สวย

เขา พี่ชายต่างสายเลือด รวดเร็ว ปราดเปรียว ใจร้อน เอาแต่ใจ ผู้ซึ่งไม่เคยมองเธอเป็นน้องสาว เธอ น้องสาวบุญธรรม ไร้ญาติ ถูกบ้านเขารับมาเลี้ยงตั้งแต่เด็ก ยอมทุกอย่างให้พี่ชาย เทียนหอม ไร้ญาติ พ่อแม่เสียชีวิต ตั้งแต่สิบขวบ พ่อครูสถิตคุณ เจ้าของค่ายมวย ส อรุณ รับเธอมาเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม สุดแสน ลูกชายคนเล็กของบ้าน ถูกตามใจจนเอาแต่ใจ ในวัยสิบห้าปี จู่ ๆ เขาก็ได้น้องสาวคนใหม่ อยู่ห้องติดกัน ตั้งแต่พบกันครั้งแรก เขาไม่เคยมองเธออย่างน้องสาว ทำทุกอย่างให้แน่ใจว่า น้องสาวคนนี้จะไม่หลุดมือเขา ประกบติดไม่ห่าง ส่วนเทียนหอมเอง เมื่อได้พบกับครอบครัวใหม่ พี่ชายคนใหม่ เด็กสาวคนหนึ่งที่หมดที่ยึดเหนี่ยวทั้งทางจิตใจและฐานะ กำลังจะได้รับความรักจากครอบครัวใหม่จนล้น เธอทำตัวเป็นเถาวัลย์เกี่ยวพวกเขาไว้ ประหนึ่งกาฝากที่คอยดูดซับความรักอย่างไม่มีวันหมด ภายในใจไม่เคยมองสุดแสน พี่ชายต่างสายเลือดคนนี้เป็นพี่ชายเช่นกัน ทว่าส่วนลึกมุมซอกเล็ก ยังคงหนีความรู้สึกต่ำต้อยไม่พ้น สิ่งที่เธอต้องการคือสยายปีกเติบโตด้วยตนเอง ไม่ต้องการเป็นกาฝากของบ้านนี้อีกต่อไป เมื่อถึงจุดที่ต้องเลือก เธอจะเลือกสิ่งใด...

“ท่านพ่อกับคุณชายใหญ่ของท่านถูกฆ่าตายที่ชายแดน ตระกูลหม่าถูกกล่าวหาว่าก่อกบฏ ฮึก…นายหญิง คุณชายเล็กและคนอื่นๆ ถูกจับตัวไปและจะถูกประหารในวันพรุ่งนี้”

บุปผาสวรรค์ล่องลมข้ามภพ ผันบรรจบรักเหนือกาลผ่านสมัย หนึ่งบุปผาเบ่งบานกลางหทัย ท่ามตำนานบูรพาตราตรึงเอย

ด้ายชะตาของข้าผูกกับท่านแต่นางคู่ควรยิ่งยอมเจ็บเพื่อให้ท่านสมหวัง ตัดด้ายชะตารักใคร่เสียเราอย่าได้พบเจอกันอีกเลย

‘โคหนุ่มใหญ่กินหญ้าอ่อน’ปากก็บอกว่าไม่อยากกิน แต่ได้ชิมไปที ติดใจ! ก็ #หญ้าอ่อนขยันยั่ว ใครจะอดใจไหว กินไม่เหลือน่ะสิ #ยั่วมายั่วกลับไม่โกง! หล่อนเอื้อมมือไปด้านหลัง นิ้วมือแตะที่ตะขอ ค่อยๆ ปลดออกจนเนื้อลูกไม้ล่นขึ้นเหนือเนินอวบ จนหล่อนต้องห่อกายเข้าหากันเพราะเหน็บหนาวทั้งจากไอเย็นแล่นกระทบและจากหัวใจไร้ยางอายนี้ แต่หล่อนต้องไปต่อ ไม่มีอะไรที่จะเสียอีกแล้ว ต่อจากนี้หล่อนจะมีแต่ได้ ได้มอบสิ่งที่มีค่าสูงสุดในชีวิตให้ผู้ชายที่หล่อน ‘รัก’ เขาข้างเดียว

เมื่อประธานหนุ่มสุดหล่อ ที่สุดแสนจะเย็นชาและไร้หัวใจ อย่างเตชิน ต้องมาแต่งงานกับสาวมั่น เพรียบพร้อมไปด้วยฐานะทางสังคมและหน้าที่การงาน เป็นถึงรองประธานบริษัท อย่างณัชชา เพื่อเชื่อมสัมพันธ์ทางธุรกิจ ที่พ่อแม่จัดไว้ให้ แต่เขา กลับทำสัญญากับสาวใช้หน้าใส ที่ทั้งสวยและเห็นแก่เงิน ให้มาเป็นภรรยาในนาม ควงออกงานตามโอกาส เป็นไม้กันหมา ระหว่างเขากับณัชชา เรื่องราวป่วนๆ จึงเกิดขึ้น เมื่อสาวใช้ ไร้เดียงสา ทำให้เขาตกหลุมรักอย่างจัง

อโณณาหลับตาพริ้ม แนบแผ่นหลังพิงขอบสระน้ำ ใช้สองมือตัวเองปรนเปรอความสุขให้ตัวเองอย่างเพลิดเพลิน "อือ...ซี๊ดส์..อู๊วส์...โอย” “หัดว่ายน้ำอยู่เหรอ?” เสียงทักดังขึ้น “ว๊าย!” ดวงตาสวยตื่นลืมฉับ จ้องมองคนตรงหน้าตาค้างเพราะความตกใจปนช็อค “คะ...คุณไรอัน!” พ่อเลี้ยงยิ้มเจ้าเล่ห์ สายตาเร่าร้อนมองผ่านผิวน้ำลงไปยังกายสาวล่อนจ้อนในน้ำ “พ่อสอนให้เอามั้ย?” “คุณไรอัน!”

