เสียใจ

“เมื่อโลกมันไม่ได้ใจดีกับฉันแล้วทำไมฉันจะต้องใจดีกับคนทั้งโลกด้วย ในเมื่อคนเราอยู่ได้ด้วยข้อตกลงก็แค่ใช้มันเพื่ออยู่ร่วมกันมันก็ถูกต้องแล้วไม่ใช่เหรอคะ…. ที่รัก” “คุณหมอมีคนรักหรือยังคะ” “คุณอัยเรศ นี่เป็นคำถามครั้งที่สี่ที่คุณถามผมแล้ว คุณต้องการอะไรกันแน่” “แต่คุณหมอยังไม่เคยตอบอัยย์เลยนี่คะ” จากหมอเจ้าของไข้ สู่เงื่อนไขที่เธอเสนอให้เขาจนยากที่จะปฎิเสธ ดังนั้นบทบาทของ "คู่รักปลอม ๆ" ของทั้งคู่จึงได้เริ่มขึ้น

แม่กับพ่อเลี้ยงของฉัน ให้ฉันมาอยู่บ้านหลังเดียวกับพี่ชายต่างพ่อต่างแม่! เพราะฉันพึ่งจะขึ้นปี 1 และมหาวิทยาลัยที่ฉันเรียนอยู่ก็ใกล้บ้านของเขา แถมเขาเป็นเจ้าของหอพักและผับชื่อดังในย่านนี้อีกด้วย

ความตายของเจ้ามีเพียงข้าเท่านั้นที่จะบันดานให้ ต่อให้เจ้าอยากตายก็มิอาจจะตายได้เพราะข้าไม่อนุญาตไม่ว่าจะเป็นวิญญาณหรือร่างกายของเจ้าทุกอย่างล้วนอยู่ที่ข้ากำหนด

เพื่อรักษาโรคมะเร็งตับอ่อนของลูกสาว ฉันจึงใช้อายุขัยที่เหลือแลกยารักษากับระบบ สามีฉันทำมาว่าฉันเสียสติ แต่แล้วเขากลับแอบเอายานี้ไปมอบให้ผู้หญิงในดวงใจของเขาเพื่อรักษารอยแผลเป็นบนหน้าของเธอ

ปกป้อง ผู้ชายสุขุม รักสงบ ปากร้ายเป็นบางสถานการณ์ และเป็น ‘แฟนเก่า’ เธอคนนั้น ‘กูยังลืมนินไม่ได้ว่ะ…หากขอพรได้ กูอยากกลับไปรักนินอีกกูสัญญาจะรักษานินไว้ด้วยชีวิต’ และดูเหมือนพรข้อนั้นจะสัมฤทธิ์ผล ญาณิน สวย เก่ง และโชคร้ายที่ไม่ประสบผลสำเร็จด้านความรัก อาจเป็นใจเธอที่ไม่เปิดรับสิ่งใหม่ๆ เพียงเพราะ ‘ลืมแฟนเก่าไม่ได้’ ‘หากย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะรั้งความสัมพันธ์เราไว้’

เขากล่าววาจาว่าเกลียดชัง แล้วเหตุใดจึงกักขังไม่ให้นางหลบหนี เส้นทางนี้อย่างไรไม่อาจร่วมเดิน สาบานว่าต่อให้เขานอนตายอยู่ตรงหน้า นางจะไม่ชายตาแลเหลียว ยินยอมอยู่ใต้ทุกสิ่ง ขออยู่เหนือเพียงรักซึ่งเป็นพันธการ

เขาคงคิดว่าความผิดพลาดในคืนนั้นจะซื้อได้ด้วยใบทะเบียนสมรส ทว่ากับเธอไม่ใช่... ยิ่งอยู่ด้วยกันก็ยิ่งอึดอัดเมื่อเธอเป็นได้แค่เงาของใครบางคน

แต่งงานห้าปี เจียงซู่ทำหน้าที่คุณผู้หญิงโจวอย่างดี โดยไม่ขาดตกบกพร่อง แต่กลับไม่เคยได้รับการยอมรับต่อหน้าทุกคนเลยแม้แต่คำเดียว ในขณะที่รักแรกของโจวซือเหย่ แค่ทำตัวออดอ้อนนิดหน่อยก็ได้รับทั้งสิทธิ์และความห่วงใยทั้งหมดที่คุณผู้หญิงโจวควรจะได้รับ ตอนเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ เขายิ่งไปกันใหญ่ ทิ้งเธอไปช่วยชู้รัก โดยไม่สนใจชีวิตของเธอเลย เจียงซู่หมดหวังอย่างสิ้นเชิง วันหนึ่ง เธอแกล้งตายแล้วหลบหนีจากทุกอย่าง ตำแหน่งคุณผู้หญิงโจว เธอไม่ต้องการมันอีกต่อไปแล้ว! ต่อมา เมื่อได้พบกันอีกครั้ง โจวซือเหย่ ผู้ที่เคยรักศักดิ์ศรีและภาพลักษณ์ที่สุด กลับเหมือนเด็กที่ถูกทอดทิ้ง ทั้งอ่อนแอและหวาดกลัว พูดด้วยเสียงสะอื้นทั้งดวงตาแดงก่ำว่า “ที่รัก กลับบ้านกับผมนะ?”

ต่างบอกว่าฉันอยู่กับเซี่ยสือมาห้าปี รักเขาจนหัวปักหัวปำ ที่ริมอ่างเก็บน้ำ เขาโยนกระเป๋าของฉันลงไปในน้ำอย่างไม่สนใจและพูดล้อเล่นว่า "ถ้าสวี่โยกล้ากระโดดลงไปเก็บกระเป๋าขึ้นมาให้ผม ผมจะให้สถานะเธอ" เขาไม่คิดว่าฉันจะกระโดดลงไปจริงๆ ในขณะนั้นสายตาของเขาปรากฏความตื่นตระหนกที่หาได้ยากขึ้นมา จากนั้นฉันว่ายน้ำขึ้นมาจากอ่างเก็บน้ำ ต้นขาเต็มไปด้วยเลือด ในฝ่ามือกลับมีกำไลที่หักเพิ่มขึ้นมาหนึ่งอัน นั่นเป็นสิ่งที่เซี่ยสือมอบให้ฉัน...

“การเดินทางที่ไม่รู้จุดมุ่งหมาย ความสวยที่ทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาล”