วัยรุ่น

"อื้อออ ซี๊ดด กระแทกแรงๆ เลยค่ะที่รัก อ๊ะ อ๊ะ" ปัง! "แอล!" "เฮ๊ย! เข้ามาทำไมวะ" "ยังกล้าถามอีกเหรอ ฉันมากกว่าไหมที่ต้องถามนายว่ากำลังทำบ้าอะไร" "ซี๊ดดด เอากันอยู่ไง ไม่มีตาดูรึไง" "ก็เพราะมีตาดูไง ถึงได้ถาม นายทำแบบนี้ได้ยังไง นายคบกับฉันแต่มาเอากับผู้หญิงคนอื่นนี่นะ!" "ก็เธอไม่ให้ฉันเอา ฉันก็ต้องมาเอากับคนอื่นสิวะ รู้แล้วก็รีบออกไปสักที ขัดจังหวะฉิบ"

'ข้าวหอม'ซึ่งโคตรขี้เหร่ ใส่แว่นโคตรหนา ถักผมเปียสองข้าง เชยๆ ไม่สวยอะไรเลย ( ถ้าถอดแว่นหนาๆออกจะเป็นคนที่โคตรน่ารักมากเลย) แต่โชคโคตรดีที่เธอได้สามีที่เป็นถึงหนุ่มฮอตของมหาลัย ซึ่งก็คือ 'ซันเดย์'

เกมรักที่เขาเริ่มต้นจากความคึกคะนอง กลับจบลงด้วยบาดแผลลึกในหัวใจของเธอ สำหรับเขา…มันก็แค่การเดิมพันที่อยากเอาชนะเท่านั้น แต่สำหรับเธอ…มันคือความเสียใจที่เกินจะรับไหว

เสือหิวที่ไม่เคยเลือกเหยื่อ...แต่ดันสะดุดเข้ากับของหวานอย่างโมจิ...นุ่มเด้งก้อนนี้เข้าแล้ว หากไม่กัดกินก็จะเสียชื่อเสือหิวไม่เลือกเนื้อกันพอดี

"ฉันจะแต่งค่ะ" "หือ?" ไวซ์ครางอย่างประหลาดใจ ผิดคาดที่คิดว่าพรีมจะปฏิเสธการแต่งงานกับเขา "แต่ฉันอยากตกลงอะไรกับคุณก่อน" พรีมรู้ว่าเงื่อนไขที่เธอคิดไว้มันอาจจะเห็นแก่ตัว เพราะไวซ์เองก็คงไม่ได้อยากแต่งงานกับเธอ แต่เธอขอเลือกความรู้สึกของตนเองก่อน "ว่ามาสิ" เธอกัดริมฝีปากอย่างชั่งใจ และตัดสินใจว่าจะพูดมันออกไปให้จบๆ "ฉันอยากให้การแต่งงานเป็นแบบสัญญาแต่สัญญาของเรามีระยะเวลาแค่หนึ่งปี" "..." "คุณตกลงมั้ยคะ" พรีมสบตากับไวซ์อย่างคาดหวัง ขณะที่เขาตีสีหน้าเรียบเฉยจนมองไม่ออกว่าจะปฏิเสธหรือตอบรับข้อเสนอของเธอ ผ่านไปหลายวินาทีเขาถึงจะตอบว่า "ต้องนอนด้วยกัน" "คะ?" "ถ้าผมกับคุณแต่งงานกันแล้วแปลว่าคุณจะกลายเป็นเมียผม นอนด้วยกันก็คงไม่เป็นอะไรถูกมั้ย" "มันก็ใช่ค่ะ แต่..." ไวซ์เลือกพูดความต้องการของตนเองแทรกข้อแม้ที่พรีมกำลังจะหยิบยกมาโต้แย้งกับเขา "แต่ถ้าคุณไม่โอเค ผมก็ไม่แต่ง อย่างน้อยหนึ่งปีที่ผมเสียไปต้องได้อะไรกลับคืนมาบ้าง"

