ตั้งครรภ์

"น้ำอุ่น" เด็กสาวกำพร้าหน้าตาสะสวยที่เกือบจะถูกรถชน แต่ได้รับความช่วยเหลือจาก "ภูผา" ชายหนุ่มรูปหล่อ ทายาทตระกูลดังที่มีนิสัยนิ่งขรึมและเย็นชา ภูผาตกหลุมรักน้ำอุ่นตั้งแต่แรกเห็นและเริ่มรุกจีบเธอทันทีด้วยวิธีที่ดุดันและเอาแต่ใจ โดยประกาศความเป็นเจ้าของและดูแลเธอไม่ห่าง แม้ภายนอกเขาจะดูเย็นชา แต่กับน้ำอุ่นเขาอ่อนโยนและขี้หึงมาก ปมขัดแย้งและอุปสรรค: ความรักของทั้งคู่ต้องเผชิญกับอุปสรรคหลายอย่าง: ความต่างศักดิ์: น้ำอุ่นมักรู้สึกด้อยค่าเพราะตนเองเป็นเด็กกำพร้า ยากจน ในขณะที่ภูผาร่ำรวยและเพียบพร้อม ทำให้เธอถูกดูถูกจากสังคมรอบข้างและเพื่อนที่โรงเรียน (เช่น เกวลี, นัตตี้) มือที่สาม: มีคนเข้ามาแทรกกลางความสัมพันธ์ ไม่ว่าจะเป็น "เจ้าขุน" ที่ชอบน้ำอุ่น หรือ "โตนนท์" พี่ชายที่โตมาด้วยกันในบ้านเด็กกำพร้าซึ่งหลงรักน้ำอุ่นอย่างบ้าคลั่งจนพยายามจะข่มขืนเธอ แต่โชคดีที่ "แบงค์" (พี่ชายอีกคน) มาช่วยไว้ทัน

“มันเป็นคนทำลายชีวิตฉัน มันเป็นคนที่ทำให้คนไข้ของฉันตาย! ได้ยินไหมคนโปรด..ลูกของเธอมันทำให้ฉันไม่อยากเป็นหมอ ซะใจเธอแล้วหรือยังที่เธอกับมันได้ทำร้ายชีวิตฉันพังลงไปหมดแล้ว!!”

ในวันเรียนจบรัศมี มายา พลาดท่าเสียตัวให้คนรักของเพื่อน นั่นเป็นตราบาป เธอรู้สึกผิดมาตลอด เธอลักลอบมีสัมพันธ์กับคนรักของเพื่อน เธอกลายเป็นคนชั่ว เป็นผู้หญิงทุเรศ ใครบ้างจะเห็นใจ ไม่หรอก ไม่มีใครเห็นใจเห็นค่าคนที่แย่งของคนอื่น แม้จะบอกว่าถูกเขาข่มขู่มันก็เปลี่ยนความจริงไม่ได้ เขาคนนั้นเล่นกับเธอจนเบื่อหน่ายแล้วก็เขี่ยเธอทิ้งเมื่อเจอคนใหม่ที่ถูกใจกว่า เขาโยนเงินมาหนึ่งก้อนพร้อมกับคำพูดว่า 'ไปเอามารหัวขนนี่ออกซะ พี่ไม่ต้องการและพี่คิดว่าเบลล์ก็คงไม่ต้องการ' . . ไลน์ ไลน์! แจ้งเตือนดังขณะที่ฉันกำลังเก็บของล้าง มิ้มที่ส่งวีดีโอ พี่กองทัพยิ้มและสวมกอดมิ้มด้วยความดีใจหลังจากที่เขารู้ว่าเขากำลังจะเป็นพ่อคน แตกต่างกับวันนั้นที่เขารู้ว่าฉันท้อง ใบหน้าของเขาไม่มีรอยยิ้ม ซ้ำยังยื่นเช็คให้บอกว่าเอาไปจัดการกับเด็กในท้อง

"เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนฉันจะไม่รับผิดชอบอะไรทั้งนั้น" "ค่ะ" ฉันฝืนความรู้สึกแล้วตอบออกไป ฉันไม่คิดว่าพี่ภูจะรับผิดชอบอะไรอยู่แล้วคำพูดของเขาเมื่อคืนฉันยังจำขึ้นใจ "และฉันก็หวังว่าเธอจะไม่เอาเรื่องที่เกิดขึ้นไปฟ้องแม่ฉันอีกว่าฉันรังแกเธอ" "ค่ะ" "สรุปก็คือเธอห้ามเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาดเพราะไม่อย่างนั้นฉันจะเอาเรื่องที่เธอเคยโกหกไปบอกพ่อเธอรวมถึงย่าเธอด้วยว่าเธอโกหกสร้างเรื่องหาว่าฉันล่วงเกินเธอทั้งที่ตอนนั้นฉันไม่ได้ทำ เธอคิดเอาก็แล้วกันว่าย่าเธอจะผิดหวังแค่ไหนที่หลานสาวสุดที่รักของท่านสร้างเรื่องโกหกหน้าด้านๆ เพื่อจับผู้ชาย" ฉันก้มหน้าแล้วน้ำตาก็ไหลออกมาอีกครั้ง "เข้าใจที่พูดไหม" "อื้มมม" ฉันตอบเขาได้แค่นั้นเพราะพูดอะไรไม่ออกกลัวเขาจะรู้ว่าตอนนี้ฉันกำลังร้องไห้อยู่ "แต่ความผิดของเธอยังไม่หมดฉันยังไม่พอใจเพราะฉะนั้นเธอต้องมาที่นี่ทุกครั้งที่ฉันต้องการ แต่ถ้าเธอดื้อไม่ยอมมาฉันจะไปลากตัวเธอถึงบ้านไม่เชื่อก็คอยดู" "พี่ติดใจอัยก็บอกว่าเถอะไม่ต้องเอาเรื่องผิดไม่ผิดมาเป็นข้ออ้างหรอก" ฉันโต้กลับเพราะฉันไม่อยากให้พี่ภูคิดว่าฉันกลัวเขา "เธอพูดว่าไงนะฉันเนี่ยนะติดใจเธอ เหอะพูดผิดพูดใหม่ได้นะ"

หนึ่งนางหลงรักเขามาตั้งเด็ก ๆ ส่วนเขาน่ะ 'เกลียด' เธอเข้าไส้ แค่เพราะว่าเธอเคยบอกใครต่อใครว่า 'อยากมีสามีรวย' // พวกผู้หญิงหิวเงิน

"เพลง ฮึก ฮึกเพลง" น้ำเสียงสะอื้นด้วยความเจ็บปวดเมื่อเห็นคนที่ตัวเองรักอยู่ในสภาพนี้ "พะ พี่ไทม์เหรอคะ" มือบางลูบไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มอย่างสะเปะสะปะ "พี่เองครับ ฮือออ เพลงพี่ขอโทษพี่ขอโทษพี่มันเหี้ยพี่มันเลวเพลงให้อภัยพี่ได้มั้ย" เขาจับมือคนรักแล้วนำมาแนบแก้มที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตา "พี่รู้ได้ยังไงว่าเพลงอยู่ที่นี่" "พี่รู้ได้ยังไงไม่สำคัญ แต่พี่จะพาเพลงไปรักษาต่างประเทศที่นั่นหมอเก่งมากเพลงต้องหาย"

เด็กสาวที่อยู่ในวัยสดใส มีความมุ่งมั่นในสิ่งที่ตัวเองทำ มีความเชื่อในโชคชะตา เป็นความน่ารักสดใสของทุกคนในบ้านแต่แล้วความสดใสก็ถูกพังทลายลงเพียงเพราะความแค้นของเขา "ถ้าพี่ไม่ได้รักหนูก็ปล่อยหนูไปสักทีได้ไหมคะ" "พี่โซ่กับพี่ไนท์มีความแค้นอะไรกับพี่ชายเดลกันแน่!" เขาผู้มีนิสัยเคร่งขรึม ไม่ยอมคน และเป็นพี่ชายที่น่ารักให้กับน้องสาวคนเดียวของเขา "นิรา" เขารักและคอยเป็นทั้งพ่อทั้งแม่ในเวลาเดียวกัน เพราะพ่อแม่ได้เสียไปในช่วงที่เขาอายุได้เพียง15 ปีเขาจึงต้องดิ้นรนและสร้างมันเพื่อน้องสาวของเขา แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำกลับพังลงหลังได้รู้ข่าวร้ายว่าน้องสาวถูกรถชนเสียชีวิตแต่กลับจับผู้ก่อเหตุไม่ได้ "เพราะพี่มึงมันหน้าตัวเมียไงไม่กล้าแม้แต่ออกมายอมรับผิด ครอบครัวมึงก็ห่วงแต่หน้าตาวงตระกูล แล้วน้องกูล่ะ!" "กูจะทำให้มันเจ็บปวดพอๆกับกู และมึงคือผู้โชคดี" "มึงสมควรโดนแล้ว อย่ามาตีหน้าซื่อ ต่อให้มึงกระอักเลือดตายตรงหน้ากู กูก็ไม่คิดจะมองมึงด้วยซ้ำ" "กูไม่ควรรู้สึกแบบนี้ดิว่ะ ทำไมกูถึงเจ็บแบบนี้ว่ะไอไนท์!"

