เด็กดี

"ฉันไม่ต้องการเด็กเพิ่ม ที่มีอยู่ก็เพียงพอแล้ว..." พรึ่บ! ชุดเกาะอกสีดำที่เคยอยู่บนตัวร่วงลงไปกองกับพื้นทันทีที่ได้ยินคำปฏิเสธ ในตอนนี้บนกายขาวผ่องเหลือเพียงแค่แพนตี้ตัวจิ๋ว และสติกเกอร์ปิดเม็ดบัวสีหวานเท่านั้น "ไม่ต้องการจริงๆ หรือคะเสี่ย?" "แก้ผ้าให้ดูขนาดนี้ จะให้ฉันตอบว่าอะไรล่ะ?" พิธานขยับกายเล็กน้อยเพื่อระบายความอึดอัดจากส่วนกลางลำตัวที่เริ่มขยับขยาย "มาสิ... ลองทำให้ฉันพอใจดู เผื่อว่าฉันจะเปลี่ยนใจ รับเลี้ยงเธออีกคน"

'เสนอหน้ามาหาฉันทุกวัน อยากมีผัวว่างั้น' ผู้ชายปากร้ายๆ โลกส่วนตัวสูงแต่วันกนึ่งโลกส่วนตัวก็มีสาวน้อยจอมจุ้นเข้ามาเปลี่ยนโลกทั้งใบใหเป็นโลกใบใหม่ที่มีแค่เธอกับเขา

จะมีใครชีวิตบัดซบ​เช่นข้า หลี่หลินเฟย ผู้​นี้อีกหรือไม่​ ผู้​ซึ่ง​ไร้มารดาคุ้มหัวตอนอายุ​สิบสามหนาว บิดาก็แต่งภรรยา​ใหม่ในปีเดียวกัน​ เพื่อ​ให้มาดูแลบุตร​สาวเช่นข้า ไม่ ไม่ใช่​ ข้ากล่าวผิดไป นั่นมันก่อนแต่งที่บิดาบอกแก่ข้า เพื่อ​ตอบสนอง​ความต้องการ​ของ​ตนเอง​ต่างหากเล่า จนข้าที่เป็นบุตรตอนนี้​แม้แต่บ่าวรับใช้ยังมีความเป็นอยู่ดีกว่าเสียด้วยซ้ำ พอพ้นวันปักปิ่นมาเพียงเดือนเดียวบิดากลับตายจากไปอีกคน ทิ้งข้าไว้เผชิญ​ชะตากรรม​ต่อสู้กับมารดาเลี้ยงผู้โฉดชั่วที่ยกข้าให้แต่งเป็น​อนุของขุนนางรุ่นราวคราวเดียวกับบิดาอีกดีที่มีคน​มาช่วยเหลือ​จึงรอดมาได้ นึกดีใจ​ว่าจะผ่านพ้น​คราวเคราะห์​ดันมาถูก​บุรุษ​เย็น​ชาต่ำช้า ย่ำยีอีก แต่เหตุ​ใดเมื่อตัดสินใจ​ที่จะจากมาใจข้าถึงเจ็บปวด​นัก .... สวรรค์​ข้าเคยไปล่วงเกิน​อะไรท่านหรือไม่....

“ทำไมภาพของเราสองคน ถึงไปอยู่ในหัวของผม?” ปีเตอร์เป็นฝ่ายเปิดบทสนทนา ตั้งคำถามต่อข้อสงสัย “ภาพ?...ภาพอะไร?” หนูนาถามกลับอย่างไม่เข้าใจ “เราสองคนกำลัง เมคเลิฟกัน” คำตอบที่ตรงประเด็นของปีเตอร์ ทำให้หนูนาหยุดการนำอากาศเข้าปอดอย่างกะทันหันและทำตาโต และหน้าคงแดงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “หายใจ” ปีเตอร์ต้องร้องเตือนเพราะเมื่อสิ้นคำคำตอบของเขา เธอก็จะฆ่าตัวเองตายซะด้วยการหยุดหายใจซะงั้น “น่ารักแฮะ” ปีเตอร์คิดในใจแบบขำๆ “............” ไม่มีคำตอบอะไรออกมาจากหนูนา แล้วจะให้ตอบอย่างไรละ “บอกว่า ใช่ เราสองคนมีอะไรกันทุกวันตั้งแต่ที่เราสองคนบอกรักกัน อย่างงั้นเหรอ คนบ้าฉันจะพูดมันไปได้อย่างไร มองเห็นเองก็หาความจำส่วนนั้นกลับมาเองเถอะคนบ้าพูดมาได้“เห็นภาพเราสองคนกำลัง เมคเลิฟกัน”” จ้างให้ก็ไม่พูดออกไปแน่นอน “ตกลงจะไม่บอกใช่หรือเปล่า” “.......”

