การให้อภัย

“ไอ้เทือก” จอมบาปผู้ไร้ใจ ผู้ไร้จิตสำนึกดี อยากได้ต้องได้ และอย่าได้หาความอ่อนโยนจากเขา จอมบาปผู้เสพกายผู้หญิงเป็นอาหารหลัก เซ็กซ์คือสิ่งหอมหวาน “อินทร์” คือผู้หญิงโชคร้ายที่ผีผลัก ใช่ต้องใช้คำว่า ‘ผีผลัก’ เพราะชีวิตนี้ไม่เคยคิดว่าต้องมาเจอกับความต่ำทรามเช่นนี้ ไม่เคยคิดว่าจะมีคนที่เลวแม้แต่นรกยังผลักไสเขาขึ้นมาเกิดบนโลก เธอจะทำยังไงเมื่อสุดท้ายแล้วเธอเองก็เสพติดเซ็กซ์ร้อนที่เขายัดเยียดให้ และมันจะเกิดเป็นความรักได้ไหมระหว่าง จอมบาป กับสาวน้อยผู้ไร้เดียงสา ความไร้เดียงสาเธอจะปลอบประโลมหัวใจที่ด้านชาของเขาได้รึเปล่า ติดตามลุ้นเรื่องราวของทั้งสองไปด้วยกันนะคะ แน่นอนค่ะนิยายเรื่องนี้ดำเนินด้วยเซ็กซ์ คำหยาบ และความรุนแรงค่ะ

#แค่ FWB ทำไมต้องรัก ความสัมพันธ์ของตัวละครจะเริ่มตั้งแต่ปี 1 จนถึงวัยทำงานค่ะ ความสัมพันธ์ที่เริ่มต้นจากคู่อริจนกลายมาเป็นเพื่อน แต่ถึงจะสนิทมากขึ้นแค่ไหนก็ห้าม Friend Zone มา ได้แค่ FWB แต่พอเวลาบนเตียง ก็เรียกเมียครับ ผัวครับ แต่หากไม่ให้เกียรติซึ่งกันและกัน จนความสัมพันธ์ที่อีกฝ่ายสุดจะทนเกิดขึ้น แต่ก่อนจบกันเมียขอสั่งสอนผัวก่อนเลิกรา......จะได้รู้ว่า รักชีวิตอย่าคิดสู้เมีย...เมื่อเมียโกธรผัวจะโดนแทง

"อาชา" ประธานจอมเจ้าเล่ห์ ส่วน "พอใจ" เป็นผู้ช่วยเลขาจอมพยศ ****** “จะหนีไปไหน” อาชารีบจอดรถดับเครื่องยนต์แล้วเปิดประตูลงมาถามพร้อมกระชากดึงกระเป๋าเดินทางในมือเธอมาถือไว้ทันที “กลับบ้าน” พอใจตอบสั้นๆ แล้วยื่นมือไปหมายจะแย่งกระเป๋าเดินทางตัวเองกลับมา “งั้นก็ไปด้วยกัน บ้านเธอคือบ้านฉันเท่านั้นทูนหัว บอกแล้วไงว่าเธอเป็นเมียฉันพอใจ” พูดจบก็กระชากดึงร่างเล็กเข้ามาปะทะอกแกร่งตัวเองแล้วก็ปล่อยมือจากกระเป๋าเดินทางมารั้งท้ายทอยเธอให้แหงนเงยขึ้นแล้วบดกระแทกจูบปากอวบอิ่มแสนหวานของคนดื้อทันที “อ่ะ อื้อ” มือเล็กทุบตีอกแกร่งคนตัวโตพร้อมกับพยายามบิดเบือนหน้าหนีแต่ก็ยากเหลือเกินเมื่อแรงเขาเยอะกว่า “อ่า เห็นไหมเธอคือของฉันพอใจ ไปกับฉัน” อาชาถอนจูบออกมาเอ่ยย้ำให้คนดื้อจำใส่ใจว่าเขาคือใครและหล่อนคือใครก่อนจะดึงลากเดินเธอไปทางฝั่งนั่งข้างคนขับแล้วเปิดประตูยัดเธอเข้าไปและเปิดประตูหลังโยนกระเป๋าเดินทางเธอตามไปด้วย “อย่าคิดแม้แต่จะหนี ฉันรู้ว่าบ้านเธออยู่ไหนฉันตามถึงที่แน่” เขาขู่หล่อนเมื่อเห็นว่าเธอทำท่าจะเปิดประตูรถหนี และมันได้ผล

