เสียใจ

แม่คะช่วยหนูด้วย พ่อขังหนูไว้ในรถแล้ว “แม่คะ ช่วยด้วย พ่อขังหนูไว้ในรถแล้ว” เวลาบ่ายสองในวันที่แดดจ้า ก็ได้รับโทรศัพท์จากลูกสาว ฉันเร่งมือหาหนทางช่วยชีวิตลูกทันที แต่สามีที่รับสายกลับดูไม่ทุกข์ร้อนใจเลยแม้แต่นิด “เสี่ยวหานอารมณ์ไม่ดี ผมพาไปเดินเล่นในสวนสนุกหน่อย คุณจะอะไรนักหนา” เสียงวางสายอย่างเย็นชาจากสามี ทำให้ในใจฉันมีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น ดีที่สุดพวกคุณควรภาวนาให้ลูกสาวของฉันปลอดภัย

ได้นอนเตียงเดียวกับผู้ชายครั้งแรก แถมยังมีเพื่อนรักนอนคั่นกลางด้วย ตอนเช้านักเรียนชายคนนั้นขโมยจูบฉัน และให้สัญญากับฉัน ในอนาคตจะรับผิดชอบฉันแน่นอน

เพราะรูปร่างหน้าตาเข้าขั้นสวยและน่ารักมาก จึงทำให้อิงเอยถูกเจ้านายและเพื่อนร่วมงานหัวงูกระลิ้มกระเหลี่ยเธอทั้งสายตาและการกระทำอยู่บ่อยๆ เป็นเหตุให้ต้องออกจากงานเป็นว่าเล่น จนตอนนี้สถานะทางการเงินเข้าขั้นวิกฤตสุดๆ! และ... ในระหว่างที่กำลังกระเสือกกระสนหางานอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่นั้น เพื่อนของเธอก็ร่อนใบปลิวที่พาดหัวกระดาษว่า 'รับสมัครพี่เลี้ยงเด็ก' มาให้ งานสบายแถมเงินเดือนดี... แต่คุณสมบัติผู้สมัครกลับทะแม่งๆ ชอบกล ต้องหน้าตาดี สัดส่วนได้ กระทั่งหน้าสดก็ต้องสวย! นี่เห็นว่าไม่มีทางเลือกนักหรอกนะ เลยจะลองสมัครดู... *คำแนะนำก่อนอ่าน* เรื่องนี้เป็นหนุ่มฝรั่งสุดหล่อกับสาวเหนือสุดแสบ มีกามเทพเป็นเด็กน้อยไร้เดียงสา (?) แต่งจากจินตนาการและความเพ้อฝันของไรต์ ให้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะคะ เหตุการณ์ สถานที่ และตัวละครในเรื่องไม่มีอยู่จริง! มีคำหยาบและพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมและฉาก NC โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

เอวา เมื่อเก้าปีก่อน ฉันได้กระทำเรื่องอันผิดมหันต์ลงไป มันไม่ใช่หนึ่งในช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิตฉัน แต่เมื่อโอกาสที่จะได้ครองคู่กับชายผู้เป็นที่รักตั้งแต่วันเยาว์มากองอยู่ มีหรือที่ฉันจะไม่ไขว่คว้าเอาไว้ เวลาพัดผ่านไปอย่างรวดเร็วหลายปีจนฉันสุดจะทนกับชีวิตคู่ซึ่งไร้รักเช่นนี้ มีใครบางคนบอกว่าหากรักคนคนนั้นจริง ก็ควรปล่อยให้เขาก้าวเดินต่อไป ฉันรู้ตัวดีมาตลอดว่าเขาไม่เคยมอบหัวใจให้หรือมองว่าฉันเป็นตัวเลือกเลยด้วยซ้ำ เขามีเพียงผู้หญิงคนนั้นอยู่เต็มทั้งสี่ห้องหัวใจและรังเกียจการทำผิดบาปของฉันยิ่งนัก แต่ฉันก็มีสิทธิ์ได้รับความรักเช่นกัน โรแวน เมื่อเก้าปีก่อน ผมตกหลุมรักจนตามืดบอด ผมเสียความรักนั้นด้วยการทำผิดพลาดที่สุดในชีวิตและระหว่างนั้นเอง ผมก็สูญเสียคนที่รักที่สุดในชีวิต ผมรู้ดีว่าต้องรับผิดชอบต่อความผิดนั้นด้วยการแต่งภรรยาที่ผมไม่ต้องการ อยู่กับผู้หญิงที่ไม่ใช่คนรัก ตอนนี้เธอปั่นปวนชีวิตผมอีกครั้ง ด้วยการหย่าร้างทุกอย่างมันวุ่นวายมากยิ่งขึ้นเมื่อหญิงผู้เป็นดั่งหัวใจของผมกลับมาที่เมืองนี้ คำถามหนึ่งผุดขึ้นมา หญิงคนไหนกันเล่าที่เป็นคนนั้นของหัวใจ? หญิงที่ผมหลงรักหัวปักหัวปำเมื่อหลายปีก่อน? หรือหญิงที่เป็นอดีตภรรยาของผม ผู้ที่ผมไม่เคยต้องการแต่กลับแต่งงานกับเธอ?

