รวย

“ผมอยากผูกปิ่นโตว่าน สัญญาสามเดือน เดือนละแสน มีคอนโดให้อยู่ มีรถให้ขับ ว่านสนใจหรือเปล่า? ถ้าสนใจ... ทดลองงานก่อนนะครับ”

เพราะครอบครัวที่มี ไม่สมบูรณ์ เด็กสาวในวัยที่กำลังเจริญเติบโต จึง อยากหาที่พักพิง และ เมื่อได้ทำความรู้จักกับนายเสือ ความรักต่างวัยจึงเกิดขึ้น อย่างไม่ทันตั้งตัว

อีธาน มัฟเวล อดีตเขาคือมาเฟียหนุ่มผู้มากด้วยอิทธิพล แต่แล้วเหตุการณ์ไม่คาดคิดก็ได้เกิดขึ้นกับเขา ทำให้ชายหนุ่มต้องพลัดพรากจากหญิงสาวผู้เป็นที่รัก เมื่อเขาถูกทำร้ายอาการสาหัสเจ็บเจียนตาย ชายหนุ่มใช้เวลารักษาตัวสิบปีกว่าจะหายดี จนสามารถใช้ชีวิตอย่างปกติ และเมื่อเขาหายดีจึงตัดสินใจเลือกทำอาชีพที่สุจริต นั่นคือการโรงแรม ซึ่งชายหนุ่มใช้ระยะเวลาไม่ถึงปี ทำให้เขาฟื้นฟูฐานะทางด้านการเงินได้อย่างน่ามหัศจรรย์ แต่ก็มีเรื่องสำคัญที่ทำให้เขาค้างคาใจ นั่นคือผู้หญิงที่เขารักสุดหัวใจ เมื่อชายหนุ่มได้พบกับเธอโดยบังเอิญ จึงทำให้เขาตัดสินใจที่จะทำทุกวิถีทาง เพื่อให้ได้เธอมาเป็นภรรยาของเขาด้วยความเต็มใจ โดยที่ชายหนุ่มไม่ทราบว่าเธอมีลูกกับเขา แถมยังได้ลูกแฝดอีกด้วย และนั่นจึงเป็นที่มาของเรื่องนี้ เล่ห์ร้ายใจปรารถนา

ภัคพงศ์ไม่เคยรู้สึกหัวเสียเท่านี้มาก่อน ทันทีเมื่อเขาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าผู้หญิงที่เขาตั้งใจ'ตก'มาจากคลับเมื่อคืนนั้นหายไปหลังจากเขาและเธอผ่านค่ำคืนอันแสนร้อนแรงมาหมาด ๆ คาสโนว่าฆ่าไม่ตาย กลับถูกผู้หญิงชิ่งหนี แบบนี้ไม่ต่างอะไรกับการถูกฟันแล้วทิ้งชัด ๆ 'โรสริน อย่านึกว่าคุณจะหนีผมพ้น'

"ฉันบอกแล้วไงถ้าไม่มีถุงยางอนามัยฉันไม่ให้" "จะอะไรนักหนา" ชายหนุ่มเริ่มหงุดหงิดเมื่อเธอพยายามหนีบขาไว้ "การที่ผู้หญิงเขาปฏิเสธไม่ให้สด นั่นเพราะเขากลัวเชื้อโรคที่คุณรับมาจากผู้หญิงคนอื่น!" "ไม่เคยสดกับใครสักหน่อย"

กาย หล่อใส พูดน้อย แต่ละคำที่พูดออกมาก็กวนสุดสุด อายุ 20ปี ไอที ปี3 ทายาทเจ้าของโรงแรมและรีสอร์ตชื่อดังของประเทศ แก๊งค์หนุ่มโสด: กาย, ติวเตอร์, นาย (เหมือนเพื่อนจะแอบไม่โสด) มีเพื่อนสาวสวยอย่าง มินนี่ , หนูมาย และลลิล (เหมือนจะแอบมีคนคุยกันอยู่นะ) ลูกพีช สาวสวย ดาวคณะ รวย เก่ง อายุ 22ปี วิศวะปี4 ทายาทเจ้าของธุรกิจก่อสร้างระดับต้นๆ ของประเทศ แก๊งค์วิศวะแบบแพ๊คคู่: อาลี , ไอติม พี่น้องฝาแฝดชายหญิง เธอคือพี่สาวข้างบ้านเมื่อตอนเด็ก ๆ แต่ความบังเอิญพาให้ผมกลับมาพบเธอในฐานะรุ่นพี่ค่ายอาสาในรั้วมหาวิทยาลัยฯ เดียวกัน เธอจำผมได้มั้ยไม่รู้ แต่ผมจำเธอได้ขึ้นใจ และจะทำให้เธอจำผมได้เพียงคนเดียว #นิยายฟิลกู้ด #ไม่มีนอกกายนอกใจ นิยายเรื่องนี้แต่งจากจินตนาการของไรท์แต่เพียงผู้เดียว โปรดอย่าลอกเลียนแบบและนำไปตัดแต่ง ขอสงวนสิทธิ์เป็นไปตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พุทธศักราช 2558

