เข้าใจผิด

เมื่อเธอตื่นมาอยู่ในร่าง ของภรรยานอกสายตา เช่นนั้นเธอจะทำให้ในสายตาของเขา มีเพียงเธอผู้เดียวเช่นกัน 'การยั่วในแบบของนาง มิใช่การเปลื้องอาภรณ์ ทว่ามันคือการยั่วโทสะ เพที่จะอยู่ในสายตาของเขาตลอดเวลานั่นเอง'

เขามีคนที่คู่ควรอยู่ข้างกาย แล้วเธอจะไปแทรกกลางได้อย่างไร จำยอมถอยห่างออกมาพร้อมเลือดเนื้อเชื้อไขของคนใจร้าย...โดยที่เขาไม่รู้สักนิด

“ฮึ่ก... อ๊อย” คนโดนดูดนมสะดุ้งคราง แม้อยากผลักไสศีรษะของพ่อผัวที่ก้มลงมาฟอนฟัดสองเต้า รัวลิ้นดูดรัดปลายหัวนมไว้ในอุ้งปากเหมือนอดอยากมานาน “หยุด... อย่า” ดาหวันดิ้น หากความเสียวที่กำลังกำซาบซ่านไปทั่วเรือนกายก็ทำให้สองมือของหล่อนที่ทุบรัวอยู่กับปั้นไหล่ของพ่อผัวตกลู่ลงข้างลำตัว ร่างกายไร้สิ้นเรี่ยวแรงจะขัดขืน แพ้พ่ายต่อความปรารถนาที่ซ่อนเร้นอยู่ในอารมณ์ของตัวเอง “อูยยย... ” ดาหวันร้องคราง ริมฝีปากบิเบ้ห่อรัดเป็นวงกลม เมื่อปลายลิ้นร้อนๆ ของพ่อสามีบดขยี้ไชชอนเม็ดหัวนมแดงๆ เอาไว้ในอุ้งปาก

หลิวอี้ชิง ได้แต่งงานกับแม่ทัพโยวหยางเล่อบุรุษในดวงใจของนางอย่างสมหวัง แต่นางก็ไม่คิดมาก่อนว่าหลังจากที่นางเข้ามาเป็นสะใภ้ในจวนโยวแล้วต้องพบเจอกับสิ่งใดบ้าง สามีก็ไปรบแต่เมื่อกลับมาเขากลับพาสตรีอีกคนนั่งบนหลังม้าตัวเดียวกันกับเขากลับมาด้วยกันในวันที่นางอุตส่าห์ออกไปยืนรอรับเขาอย่างแสนจะดีใจที่จะได้พบหน้าสามี และนั่นเป็นฟางเส้นสุดท้าย สำหรับความอดทนอย่างทุกข์ทรมานตลอดสองปีที่ผ่านมาในจวนโยว นางตัดสินใจเขียนหนังสือหย่าให้กับเขาและจากไปทันที……

รติรสมาสมัครงานเป็นแม่บ้านในบริษัทที่แม่ตัวเคยทำงานและหายตัวไป แต่ทุกอย่างผิดแผนเมื่อถูกดึงไปทำงานเป็นเลขาของประธานคนใหม่ นอกจากจะเป็นเลขาแล้วยังพ่วงด้วยตำแหน่งพาร์ทเนอร์บนเตียงอีกด้วย