จิ๊ดริด เด็กน้อยตัวอวบ (ที่กำลังจะแหย่เท้าเข้าไปในเขตอ้วนอยู่ทุกขณะ) ผู้ซึ่งได้รับการขนานนามจากคนสนิทรอบตัวว่าเป็นนางฟ้านำโชค แล้วเธอก็ชอบสมญานามนี้ของตัวเองมาก จิ๊ดริดเกิดมามีพ่อชื่อวรรณารีและแม่ชื่อวรรณารี ซึ่งเธอก็ไม่คิดว่ามันผิดปกติตรงไหนตราบใดที่ชีวิตตอนนี้มีความสุข แต่มาวันหนึ่งเธอก็ต้องแปลกใจที่จู่ ๆ ก็มีพ่อชื่อพีรายุโผล่เข้ามาเฉยเลย (แต่แม่ก็ยังชื่อวรรณารีนะ) เอาล่ะสิ ยุ่งแล้ว จะทำยังไงดีล่ะทีนี้ จะไม่ยุ่งได้อย่างไรในเมื่อแม่ไม่ยอมให้เธอมีพ่อชื่อพีรายุ ไม่เท่านั้นยังมีแม่มดใจร้ายและยาเสน่ห์เข้ามาเกี่ยวข้องอีก เด็กหญิงจิ๊ดริดแบบเธอจะทำยังไงล่ะเนี่ย! ++ นิยายชายหญิง ++ feelgood ค่ะ จบดี ไม่มีดราม่า ไม่มีปมใด ๆ ++จะเป็นเรื่องเล่าแนวเด็ก ๆ คล้ายแนวนิทานเรื่องหนึ่ง ++ไม่มี NC

โซอี้ เบนเน็ตต์เพียงต้องการเอาคืนแฟนเก่าเท่านั้น หลังจากได้รับความอัปยศและถูกทิ้งที่แท่นพิธีงานแต่ง สิ่งเดียวที่เธอปรารถนา คือเดินเข้าไปในงานเลี้ยงหรูหราอย่างผู้หญิงที่มีเสน่ห์เกินต้านทาน พร้อมกับคู่ควงที่สมบูรณ์แบบ แต่หนุ่มขายบริการที่เธอจ้างมา กลับกลายเป็นมหาเศรษฐีไปได้อย่างไรกัน? ชายที่ยืนอยู่เบื้องหน้าเธอคือ คริสเตียน เคนซิงตันผู้หยิ่งยโสจนน่าโมโหแต่ก็หล่อเหลาจนทำเอาใจแทบละลาย ซีอีโอแห่งโรงบ่มไวน์เคนซิงตัน หนึ่งในคนที่ร่ำรวยที่สุดในประเทศ ชั่วขณะนั้น โซอี้รู้สึกราวกับพื้นใต้ฝ่าเท้าของเธอหายวับไป ไม่มีปัญหาเหรอ? โธ่ มันมีปัญหาแน่ เพราะตอนนี้ทั้งโลกออนไลน์พากันเชื่อว่า เธอกับเขาเป็นคู่รักกันจริง ๆ น่ะสิ แล้วอะไรคือปัญหาที่ใหญ่ที่สุดน่ะเหรอ? ก็การที่คุณปู่ของคริสเตียนเองก็เชื่อด้วยเหมือนกันอย่างไรล่ะ ตอนนี้ครีสเตียนเลยจำเป็นต้องเล่นละครฉากนี้ต่อไป ถ้าหากว่าเขายังอยากสืบทอดธุรกิจของตระกูล ส่วนโซอี้ก็แค่อยากหลุดพ้นจากเรื่องวุ่น ๆ นี้โดยไม่ถูกฟ้องก็เท่านั้น ทว่าเมื่อเส้นแบ่งระหว่างคำลวงและความจริงเริ่มเลือนราง โซอี้ก็รู้ตัวแล้วว่า เธออาจจะกำลังตกอยู่ในกับดักที่อันตรายที่สุด นั่นคือการตกหลุมรักอีกครั้ง “ฉันเคยถูกทิ้งมาก่อนนะ คริสเตียน ฉันจะไม่ทำพลาดแบบนั้นอีกแน่” “แล้วใครบอกว่าคราวนี้คุณจะเป็นฝ่ายเสียอยู่ฝ่ายเดียวกันล่ะ?” นี่คือเรื่องราวโรแมนติกคอมเมดี้ที่เต็มไปด้วยการหักมุม ความลับที่ซ่อนอยู่ และความปรารถนาที่ยากจะต้านทาน โซอี้จะกล้าพอที่จะเปิดใจตัวเองอีกครั้งหรือไม่นะ?

