รักทรมาน

พีโอนีดอกนี้ผลิบานมิใช่เพียงล่อลวงหมู่แมลง แต่เบ่งบานเพื่อเป็นสัญลักษณ์แห่งความโชคดี และปรารถนาให้ผู้ที่พบเห็นมันได้พบพานคู่แท้ มีชีวิตรักที่สมบูรณ์พูนสุข

วานิล อายุ 30 ปี เธอเป็นเจ้าของกิจการกาสิโนแทบจะทั้งหมดในประเทศ อดีตเธอเคยติดคุก เพราะถูกใส่ร้ายจากคนที่เธอรักมาก เธอต้องติดคุกเพราะหลักฐานมัดตัวแน่น คนรักที่รับปากบอกจะช่วยกลับหนีหายเหมือนตายจาก เธอต้องติดคุกฟรีอยู่ห้าปี แถมยังถูกย่ำยีจากผู้คุมอีกต่างหาก พอพ้นโทษเธอก็เดินหน้าเอาคืนคนที่มันทำให้เธอต้องเป็นคนมีประวัติไม่ดี เอาคืนมันทุกคน

“ เลิกกันเถอะ “ ผมบอกเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา ผมที่กำลังยืนหันหลังให้ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผมที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมต้น ตอนนี้พวกเราก็กำลังจะจบชั้น ม.6 และวันนี้เป็นวันปัจฉิมนิเทศจบการศึกษา " บอกเหตุผลป่านได้ไหมมังกร " ป่านถามผมกลับด้วยเสียงสั่นเครือ ที่ผมหันหลังให้เธอเพราะกลัวจะเห็นน้ำตาของผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผม ผมกลัวว่าผมจะใจอ่อน " ทำไมผมต้องบอกเหตุผลกับคุณด้วย " ผมเรียกแทนตัวเองกับป่านอย่างเย็นชา " อึก ที่ผ่านมามังกรไม่เคยรักป่านเลยใช่ไหม " ป่านพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นไปด้วย " ใช่ " ผมตอบกลับไป เพราะตอนนี้ผมอยากเลิกกับเธอ อยากให้เธอไปจากผม เกลียดผมไปเลยได้ยิ่งดี ผมจะดีใจมาก " ที่ผ่านมาผมไม่เคยรักคุณ ผมเห็นคุณเป็นเพียงของเล่นเหมือนคนอื่นๆ คุณคิดว่าผมจะหยุดที่คุณคนเดียวอย่างนั้นเหรอ " ผมตอกกลับป่านไปด้วยคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเธอ

เธอรอให้เขากลับมา โดยไม่รู้เลยว่าการกลับมาของเขานั้นจะสร้างความเจ็บปวดอันแสนยิ่งใหญ่ให้กับเธอ

เห็นครั้งแรกก็สะดุด ’ใจ’ จนต้องอุ้มไป ‘ปล้ำ’ ให้มันรู้แล้วรู้รอด “กองทัพ” ไม่เชื่อว่าตัวเองจะมีความรักให้กับสาวน้อย “บูรณิการ์” เพราะสำหรับเขาแล้วความ ‘รัก’ คือเรื่องไกลตัว แต่กว่าจะรู้ตัวเธอกับ ‘ลูก’ ในท้องก็ไปซะแล้ว +++++++ “ไม่ต้องมานั่งใกล้ฉัน” “จะเขินอายและหวงเนื้อหวงตัวไปทำไม เมื่อคืนเราเบียดกันกว่านี้ บีบียังแอ่นเด้งรับเอารับเอา” “ทะลึ่ง!” “ก็ ‘เมีย’ สวยนี่” เขาตอบกลับเย้าหยอกแกล้งให้บูรณิการ์เขินอายตนหนักกว่าเดิม

เมื่อนักข่าวสาวจอมแส่ต้องกลายเป็นนางบำเรอสวาทของลูกเศรษฐีจอมอัปลักษณ์และมีรสนิยมซาดิสม์ เธอจะเอาชีวิตรอดออกมาจากกำแพงสูงของคฤหาสน์กลางหุบเขาได้หรือไม่ หรือจะตกหลุมรัก กลายเป็นทาสสวาทของเขาตลอดไป

เธอต้องการแค่อิสระในชีวิตที่ไม่เคยได้ ทว่าเขาก็ทำให้อิสระในชีวิตที่เธอกำลังจะได้มาหายไป เธอไม่เกี่ยวกับความแค้นของเขาเลยสักนิด ทำไมเขาต้องลากเธอเข้าไปในขุมนรกด้วย

เขาคือผู้สูญเสีย เธอคือผู้รับกรรม เขาคือผู้ทวงความเป็นธรรม เธอคือผู้เก็บงำความจริง เขามีครอบครัวอันแสนสุข เธอนั้นมีทุกข์มากกว่าทุกสิ่ง เขามีภรรยาคอยแอบอิง เธอต้องยืนนิ่งมองทั้งสองรักกัน

"อ๊า พะ...พี่ฉลามเบาหน่อย" หญิงสาวใต้ร่างส่งเสียงครวญครางอย่างซ่านเสียว มือเล็กยันหน้าท้องแกร่งเอาไว้ เมื่อเขากระแทกกระทั้นเธออย่างรุนแรง "หึ! พี่เหรอ? กล้าดียังไงมาเรียกฉันว่าพี่ในเมื่อเธอไม่มีสิทธิ์" เขาหัวเราะอย่างเย้ยหยัน เธอมีสิทธิ์อะไรมาเรียกเขาว่าพี่ ในเมื่อเธอไม่มีสิทธิ์ที่จะเรียกเขาแบบนี้ด้วยซ้ำ เธอกล้านอกใจเขาไปเอาผู้ชายคนอื่น มีความสุขไม่สนใจว่าเขาจะรู้สึกอย่างไร เธอต้องเป็นคนแบบไหนกันถึงกล้าบากหน้ามาขอเงิน ทั้งที่ทำให้เขาเอาไว้อย่างเจ็บแสบ "พะ...พี่ฉลาม

"เพิ่มงานเข้าไปอีกทุกตำแหน่งว่างจนกว่าหมอนั้นจะยอมออกไปจากที่นี่!เป็นแค่ลูกจนๆของคนขับรถ กล้าดีอย่างไรถึงมาเป็นคู่หมั่นของฉัน!เพื่อทำตามพินัยกรรม เพื่อโรงแรม!ได้แต่มันต้องรับน้องกันหน่อย... หึหึ"