-กราฟ- คิดยังไงกับปั้นหยาเหรอครับ? ไซต์หมากระเป๋าแบบนั้นห่างไกลคำว่าสเปคของผมเยอะ ที่เห็นควงๆ ก็แค่เอามาแก้ขัดกับ...แก้แค้น -ปั้นหยา- อย่าถามว่าฉันคิดยังไงกับไอ้พี่กราฟอีกนะคะ ไอ้เฮงซวยที่ทั้งชีวิตมีแต่กราฟความเลวระยำแบบนั้นเอาไปทำหมันเถอะค่ะ อย่าปล่อยให้ไปแพร่พันธ์ที่ไหนเลย!

ไค ไคเรย์ นักมวยเถื่อนประจำค่ายมวยแห่งหนึ่ง เขาไร้ตัวตน ไม่มีที่มาที่ไป แต่หน้าตาดีและฝีมือเยี่ยม จึงได้เป็นนักมวยประจำค่ายที่ฝีมือดีที่สุด และการชกของเขาก็คือสังเวียนเถื่อน ที่เอาเงินมาวางเดิมพันกับชีวิตของคน ถ้ารอดก็ได้เงิน ถ้าแพ้ก็ตาย เขาไม่เคยคิดที่จะมีความรัก จนกระทั่งได้เจอกับเธอคนนี้ แตงกวา ลูกสาวแม่ค้าอาหารตามสั่ง เธอสวยหน้าตาดี และมีความสดใสตามวัย ความรักมันก่อเกิดขึ้น หลังจากที่เธอเริ่มมาส่งข้าวที่ค่ายมวยบ่อยขึ้น

วันที่เธอทุ่มเทรักให้เขา คุณหมอเย็นชาคนนั้น รักที่เคยถูกเขาทิ้งขว้าง ไม่สนใจ และไม่เคยให้ความสำคัญ ผ่านไปหลายปี เธอกับเขากลับมาอีกครั้ง เขานั้นยังรักเธออยู่เต็มหัวใจ แต่เธอยังจมอยู่กับความเจ็บปวดในอดีต ครั้งนี้เป็นเขา ที่ต้องเดินหน้า เติมเชื้อไฟให้ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง... “ปล่อยนะคุณหมอ ฉันเจ็บนะ คุณทำแบบนี้มันผิดกฎหมายนะ” “ไม่มีกฎหายข้อไหน ที่จะห้ามผัวคุยกับเมีย” “หุบปากนะ! คุณพูดบ้าอะไรน่ะ อย่ามาคุกคามกันนะ ไม่งั้นฉันจะโทรแจ้งตำรวจ อ๊ะ! เอาคืนมานะ!” “ปล่อย!” “ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเจ็บ ทางที่ดีอยู่เฉย ๆ แล้วมานั่งคุยกันดี ๆ เถอะ จะได้ไม่เจ็บตัว ถ้าคุณดิ้นมากกว่านี้ ผมไม่รับรองนะว่า จะทำมากกว่าลากคุณมาที่นี่” คนหนึ่ง ยังรู้สึกเข็ด และไม่อยากเจ็บปวดกับความรัก….. อีกคนก็รุกเต็มที่ เพื่ออยากขอโอกาส เพียงแค่รักเธออีกครั้ง…. ที่สุดแล้ว หมอติณณ์จะสามารถจุดถ่านไฟเก่าครั้งนี้ขึ้นมาได้อีกไหม ฝากติดตามเรื่องราวความรักของทั้งคู่ ไปพร้อม ๆ กัน ด้วยนะคะ

