สวย

ภามโดนผู้หญิงที่รักที่สุดบอกเลิก ความเมาของเขาทั้งหมดเลยเอามาลงที่น้องสาวบุญธรรมของเขา ที่เป็นตัวตนเหตุที่ทำให้เขาต้องเลิกกับคนรัก ความสัมพันธ์แสนลึกซึ้งเพียงชั่วคืนจากพี่ชายน้องสาวบุญธรรม ต้องแปรเปลี่ยนไปตลอดกาลเพราะพวกเขาได้สร้างอีกหนึ่งชีวิตขึ้นมา หญิงสาวได้แต่หอบความเจ็บช้ำกลับไป ทำได้เพียงมองแผ่นหลังกว้างของเขาเป็นครั้งสุดท้าย เพราะตั้งแต่คืนนี้ไป เธอจะไม่ขอพึ่งพิงใบบุญของคนบ้านนี้อีก แม้ว่าบ้านหลังนี้จะมีบุญคุณกับเธอมากขนาดไหน ทว่าคืนนี้เธอเจ็บปวดเหลือเกิน เจ็บจนไม่อาจจะอยู่สู้หน้าเขาได้อีก การจากลาของเธอในครั้งนี้ก็อาจจะช่วยให้เขามีชีวิตที่ดียิ่งขึ้น เพราะเธอมันได้ชื่อว่าเป็นตัวกาลกิณี อยู่กับใคร คนนั้นก็มีแต่เรื่องเดือดร้อนถ้าการจากไปของเธอจะช่วยให้เขาคืนดีกับแฟนของเขา เธอก็พร้อมยินดีที่จะจากไป ระยะเวลา 4 ปี ที่ผ่านมา เขาออกตามหาเธอไปทุกที่ จนในที่สุดเขาก็เจอเธอทว่าเขาเจอเธอกับเด็กผู้ชายแสนน่ารัก เพียงแค่เขามองแวบแรกก็รู้ได้ทันทีว่าเด็กผู้ชายคนนี้เป็นลูกชายของเขาแน่ ๆ ชายหนุ่มจึงต้องคิดหาวิธีทำให้ลูกกับเมียของเขากลับมา

นิยายโรมานซ์ สลับตัวแต่งงานชดใช้หนี้และทดแทนบุญคุณ ขึ้นต้นอะไรก็ได้ แต่ลงท้ายอย่างไรก็รัก ผู้ชายขี้เอา...แต่ใจ ได้กล่าวไว้

อะไรกัน!! ฉันทะลุมิติมาอยู่ในนิยายที่ตัวเองแต่งเหรอเนี้ยะ แล้วฉันจะรับมือกับท่านแม่ทัพพร้อมลูกชายแสนซนของเขาอย่างไรช่างน่าปวดหัวเสียจริง เฮ้อ !!

ชีวิตช่วงวัย 18 ปี ต้องมาโดนพ่อแม่ส่งให้ไปอยู่กับลูกชายของเพื่อนแม่ในระยะเวลาที่ไปทำงานเมืองนอกสามเดือน แถมยังให้เขาคอยดูแลพฤติกรรมของฉันอีก คอยดูสิ! ว่าไอ้พี่เฟยมันจะทนฉันได้แค่ไหนกันเชียว

นางคือจิ้งจอกเก้าหาง พบบุรุษคนหนึ่งบาดเจ็บหนักหายใจรวยรินจึงช่วยชีวิต พอฟื้นขึ้นมาดันตาบอดอีก ด้วยความรูปงามของเขาจึงทำให้นางใช้หางช่วยรักษา ตั้งแต่นั้นมาก็สัญญารักกัน เขาไปออกศึก2ปีกลับมาพร้อมสตรีอีกคน ยังบอกให้นางยอมเป็นรอง นางปฏิเสธแล้วชี้ไปที่อ๋องพิการ " ข้าจะแต่งกับเขา" หลังแต่งงานนางทำให้ชีวิตอ๋องพิการเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ทั้งเฟื่องฟูและมั่งคั่ง ยังใช้หางอีกอันปรุงยาทำให้ขาของเขากลับมาเดินได้ ในวันที่ทุกคนกล่าวหาว่านางเป็นปีศาจ จับนางไปเผาไฟ เขายืนเฉยมองนางด้วยสายตาเย็นชา " ในเมื่อท่านทรยศข้า ทุกสิ่งที่ข้าให้ไปข้าจะทวงคืนทั้งหมด" ค่ำคืนมืดมิดจันทราเปลี่ยนเป็นสีโลหิต นางทำพิธีเรียกหางคืน " เกิดเรื่องประหลาด แม่ทัพฉีอยู่ดีๆก็ตามองไม่เห็น ส่วนเจี้ยนอ๋องก็กลับไปพิการเดินไม่ได้อีกแล้ว"