รัก ของคนอื่นเหมือนสิ่งหอมหวานเสมอ แต่กับเธอมันคือยาขมที่พะอืดพะอมกลืนไม่ลงคอเสียที อยากมีความตายเป็นที่พึ่งพิงก็ไร้สิทธิ์เรียกร้อง

ชีวิตแต่งงานห้าปีของหนิงหนานเสว่และฟู่เฉิน ถูกประคับประคองไว้ด้วยการเหยียบย่ำศักดิ์ศรีทั้งกายและใจ เธอคิดว่าแม้ไม่มีความรัก อย่างน้อยก็ควรมีความผูกพัน จนกระทั่งวันที่... หนังสือแจ้งอาการวิกฤติของลูกเพียงคนเดียวของพวกเขา และพาดหัวข่าวบันเทิงที่เขาทุ่มเงินไม่อั้นเพื่อรักแรกปรากฏขึ้นพร้อมกันต่อหน้าเธอ ในที่สุดเธอก็ไม่ต้องสวมบทบาทคุณผู้หญิงฟู่อีกต่อไป แต่ผู้ชายใจดำคนนั้นกลับติดสินบนสื่อทุกสำนัก คุกเข่าขอร้องให้เธอกลับมาด้วยดวงตาแดงก่ำท่ามกลางหิมะ ในขณะที่หนิงหนานเสว่ปรากฏตัวพร้อมกับจับมือผู้ชายอีกคน เพื่อประกาศให้โลกรู้ว่าเขาคือคนรักใหม่ของเธอ

【ตามง้อเมียแต่สายไปแล้ว+พระรองขึ้นครองที่】 รักกันมานานแปดปี “สืออวี๋” ที่เคยเป็นรักแรกในใจของ “เหลียงหยวนโจว” กลับกลายเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่เขาอยากสลัดทิ้งให้เร็วที่สุด พยายามนานถึงสามปี จนกระทั่งหมดสิ้นแม้เศษเสี้ยวความรู้สึกสุดท้าย สืออวี๋จึงตัดใจหันหลังเดินจากไป วันเลิกลา เหลียงหยวนโจวหัวเราะเยาะใส่เธอ “สืออวี๋ ผมจะรอดูวันที่คุณกลับมาขอคืนดีกับผม” แต่รอแล้วรออีก กลับเป็นข่าวงานหมั้นของสืออวี๋แทน! เขาโกรธจนแทบบ้า รีบโทรหาทันที “บ้าพอแล้วหรือยัง?” แต่ปลายสายมีเสียงทุ้มต่ำของผู้ชายอีกคนดังมา “ประธานเหลียง ว่าที่ภรรยาของผมกำลังอาบน้ำอยู่ ไม่สะดวกรับสายคุณ” เหลียงหยวนโจวหัวเราะเยาะ แล้วตัดสายไป คิดว่านี่เป็นเพียงกลยุทธ์เล่นตัวของสืออวี๋เท่านั้น จนกระทั่งในวันแต่งงานจริง เขาเห็นเธอสวมชุดเจ้าสาว อุ้มช่อดอกไม้ เดินไปหาผู้ชายอีกคน เหลียงหยวนโจวจึงเพิ่งตระหนักได้ว่า สืออวี๋ไม่เอาเขาแล้วจริงๆ เขาคลั่งจนวิ่งฝ่าเข้าไปตรงหน้าเธอ “อาอวี๋! ผมรู้ผิดแล้ว อย่าแต่งกับคนอื่นเลย ได้ไหม?” สืออวี๋เพียงยกชายกระโปรงเดินผ่านเขาไป “ประธานเหลียง คุณบอกเองไม่ใช่เหรอว่าคุณกับเสินหลีต่างหากที่เกิดมาคู่กัน? แล้วจะมาคุกเข่าอะไรในงานแต่งของฉัน?”