"ขึ้นมานอนได้แล้วพราว มันจะสว่างยังมัวแต่ยืดยาดอาบน้ำเป็นชั่วโมงอยู่นั่นแหละ" สายตาเจ้าเล่ห์จ้องมองยังไปเตียงไข่มุกเธอใส่เพียงผ้าขนหนูนุ่งกระโจมอก เดินออกมาจากห้องน้ำ ชุดที่ใส่ไปในงานวันเกิดของเพลงมีนานั้นถูกฉีกขาดด้วยน้ำมือของพี่ชายเพื่อนสนิทตัวเอง พราวมุกถอนหายใจจ้องมองหน้าคนปากร้ายที่นอนบนเตียง "ถอนหายใจแบบนี้อยากออกไปจากคอนโดในสภาพนี้หรือเปล่า หรืออยากโดนเอาอีก" "อะไรพราวก็ผิดไปหมดเลยนะคะ ขนาดคุณข่มขืนพราว พราวยังกลายเป็นคนผิด หาว่าอ่อยคุณ ทั้งๆที่ไม่ได้อ่อยอะไรคุณเลย" อะไรก็ผิดไปหมดจริงๆ เธอเป็นคนอ่อยเขาอยากได้เขา เธอไม่เคยได้อ่อยเขาเลย แต่ถามว่ามองไหมมองเพราะคุณเพลิงเขาหล่อมีเสน่ห์ยิ่งมองไกล้ๆยิ่งแล้วเลยไม่อยากละสายตาเหมือนมีมนต์สะกตดึงดูดไว้ ไม่รู้เขาเอาความหล่อมาจากไหนมากขนาดนี้ "ไม่จริงหรอกที่เธอไม่อยากได้กู รู้ว่าคิดยังไงพราว และกูไม่ได้ข่มขืนนะอย่าเข้าใจผิด การข่มขืนคือฝ่ายผู้หญิงต้องไม่ยอม แต่นี่เธออ้าขาให้กับฉันเอาง่ายๆ" เธอรู้สึกจุกในคำพูดของคุณเพลิง เขาว่าเธอง่ายไม่ได้และขัดขืนเหมือนโดนข่มขืนจริงๆแต่เธอนั้นไม่ได้ยอมตั้งแต่แรก

เขาเป็นผู้ชายเพรียบพร้อมไปหมดทุกเเละเป็นมาเฟียอันดับหนึ่งของประเทศ!!!ไม่มีใครกล้าล้ำเส้นเป็นอันขาด เพราะเขาโหดเหี้ยมที่สุดในบรรดาเมาเฟีย เขาทั้งหล่อ! รวย! เถื่อน! เย็นชา! โหดสุดๆ เเต่ทว่า...เเต่งงานเเล้ว!!! เนื้อหาในเรื่องบางส่วน "ไปไหนมา โทรไปไม่รับอ่านไลน์ไม่ตอบ" ทันทีที่เจอหน้าฉันน้ำเสียงเรียบเย็นที่เปล่งออกจากริมฝีปากหนาจนคนที่ยืนฟังถึงกับขนลุกชัน ในสมองของฉันตอนนี้หาวิธีพูดยังไงก็ได้ที่ทำให้เขาใจเย็นที่สุด เห็นหน้าเขาก็รู้เเล้วว่าสุดจะทนกับคนอย่างฉันอ่า จะตอบยังไงดี ตอบเเบบเดิมก็เเล้วกันฉันเดินไปยืนอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมตอบคำถาม "กะก็ไปทำรายงานบ้านเพื่อนหนูไง" ฉันพยามคุมน้ำเสียงให้ปกติที่สุดเเล้วนะเเต่ทำไมมันยังสั่นอยู่ อย่างน้อยๆฉันต้องอ้างทำรายงานก่อนดีกว่าบอกว่าไปผับนิ นี่ฉันคิดดีเเล้วนะทุกคน "ฉันถามเป็นครั้งสุดท้าย ไป..ไหน..มา" เขาพูดเก็บอารมณ์เเบบสุดๆ เเละเน้นคำด้วยน้ำเสียงหนักๆใช่เขารู้เพราะนี้ไม่ใช่ครั้งเเรกที่ฉันเเอบหนีเที่ยว เเต่ก็พลาดอีกตามเคย...

“นายต้องการอะไร?” “นาย?” “ก็นาย…ไง” “เรียกชื่อฉันใหม่อีกที! ถ้ายังเรียกไม่ถูก เพื่อนเธอได้รู้เรื่องของเราแน่ๆ!”

"ฉันชักจะสงสัยแล้วว่า คุณทำไมถึงได้ชอบมายุ่งกับชีวิตฉันจัง ชอบฉันใช่ไหม อยากได้ฉันใช่ไหม" คำพูดที่ท้าทายของมินรญา และแววตาที่ยั่วยวนอย่างช่ำชอง ยากที่ผู้ชายที่หัวใจกำลังดั่งเพลิงตอนนี้จะไม่รู้สึก แต่ผู้หญิงแบบนี้ไม่มีสิทธิ์ มาพูดจาหลงตัวเอง อย่างหน้าไม่อาย "ผู้หญิงอย่างเธอน่ะเหรอ ต่อให้มาแก้ผ้าต่อหน้า ฉันยังไม่รู้สึกอะไรเลย"