“แล้วพี่ธีร์มีสิทธิ์อะไรมาพูดแบบนี้คะ เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่คะ” คำพูดของนลินนาเหมือนน้ำมันราดเข้ากองไฟ ความโกรธของธีรกฤษพุ่งสูงขึ้นทันที เขาเงยหน้าขึ้นมองเธอ ใบหน้าของเขาเครียดกว่าทุกครั้งดวงตาคมกริบลุกวาวด้วยโมโห “ไม่ได้เป็นอะไรกันงั้นเหรอ” “ก็ใช่นะสิ เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น พี่ธีร์บอกหน่อยว่าพี่เป็นอะไรกับลิน” หญิงสาวตอบกลับด้วยความโกรธจัด “พี่ก็เป็นผัวเธอไงล่ะ” “มันจะมากเกินไปแล้วนะ” “หรือมันไม่จริงล่ะลิน เรานอนกันไม่รู้กี่ครั้งยังไม่เรียกว่าผัวอีกเหรอ” ธีรกฤษตอบกลับด้วยความโมโหสุดขีด

เคยได้ยินเขาพูดกันว่า 'เพื่อนกันมันดีย์' ตอนแรกก็ไม่เชื่อหรอก แต่มาวันนี้ผมพิสูจน์แล้วว่า แม่ง! โคตรของโคตรดีย์!! "จะไปตายที่ไหนก็ไป" "งั้น..." เข้าทางล่ะ ผมแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองก่อนจะเอ่ยให้จบประโยค "ขอตาย บน อก ตูม ๆ เธอ ได้ปะ?" #กอยอกินแยม

แอดๆ แอดๆ "ซี๊ดดด" "โอ๊ยย หยุดนะคุณ!" "มาถึงครึ่งทางแล้วจะหยุดยังไงล่ะ" เขารับรู้ได้แล้วว่าเวลากระแทกทีพื้นไม้จะมีเสียง แต่จะให้หยุดตอนนี้ก็คงไม่ได้แล้ว "ฉันเจ็บ" เอาว่ะลองใช้มารยาหญิงดูเผื่อจะใช้ได้ผลกับผู้ชายบ้าๆ แบบเขาบ้าง "มันก็ต้องเจ็บบ้างแหละเจอของใหญ่ขนาดนี้" "โอ๊ย ไอ้บ้า อือ อื้ออ" "ซี๊ดดอาาาอืมม" จังหวะที่เขาปล่อยเสียงครางออกมาก็ถูกเธอปิดปากไว้ เพราะเธอได้ยินเสียงฝีเท้าของแม่เดินผ่านหน้าห้อง "อ้าา ตื่นเต้นดีว่ะ" "จะตื่นเต้นอะไรพอได้หรือยัง" "คืนแรกก็ต้องหนักหน่อยสิ" "แต่ฉันเจ็บแล้วนะ" "เรามาดูกันว่าระหว่างเธอกับฉันใครจะเป็นหม้ายก่อนกัน" "อะไรของนาย" "ก็เธอบอกว่าจะเป็นหม้ายมีแค่เหตุผลเดียวคือผัวตาย" "ฉันไม่มีวันตายก่อนนายหรอกนะ!" "รับไอ้นี่ให้ไหวก่อนแล้วกัน ซี๊ดดด" ว่าแล้วชายหนุ่มก็ดันความใหญ่ยาวกระแทกเข้าไปอีก

'แต่พี่ไม่ได้ชอบเธอ' ‘เธอต้องรู้สึก-แบบนี้-แค่กับพี่คนเดียว’ NC 20++ | แนะนำผู้อ่านอายุ 20 ปีขึ้นไป

กลางวันเธอคือเลขาแสนเข้มงวด กลางคืนเธอคือผีเสื้อราตรีแสนสวยที่เหล่านักล่าต่างหมายได้ครอบครอง และเขาก็เป็นหนึ่งในนั้น ทว่านานวันเข้า เขากลับไม่แน่ใจว่าเขารักใคร ระหว่างเลขาตัวเองหรือผีเสื้อแสนสวยกันแน่