"ข้ามิใช่สตรีที่อ่อนแอ ไม่ว่าผู้ใดมายุ่งกับผู้ชายของข้าข้าจัดการไม่เว้นหน้า ไม่ว่าท่านจะเป็นสามีของข้าเองก็ตาม" หนิงเอ๋อ องค์หญิงกาลกิณีที่ถือกำเนิดในค่ำคืนแห่งความโศกเศร้า นางถูกตราหน้าว่าเกิดมาทำให้ราชวงศ์เสื่อมเสียเป็นเหตุให้มารดาของตนเองต้องมาตายหลังจากที่คลอดนางมาได้ไม่กี่ชั่วยาม นางมิเคยได้รับความรักความเมตตาจากบิดาที่เป็นฮ่องเต้แม้แต่น้อย แต่นางมิใช่สตรีที่อ่อนแอการที่นางโดนเนรเทศออกมาอยู่นอกวังทำให้นางมีจิตใจแข็งแกร่งและมิเคยยอมผู้ใด ในเมื่อขึ้นชื่อว่าเป็นตัวซวยนางจึงใช้ชีวิตไม่สนฐานะองค์หญิงเลยแม้แต่น้อย จนกระทั่งวันหนึ่งนางได้พบเจอกับ หางเฟิง นายโลมรูปงามที่สุดแห่งหอนายโลมและเขายังเป็นเด็กน้อยที่เคยพูดคุยกับนางเมื่อยังเยาว์วัยทำให้นางพอคลายเหงาได้บ้าง แต่ทว่าการที่นางพบเจอกับหางเฟิงและเลี้ยงดูเขานั้นถึงหูของฝ่าบาท เพื่อไม่ให้ราชวงศ์เสื่อมเสียไปมากกว่านี้ฝ่าบาทจึงได้เขียนราชโองการให้องค์หญิงหนิงเอ๋อได้เข้าพิธีแต่งงานกับ แม่ทัพหลิวอี้เฟย เรื่องวุ่นวายก็ได้ก่อกำเนิดขึ้นเพราะแม่ทัพหลิวอี้เฟยนั้นมีสตรีที่อยู่ในดวงใจของเขาอยู่แล้ว

"หวานขอโทษนะต่อไปหวานจะไม่มีวุ่นวายกับพี่อีก" ฉันก้มหน้าพูดออกไปทั้งที่ไม่รู้ตัวเองจะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า ขณะที่ฉันกำลังจะหันหลังกลับ จู่ๆ เขาก็กระชากตัวฉันให้เข้าไปชิดติดกายและก้มลงมาจูบฉันอย่างรุนแรงและเร่าร้อน "อื้มมมม" ฉันรับสัมผัสของเขาอย่างยินยอมพร้อมใจ เรายืนจูบกันตรงนั้นสักพัก เขาก็ถอนริมฝีปากและพูดกับฉัน "อยากเป็นผู้หญิงของพี่จริงๆ ใช่มั้ยตาหวาน" ฉันพยักหน้าเป็นคำตอบ "แล้วรู้มั้ยว่าผู้หญิงของพี่ต้องทำอะไรบ้างนอกจากยืนจูบกันแบบนี้"

ความโหดร้ายของลุคส์ได้สร้างบาดแผลพร้อมกับสิ่งล้ำค่าให้กับปรางค์ปรียา การพบกันอีกครั้งทำให้เขาได้พบลูกชายที่ไม่เคยรู้มาก่อนหญิงสาวจะทำเช่นไรเมื่อเขาเรียกร้องความเป็นพ่อเด็กกับเธอ

เขาเคยผลักไสความรักของเธอด้วยการเก็บเธอไว้เป็นของตาย แต่โชคชะตาเล่นตลกเพราะวันที่เขาอยากได้เธอคืน เธอกลับไม่เหลือแม้แต่เศษใจให้เขาอีกต่อไป...