"อาชา" ประธานจอมเจ้าเล่ห์ ส่วน "พอใจ" เป็นผู้ช่วยเลขาจอมพยศ ****** “จะหนีไปไหน” อาชารีบจอดรถดับเครื่องยนต์แล้วเปิดประตูลงมาถามพร้อมกระชากดึงกระเป๋าเดินทางในมือเธอมาถือไว้ทันที “กลับบ้าน” พอใจตอบสั้นๆ แล้วยื่นมือไปหมายจะแย่งกระเป๋าเดินทางตัวเองกลับมา “งั้นก็ไปด้วยกัน บ้านเธอคือบ้านฉันเท่านั้นทูนหัว บอกแล้วไงว่าเธอเป็นเมียฉันพอใจ” พูดจบก็กระชากดึงร่างเล็กเข้ามาปะทะอกแกร่งตัวเองแล้วก็ปล่อยมือจากกระเป๋าเดินทางมารั้งท้ายทอยเธอให้แหงนเงยขึ้นแล้วบดกระแทกจูบปากอวบอิ่มแสนหวานของคนดื้อทันที “อ่ะ อื้อ” มือเล็กทุบตีอกแกร่งคนตัวโตพร้อมกับพยายามบิดเบือนหน้าหนีแต่ก็ยากเหลือเกินเมื่อแรงเขาเยอะกว่า “อ่า เห็นไหมเธอคือของฉันพอใจ ไปกับฉัน” อาชาถอนจูบออกมาเอ่ยย้ำให้คนดื้อจำใส่ใจว่าเขาคือใครและหล่อนคือใครก่อนจะดึงลากเดินเธอไปทางฝั่งนั่งข้างคนขับแล้วเปิดประตูยัดเธอเข้าไปและเปิดประตูหลังโยนกระเป๋าเดินทางเธอตามไปด้วย “อย่าคิดแม้แต่จะหนี ฉันรู้ว่าบ้านเธออยู่ไหนฉันตามถึงที่แน่” เขาขู่หล่อนเมื่อเห็นว่าเธอทำท่าจะเปิดประตูรถหนี และมันได้ผล

นางหลงรักองครักษ์ข้างกาย ร้องขอบิดาจนได้หมั้นหมายกัน ไม่สนว่าเขาไม่ได้มีใจให้นาง นางถูกคนร้ายจับตัวไป พยายามร้องเรียกให้เขาช่วย แต่เขาไม่หันมามองนางเลยสักนิด สายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่จ้าวฉู่หรันน้องสาวต่างมารดาของนาง " ข้าหายไปเจ้าไม่สนใจตามหา แต่ไปดูแลฉู่หรัน ตกลงเจ้าเป็นองครักษ์ของข้าหรือของนางกันแน่" " หวังจื่อเย่ ในเมื่อเจ้าอยากดูแลฉู่หรันมากขนาดนั้น งั้นข้ายกเจ้าให้นาง ไม่ใช่แค่ฐานะองครักษ์แต่รวมถึงฐานะคู่หมั้นด้วย" ผ้าม่านเปิดออกพร้อมชายชุดดำที่คลุมหน้าเห็นแต่ลูกตา นางยกเท้าจะถีบ เขาจับเท้านางไว้เข้ามาประชิดตัว เอ๊ะ ทำไมคุ้นๆ " เจ้า ไอ้โจรบ้ากาม" " ข้าเอง" " เจ้าจะพาข้าไปไหน" " รังของเรา" " รัง รังโจรหน่ะรึ" ฮ่าวหยูยิ้มแป้นพยักหน้าหงึกหงัก

เยว่เจี้ยนเวยในสายตาของผู้อื่น : โหดเหี้ยมอำมหิต เลวทรามไร้ยางอาย เจ้าคิดเจ้าแค้น และเป็นผู้ที่ทุกคนปรารถนาจะกำจัดทิ้ง เยว่เจี้ยนเวยในสายตาของโม่ชางหลาน : น่ารัก ว่าง่าย ขี้อ้อน ช่างเอาใจ และฉลาดหลักแหลม โม่ชางหลานในสายตาของผู้อื่น : รูปงาม รูปงาม รูปงาม แต่น่าเสียดายที่พิการ โม่ชางหลานในสายตาของเยว่เจี้ยนเวย : หนุ่มรูปงาม ผู้หล่อเหลาจนฟ้าถล่ม นิสัยดีและอารมณ์ดีสุด ๆ แถมยังมีพรสวรรค์ชั้นเลิศทุกแดนหล้า