ปกติคนอื่นข้ามเวลาคงได้รับมิติ พลังวิเศษ ความเทพทรูต่าง ๆ แล้วนางเล่า ไม่เห็นเป็นเหมือนในนิยายที่เคยอ่านบ้าง? เท่านั้นยังไม่พอ! นางดันเข้ามาอยู่ในร่างสาวงามอันดับหนึ่ง มีสถานะเป็นถึงภรรยาของท่านแม่ทัพ ที่สามีหาได้รักใคร่ชมชอบไม่ ออกจะเกลียดแสนเกลียดเสียด้วยซ้ำไป หนำซ้ำสามีหน้าตายผู้นั้นดันมีคนที่ตนพึงใจอยู่แล้ว เช่นนี้นางจะเอาตัวรอดต่อไปในโลกที่ไม่รู้จักได้อย่างไร .......... “ไหนบอกว่าเกลียดข้านักหนา เกลียดแล้วกอดข้าทำไม ท่านกอดข้าเยี่ยงนี้มันเกลียดข้าตรงไหนกัน” นางยังคงบ่นประชดประชันไม่เลิก หลี่เหวินหลางหยัดกายขึ้นจากเตียงนอนวาดขาลงจากเตียงหันมามองนางด้วยสายตาเรียบนิ่งไร้คลื่นอารมณ์ใด ๆ “ข้าไม่รู้ ข้าติดหมอนข้าง” “หมอนข้าง?” “นี่ท่านคงไม่ได้คิดว่าข้าเป็นหมอนข้างใช่หรือไม่” ไป๋ฟางเซียนกดเสียงถาม “อืม คิด... ข้าคิดว่าเจ้าคงเป็นหมอนข้างแล้วเผลอตัวคว้ามากอดตอนหลับแน่ ๆ” ..........

เพราะใช้ตัวเองปกป้องฮ่องเต้ ทำให้ 'ฉู่ห่าวหราน' ต้องใช้ชีวิตบนรถเข็น หลังจากออกจากเมืองหลวงมาใช้ชีวิตในคฤหาสน์ซอมซอมาปีครึ่ง จู่ๆ ฮ่องเต้ทรงมอบให้ บรรณาการเป็นคณิกาอันดับหนึ่งของเมืองหลวง แต่ฉู่ห่าวหรานต้องประหลาดใจ เหตุใดนางจึงห่างไกลคำว่า 'คณิกา' แต่ใกล้เคียงกับ 'โจรสาว' เสียมากกว่า 'เซียงเยว่ซิน' สลับตัวกับ 'เหอเยว่ซิน' หญิงคณิกาที่นางนับเป็นสหาย นอกจากจะให้เหอเยว่ซินได้หนีไปใช้ชีวิตกับคนรักแล้ว นางยังมีภารกิจ(ลับ)ทดแทนบุญคุณที่ต้องทำรวมทั้งทำตามคำสั่งเสียของบิดามารดา

เกมรักที่เขาเริ่มต้นจากความคึกคะนอง กลับจบลงด้วยบาดแผลลึกในหัวใจของเธอ สำหรับเขา…มันก็แค่การเดิมพันที่อยากเอาชนะเท่านั้น แต่สำหรับเธอ…มันคือความเสียใจที่เกินจะรับไหว

ลินดา สาวออฟฟิศ สวย โสด อายุ 28 ปี ผู้หลงใหลในการอ่านนิยาย เงินเดือนออกสิ่งแรกที่ทำ คือการเติมเหรียญใว้ซื้อยิยาย ถือคติที่ว่า เงินกินไม่มีไม่เป็นไร แต่เหรียญอ่านนิยายต้องมี วันนึงหลังเลิกงาน ลินดาเดินข้ามถนนไม่ดูซ้ายดูขวาให้ดี รถชนตายซะงั้น แต่แทนที่จะไปนรกหรือสวรรค์ ดันมาโผล่ที่บ้านน้อยหลังหนึ่ง พร้อมกับเด็กชายหญิง 1 คู่ ที่เรียกเธอว่าแม่ นี่เธอต้องเป็นแม่คนจริงๆหรือเนี่ย แล้วสาวโสดอย่างเธอจะทำเช่นไร ประสบการณ์ไม่มี ทฤษฎีก็ไม่ได้ แต่เอ๊ะ แล้วร่างนี้มีสามีมั้ยนะ 

เพราะความผิดพลาดตั้งแต่รุ่นแม่ทำให้ เธอ ต้องกลายเป็นหมากในเกมการแก้แค้น และเพราะความงามที่ซุกซ่อนอยู่ในกายบางแสนมอมแมมก็ทำให้ เขา รุ่มร้อนด้วยเพลิงพิศวาสอย่างที่ไม่เคยเกิดกับหญิงสาวคนไหนมาก่อน