เมื่อคุณหนูสุดเอาแต่ใจอย่างเธอดันตกหลุมรักหนุ่มน้อยแสนเนิร์ดตั้งแต่แรกเห็น เธอจึงเริ่มแผนการตื้อให้ได้หัวใจเขามา ทว่าพอได้รู้จักตัวตนเขาน่ะมันฮอตเสียยิ่งกว่าไฟ "คุณเป็นผู้หญิงนะครับ มันดูไม่งาม" "ไม่งาม? ให้ตาย ทิวเขาเป็นคนแรกเลยนะที่พูดแบบนี้น่ะ รู้ไหมผู้ชายเกือบทั้งมหาลัยเขาอยากได้ดาวเหนือกันขนาดไหน" "....." 'อาการแบบนี้ แผนฉันสำเร็จแล้วสินะ' ดาวเหนือคิดในใจ ขณะสบสายตาทิวเขาที่เผลอจ้องตอบพอดี "คุณแน่ใจแล้วใช่ไหมที่ทำแบบนี้" ดาวเหนือสะดุ้งเล็กน้อยในยามที่อีกฝ่ายใช้ฝ่ามือจับเข้ามายังเอวของเธอ ทิวเขาเห็นท่าทีของเธอก็รู้ได้ทันทีว่าเธอคงจะไม่เคย ที่ทำมานี่คงจะอวดเก่งสินะ "หึ" ทิวเขายักยิ้มที่มุมปาก สายตาเจ้าเล่ห์แบบนั้นดาวเหนือไม่เคยเห็นมาก่อน พอได้เห็นก็ทำเอาเธอถึงกับกลืนน้ำลายไปอึกใหญ่ ไหนจะมือร้อนๆ ที่เริ่มจะบีบเค้นเอวเธอนั่นด้วย จากใจกล้าอยากลองเล่นของเสียหน่อย กลายเป็นฝ่ายปอดแหกเสียเอง บ้าเอ้ย ไม่คิดว่าพอเขาเล่นด้วย เธอกลับไม่กล้าดันต่อเสียอย่างนั้น จากที่บอกว่าเขามันเด็กน้อย พอเอาเข้าจริงแล้วกลับเป็นเธอเสียเองที่ดีแต่ปาก

เมื่อเขาเจ้านายนักฆ่าผู้มีสมญาว่าเพชฌฆาตหน้าหล่อถึงคราวซวยต้องมาตายเพราะถูกนายจ้างปาดตัดตอน แต่ความซวยเขายังไม่หมดเพียงแค่นั้น เมื่อระบบบัญชีหนังหมาในนรกดันเออเร่อ ทำให้เขาถูกส่งมาอยู่ในโลกของนิยาย แต่จะส่งไปเกิดแบบเปล่าๆ เจ้าแห่งโลหนิยายก็ไม่ยอมให้ เขาจะต้องทำภารกิจปกป้องตัวละครตัวหนึ่งให้พ้นจากความตาย เขาที่ไม่อยากลงแรงอะไรแบบฟรีๆ เลยอ้างถึงความผิดพลาดในระบบนี้ แต่สุดท้ายเจ้าแห่งโลกในนิยายก็ไม่ยอมให้ ต่อรองยังไงก็ไม่เป็นผล จึงทำให้เจ้านายจำต้องรับภารกิจนี้อย่างจำใจ เพราะอย่างไงซะชายชาตรีอย่างเขาแค่ปกป้องตัวละครตัวเดียวจะไปยากเย็นอะไร แต่เอาเข้าจริงพอได้มาเกิดใหม่ เขากลับกลายมาเกิดใหม่จริงๆ เป็นทารกคนหนึ่งที่ได้แต่ร้องหิวนม จากที่เคยถือปืนคอยไล่ล่า กลับต้องมาถือขวดนมปกป้องตัวละครตัวหนึ่งแทน

คุณหนูวัยปักปิ่นโดนลงทัณฑ์อย่างหนักหน่วง กับความผิดที่กระทำซ้ำๆ จากความแค้นกลายเป็นความรักที่ไม่อาจพรากจากกัน

‘เพราะปากพล่อย พัฒน์ชนะจึงพนันขันต่อกับเพื่อนสนิทว่าจะแอ้มรุ่นน้องสาวสวยอย่างภัทรานิษฐ์ในคืนเลี้ยงรุ่น เขาทำผิดกับเธอทั้งๆ ที่ไม่ได้รักในขณะที่เธอนั้นตกหลงรักชายหนุ่มเต็มหัวใจ หลังผ่านค่ำคืนที่แสนเร่าร้อนภัทรานิษฐ์กลับพบว่าตัวเธอกำลังตั้งครรภ์!’