‘ริต้า รสิตา’ หญิงสาวผู้มีสมญานามว่าเก่งกาจและแสนเพอร์เฟกต์ แต่ใครเล่าจะรู้ว่าการนั่งเก้าอี้ท่านประธานบริษัทนำเข้าเครื่องดื่มขนาดใหญ่มันจะอ้างว้างเพียงใด นิสัยประหลาดของเธอนั้นก็ดูจะทำให้เธอยิ่งอาภัพคู่ ช่างเป็นที่เวทนาของเพื่อนสาวจนต้องลากเธอไปยัง ‘บาร์โฮสต์’ เพื่อให้เธอเริ่มเรียนรู้ที่จะเข้าหาผู้ชาย จนได้มาเจอกับ ‘กร กรวิวัฒน์’ ชายหนุ่มสุดฮอตเจ้าของบาร์โฮสต์ที่รสิตาจิ้มมาเพื่อเป็นโฮสต์ที่จะบริการเธอในค่ำคืนนี้ นั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ทั้งคู่เทียวไล้เทียวขื่อกันมานานนับเดือน จนรสิตาเอ่ยปากขอให้เขามาเป็นโฮสต์ของเธอเพียงผู้เดียว และพร้อมจะจ่ายไม่อั้น!!

"ใครอยากเป็นแค่เพื่อนกับ 'ยัยอ้วน' ละครับ?" คิริน: เพื่อนสนิทที่ปากหมาที่สุดในสามโลก ตั้งแต่ฉันผอมมาได้ก็ไม่เคยมีวันไหนที่มันไม่เรียกฉันว่า 'ยัยอ้วน' แถมยังยัดเยียดขนมให้กินตลอดเวลา เหมือนกลัวฉันจะผอมตาย! "จะกินก็กินไป ยัยอ้วน" คำพูดที่แสนกวนประสาทของเขา ฉันโคตรเกลียดความปากร้ายและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของมันเลย แต่ทำไมผู้ชายที่กวนประสาทและเอาแต่ใจแบบนี้ ถึงเป็นคนเดียวที่ทำให้ใจฉันเต้นแรง ก็เพื่อนมันน่า...รัก จนอยากจะจับมาตีก้นแล้วยัดสถานะ 'แฟน' ไปเลย! #เพื่อนกันกินได้มั้ย #อยากเป็นผัวไม่ใช่เพื่อน #ก็เพื่อนมันน่ารัก #ยัยอ้วนของไอ้คิริน

"จูบหนู5,000ค่ะ" "อะไรนะ! แค่จูบ5,000เลยหรอ" "ค่ะ ถ้านัวเนีย7,000 มีอะไรด้วยกัน100,000นี่ยังไม่รวมค่าแทงเข้าแทงออกนะคะ" "โอ๊ย!!!นี่มันอะไรเนี่ย ฉันซื้อตัวเธอมาแล้วยังต้องเสียเงินกับเรื่องนี้อีกหรือไง" เรื่องนี้เป็นนิยาย set สามารถติดตามเรื่องในsetเดียวกันได้ 1. มาเฟียพลาดรัก [ฟิสซิส × เจ้าเอย] 2. มาเฟียติดสัตว(แพทย์) [ซาจิ × บลูเบลล์] 3. มาเฟียไซด์ไลน์ [ไลบร้า × วีนัส] เรื่องนี้

เขา ชายหนุ่มที่ถูกรับมาเลี้ยงหลังจากที่พ่อแม่เสียชีวิตกระทันหัน ทำให้เขาได้มาอยู่กับครอบครัวของผู้มีพระคุณของพ่อแม่เขา และที่นั่นทำให้เขาได้เจอกับเธอ สาวน้อยน่ารัก เอาแต่ใจนิดๆ แอบชอบพี่ชาย

คำว่า รู้สึกดี กับ คำว่า รัก ความหมายเหมือนกันหรือเปล่านะ "คุณยูเคยรักมะลิบ้างไหมคะ" "ฉันรู้สึกดีกับเธอ" ********* มะลิ เธอคือลูกสาวของแม่บ้านในบ้านของเขา เขา ภรัณยู ผู้เป็นเดือนของมหาวิทยาลัย เขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว แต่คนนั้นไม่ใช่เธอ ความสัมพันธ์ต้องห้ามเกิดขึ้นในคืนหนึ่ง แต่สัมพันธ์นั้นยังคงอยู่เรื่อยมา มีแค่เขากับเธอเท่านั้นที่รับรู้ เธอหวังว่าเขาจะรักเธอในสักวัน สักวัน...ที่อาจไม่มีอยู่จริง ------- รักต้องห้ามของลูกชายเจ้านายกับลูกสาวแม่บ้าน ไม่มีนอกใจนอกกาย จบสุขนิยม ขมบ้างช่วงแรก แต่รับรองผ่านไปแล้วเบาหวานจะถามหา