"เวตาลอามาร์" เฝ้ารอนางอันเป็นที่รักมาตลอดสี่พันห้าร้อยปี แน่นอนเขามีอายุเกือบหมื่นปี และตอนนี้นางก็กลับมาแล้ว "พุฒิตา" ไม่เชื่อเรื่องอดีตแต่เมื่อถูกเวตาลหื่นกามจู่โจมแล้วเธอจะต้านทานไหวได้ยังไงเมื่อเขามีหน้าตาหล่อขยี้ใจขนาดนั้น เป็นใครจะต้านและทนไหวเมื่อถูกขยี้ 'รัก' ดุดัน +++++ “อ่า...คุณมันไม่ใช่คน อะ...อื้อ” แล้วเธอก็ต้องร้องครางซ่านออกมาเมื่อปากหนากัดคลึงยอดอกตัวเองหนักหน่วง “ข้าคือเวตาล และเป็นเวตาลที่มีแค่เจ้าคนเดียวเท่านั้นที่จักได้ครอบครองร่างกายกับจิตวิญญาณของข้ายอดรัก อ่า...” แล้วปากหนาก็เคลื่อนไล้มายังหน้าท้องแบนราบที่กำลังเคลื่อนไหวตามแรงหอบหายใจของเจ้าของร่างเล็กระหงน่าทะนุถนอม “คุณมันต่ำช้า!” “เดรัจฉานเช่นข้ามิมีความดีให้พูดถึง นอกจากความต่ำทราม ดวงใจของข้าเอ๋ย...อื้ม” แล้วเขาก็ไล้ปลายลิ้นสากลามเลียหน้าท้องแบนราบไปยังความเป็นสตรีของนางอันเป็นที่รักที่อวบนูนสวยงามแถมยังฉ่ำแฉะเพื่อรอให้ตนกลืนกินน้ำเกสรงามอีกด้วย ++++++

"ยอมเป็นสตรีของข้า อุ่นเตียงให้ข้า แล้วเจ้าจะอยู่รอดปลอดภัยในฐานะหญิงบำเรอของข้า" คำพูดน่ารังเกียจของคนผู้นี้ที่เอ่ยออกมามันช่างน่าชิงชังอย่างที่สุด นางไม่รู้หรอกว่าเขาและบิดาของนางมีบุญคุณความแค้นใดกันมาแต่หนหลัง แต่ก็ไม่ควรใช้ความรู้สึกที่มีต่อบิดามาข่มเหงรังแกกันเช่นนี้ เขาเกลียดชังนางถึงเพียงนี้เหตุใดจึงไม่ปล่อยให้นางตายๆ ไปซะ หรือการตายมันสบายไปสำหรับนาง จึงคิดจะเหยียบย่ำนาง ย่ำยีนางให้ตายทั้งเป็น "ข้ายังมีเรื่องที่ต้องจัดการ หวังว่าคืนพรุ่งนี้จะเห็นเจ้าแต่งกายงดงามรอปรนนิบัติข้าอยู่นะ"

ก้อนเนื้อที่มีชีวิตที่ฝากไว้ในท้องของเธอ เขากลับปฏิเสธอย่างไม่ไยดี เมื่อความลับเปิดเผยคุณแม่จำเป็นจำต้องเลี้ยงลูกแฝดสองคนด้วยตัวคนเดียว