โหดเหี้ยม

"ฉันเป็นคนประมูลเธอมา เท่ากับว่าเธอเป็นของฉัน!" มาเฟียหนุ่มพูดขึ้นกับหญิงสาวที่เคยช่วยชีวิตเขาไว้ในอดีตหลังจากที่เขาประมูลเธอมา ทั้งที่เขาพยายามห้ามใจ..ไหนเธอดันกลายเป็นขนมหวานจานโปรดของเขาได้ มาเฟียหนุ่มที่ขึ้นว่าไร้หัวใจและโหดเหี้ยมที่สุดจนคนในเมืองต่างหวาดกลัว แม้แต่กฏหมายก็ทำอะไรเขาไม่ได้...เคยโดนคนลอบสังหารหวังจาคร่าชีวิตของเขาผู้ซึ่งมีอิทธิพลมากที่สุด แต่ดวงคงยังไม่ถึงคาดพัดพาเขามาเจอกับพ่อลูกคู่หนึ่ง ซึ่งได้ช่วยชีวิตของเขาและลูกน้องคนสนิทไว้และเขาจะไม่ลืมบุญคุณครั้งนี้เลย แต่เมื่อจะกลับมาสองพ่อลูกก็หายไป! ใครจะไปคิดว่างานประมูลใหญ่ที่เขาจัดขึ้นนั้น ทำให้เขาได้พบกับหญิงสาวในกรงทอง ตอนแรกแค่สนใจจะรับมาเป็นลูกน้องมือซ้ายและเอาไว้แก้ขัด แต่เมื่อเปิดผ้าปิดตาของเธอออก กลับกลายเป็นเด็กสาวคนนั้นที่เติบโตขึ้น! ลูกสาวของผู้ที่เคยช่วยชีวิตเขา "คุณสินะที่ประมูลฉัน" "......." "เลวสิ้นดี!" เด็กสาวที่น่ารักคนนั้นได้หายไปเสียแล้ว เหลือแต่เพียงหญิงสาวที่ดื้อด้านสุดๆ จนเขาหมดความอดทน!!

ลูกชายฉันอายุสามขวบแล้ว แต่หน้าตาไม่เหมือนสามีฉันเลยสักนิด พ่อสามีของฉันสงสัยไม่เลิกก็เลยแอบพาลูกชายฉันไปตรวจดีเอ็นเอกับตัวเอง ผลการตรวจดีเอ็นเอปรากฏว่าพวกเขาตาหลานไม่เกี่ยวข้องกันทางสายเลือด พ่อสามีโมโหมาก ทั้งด่าทอฉัน แล้วยังขู่จะฆ่าพวกเราแม่ลูกให้ตายอีก สามีฉันก็ตบหน้าฉันอย่างแรง "ผู้หญิงหน้าด้าน! หลอกให้ฉันเลี้ยงลูกผู้ชายคนอื่นมาตั้งสามปี!” พอเห็นพวกเขาทำนิสัยแบบนั้น ฉันก็เลยปาใบรับรองผลตรวจดีเอ็นเอของพ่อสามีกับสามีให้ดู----สองคนนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องกันทางสายเลือด พ่อสามีกับสามีอึ้งไปเลย ฉันหัวเราะเบาๆ "ใครกันแน่ที่ไม่ใช่พ่อลูกกัน..."

ฉันตายไปแล้วสองเดือน ในที่สุดพ่อแม่ถึงนึกขึ้นได้ว่า ตอนกลับเมืองหลังไปเที่ยวไม่ได้พาฉันกลับมาด้วยแล้ว พ่อขมวดคิ้วอย่างรำคาญ “ก็แค่ให้มันเดินกลับมาเอง จำเป็นต้องงอนถึงตอนนี้เลยหรือไง?” น้องชายเปิดหน้าแชทที่คุยกับฉัน ส่งอิโมติคอนที่แสนลำพองใจรูปหนึ่ง พร้อมคำพูดมาว่า “ทางที่ดีที่สุดพี่ควรตายอยู่ข้างนอกซะเลย แบบนี้สมบัติของคุณยายก็จะเป็นของผมกับพี่ซีซีแล้ว” เมื่อไม่มีการตอบรับ แม่ก็พูดด้วยสีหน้าเย็นชาว่า “ลูกบอกยัยเด็กนั่นไปว่า ถ้ามันโผล่มาที่งานวันเกิดของยายมันได้ทันเวลา แม่ก็จะไม่เอาเรื่องที่มันตั้งใจผลักซีซีตกน้ำ” พวกเขาไม่เชื่อว่าฉันไม่ได้ออกมาจากป่าแห่งนั้น แต่หลังจากทำการค้นหาอย่างละเอียด ในที่สุดก็ได้พบกับกระดูกของฉันที่อยู่ในป่าลึก

สามปีที่แล้ว ข้าเป็นน้องสาวที่รักที่สุดของซูเฉิงหมิง เสนาบดีกระทรวงยุติธรรม สามปีต่อมา ข้ากลายเป็นหญิงผู้ทรยศที่ต้องหลบหนีจากความผิด และยังเป็นคนที่เขาเกลียดที่สุด ไม่มีใครกล้าเอ่ยชื่อข้าต่อหน้าเขา แต่ไม่มีใครรู้ ว่าก่อนหน้านี้สามปี ข้าได้ตายไปแล้ว ร่างของข้าถูกยิงด้วยลูกธนูหลายร้อยดอก เลือดถูกดูดออกจนแห้งเหือด แม้กระทั่งศพยังถูกสุนัขป่ากัดและทิ้งลงจากหน้าผาสูง จนกระทั่งเดือนก่อนพิธีบรรลุนิติภาวะของน้องสาวต่างสายเลือดที่พี่ชายได้เลี้ยงดู ข้าจึงถูกค้นพบว่าเหลือแต่กระดูก ……

