็นตำนานอันยิ่งใหญ่ไปตลอดกาล จากปลาตัวน้อย แหวกว่ายในสระน้ำตื้นเขิน กลับกลายเป็นมังกรทะยานฟ้า ทะลุกำแพงแห่งขีดจำกัด ก้าวข้ามสู่จุดสูงสุด ชื่อเสียงของเขากระหึ่มก้อง สะท้านสะเทือนไปทั่วเก้าสวรรค์สิบพิภพ นามของเขา... กลายเป็นตำนานที่ผู้คนกล่าวขาน จดจำไปชั่วกาลนาน "ราชันจักรพรรดินภา อวี้เหวิน" ผู้เเต่ง: Prince_White

หลิน = ป่า สื่อถึงความเล็กน้อย ธรรมดา เหมือนหญ้าป่า เซียน = ปัญญา/คุณธรรม "หลินเซียน" จึงเป็นเสียดสีชะตา เพราะเกิดมาพรสวรรค์ต่ำสุด แต่ชื่อกลับหมายถึง “ผู้มีปัญญา” เหมือนคำประชดชะตา เด็กขยะ แต่ฝันสูงอยากจะเป็นเซียน...

คำโปรย:ชาติก่อนนางทอดทิ้งทั้งลูกและสามีไปเพื่อเอาตัวรอดเพียงคนเดียว เด็กน้อยวัยเพียงสี่หนาวที่ร้องไห้น้ำตานองหน้า ร้องหาท่านแม่ เขาเอาแต่ร้องเรียกท่านแม่อย่าไป อย่าทิ้งเสี่ยวหลงไป ถึงอย่างนั้นนางก็ไม่แม้แต่จะหันหลังกลับ สมควรแล้วที่ในชาติปัจจุบันถูกพ่อทิ้งไปอย่างไม่ไยดี ส่วนแม่ก็ไม่เคยจะดูแลหรือให้ความสนใจเธอเลยสักนิด ใช้ชีวิตอย่างลำบากแสนเข็ญ เมื่อเธอได้กลับมาหาพวกเขาอีกครั้ง คราวนี้เธอจะขอแก้ตัว ต่อให้ลำบากหรือเหน็ดเหนื่อยเพียงใด ขอแค่ให้ลูกและสามีสุขสบาย ข้าผู้นี้จะเป็นคนหาเลี้ยงพวกเจ้าเอง