เมมนอน ราชองครักษ์หลวงแห่งฟาโรห์รามเสสมหาราช ผู้มีหัวใจรักมั่นคงต่อเจ้าฟ้าหญิงเนเฟอร์ติตี หากเมื่อถูกหักหลัง รักจึงกลายกลับ เป็นความเคียดแค้นชิงชังอย่างมิอาจเลี่ยง เนเฟอร์ติตี เจ้าฟ้าหญิงแห่งนครธีปส์ พระราชธิดาในฟาโรห์รามเสสและพระมเหสีเอกเนเฟอร์ตารี พระชนมายุ ๑๗ ชันษา หัวใจของนางมอบไว้แด่ราชองรักษ์หลวงเมมนอนผู้เดียวเท่านั้น

เพราะคำว่า 'บุญคุณ' ที่คุณลุงนิรนามคนหนึ่งได้ช่วยเหลือชีวิตของพ่อให้พ้นจากความตาย 'รินลดา' จึงจำต้องตกปากรับคำว่าจะแต่งงานกับ 'วรธันย์' ลูกชายเพียงคนเดียวของคุณลุงโดยที่ไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าค่าตา... การแต่งงานโดยปราศจากความรักนั้นคงไม่มีใครที่จะยอมรับได้ วรธันย์เองก็เช่นกัน...ความประทับใจในตอนแรกพบสบตาพังพินาศไม่เป็นท่าเมื่อเขาไม่ยินดีที่จะแต่งกับผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าอย่างเธอ แต่เขาก็ไม่อาจปฏิเสธคำสั่งเด็ดขาดของผู้เป็นพ่อได้เพราะคำว่า 'มรดก' ที่มีชื่อของเธอเข้าไปเกี่ยวข้อง! และถึงวรธันย์จะจำใจยอมรับการแต่งงาน แต่ก่อนที่จะถึงวันนั้นเขาจะทำทุกวิถีทางให้รินลดาทนไม่ไหวเป็นฝ่ายยกเลิกงานแต่งให้จงได้!! *คำแนะนำก่อนอ่าน* นิยายเรื่องนี้แต่งจากจินตนาการและความเพ้อฝันของไรต์ล้วนๆ ให้อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น เหตุการณ์ สถานที่ และตัวละครในเรื่องไม่มีอยู่จริง มีคำหยาบและพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม มีฉาก nc โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน!

หญิงสาวคนหนึ่งที่เติบโตมาในครอบครัว “ ท็อคซิก ” ( toxic ) เก็บกด มีปมในใจขนาดใหญ่ จนทำให้ป่วยเป็น “ โรคซึมเศร้า ระดับรุนแรง (severe depression) + แพนนิค” แล้วมีเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของเข้าเสมอทั้งเรื่องดี และไม่ดี และ แน่นอนว่าส่วนมากเป็นเรื่องที่ไม่ดี เป็นเรื่องที่บั่นทอนจิตใจของเด็กสาวคนนึงเสมอมา ตั้งแต่ คำพูดของคนรอบข้างรวมถึงคนในครอบครัว เขาใช้ชีวิตด้วยความระมัดระวังทั้งคำพูด ทั้งกิริยา ทั้งสายตา เพื่อให้ถูกใจคนรอบข้างเสมอ เพราะเขารู้ตัวว่าตัวเขาเองไม่ดีพอสำหรับใคร เขามักคิดว่าโลกใบนี้มักโหดร้ายกับเขาตลอด และใช่มันเป็นแบบนี้เสมอ