"ความพลาดพลั้ง" "One Night Stand" สำหรับ 'มิลล่า' สาวผู้อาภัพรักและ 'ซีโร่' หนุ่มหล่อเจ้าสำราญ ที่สานสัมพันธ์เพียงชั่วครั้งชั่วคราว เป็นจุดกำเนิดหนูน้อยน่ารัก อย่าง 'หนูน้อยซีเนียร์' เมื่อโลกเหวี่ยงคนทั้งคู่กลับมาเจอกันอีกครั้ง ครั้งนี้มีลูกสาวช่างพูดมาช่วยเป็นกาวใจของคนทั้งคู่ ไม่อยากได้แค่ตำแหน่งพ่อของลูก แต่ต้องการมากกว่านั้น มาลุ้นกันนะคะว่าหนูน้อยซีเนียร์จะช่วยคุณพ่อสุดหล่อทำภารกิจสำเร็จหรือไม่ แอบกระซิบว่ามีนิยายเล่มต่อ ภาคลูกให้ติดตามกันด้วยนะคะ เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์ด้วยนะคะ

วันที่สามหลังจากฉันตาย ซูสือเยี่ยนก็ได้รับสายโทรศัพท์ยืนยันศพ เขาโอบผู้หญิงอยู่ในอ้อมแขนพูดอย่างไม่ใส่ใจ “ตายแล้วก็ตายไปสิ เผาแล้วค่อยโทรบอกผม” ร่างของฉันถูกส่งเข้าเตาเผา พอกลายเป็นเถ้ากระดูกแล้ว เจ้าหน้าที่ก็โทรศัพท์หาซูสือเยี่ยนอีกครั้ง เขาจิ๊ปากด้วยความหงุดหงิด “รู้แล้วน่า จะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

สรวิชญ์กล่าวหาน้องชายปุณิกา ว่าพาน้องสาวเขาหนี จะแปลกอะไรถ้าเขาจะฉุุดเธอมา ตาต่อตาฟันต่อฟัน!

โรงเรียนอนุบาลเกิดไฟไหม้ ลูกสาววัยสี่ขวบของฉันก็อยู่ในนั้น ฉันกำชับสามีที่เป็นนักดับเพลิงซ้ำแล้วซ้ำเล่า: "เหนียนเหนียนอยู่ชั้นสองในห้องสอง!" แต่เขากลับพูดอย่างรำคาญ: "คุณแค่อยากจะขัดขวางไม่ให้ฉันช่วยลูกสาวของซวี่ซวี่ใช่ไหม คุณจะใจร้ายขนาดนั้นไม่ได้นะ" "ซวี่ซวี่เธออ่อนแอมาก ฉันทนดูเธอสูญเสียลูกสาวไม่ได้" "ถ้าเธอเสียลูกสาว เธอจะต้องตายแน่ๆ!" คืนนั้น เขาอุ้มลูกสาวของต้วนซวี่ซวี่ซึ่งเป็นรักแรกของเขาออกมาจากกองเพลิง และกลายเป็นวีรบุรุษ จนถึงดึกดื่น ฉันกอดเถ้ากระดูกของลูกสาวเราร้องไห้จนหมดสติ เขายังคงอยู่เคียงข้างต้วนซวี่ซวี่ "เย่ซ่านเหวิน ฉันจะทำให้คุณต้องเสียใจไปตลอดชีวิต!"

เนื่องจากลูกสาวของคนที่แอบชอบทว่าเกินเอื้อมเป็นลมแดดเพราะถูกขังไว้ในรถ ภายใต้ความโกรธเกรี้ยว พ่อจึงจับฉันมัดแล้วเอาไปขังไว้ในที่เก็บของท้ายรถ เขามองฉันด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ “ฉันไม่มีลูกสาวอำมหิตอย่างแก แกสำนึกผิดอยู่ที่นี่ไปดี ๆ ซะ” ฉันตะโกนอ้อนวอน ยอมรับผิด ขอเพียงให้เขาปล่อยฉันออกไป ทว่าสิ่งที่ได้กลับมามีเพียงคำสั่งตายไร้ปรานีของเขา “นอกจากเธอตายแล้วเท่านั้น ไม่งั้นใครก็อย่าคิดปล่อยเธอออกมาเชียว” รถจอดอยู่ในโรงจอดรถ ไม่ว่าฉันจะตะโกนขอความช่วยเหลืออย่างไรก็ไม่มีใครได้ยิน ผ่านไปเจ็ดวัน เขาจึงนึกถึงลูกสาวอย่างฉัน และตัดสินใจปล่อยฉันออกมา ทว่าไหนเลยเขาจะรู้ ฉันตายอยู่ในที่เก็บของท้ายรถนั่นไปตั้งนานแล้ว และไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้อีก

เพื่อรักษาโรคมะเร็งตับอ่อนของลูกสาว ฉันจึงใช้อายุขัยที่เหลือแลกยารักษากับระบบ สามีฉันทำมาว่าฉันเสียสติ แต่แล้วเขากลับแอบเอายานี้ไปมอบให้ผู้หญิงในดวงใจของเขาเพื่อรักษารอยแผลเป็นบนหน้าของเธอ